Κυναθλητισμός κ φιλοδοξίες...

[harryf3]

Συγνωμη Αντμιν, αλλά επετρεψε μου μια ακομα ερωτηση στον Κωστα. Ισως επρεπε να παω σε αλλο θεμα και να τον ρωτησω, αλλά εδω "εκατσε" η ερωτηση.

Κωστα,

Αρα το σπορ επηρεαζει κατά πολύ τις οποιες αποφασεις.

Δεν γινεται όμως χωρις διορθωση το «συμμαζεμα»?

Διορθωσεις νομιζω κανουμε κυριως στις ανεπιθυμητες συμπεριφορες ή όταν ο σκυλος συνειδητα αρνειται να εκτελεσει ή σπαει προωρα μια εντολη.

Και το "play mode" δεν είναι ανεπιθυμητη συμπεριφορα.

Δεν ρωταω από απλη περιεργεια. Το θεμα με ενδιαφερει πολύ.

 

[Panos0685]

Όταν ο σκύλος είναι σε "play mode" εγώ δε θέλω να τον διορθώσω και επίτηδες τον έχω αφήσει χαλαρό σε αυτό το θέμα. Είναι μια συνειδητή επιλογή που οφείλεται στην ενασχόλησή μας με το sport.

Διαφωνω καθετα.Η εντολη του αρχηγου ειναι εντολη.Τελος!Δεν εχει play mode ουτε depeche mode....

 

[Δημήτρης Α.]

Δεν θα αναφερθώ στον τρόπο δουλειάς και τον εγκλεισμό ή μη του εκάστοτε εργασιακού ζώου διότι εξαρτάται από την μέθοδο εκπαίδευσης που εφαρμόζει ο καθένας και από το ζώο και το ταμπεραμέντο του.
Ίσως αυτό αποτελεί υλικό για μια νέα συζήτηση.

Από 'κει και πέρα σαφώς και ο κυναθλητισμός με σκοπό κάποια διάκριση εκτός από την διατήρηση και αναβάθμιση των φυσικών ικανοτήτων του ζώου, βασίζεται σε προσωπικές φιλοδοξίες των κυναγωγών αλλά μερικές φορές διερωτώμαι αν τελικά η γενικότερη ύπαρξη των κατοικίδιων ζώων στο σπίτι είναι λόγο της ματαιοδοξίας μας και των προσωπικών μας αναγκών(μοναξιά, μητρότητα/πατρότητα, κλπ.).

Ευτυχισμένο σκυλί για 'μένα είναι αυτό που περιφέρεται ανενόχλητο στους δρόμους του χωριού, αράζει στο καφενείο, μετά ακολουθεί την κυρία Μαρία σπίτι κ.ο.κ.,
Ευτυχισμένα σκυλιά έχω γνωρίσει δύο φορές και τις δύο στον στρατό. Σκυλιά τα οποία είχαν στέγη και φαγητό και από 'κει και πέρα όριζαν τα ίδια τη ζωή τους και το πρόγραμμά τους, χωρίς κάποιον να τα τραβάει από ένα κολάρο και να τα 'χει κάτσε-σήκω ανάλογα με τις επιθυμίες του αλλά και χωρίς κάποιος να τα υποχρεώνει ξαφνικά να γίνουν άνθρωποι, να φοράνε ρουχαλάκια, να μην πατάνε κάτω για να μην λερωθούν κλπ.
(εμένα σίγουρα δεν θα μου άρεσε να με υποχρεώσει κάποιος να γίνω σκύλος)

Η ύπαρξη των φυλών επίσης θεωρώ ότι είναι προϊόν της ανθρώπινης ματαιοδοξίας (όσον αφορά τους σκύλους συντροφιάς) και της χρηστικότητας (όσον αφορά τα εργασιακά).

Η αλήθεια λοιπόν, για 'μένα, είναι ότι η υποχρεωτική συνύπαρξη εντός των στενών ορίων της οικίας μας με σκύλους τους οποίους επιλέγουμε για τον Α ή Β λόγο (συντροφιά, εκθέσεις, εργασία) έχει σαν βάση εγωιστικά κριτήρια.

