Περπατάς στην παραλλία και στο δρόμο σου συναντάς μια ωραία καφετέρια...Ωραίο και προσεγμένο περιβάλλον, ενδιαφέρουσα διακόσμηση, "ψαγμένη" μουσική.
Προχωράς και μπαίνεις μέσα, κατευθύνεσε σε δύο πολύ ωραίους, γωνιακούς καναπέδες, με ένα ευρύχωρο τραπέζι και θέα τη θάλασσα.Κοιτάς ενθουσιασμένος γύρω και...κατεβάζεις το παντελόνι, ψάχνεις υπομονετικά το πουλί σου στο μποξεράκι, το βγάζεις και ουρείς με ανακούφιση στο τασάκι, ατενίζοντας το πέλαγος.
Στο μαγαζί κάποιοι κοιτούν με έκπληξη, κάποιοι αδιαφορούν και κάποιοι δυσφορούν...Ξαφνικά, έρχετε γοργά ο σερβιτόρος και ενώ όλοι θα περίμεναν να βρίσει ή να σε "πετάξει" έξω, σου εξηγεί πως δεν είναι εδώ ο κατάλληλος χώρος για να ουρήσεις, υπάρχει ειδικά διαμορφωμένος χώρος για αυτό και σου δείχνει 2 πινακίδες που δεν είδες μπαίνοντας και η μία είναι φωτιζόμενη με το γνωστό παιδάκι που ουρεί σε ένα γιο-γιο.
Επίσης, σε βοηθά να επαναφέρεις το πουλί σου στο εσωτερικό του εσώρουχου σου, σηκώνει το φερμουάρ σου και σε παραπέμπει να πας λίγο πιο πέρα για να σφουγγαρίσει.
Γιατί μου ήρθε αυτό στο μυαλό;
Τι είναι άραγε "απότομο" και "αγενές", η συμπεριφορά του σερβιτόρου (ακόμα κι αν ήταν πιο "άκομψη") ή η αδιαφορία του "διερχόμενου" και μελλοντικού "θαμώνα" προς κάθε κανόνα και "ταμπέλα";
Ακραία η ιστορία, αλλά γιατί μου μοιάζει οικία (σε άλλα "μεγέθη");
Δε μπορεί, δηλαδή, την "ευθύνη" να φέρουν πάντα 10-20 εθελοντές "σερβιτόροι" και η "διεύθυνση του καταστήματος" που θα ακούσει παράπονα για την δυσφορία που προκάλεσε ο "διερχόμενος" με την ανακούφιση του στους υπόλοιπους, παράπονα από αυτούς που θεώρησαν "χαλαρή" την αντιμετώπιση του "σερβιτόρου", παράπονα από άτομα που θεώρησαν "άκομψη" την παρέμβαση του "σερβιτόρου", παράπονα γιατί δεν υπάρχουν αρκετές "ταμπέλες", παράπονα γιατί δεν είναι "ξεκάθαρες", παράπονα γιατί είναι πολλές και "ενοχλητικές", παράπονα για την ποιότητα του καφέ, για τη μουσική και κάποιος θα σηκωθεί και θα φωνάξει "ΦΑΣΙΣΤΑ ΚΟΥΡΑΜΠΙΕ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!" και θα φύγει βρίζοντας...
* Coffee topic?
