Για ποιους λόγους αποκτήσαμε σκυλο
- Thread starter Amaliaz
- Ημερομηνία δημιουργίας
Έχετε ακούσει ποτέ για την Θεραπεία μέσω ζώων (Pet Therapy ή Pet-Assisted Therapy);
Είναι αυτό που φανερώνει και η ίδια η φράση: θεραπεία μέσω ζώων ή δια μέσου των ζώων με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ανθρώπου.Είναι γεγονός ότι άνθρωποι που ανήκουν στις λεγόμενες κοινωνικά ευπαθείς ομάδες (παιδιά ή ενήλικες με αναπηρίες, άτομα με ψυχολογικά προβλήματα όπως είναι και η κατάθλιψη,ηλικιωμένοι, πρώην εξαρτημένοι από ναρκωτικές ουσίες, ασθενείς με χρόνιες ή ανίατες ασθένειες, ψυχασθενείς, κ.λπ.) και ειδικότερα εκείνοι που διαβιούν μόνιμα μέσα σε ιδρύματα, στέγες ή ξενώνες κοινωνικών φορέων, βιώνουν μία καθημερινή ρουτίνα, χωρίς «αλλαγή παραστάσεων» ή τρόπους και συνθήκες που ευνοούν την ψυχική ανάταση.
Και εδώ έρχεται η Θεραπευτική Επαφή με ζώα που προσφέρει κοινωνική συναναστροφή και χαρά σε βαθμό που οποιοσδήποτε άνθρωπος - ειδικευμένος ή μη - δεν μπορεί να πλησιάσει. Γιατί; Γιατί ένα ζώο, και μάλιστα ένας σκύλος, φύσει κοινωνικό ον, διαθέτει το εκ γενετής χάρισμα να προσεγγίzει και να προσφέρει στοργή και αγάπη ανιδιοτελώς και απροσχημάτιστα, χωρίς να "κρίνει" με τον ανθρώπινο τρόπο. Ένας σκύλος χαίρεται και ανταποκρίνεται στα χάδια και την προσοχή, ανεξαρτήτως του από ποιον προέρχονται και αυτή του η ιδιότητα κάνει τις «θεραπευτικές» του δυνάμεις ανεκτίμητες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο εξωτερικό, όπως στη Μ. Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και τις Η.Π.Α., αντίστοιχα προγράμματα θεραπευτικής επαφής με ζώα - που περιλαμβάνουν επισκέψεις ακόμα και σε νοσηλευτικά ιδρύματα – εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες με την αρωγή του κράτους, καθώς έχει αποδειχθεί ότι η επίδραση της επαφής με ζώα σε κοινωνικά ευπαθείς, περιθωριοποιημένους ή ασθενείς συνανθρώπους μας είναι ευεργετική για την σωματική και ψυχική τους υγεία.
Η σχέση με ένα σκύλο είναι ένα πραγματικό δώρο για τον άνθρωπο. Η σχέση αυτή είναι θεραπευτική , με περισσότερο από έναν τρόπους. Η διάθεση μας αλλάζει γρηγορότερα και προς το καλύτερο, όταν έχουμε ένα σκύλο μέσα στο σπίτι, λένε διάφορες έρευνες. Η πίεση του αίματος είναι πολύ καλύτερη σε ανθρώπους που έχουν σκύλο από ότι σε αυτούς που την ελέγχουν με φάρμακα. Ο σκύλος μας παρακινεί για εξάσκηση, αφού η βόλτα του είναι αναγκαία, και με αυτόν τον τρόπο μας γυμνάζει αλλά και μας κοινωνικοποιεί. Οι άνθρωποι σταματάνε να θαυμάσουν, να παίξουν, ή να ρωτήσουν κάτι για το σκύλο μας και με αυτόν τον τρόπο γνωρίζουμε ανθρώπους που αλλιώς δεν θα είχαμε την ευκαιρία να το κάνουμε.
Κάποιοι απο τους παραπάνω λόγους λοιπόν με ώθησαν στο να υιοθετήσω ένα ακόμη σκύλο
Είναι αυτό που φανερώνει και η ίδια η φράση: θεραπεία μέσω ζώων ή δια μέσου των ζώων με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ανθρώπου.Είναι γεγονός ότι άνθρωποι που ανήκουν στις λεγόμενες κοινωνικά ευπαθείς ομάδες (παιδιά ή ενήλικες με αναπηρίες, άτομα με ψυχολογικά προβλήματα όπως είναι και η κατάθλιψη,ηλικιωμένοι, πρώην εξαρτημένοι από ναρκωτικές ουσίες, ασθενείς με χρόνιες ή ανίατες ασθένειες, ψυχασθενείς, κ.λπ.) και ειδικότερα εκείνοι που διαβιούν μόνιμα μέσα σε ιδρύματα, στέγες ή ξενώνες κοινωνικών φορέων, βιώνουν μία καθημερινή ρουτίνα, χωρίς «αλλαγή παραστάσεων» ή τρόπους και συνθήκες που ευνοούν την ψυχική ανάταση.
