Εδώ κ ένα μήνα περίπου που είμαι στο Forum παρατήρησα ότι πολλοί από εμάς ψάχνουμε να βρούμε πώς να επιλέξουμε το καλύτερο σκυλάκι, τον καλύτερο εκτροφέα, τον καλύτερο εκπαιδευτή ακόμα κ τα καλύτερο σπιτάκι για τους φίλους μας, και καλά κάνουμε φυσικά. Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς όμως ποια είναι τα κριτήρια για το καλύτερο αφεντικό? Αν οι τετράποδοι φίλοι μας είχαν την δυνατότητα να επιλέξουν το καλύτερο αφεντικό για αυτά θα μας επέλεγαν ? Είναι όλοι οι άνθρωποι, ακόμα κ αν θεωρούν τους εαυτούς τους φιλόζωους, ικανοί να υιοθετήσουν ένα ζώο κ να το κάνουν ευτυχισμένο ? Έχουν όλοι τις γνώσεις για το σημαίνει να συμβιώνεις μ΄ ένα πλασματάκι ? Ακόμα κ αν δεν τις έχουν είναι διαθετημενοι να μάθουν ?Έχουν όλοι μια συγκροτημένη προσωπικότητα για να το κάνουν αυτό ? Πόσες περιπτώσεις έχουμε δει κ έχουμε ακούσει για ανθρώπους που έχουν υιοθετήσει κάποιο ζώο κ μετά από καιρό επειδή δεν είχαν την υπομονή, την θέληση ή επειδή βαρέθηκαν πέταξαν το ζώο πάλι στους δρόμους ή ακόμα χειρότερα έφτασαν σε σημείο να το κακοποιούν ? Πόσοι γονείς υιοθέτησαν ένα σκυλάκι γιατί ακούσαν ότι αυτό θα κάνει καλό στα παιδιά τους χωρίς να το θεωρούν μέλος της οικογένειας τους, παραβλέποντας τις πραγματικές του ανάγκες κ περιμένοντας πως μόνο που τα παιδιά τους θα το κοιτάξουν ή κ θα παίξουν λίγο μαζί τους θα γίνουν καλύτεροι άνθρωποι ?
Το τελευταίο μήνα , κ έχοντας γίνει πρόσφατα σκυλομαμα, δέχτηκα πολλά ερεθίσματα από το περιβάλλον μου (θετικά & αρνητικά) που με προβλημάτισαν κ μου γεννηθήκαν όλες αυτές οι απορίες. Είδα ότι πολλοί φίλοι μου αντιμετωπίζουν τα ζώα (κ στην προκημένη το δικό μου σκυλάκι) σαν λουτρινα ζωάκια κ με θεώρησαν κ υπερβολική με το σκυλί μου, επειδή νοιάζομαι τι θα φάει, πως θα παίξει, αν είναι άρρωστο ή όχι κλπ κλπ Αυτό που με λυπεί περισσότερο είναι ότι αυτοί οι φίλοι μεγάλωσαν με σκυλιά , ήταν κάτοχοι κάποιου ζώου στο παρελθόν και μερικοί ακόμη είναι.
Μέχρι στιγμής στην ζωή μου είχα καταλήξει στο συμπέρασμα (όσο σκληρό κ αν ακουστεί) ότι δεν είναι όλοι άνθρωποι ικανοί κ άξιοι να γίνουν γονείς. Το τελευταίο καιρό κατάλαβα ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί κ άξιοι να υιοθετήσουν ένα πλασματακι.
Συγνώμη αν κούρασα με τις απορίες και τις σκέψεις μου αλλά ήθελα πολύ να τις μοιραστώ με κάποιους ανθρώπους.
Aφιερωνω σε εσας κ στους τετραποδους φίλους σας το παρακατω βιντεακι
http://www.youtube.com/watch?v=8XAL3caV_zw
Το τελευταίο μήνα , κ έχοντας γίνει πρόσφατα σκυλομαμα, δέχτηκα πολλά ερεθίσματα από το περιβάλλον μου (θετικά & αρνητικά) που με προβλημάτισαν κ μου γεννηθήκαν όλες αυτές οι απορίες. Είδα ότι πολλοί φίλοι μου αντιμετωπίζουν τα ζώα (κ στην προκημένη το δικό μου σκυλάκι) σαν λουτρινα ζωάκια κ με θεώρησαν κ υπερβολική με το σκυλί μου, επειδή νοιάζομαι τι θα φάει, πως θα παίξει, αν είναι άρρωστο ή όχι κλπ κλπ Αυτό που με λυπεί περισσότερο είναι ότι αυτοί οι φίλοι μεγάλωσαν με σκυλιά , ήταν κάτοχοι κάποιου ζώου στο παρελθόν και μερικοί ακόμη είναι.
Μέχρι στιγμής στην ζωή μου είχα καταλήξει στο συμπέρασμα (όσο σκληρό κ αν ακουστεί) ότι δεν είναι όλοι άνθρωποι ικανοί κ άξιοι να γίνουν γονείς. Το τελευταίο καιρό κατάλαβα ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ικανοί κ άξιοι να υιοθετήσουν ένα πλασματακι.
Συγνώμη αν κούρασα με τις απορίες και τις σκέψεις μου αλλά ήθελα πολύ να τις μοιραστώ με κάποιους ανθρώπους.
Aφιερωνω σε εσας κ στους τετραποδους φίλους σας το παρακατω βιντεακι
http://www.youtube.com/watch?v=8XAL3caV_zw
