Το πρώτο μέρος της εξέτασης του ΙΡΟ είναι η ιχνηλασία.
Ο σκύλος είναι σε ένα μακρύ λουρί, οδηγείται στο σημείο εκκίνησης και πρέπει να ακολουθήσει μια σειρά από βήματα, με στροφές 90 μοιρών.
Στην πορεία υπάρχουν και κάποια αντικείμενα, στα οποία πρέπει να κάνει μία εκ των δύο επιλογών (το δηλώνει ο κυναγωγός στην αρχή της εξέτασης στον κριτή):
1. platz με το αντικείμενο ανάμεσα στα μπροστινά πόδια, όπου ο κυναγωγός πλησιάζει, σηκώνει το αντικείμενο και το δείχνει στον κριτή. Κατόπιν, ο σκύλος συνεχίζει την πορεία του μέχρι το επόμενο αντικείμενο, κτλ.
2. apport, δηλαδή να πιάσει το αντικείμενο με το στόμα του και να το επιστρέψει στον κυναγωγό. Στη συνέχεια, ο σκύλος επιστρέφει στο σημείο του αντικειμένου και συνεχίζει την πορεία του
Αλλά πώς μαθαίνει ένας σκύλος να ακολουθεί τα βήματα;
Μία μέθοδος, είναι αυτή της επιβράβευσης. Στις προπονήσεις, όταν ο κυναγωγός πατάει την πίστα (ο σκύλος δε βρίσκεται εκεί, αλλά στο αυτοκίνητο), σε κάθε βήμα υπάρχει και ένα κομμάτι φαγητό.
Ο σκύλος μαθαίνει δηλαδή ότι όπου υπάρχει πατημένο έδαφος, υπάρχει και φαγητό. Οπότε μαθαίνει να αναζητά το "πάτημα".
Εδώ πρέπει να αναφερθεί, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι ο σκύλος δε μαθαίνει να ακολουθεί τη μυρωδιά του φαγητού (το οποίο δε θα υπάρχει στην εξέταση), αλλά τη μυρωδιά του πατημένου εδάφους. Το "τραυματισμένο" από το πάτημα έδαφος έχει διαφορετική οσμή από το μη πατημένο. Σε εμάς αυτό μπορεί να ακούγεται αδιαννόητο, αλλά για το σκύλο η διαφορά είναι τεράστια.
Οπότε, ο σκύλος με αυτή τη μέθοδο μαθαίνει ότι το να βρίσκει το τραυματισμένο έδαφος, αυτό με τη διαφορετική μυρωδιά δηλαδή, είναι καλό, γιατί από εκεί τρώει.
Στο παρακάτω βίντεο, με πρωταγωνιστές τον Νίκο και τον Firefox, φαίνεται η εισαγωγή του κουταβιού στην ιχνηλασία.
[video=youtube;G5EJzvJJVq0]http://www.youtube.com/watch?v=G5EJzvJJVq0[/video]
Εδώ δεν υπάρχει πορεία με βήματα, αλλά ένα μεγάλο πλαίσιο, καλά πατημένο, πάνω στο οποίο υπάρχει μπόλικο φαγητό διάσπαρτο. Το κουτάβι μαθαίνει τη βασική αρχή δηλαδή:
Όπου υπάρχει "τραυματισμένο" έδαφος, υπάρχει και φαγητό!
Ο σκύλος είναι σε ένα μακρύ λουρί, οδηγείται στο σημείο εκκίνησης και πρέπει να ακολουθήσει μια σειρά από βήματα, με στροφές 90 μοιρών.
Στην πορεία υπάρχουν και κάποια αντικείμενα, στα οποία πρέπει να κάνει μία εκ των δύο επιλογών (το δηλώνει ο κυναγωγός στην αρχή της εξέτασης στον κριτή):
1. platz με το αντικείμενο ανάμεσα στα μπροστινά πόδια, όπου ο κυναγωγός πλησιάζει, σηκώνει το αντικείμενο και το δείχνει στον κριτή. Κατόπιν, ο σκύλος συνεχίζει την πορεία του μέχρι το επόμενο αντικείμενο, κτλ.
2. apport, δηλαδή να πιάσει το αντικείμενο με το στόμα του και να το επιστρέψει στον κυναγωγό. Στη συνέχεια, ο σκύλος επιστρέφει στο σημείο του αντικειμένου και συνεχίζει την πορεία του
Αλλά πώς μαθαίνει ένας σκύλος να ακολουθεί τα βήματα;
Μία μέθοδος, είναι αυτή της επιβράβευσης. Στις προπονήσεις, όταν ο κυναγωγός πατάει την πίστα (ο σκύλος δε βρίσκεται εκεί, αλλά στο αυτοκίνητο), σε κάθε βήμα υπάρχει και ένα κομμάτι φαγητό.
Ο σκύλος μαθαίνει δηλαδή ότι όπου υπάρχει πατημένο έδαφος, υπάρχει και φαγητό. Οπότε μαθαίνει να αναζητά το "πάτημα".
Εδώ πρέπει να αναφερθεί, προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ότι ο σκύλος δε μαθαίνει να ακολουθεί τη μυρωδιά του φαγητού (το οποίο δε θα υπάρχει στην εξέταση), αλλά τη μυρωδιά του πατημένου εδάφους. Το "τραυματισμένο" από το πάτημα έδαφος έχει διαφορετική οσμή από το μη πατημένο. Σε εμάς αυτό μπορεί να ακούγεται αδιαννόητο, αλλά για το σκύλο η διαφορά είναι τεράστια.
Οπότε, ο σκύλος με αυτή τη μέθοδο μαθαίνει ότι το να βρίσκει το τραυματισμένο έδαφος, αυτό με τη διαφορετική μυρωδιά δηλαδή, είναι καλό, γιατί από εκεί τρώει.
Στο παρακάτω βίντεο, με πρωταγωνιστές τον Νίκο και τον Firefox, φαίνεται η εισαγωγή του κουταβιού στην ιχνηλασία.
[video=youtube;G5EJzvJJVq0]http://www.youtube.com/watch?v=G5EJzvJJVq0[/video]
Εδώ δεν υπάρχει πορεία με βήματα, αλλά ένα μεγάλο πλαίσιο, καλά πατημένο, πάνω στο οποίο υπάρχει μπόλικο φαγητό διάσπαρτο. Το κουτάβι μαθαίνει τη βασική αρχή δηλαδή:
Όπου υπάρχει "τραυματισμένο" έδαφος, υπάρχει και φαγητό!