Και εδώ έρχεται η Θεραπευτική Επαφή με ζώα που προσφέρει κοινωνική συναναστροφή και χαρά σε βαθμό που οποιοσδήποτε άνθρωπος - ειδικευμένος ή μη - δεν μπορεί να πλησιάσει. Γιατί; Γιατί ένα ζώο, και μάλιστα ένας σκύλος, φύσει κοινωνικό ον, διαθέτει το εκ γενετής χάρισμα να προσεγγίzει και να προσφέρει στοργή και αγάπη ανιδιοτελώς και απροσχημάτιστα, χωρίς να "κρίνει" με τον ανθρώπινο τρόπο. Ένας σκύλος χαίρεται και ανταποκρίνεται στα χάδια και την προσοχή, ανεξαρτήτως του από ποιον προέρχονται και αυτή του η ιδιότητα κάνει τις «θεραπευτικές» του δυνάμεις ανεκτίμητες.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στο εξωτερικό, όπως στη Μ. Βρετανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία και τις Η.Π.Α., αντίστοιχα προγράμματα θεραπευτικής επαφής με ζώα - που περιλαμβάνουν επισκέψεις ακόμα και σε νοσηλευτικά ιδρύματα – εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες με την αρωγή του κράτους, καθώς έχει αποδειχθεί ότι η επίδραση της επαφής με ζώα σε κοινωνικά ευπαθείς, περιθωριοποιημένους ή ασθενείς συνανθρώπους μας είναι ευεργετική για την σωματική και ψυχική τους υγεία.
Η σχέση με ένα σκύλο είναι ένα πραγματικό δώρο για τον άνθρωπο. Η σχέση αυτή είναι θεραπευτική , με περισσότερο από έναν τρόπους. Η διάθεση μας αλλάζει γρηγορότερα και προς το καλύτερο, όταν έχουμε ένα σκύλο μέσα στο σπίτι, λένε διάφορες έρευνες. Η πίεση του αίματος είναι πολύ καλύτερη σε ανθρώπους που έχουν σκύλο από ότι σε αυτούς που την ελέγχουν με φάρμακα. Ο σκύλος μας παρακινεί για εξάσκηση, αφού η βόλτα του είναι αναγκαία, και με αυτόν τον τρόπο μας γυμνάζει αλλά και μας κοινωνικοποιεί. Οι άνθρωποι σταματάνε να θαυμάσουν, να παίξουν, ή να ρωτήσουν κάτι για το σκύλο μας και με αυτόν τον τρόπο γνωρίζουμε ανθρώπους που αλλιώς δεν θα είχαμε την ευκαιρία να το κάνουμε.
Κάποιοι απο τους παραπάνω λόγους λοιπόν με ώθησαν στο να υιοθετήσω ένα ακόμη σκύλο
Κάποιοι απέκτησαν σκύλο γιατί ήθελαν να 'χουν έναν ακόλουθο κ συντροφιά ανά πάσα στιγμή στα χόμπι τους (ποδήλατο, κολύμβηση, πεζοπορία κοκ), άλλοι λόγω του ότι είναι μοναχικοί τύποι κ επειδή απολαμβάνουν τη συντροφιά του, άλλοι για να νιώσουν πληρότητα μέσω αυτού (μέσα από τις 'φιλοδοξίες' δηλ..) κ πιέζουν καταστάσεις λόγω του ότι οι ίδιοι δεν είχαν την ευκαιρία (ή τα κότσια ή..ή...ή) να διακριθούν κάπου (σε ό,τι αφορά τον ανθρώπινο κύκλο ζωής τους) ενώ παρ' όλα αυτά πάντα ήταν ανταγωνιστικοί ως χαρακτήρες, άλλοι για να καλύψουν την ανασφάλειά τους ή τα ψυχολογικά τους κενά, άλλοι για θεραπευτικούς λόγους, άλλοι γιατί απλά τους αρέσει η 4ποδη παρουσία μέσα στο σπίτι, άλλοι γιατί απλά ήθελαν να πάρουν μία συγκεκριμένη φυλή κ να δουλέψουν με αυτή, άλλοι γιατί έκλαιγαν κ μουρμούριζαν τα παδιά τους, άλλοι γιατί με αυτόν τον τρόπο θεωρούν ότι μπορούν να δείξουν ότι είναι 'καμπόσοι', άλλοι αποκτήσαν σκύλο από καθαρή τύχη κ τελικά αποδείχτηκε ο πιο πιστός φίλος, άλλοι γιατί ενιωθαν την ανάγκη να δώσουν φροντίδα κ αγάπη, άλλοι γιατί έχασαν ένα 2ποδο σύντροφο κ θέλησαν να περάσουν τα υπόλοιπα χρόνια τους με έναν 4ποδο, άλλοι γιατί δεν τα πάνε τόσο καλά με το είδος τους κ στον 4ποδο κόσμο θεωρεί ότι ταιριάζει καλύτερα (αν κ αυτό πιο πολύ μου πάει στην κατηγορία "ψυχολογικά"), άλλοι γιατί νιώθουν καλύτερα καθημερινά έχοντας ένα ή ζευγάρια μάτια να τους κοιτά, άλλοι γιατί νιώθουν σημαντικοί γνωρίζοντας ότι ο σκύλος κρέμεται εξ ολοκλήρου από αυτόν... κλπ κλπ
...κ για χίλιους ακόμα λόγους που μπορώ να σκεφτώ...