Σαφώς και δεν δικαιολογώ τις όποιες ακραίες πρακτικές στον βωμό της ακρίβειας και του αποτελέσματος από 'κει και πέρα όμως, δεδομένης της υποκειμενικότητας της κυνοφιλίας, θα πρέπει να αποδεχθούμε ότι τα σκυλιά εργασίας είναι θεμιτό να εργάζονται και τα σκυλιά συντροφιάς είναι θεμιτό απλά να συντροφεύουν.

ΥΓ: Για κάποιο περίεργο λόγο είμαι πεπεισμένος πως αν ρωτούσαμε έναν σκύλο τη γνώμη του και μπορούσε να μας απαντήσει θα επέλεγε την ελευθερία του παρά κάποια από τις προτάσεις μας είτε εργασιακές, είτε συντροφικές είναι αυτές.

 

[johnk]

...Η πρώτη θέση, το "πρωτάθλημα" και η "ήττα" βρίσκονται εκεί που συναντώνται τα δύο βλέμματα...

Ισως έχω ...ξεζουμιστεί από τα χτεσινά μου κείμενα...

Ισως, γιατί με τέτοιες φράσεις, που σε κάνουν να "βουτάς", κυρίως στα παλιά σου σφάλματα, βελτιώνεις την κυνολογική σου παιδεία...

Δεν ξέρω, djdoctor, αλλά αυτή τη φράση τη διαβάζω, εδώ και πολλή ώρα και με ταξιδεύει...

 

[johnk]

...Για κάποιο περίεργο λόγο είμαι πεπεισμένος πως αν ρωτούσαμε έναν σκύλο τη γνώμη του και μπορούσε να μας απαντήσει θα επέλεγε την ελευθερία του παρά κάποια από τις προτάσεις μας είτε εργασιακές, είτε συντροφικές είναι αυτές.

Σήμερα μου φαίνεται ότι είναι η μέρα που συμφωνώ με τους "προλαλήσαντες"!

Δημήτρη, ένα τέτοιο παράδειγμα έχω στη γειτονιά μου, σαν αυτό που ανέφερες με το σκύλο του χωριού που κυκλοφορεί ελεύθερος.

Υπάρχουν 2 σκυλίτσες (11-12 ετών), που έχουν "εξασφαλίσει" τροφή, υπόστεγο (στη πιλοτή μας, όταν βρέχει), πανσιόν (όταν εγώ και μία άλλη γειτόνισα λείπουμε διακοπές - για να μην πεθάνουν από πείνα και δίψα), βόλτες κατά βούληση και χάδια (τρελά χάδια), επίσης κατά βούληση. Και, για να μην το ξεχάσω, "ανεκτικούς" γείτονες... Το μόνο που έχουν πραγματική ανάγκη είναι η μία την άλλη. Κολητά βολτάρουν, κολητά αμύνονται (προστατεύουν την περιοχή τους), κολητά "κοροϊδεύουν" τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Διόσκουροι...

Το μόνο στενάχωρο για μένα είναι πως σκέφτομαι, καμιά φορά, τι θα γίνει όταν η μία φύγει πρώτη...

 

[kokoni]

η ευτυχία του σκύλου δεν έγκειται στην ελευθερία του.τουναντίον έγκειται στην ύπαρξη μιάς ομάδας ορανωμένης κάτω απο αυστηρούς κανόνες και συγκεκριμένο πρόγραμμα

το πρωτάθλημα του-οι φιλοδοξίες του - οι ανάγκες του
βρίσκονται εκεί που συναντώνται τα βλέμματα (έχω συγκινηθεί-δεν θα το κρύψω)

είναι κοινωνικό ζώο και νιώθει καλά όταν η αγέλη του είναι καλά(ασφαλής χορτάτη ξεδιψασμένη και στις σωστές συνθήκες περιβάλοντος)
το οποιοδήποτε πρόγραμμα της αγέλης του είναι απλά το πρόγραμμα της αγέλης του είτε είναι άραγμα στο κρεβατάκι -είτε είναι 15 λεπτά προπόνηση και κένελ και άντε πάλι το ίδιο-είτε είναι 12 ώρες στο βουνό και μετά δέσιμο στο παλούκι μέχρι το επόμενο κυνήγι
αν ικανοποιούνται οι βασικές ζωτικές του ανάγκες τροφής νερού στεγης ασφάλειας κοινωνικότητας ο σκύλος είναι ευτυχής (κατα τα σκυλίσια πρότυπα) και δεν πρόκειται να "ζηλεψει" ο σκύλος του Νίκου τα σκυλιά της Frenchie ή το αντίθετο
Δεν έχει φιλοδοξίες για "μεγάλα" πράγματα - αλλά το θεωρεί πολύ μεγάλο να νιώθει ότι τον αγαπούν
κι αυτό είναι ο βασικός λόγος που αγαπώ-σέβομαι-λατρευω αυτά τα ζώα. Η απλότητα με την οποία βλέπουν και φχαριστιούνται αυτήν την "ιερή" εμπειρία της ζωής
σε αντίθεση με εμάς και τα πεζά και γελοία "θέλω" μας