Δυστυχώς όμως, ότι κ από τα παραπάνω να διαλέξω, πάλι στο ίδιο συμπέρασμα θα βγω: εγωιστικά συναισθήματα...
Αυτά κοιτάμε να πληρώσουμε πρώτα ως 2ποδα όντα... Τα δικά μας συναισθήματα έχουν σημασία, κ αν το γεγονός ότι εχουμε δίπλα μας ένα σκύλο μάς κάνει ευτυχισμένους, σημαίνει ότι εμάς κάνει αυτό πρώτα ευτυχισμένους, πληροί εμάς κ άρα γι'αυτό υπάρχει σκύλος στη ζωή μας...
Ό,τι θετικό ή μη πράττουμε, σε μας έχει πρώτα αντίκτυπο, σε αυτό δίνουμε σημασία.
Ο σκύλος μου είναι χαρούμενος, π.χ., (για τα δικά μου δεδομένα) κ αυτό με κάνει χαρούμενη, άρα έρχεται πρώτα το 'εγώ' μου... -κ αυτό πάει περαιτέρω κ στις ανθρωπινες σχέσεις).
Μπαίνουμε στην άβυσσο της ψυχολογίας εδώ...
Τελικά ο σκύλος είναι μόνο ένα εργαλείο;;;
Μεγάλη κουβέντα...
Αν χρειάζεται πάντως να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα, θα πω ότι απέκτησα τα μέχρι τώρα σκυλιά μου (κ όσα θα αποκτήσω, για διαφορετικούς λόγους):
Από τύχη, από αγάπη για το είδος, για να'χω κάποιον 'μόνιμο' φίλο να με ακολουθεί στις εξορμήσεις μου κ επειδή όσα έχω ζήσει με αυτά με 'χουν κάνει καλύτερο άνθρωπο (κ σίγουρα πιο δίκαιη) κ οι στιγμές είναι ανεκτίμητες...
Είδατε; Όλα εγωιστικά δεν ακούγονται γμτ;
...
Εύχομαι κ οι σκύλοι μου να με διάλλεγαν για τους δικούς τους πάλι λόγους (κ ας ήταν κ σκυλοεγωιστικοί επίσης, για να'ταν κάπως πιο αμοιβαίο) Αυτά...
...κ για χίλιους ακόμα λόγους που μπορώ να σκεφτώ...
Δυστυχώς όμως, ότι κ από τα παραπάνω να διαλέξω, πάλι στο ίδιο συμπέρασμα θα βγω: εγωιστικά συναισθήματα...
Αυτά κοιτάμε να πληρώσουμε πρώτα ως 2ποδα όντα... Τα δικά μας συναισθήματα έχουν σημασία, κ αν το γεγονός ότι εχουμε δίπλα μας ένα σκύλο μάς κάνει ευτυχισμένους, σημαίνει ότι εμάς κάνει αυτό πρώτα ευτυχισμένους, πληροί εμάς κ άρα γι'αυτό υπάρχει σκύλος στη ζωή μας...
Ό,τι θετικό ή μη πράττουμε, σε μας έχει πρώτα αντίκτυπο, σε αυτό δίνουμε σημασία.
Ο σκύλος μου είναι χαρούμενος, π.χ., (για τα δικά μου δεδομένα) κ αυτό με κάνει χαρούμενη, άρα έρχεται πρώτα το 'εγώ' μου... -κ αυτό πάει περαιτέρω κ στις ανθρωπινες σχέσεις).
Μπαίνουμε στην άβυσσο της ψυχολογίας εδώ...
Τελικά ο σκύλος είναι μόνο ένα εργαλείο;;;
Μεγάλη κουβέντα...
Αν χρειάζεται πάντως να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα, θα πω ότι απέκτησα τα μέχρι τώρα σκυλιά μου (κ όσα θα αποκτήσω, για διαφορετικούς λόγους):
Από τύχη, από αγάπη για το είδος, για να'χω κάποιον 'μόνιμο' φίλο να με ακολουθεί στις εξορμήσεις μου κ επειδή όσα έχω ζήσει με αυτά με 'χουν κάνει καλύτερο άνθρωπο (κ σίγουρα πιο δίκαιη) κ οι στιγμές είναι ανεκτίμητες...
Είδατε; Όλα εγωιστικά δεν ακούγονται γμτ;
...
Εύχομαι κ οι σκύλοι μου να με διάλλεγαν για τους δικούς τους πάλι λόγους (κ ας ήταν κ σκυλοεγωιστικοί επίσης, για να'ταν κάπως πιο αμοιβαίο) Αυτά...
Last edited:
Εγω μεγαλοσα με σκυλους- οσο θυμαμαι εγω ειχαμε, μιας και οι γονεις μου ηταν εκτροφεις και ασχολιοταν πολυ.
Η μαμα μου ειχε κομμωτηριο σκυλων, ο πατερας μου ηταν γραμματεας κυνολογικου ομιλου και εποπτης εκτροφης.
Οι βολτες μας ηταν παντα "σκυλοβολτες" (με αλλους ιδιοκτητες μαζι- φιλοι των γονεων μου και τους σκυλους τους) και οι εκδρομες μας τα Σ/Κ ηταν συνηθος σε καποια εκθεση σκυλων.
Απο μικρη επρεπε να βοηθησω και εγω στην φροντιδα των σκυλων. Βολτες, ταισμα, μπανια- αρχικα υπο την επιβλεψη των γονεων μου- αργοτερα και μονη μου.
Οταν πρωτοηρθα ελλαδα πριν απο 25 χρονια, μου ελειπε αυτος ο τροπος ζωης αρκετα.
Εδω περα δεν ειχαν τα σκυλια, οπος ειχα μαθει εγω. Δεν τα πηγαιναν βολτα- μονο πολυ λιγοι τα ειχαν μες στα σπιτια τους.
Για αρκετα χρονια εμεινα χορις σκυλο! Εκανα παιδια και τα μεγαλοσα.
Αλλα κατι μου ελειπε!!
Τοτε καπια στιγμη ακουσα για εκθεση σκυλων στην ελλαδα, πηγα- και ενοιοθα σαν να "γυρισα σπιτι μου".
Μετα επιασα δουλεια στο περιοδικο"κυνολογια" και η επιθυμια για δικο μου σκυλο μεγαλονε ολο και πιο πολυ.
Και ετσι ηρθε η ωρα να ξαναπαρω μετα απο αρκετα χρονια παλι σκυλο= την Εσμεραλντα μου.
Νιωθω πιο πληρες με εναν σκυλο στο πλευρο μου! Οταν γυρναω σπιτι - τρελαινομαι οταν "μου χορευουν" απο την χαρα τους.
Μου ξεχειληζει η καρδια απο αγαπη, οταν η MonaLisa μου ερχεται και τριβει το χοντρο κεφαλακι της στην γαμπα μου!
Η οταν η Carmen μου με κοιταει με το πολυ εντονο βλεμμα της- μεχρι τα βαθη της ψυχης μου.
Και λατρευω την τσαχπινια της Cindy's μου- που διαλεξα απο 3ων ημερων κουταβακι- και με κανει να γελαω καθε μερα με τα καπριτσια της.
Μαρεσει η φυση και η βολτες στο δασος- αλλα χορις σκυλο βαριεμαι και τις βρισκω ανουσιες.
Το οτι εχω τωρα 3 σκυλια, δεν ηταν και ακριβος στο προγραμμα.
Οταν πεθανε η Εσμεραλντα και μου χαρισε ο φιλος μου (εκτροφεας γαλλικων) την ΜοναΛϊζα, ειπα, οτι δεν θα εχω ποτε ξανα μονο εναν σκυλο- και ετσι αποφασισαμε για την Cindy.
Την Carmen την πηραμε, αφου πεθανε ο φιλος μου και αφησε 19 γαλλικα πισω του- χειρουργημενη. Και ειπαμε να την κρατησουμε μεχρι να γινει καλα και μετα να την δοσουμε. Και εμεινε!
Δεν μαρεσει να ζω χωρις σκυλο! Η απλη παρουσια τους με πληρονει και με κανει ευτυχισμενη.
Ετσι απλα.
Η μαμα μου ειχε κομμωτηριο σκυλων, ο πατερας μου ηταν γραμματεας κυνολογικου ομιλου και εποπτης εκτροφης.
Οι βολτες μας ηταν παντα "σκυλοβολτες" (με αλλους ιδιοκτητες μαζι- φιλοι των γονεων μου και τους σκυλους τους) και οι εκδρομες μας τα Σ/Κ ηταν συνηθος σε καποια εκθεση σκυλων.
Απο μικρη επρεπε να βοηθησω και εγω στην φροντιδα των σκυλων. Βολτες, ταισμα, μπανια- αρχικα υπο την επιβλεψη των γονεων μου- αργοτερα και μονη μου.
Οταν πρωτοηρθα ελλαδα πριν απο 25 χρονια, μου ελειπε αυτος ο τροπος ζωης αρκετα.
Εδω περα δεν ειχαν τα σκυλια, οπος ειχα μαθει εγω. Δεν τα πηγαιναν βολτα- μονο πολυ λιγοι τα ειχαν μες στα σπιτια τους.
Για αρκετα χρονια εμεινα χορις σκυλο! Εκανα παιδια και τα μεγαλοσα.
Αλλα κατι μου ελειπε!!