_μετά τις βραδιές ποίησης που ζήσαμε-σήμερα ανοίγει ο φιλοσοφικός κύκλος ξανά_


Κατα την γνώμη μου και μετά την διατήρηση διάφορων σκύλων σε διάφορα μέρη κατοικίες και μεθόδους διαβίωσης.............

 

[Δημήτρης Α.]

Το μόνο στενάχωρο για μένα είναι πως σκέφτομαι, καμιά φορά, τι θα γίνει όταν η μία φύγει πρώτη...

Αυτό είναι στενάχωρο διότι έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε έτσι οι άνθρωποι. Λυπούμαστε όταν χάνουμε αγαπημένα πρόσωπα λόγω του ότι δεν θα τα ξαναδούμε, το τραγικό δηλαδή ουσιαστικά το βιώνουμε εμείς με εγωιστικά κριτήρια.

Τα ζώα που στερούνται εγωισμών και λειτουργούν βάσει ενστίκτου βιώνουν την καθημερινότητά τους εντελώς διαφορετικά, με γνώμονα την επιβίωση και την διαιώνιση.

Οι άνθρωποι συνεχώς προσπαθούμε να επιβάλλουμε την πραγματικότητά μας σε όλα τα είδη του ζωικού βασιλείου, ακόμη και στους συνανθρώπους μας θεωρώντας ότι η άποψή μας είναι σωστότερη έναντι του άλλου και αν δεν μπορεί να το καταλάβει από μόνος του και να συνετιστεί ίσως θα ήταν μια καλή ιδέα να την επιβάλλουμε.

Αν τον χρόνο που σπαταλάμε στο να εδραιώσουμε την πραγματικότητά μας στους συνανθρώπους μας τον μοιράζαμε εξίσου στην προσπάθεια κατανόησης του άλλου σίγουρα τα πάντα θα ήταν καλύτερα, ακόμα και σ'αυτό το forum.

Δεν προσπαθώ να το παίξω άγιος και φυσικά η σχέση μου με τα ζώα δεν βασίζεται στην ανιδιοτέλεια αλλιώς θα ήμουν στο δάσος να παρατηρώ λύκους με κυάλια, απλά λέω ότι το να έχει κάποιος φιλοδοξία να πάρει την πρώτη θέση στο IPO ή στο Mondio ή στο Κραφτς παρόλο που δεν το κατανοώ εξίσου και δεν το κατατάσω μέσα μου στην ίδια βαθμίδα σημαντικότητας, μπορώ να το σεβαστώ εφόσον οι μέθοδοι για να φτάσεις εκεί δεν παραβαίνουν τις βασικές αρχές ηθικής της σύγχρονης κοινωνίας μας.

Όταν μιλάω για ηθική φυσικά και δεν αναφέρομαι σε ακραίους ψευτοηθικοφιλόζωους που προσπαθούν να καλύψουν το ατομικό τους κενό διαφημίζοντας το πόσα ζωάκια έκλεισαν σε κλουβί σήμερα και τρώγονται σαν όρνεα για να πάρουν το διαδικτυακό τους χειροκρότημα αλλά ούτε και τους χιτλερικούς εκπαιδευτές και εκτροφείς με την ηθική τους να ταλαντεύεται και να προσπαρμόζεται ανάλογως των συνθηκών.

 

[grekos]

Αθλητισμός χωρίς φιλοδοξίες υπάρχει και κυναθλητισμός χωρίς φιλοδοξίες υπάρχει...πρωταθλητισμός χωρίς φιλοδοξίες και θυσίες ΔΕΝ υπάρχει!

Ο σκύλος δεν έχει φιλοδοξίες (ούτε ματαιοδοξίες, η "κακή" πλευρά), αλλά του αρέσει να μας βλέπει ευτυχισμένους και ευχαριστημένους μαζί του.Θα κάνει τα πάντα για να μας ευχαριστήσει, ώστε να του δείξουμε κι εμείς την ευγνωμοσύνη μας.