Τοτε καπια στιγμη ακουσα για εκθεση σκυλων στην ελλαδα, πηγα- και ενοιοθα σαν να "γυρισα σπιτι μου".
Μετα επιασα δουλεια στο περιοδικο"κυνολογια" και η επιθυμια για δικο μου σκυλο μεγαλονε ολο και πιο πολυ.
Και ετσι ηρθε η ωρα να ξαναπαρω μετα απο αρκετα χρονια παλι σκυλο= την Εσμεραλντα μου.
Νιωθω πιο πληρες με εναν σκυλο στο πλευρο μου! Οταν γυρναω σπιτι - τρελαινομαι οταν "μου χορευουν" απο την χαρα τους.
Μου ξεχειληζει η καρδια απο αγαπη, οταν η MonaLisa μου ερχεται και τριβει το χοντρο κεφαλακι της στην γαμπα μου!
Η οταν η Carmen μου με κοιταει με το πολυ εντονο βλεμμα της- μεχρι τα βαθη της ψυχης μου.
Και λατρευω την τσαχπινια της Cindy's μου- που διαλεξα απο 3ων ημερων κουταβακι- και με κανει να γελαω καθε μερα με τα καπριτσια της.
Μαρεσει η φυση και η βολτες στο δασος- αλλα χορις σκυλο βαριεμαι και τις βρισκω ανουσιες.
Το οτι εχω τωρα 3 σκυλια, δεν ηταν και ακριβος στο προγραμμα.
Οταν πεθανε η Εσμεραλντα και μου χαρισε ο φιλος μου (εκτροφεας γαλλικων) την ΜοναΛϊζα, ειπα, οτι δεν θα εχω ποτε ξανα μονο εναν σκυλο- και ετσι αποφασισαμε για την Cindy.
Την Carmen την πηραμε, αφου πεθανε ο φιλος μου και αφησε 19 γαλλικα πισω του- χειρουργημενη. Και ειπαμε να την κρατησουμε μεχρι να γινει καλα και μετα να την δοσουμε. Και εμεινε!
Δεν μαρεσει να ζω χωρις σκυλο! Η απλη παρουσια τους με πληρονει και με κανει ευτυχισμενη.
Ετσι απλα.
Δεν μπορω να φανταστώ τη καθημερινότητα μου χωρίς ένα σκύλο δίπλα μου.
Δεν μπορώ να ζω μέσα σε ένα σπίτι όπου δεν υπάρχει ένας σκύλος.
Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι η Κατερίνα ,έτσι όπως είναι σαν άνθρωπος, μπορεί να περάσει τη ζωή της χωρίς σκυλιά
Για χιλιάδες εγωιστικούς, μικρούς,μεγάλους, σοβαρούς και αστείους λόγους!!!
Δεν μπορώ να ζω μέσα σε ένα σπίτι όπου δεν υπάρχει ένας σκύλος.
Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι η Κατερίνα ,έτσι όπως είναι σαν άνθρωπος, μπορεί να περάσει τη ζωή της χωρίς σκυλιά
Για χιλιάδες εγωιστικούς, μικρούς,μεγάλους, σοβαρούς και αστείους λόγους!!!
Eίχε μια ταμπέλα έξω απο ένα καφέ στη Νέα Υόρκη που έλεγε "The best things in life are better with coffee".
Εγώ γι'αυτό πήρα σκύλο. Γιατί τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι καλύτερα μ'ενα σκύλο. Και τα χειρότερα επίσης.
Αμα δε, έχεις και σκύλο και καφέ, έκλεισες!
Εγώ γι'αυτό πήρα σκύλο. Γιατί τα καλύτερα πράγματα στη ζωή είναι καλύτερα μ'ενα σκύλο. Και τα χειρότερα επίσης.
Αμα δε, έχεις και σκύλο και καφέ, έκλεισες!
Last edited:
εγω μεγαλωσα με αλλα πιο μεγαλα ζωακια (αρνακια και κατσικακια...ειχαν οι παππουδες) και τα αγαπησα παρα πολυ! ειχα καποτε ενα αρνακι, το οποιο μεγαλωσα εγω με μπιμπερο, ειχαμε δεθει τοσο πολυ που βγαιναμε παντα βολτα μαζι και το επαιρνα μεχρι και στο δωματιο μου (αυτο το εκανα κρυφα χεχεχεχεχε). ερχονταν παντα διπλα μου και χωρις να του βαζω λουρι. ολα μονο του, δεν του εμαθα ποτε τιποτα....απιστευτο!!!!! ετσι περασε και η αγαπη μου στα σκυλια, γιατι αντε σαν μικρο παιδι παει και ερχεται...σαν μεγαλος ομως, να γυρναω με κανα αρνι ειναι λιγο παραξενο χεχεχεχε...για μενα πανω απ ολα ειναι αγαπη και οχι μονο ως προς τα σκυλια αλλα και για ολα τα ζωα!
Από πάντα αγαπούσα τα σκυλιά από μικρό παιδί.
Όπου κουτάβια και σκυλιά ή Βασείλο πρώτη.
Το καλύτερο δώρο θεωρούσα που θα μπορούσαν να μου κάνουν ήταν ένα σκυλί!!
Για αυτό τον λόγο όσους αγαπούσα τους πήγαινα ημιαιμάκια προσπαθώντας ατυχώς τις περισσότερες φορες να τα προωθήσω για υιοθεσία σε φίλους μου, οι μαμάδες τσινάγανε και γινόταν ένας φαύλος κύκλος.
Μεγάλωσα με σκυλιά παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις έχω με σκυλιά από βόλτες με ποδήλατα μέχρι και όσες στιγμές ήμουν λυπημένη και είχα δυο ματάκια να με κοιτάζουν με ανυπομονησία (τον πρώτο μου σκύλο).
Κάπου στο "μεγάλωμα" μου εντελώς τυχαία έξω από το σπίτι μου συνάντησα τον "κοπρίτη" μου μια στιγμή που ηταν η μοναδική που ίσως δεν έπρεπε να πάρω (για προσωπικούς λόγους).
Ήταν ερωτας με την πρώτη ματια..έτυχε και ήταν westie και με έκανε να λατρέψω την φυλή.
Πιστεύω ότι τα θέλουμε προφανώς για εγωιστικούς λόγους.. γιατί ακόμα και τις πιο ωραίες στιγμές δεν μπορώ να τις σκεφτώ χωρίς σκύλο, τις πιο ωραίες και τις πιο άσχημες.
Ναι προφανώς είναι εγωιστικό γιατί σε αυτήν την φράση ακούγεται το δεν μπορώ να σκεφτώ (εγώ ελπίζω και εκείνα).
Δυστυχώς είμαι από αυτούς που λένε ..γνώρισα τους ανθρώπους κι αγάπησα τα ζώα.
Δεν υπάρχει γιατί.. σε κάτι τόσο φυσικό και αυτονόητο, στην δικη μου πραγματικότητα είναι απλά μια απαραίτητη προϋπόθεση για να είμαι ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη.
Άλλωστε ..με τόσους ανθρώπους γύρω ..πως να την "βγάλεις" χωρίς ένα σκύλο στο σπίτι.
..Εγωιστικό αλλά αληθινό..
Όπου κουτάβια και σκυλιά ή Βασείλο πρώτη.
Το καλύτερο δώρο θεωρούσα που θα μπορούσαν να μου κάνουν ήταν ένα σκυλί!!
Για αυτό τον λόγο όσους αγαπούσα τους πήγαινα ημιαιμάκια προσπαθώντας ατυχώς τις περισσότερες φορες να τα προωθήσω για υιοθεσία σε φίλους μου, οι μαμάδες τσινάγανε και γινόταν ένας φαύλος κύκλος.
Μεγάλωσα με σκυλιά παιδικές και εφηβικές αναμνήσεις έχω με σκυλιά από βόλτες με ποδήλατα μέχρι και όσες στιγμές ήμουν λυπημένη και είχα δυο ματάκια να με κοιτάζουν με ανυπομονησία (τον πρώτο μου σκύλο).
Κάπου στο "μεγάλωμα" μου εντελώς τυχαία έξω από το σπίτι μου συνάντησα τον "κοπρίτη" μου μια στιγμή που ηταν η μοναδική που ίσως δεν έπρεπε να πάρω (για προσωπικούς λόγους).
Ήταν ερωτας με την πρώτη ματια..έτυχε και ήταν westie και με έκανε να λατρέψω την φυλή.
Πιστεύω ότι τα θέλουμε προφανώς για εγωιστικούς λόγους.. γιατί ακόμα και τις πιο ωραίες στιγμές δεν μπορώ να τις σκεφτώ χωρίς σκύλο, τις πιο ωραίες και τις πιο άσχημες.
Ναι προφανώς είναι εγωιστικό γιατί σε αυτήν την φράση ακούγεται το δεν μπορώ να σκεφτώ (εγώ ελπίζω και εκείνα).
Δυστυχώς είμαι από αυτούς που λένε ..γνώρισα τους ανθρώπους κι αγάπησα τα ζώα.
Δεν υπάρχει γιατί.. σε κάτι τόσο φυσικό και αυτονόητο, στην δικη μου πραγματικότητα είναι απλά μια απαραίτητη προϋπόθεση για να είμαι ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη.
Άλλωστε ..με τόσους ανθρώπους γύρω ..πως να την "βγάλεις" χωρίς ένα σκύλο στο σπίτι.
..Εγωιστικό αλλά αληθινό..
Last edited:
Τα σκυλια μου αρεσουν, τα αγαπω και τα θαυμαζω. Δεν ειμαι χρονιος ιδιοκτητης αν και θα το ηθελα. Τωρα εδω και καποιους μηνες μενω μονος πολυ εκτος πολης. Ετσι λοιπον χωρις να υφιστανται καποιοι λογοι που με απετρεπαν στο παρελθον, αποφασισα να ξαναπαρω εναν συντροφο-σκυλο. Γέρνω στο να τον εχω μεσα στο σπιτι, αν και υπαρχουν καποια σοβαρα θεματα που πρεπει να σταθμισω σωστα. Περιμενω υπομονετικα το κουταβι μου και ευτυχως εκανα τις σωστες κινησεις και ετσι δεν θα ακουσω μπινελίκια μετα απο μερικους εδω μεσα...