Δεν είναι ανιδιοτελής ο σκύλος, περιμένει "ανταλάγματα" απλά δεν είναι όλα υλικά.Για αυτά και κατ'επέκταση για εμάς θα κάνει τα πάντα.

Την διαφορά θα την κάνουμε εμείς, ο ιδιοκτήτης.Αν εμείς κοιτάμε τον σκύλο στα μάτια και θέλουμε να τον βλέπουμε ευχαριστημένο και χαρούμενο, όλα είναι σε καλό δρόμο.Αν το βλέμμα μας στρέφετε στην "κερκίδα" και αποζητά το "χειροκρότημα", αδιαφορώντας για το βλέμμα του σκύλου, έχουμε χάσει το δρόμο.

Η πρώτη θέση, το "πρωτάθλημα" και η "ήττα" βρίσκονται εκεί που συναντώνται τα δύο βλέμματα...

μπορείς να μου το εξηγήσεις με μεγαλύτερη ανάλυση το παραπάνω...

 

[Darkness]

Μήπως θα βοηθούσε τη συζήτηση να έχουμε κάποια παραδείγματα του πώς ζουν συγκεκριμένοι σκύλοι που είναι "πρωταθλητές" (θα προτιμούσα εσωτερικού και εξωτερικού, ώστε να δούμε και το λεπτό σημείο στη νοοτροπία που υπάρχει στις διάφορες χώρες);

 

[μπουλης]

ΥΓ: Για κάποιο περίεργο λόγο είμαι πεπεισμένος πως αν ρωτούσαμε έναν σκύλο τη γνώμη του και μπορούσε να μας απαντήσει θα επέλεγε την ελευθερία του παρά κάποια από τις προτάσεις μας είτε εργασιακές, είτε συντροφικές είναι αυτές.

Δημήτρη εδώ θα διαφωνήσω.
Προσπαθώντας να μείνω on topic και να μην κουράσω,
θα απαντήσω λακωνικά με ένα παράδειγμα:
Aν έχεις ένα τεράστιο χώρο περιφραγμένο με ένα σκύλο ελεύθερο μέσα σε αυτόν,
ο σκύλος τον περισσότερο χρόνο θα τον περνάει έξω από την πόρτα σου περιμένοντας σε να βγεις.

 

[kokoni]

κοινωνικές ανάγκες-
αγελαίο ζώο

 

[kkranis]

Και εκεί ακριβώς είναι το μεγαλύτερο θετικό της ενασχόλησης με το sport. Το δέσιμο μεταξύ κυναγωγού και σκύλου

offtopic: Τη μεγαλύτερη χαρά σε προπόνηση την πήρα μόλις προχθες, οταν ο σκύλος μου, μου έφερε το μπαλάκι που του είχα πετάξει, χωρίς να χρειάζεται να τον δελεάσω με ανταλλαγή (που δεν πιάνει συνήθως).΄Όσοι μας έχουν δει, απλά καταλαβαίνουν για τι πράγμα μιλάω

 

[zouzounos]

γνωμη μου ειναι δεν μπορεις να τα εχεις ολα top!
θα σου εκανα μια καζουρα τωρα αλλα εχω φιλοδοξιες!

 

[DjSoukis]

μπορείς να μου το εξηγήσεις με μεγαλύτερη ανάλυση το παραπάνω...

Ο σκύλος δεν είναι "φιλόδοξος", θα κάνει πράγματα που θα του εξασφαλίσουν κάποια άλλα πράγματα.

Πολλοί λένε ή γράφουν πως ο σκύλος μας "αγαπάει" χωρίς να περιμένει κάτι από εμάς ή πως η "αγάπη" και η αφοσίωση του είναι ανιδιοτελής.

Δεν πιστεύω κάτι τέτοιο, όχι μόνο για τον σκύλο...

Ο σκύλος θα κάνει πράγματα για εμάς και ο κυναθλητισμός είναι μέσα σε αυτά, για να εξασφαλίσει υλικά "αγαθά" (τροφή, νερό, μεζέ, παιχνίδι, κλπ.), αλλά και για να ικανοποιήσει μη υλικές ανάγκες του (όπως το να νιώθει ασφαλής με τον ιδιοκτήτη ή την "αγέλη" του, να νιώθει και να βιώνει δικαιοσύνη, να νιώθει προστασία και στοργή μια που μένει για πάντα στην "παιδική ηλικία", κλπ.).