Ο λόγος, που ήθελα σκύλο, ήταν η στοργή... η δική μου προς εκείνον κι η δική του προς σε μένα.
Σιγά σιγά μαθαίνω κι όλους τους άλλους λόγους!
Και χαίρομαι για την απόφαση, που πήραμε οικογενειακώς!
Σιγά σιγά μαθαίνω κι όλους τους άλλους λόγους!
Και χαίρομαι για την απόφαση, που πήραμε οικογενειακώς!
μεγάλωσα και εγώ με σκυλιά αλλά δεν μπόρεσα ποτέ να έχω την επαφή που ήθελα να έχω μαζί τους επειδή οι γονείς μου δεν με άφηναν(λόγω μικροβίων κλπ κλπ κλπ..)τα λάτρευα και πήγαινα κρυφά να παίζω μαζί τους..πάντα τους παρακαλούσα να μου πάρουν ένα σκυλάκι για να το έχω συνέχεια μαζί μου,να παίζουμε,να το χαιδεύω κλπ.
ουσιαστικά ο Σαν είναι ο πρώτος δικός μου σκύλος και ήρθε σε μένα την στιγμή που τον ζήτησα..
μετά απο τόοσα χρόνια κατάφερα και έπεισα τους γονείς μου να πάρω σκύλο με την προυπόθεση να τον έχω όπως θέλω εγώ!!!
αμα δεν είχα τον Σαν θα ήταν πολύ άδεια η ζωή μου..όποτε επιστρέφω στο σπίτι περιμένω πως και πως να ακούσω τα πατουσάκια του να κατεβαίνουν τη σκάλα να αρχίζει να πηδάει πάνω μου και να μου κάνει χαρούλες!!πέρσι στην 3ήμερη μου είχε κακοφανεί απίστευτα πολύ που κοιμήθηκα δυο βράδια χωρίς τον Σαν..να δω φέτος στην 5ήμερη τον άλλο μήνα τι θα κάνω
ουσιαστικά ο Σαν είναι ο πρώτος δικός μου σκύλος και ήρθε σε μένα την στιγμή που τον ζήτησα..
μετά απο τόοσα χρόνια κατάφερα και έπεισα τους γονείς μου να πάρω σκύλο με την προυπόθεση να τον έχω όπως θέλω εγώ!!!
αμα δεν είχα τον Σαν θα ήταν πολύ άδεια η ζωή μου..όποτε επιστρέφω στο σπίτι περιμένω πως και πως να ακούσω τα πατουσάκια του να κατεβαίνουν τη σκάλα να αρχίζει να πηδάει πάνω μου και να μου κάνει χαρούλες!!πέρσι στην 3ήμερη μου είχε κακοφανεί απίστευτα πολύ που κοιμήθηκα δυο βράδια χωρίς τον Σαν..να δω φέτος στην 5ήμερη τον άλλο μήνα τι θα κάνω
5ημερη τον αλλο μηνα??? Μιλαμε για νοτιο ημισφαιριο?να δω φέτος στην 5ήμερη τον άλλο μήνα τι θα κάνω
Πως επεισες τους γονεις σου να σου παρουν σκυλο;;
Βασικα την μανα σου,γιατι τον πατερα ok,θελει και εκεινος.
Βασικα την μανα σου,γιατι τον πατερα ok,θελει και εκεινος.
Δε θεωρω καθόλου εγωιστικό το συναίσθημα ενός ανθρωπου να θέλει να έχει σκύλο για το οποιοδήποτε λόγο μικρό ή μεγάλο, εγωιστικο ή ανιδιοτελη...
. Πραγματικά εκνευρίζομαι πάρα πολύ που το διαβαζω αυτό και μέσα σε ένα φόρουμ που ουσιαστικά αγαπά τα σκυλιά.! Δε θα σκεφτόμουν ποτέ ότι είμαι εγωίστρια επειδή αγαπώ το σκύλο μου και μάλιστα το βρίσκω εξόχως σκανδαλιστικό να ακούγεται κάτι τέτοιο ενώ υπάρχουν εκει έξω χιλιάδες άνθρωποι που απλά μισουν τα ζώα και τα βασανίζουν!!Αντιθέτως νιώθω περήφανη γιατι έρχομαι πιο κοντά στη Φυση που με έπλασε!
Πρώτα απο όλα να θυμίσουμε ότι ο σκύλος πλάστικε απο το Θεο για να συντροφεύει και να υπήρετεί τον άνθρωπο όπως τα περισσότερα δυστυχως απο τα πλάσματα που έφτιαξε ο Θεος, και λέω δυστυχώς γιατι και ο άνθρωπος θα έπρεπε να υπηρετει εξ ίσου τα ζώα, που του προσφέρυν τόσα πολλά, και να τα φροντίζει όπως τους αξίζουν και κυρίως να τα αφήνει να ζούνε αρμονικά στο περιβάλλον που γεννηθηκαν ακόμα κι αν αυτο είναι ένα σπίτι. (Δεν είμαι απόλυτη ότι δεν πρέπει τα ζώα να ζούνε και με τον άνθρωπο, φυσικά και μπορούν και είναι και κάποιες φυλές δεν θα υπήρχαν αν δεν τις συντηρούσε ο άνθρωπος γιατι έξω στη Φύση δεν θα επιβίωναν μόνες τους)
Και όλα αυτά πριν δημιουργηθει ο ευτελιστικός δυτικός μας κόσμος που θέλει το σκύλο ντυμένο αλλά Paris Hilton pet, με τα κρεβατάκια του, την τουαλέτα του, δική του τιβι και δε ξερω γω τι άλλο. Αυτα είναι που μας γεμίζουν τύψεις...
Για μένα ένας σκύλος πρέπει να χρησιμοποιείται για τον λόγο τον οποίο δημιουργήθηκε..για να κυνηγάει, να προστατεύει, να σώζει, να συντροφεύει!
Δεν κατηγορώ κάποιον που λέει ότι θέλει ένα σκύλο φύλακα, τον κατηγορώ για τον τρόπο που τον χρησιμοποιεί.
Κλείνοντας, και επι προσωπικού, η Ηρα βρέθηκε στα χέρια μου απο τύχη, (παραδόξως πως ενω έχει και πεντιγκρι! απο εκτροφέα) αλλά φροντίζω να τη χρησιμοποιώ για τον λόγο τον οποίο "κατασκευάστηκε" για να είναι και η ίδια ευτυχισμένη και ΕΓΩ!
ΥΓ. Στο φορουμ αυτο γράφουμε εμείς, όχι οι σκύλοι μας...
. Πραγματικά εκνευρίζομαι πάρα πολύ που το διαβαζω αυτό και μέσα σε ένα φόρουμ που ουσιαστικά αγαπά τα σκυλιά.! Δε θα σκεφτόμουν ποτέ ότι είμαι εγωίστρια επειδή αγαπώ το σκύλο μου και μάλιστα το βρίσκω εξόχως σκανδαλιστικό να ακούγεται κάτι τέτοιο ενώ υπάρχουν εκει έξω χιλιάδες άνθρωποι που απλά μισουν τα ζώα και τα βασανίζουν!!Αντιθέτως νιώθω περήφανη γιατι έρχομαι πιο κοντά στη Φυση που με έπλασε!
Πρώτα απο όλα να θυμίσουμε ότι ο σκύλος πλάστικε απο το Θεο για να συντροφεύει και να υπήρετεί τον άνθρωπο όπως τα περισσότερα δυστυχως απο τα πλάσματα που έφτιαξε ο Θεος, και λέω δυστυχώς γιατι και ο άνθρωπος θα έπρεπε να υπηρετει εξ ίσου τα ζώα, που του προσφέρυν τόσα πολλά, και να τα φροντίζει όπως τους αξίζουν και κυρίως να τα αφήνει να ζούνε αρμονικά στο περιβάλλον που γεννηθηκαν ακόμα κι αν αυτο είναι ένα σπίτι. (Δεν είμαι απόλυτη ότι δεν πρέπει τα ζώα να ζούνε και με τον άνθρωπο, φυσικά και μπορούν και είναι και κάποιες φυλές δεν θα υπήρχαν αν δεν τις συντηρούσε ο άνθρωπος γιατι έξω στη Φύση δεν θα επιβίωναν μόνες τους)
Και όλα αυτά πριν δημιουργηθει ο ευτελιστικός δυτικός μας κόσμος που θέλει το σκύλο ντυμένο αλλά Paris Hilton pet, με τα κρεβατάκια του, την τουαλέτα του, δική του τιβι και δε ξερω γω τι άλλο. Αυτα είναι που μας γεμίζουν τύψεις...
Για μένα ένας σκύλος πρέπει να χρησιμοποιείται για τον λόγο τον οποίο δημιουργήθηκε..για να κυνηγάει, να προστατεύει, να σώζει, να συντροφεύει!
Δεν κατηγορώ κάποιον που λέει ότι θέλει ένα σκύλο φύλακα, τον κατηγορώ για τον τρόπο που τον χρησιμοποιεί.
Κλείνοντας, και επι προσωπικού, η Ηρα βρέθηκε στα χέρια μου απο τύχη, (παραδόξως πως ενω έχει και πεντιγκρι! απο εκτροφέα) αλλά φροντίζω να τη χρησιμοποιώ για τον λόγο τον οποίο "κατασκευάστηκε" για να είναι και η ίδια ευτυχισμένη και ΕΓΩ!
ΥΓ. Στο φορουμ αυτο γράφουμε εμείς, όχι οι σκύλοι μας...