Ένας σκύλος που έχει "καλυμμένες" όλες τις ανάγκες του είναι ίσως πιθανότερο να πάει καλύτερα και στον κυναθλητισμό και με ευχαριστημένες και τις δύο πλευρές του οδηγού (λουριού).

Ελπίζω να "πήρες αυτό που ζήτησες", αν όχι ξαναπροσπαθούμε...

 

[kkranis]

Πες τα ρε Φώτη, μη σκας!

 

[Dimitris-b]

Πες τα ρε Φώτη, μη σκας!

Πέστα ρε Φώτη αφού σου το επιτρέπει](*,)](*,)

 

[kango1]

Την διαφορά θα την κάνουμε εμείς, ο ιδιοκτήτης.Αν εμείς κοιτάμε τον σκύλο στα μάτια και θέλουμε να τον βλέπουμε ευχαριστημένο και χαρούμενο, όλα είναι σε καλό δρόμο.Αν το βλέμμα μας στρέφετε στην "κερκίδα" και αποζητά το "χειροκρότημα", αδιαφορώντας για το βλέμμα του σκύλου, έχουμε χάσει το δρόμο.

Η πρώτη θέση, το "πρωτάθλημα" και η "ήττα" βρίσκονται εκεί που συναντώνται τα δύο βλέμματα...

Kάθε φράση σε αυτήν την τοποθέτηση έχει τεραστια σημασία..!!!
Το πρόβλημα ξεκινάει πάνω σε αυτήν την τοποθέτηση (που μακάρι να είναι αντιληφτεί σε όλους μιλώντας πάντα γενικά) που ξεκινάει η συνεργασία σκύλου και ανθρώπου με αυτές τις προδιαγραφές και που τελειώνει όταν οι ανθρώπινες φιλοδοξίες ξεπερνάνε τον συνεργάτη μας..τα όρια του και τις δυνάμεις του.
Είναι τόσο λεπτούλα αυτή η διαχωριστική γραμμή που τόσο το βλέμμα όσο και τόσο το χαμόγελο επιβράβευσης ..σε κάποιες περιπτώσεις είναι απλά τα μικρά γράμματα πίσω στις συσκευασίες.

Και εμένα πάντως με ταξίδευσες dj doctor.

 

[Νικος]

οταν ολοι οι ανιδιοτελεις εδω μεσα δεν εχετε σκυλο που θα ειναι μιας φυλης αλλα οτι βρεθηκε στον δρομο σας ...

... οταν η πορτα του σπιτιου ειναι ανοιχτη να ερθει και να φυγει κατα βουληση ...

τοτε να μιλησετε για τους " φιλοδοξους " γιατι μεχρι τοτε , απλα θα κανετε το ιδιο πραγμα , με την διαφορα οτι ο σκυλος του σπορ θα παιζει περισσοτερο και ποιοτικοτερα με τον ιδιοκτητη του

 

[DjSoukis]

Επειδή χρησιμοποίησες λέξεις που ανέφερα και δεν θέλω να μείνεις με καμιά εντύπωση ότι "κατηγορώ" κάποιον (πόσο μάλλον εσένα ή κάποιον άλλο που δε γνωρίζω), να διευκρινήσω πως εξέφρασα σκέψεις και "πιστεύω" μου σε ένα θέμα.

Επίσης, η φιλοδοξία δεν είναι "κακό" και συμφωνώ και επαυξάνω πως μακάρι όλοι οι ιδιοκτήτες σκύλων να είχαν συνδέσει μία ή περισσότερες ενασχολήσεις (υπό μορφή σπορ ή ότι άλλο) με τον σκύλο τους, ώστε να έρχονται ακόμα πιο "κοντά".

 

[Νικος]

επειδη μου ηρθε και πμ αναλογο του μηνηματος σου βαζω την απαντηση μου εδω να προλαβω τα επομενα πμ ή τις απαντησεις


να λες οτι θες και να μην σε νοιζει πως θα το παρει ο αλλος . Ειναι δικαιωμα σου να εχεις γνωμη

αν ο αλλος δεν το δεχεται ειναι αναξιος του λογου των αλλων

δεν το πηρα στραβα