Η ανθρώπινη αδιαφορία σε όλο της το μεγαλείο !!!
Έκλεισαν και εγκατέλειψαν το σκυλάκι τους μέσα στο κοτέτσι, παρέα με τις κότες....
Ένα μικρό γουέστι 2-2,5 χρονών περίπου, βρέθηκε από την κ. Καλαϊτζιδάκη (είναι η εκτροφέας γουέστι στη Χίο) μέσα σε ένα κοτέτσι.
Οι "άνθρωποι" που το είχαν, δήλωσαν ότι δεν είχαν χρόνο για το σκυλί, ούτε καν για να το δώσουν αλλού...
Το σκυλάκι είχε εγκαταλειφθεί στη μοίρα του, έτρωγε και έπινε παρέα με τις κότες, μέσα στις κουτσουλιές και τις ακαθαρσίες.
Η κ. Καλαϊτζιδάκη με την οποία επικοινώνησα μου είπε ότι το έσωσε κυριολεκτικά στο "παρά πέντε"... λίγες μέρες ακόμη και το σκυλάκι θα πέθαινε από την αφαίμαξη που του έκαναν οι ψύλλοι.
Να αναφέρω ότι από το δεξί του ματάκι δεν βλέπει πολύ καθαρά, προφανώς από τσίμπημα κάποιας κότας.
Το πήρε, το αποπαρασίτωσε εσωτερικά και εξωτερικά, το περιποιήθηκε και έψαχνε να του βρει σπίτι. Είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι παρόλη την ανθρώπινη αδιαφορία και την εγκατάλειψη που βίωσε ο μικρούλης, είναι εξαιρετικά φιλικός και τρυφερός. Η κ. Καλαϊτζιδάκη μου ανέφερε ότι αναζητά συνεχώς χάδια και της γλύφει τα χέρια.
Το έμαθα προχθές και αποφάσισα να το πάρω. Σήμερα το μεσημέρι, όταν έκανα τα απαραίτητα τηλεφωνήματα με άκουσε η συνάδελφος που δουλεύαμε μαζί, και με χιλιοπαρακάλεσε να το πάρει εκείνη γιατί το δικό της σκυλάκι έχει πεθάνει από καρκίνο.
Έγιναν ξανά τα απαραίτητα τηλεφωνήματα στη Χίο και το άτυχο-τυχερό μικρό θα πάει στην φίλη μου.
Όπως καταλάβατε, αντί για μαμά του, μάλλον νονά του θα γίνω.... τουλάχιστον θα πηγαίνω να το βλέπω και να παίζει με τον δικό μου.
Ευτυχής κατάληξη λοιπόν για τον μικρούλη, γιατί τον περιμένει μια μεγάλη και ζεστή αγκαλιά σε ένα πολύ φιλόξενο σπίτι (και με μια νονά που θα είναι δίπλα του συχνά...).
υ.γ. Μαρία, μήπως θυμάσαι που σου είπα ότι ο Σπούκυ κάνει βουντού?
Έκλεισαν και εγκατέλειψαν το σκυλάκι τους μέσα στο κοτέτσι, παρέα με τις κότες....
Ένα μικρό γουέστι 2-2,5 χρονών περίπου, βρέθηκε από την κ. Καλαϊτζιδάκη (είναι η εκτροφέας γουέστι στη Χίο) μέσα σε ένα κοτέτσι.
Οι "άνθρωποι" που το είχαν, δήλωσαν ότι δεν είχαν χρόνο για το σκυλί, ούτε καν για να το δώσουν αλλού...
Το σκυλάκι είχε εγκαταλειφθεί στη μοίρα του, έτρωγε και έπινε παρέα με τις κότες, μέσα στις κουτσουλιές και τις ακαθαρσίες.
Η κ. Καλαϊτζιδάκη με την οποία επικοινώνησα μου είπε ότι το έσωσε κυριολεκτικά στο "παρά πέντε"... λίγες μέρες ακόμη και το σκυλάκι θα πέθαινε από την αφαίμαξη που του έκαναν οι ψύλλοι.
Να αναφέρω ότι από το δεξί του ματάκι δεν βλέπει πολύ καθαρά, προφανώς από τσίμπημα κάποιας κότας.
Το πήρε, το αποπαρασίτωσε εσωτερικά και εξωτερικά, το περιποιήθηκε και έψαχνε να του βρει σπίτι. Είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι παρόλη την ανθρώπινη αδιαφορία και την εγκατάλειψη που βίωσε ο μικρούλης, είναι εξαιρετικά φιλικός και τρυφερός. Η κ. Καλαϊτζιδάκη μου ανέφερε ότι αναζητά συνεχώς χάδια και της γλύφει τα χέρια.
Το έμαθα προχθές και αποφάσισα να το πάρω. Σήμερα το μεσημέρι, όταν έκανα τα απαραίτητα τηλεφωνήματα με άκουσε η συνάδελφος που δουλεύαμε μαζί, και με χιλιοπαρακάλεσε να το πάρει εκείνη γιατί το δικό της σκυλάκι έχει πεθάνει από καρκίνο.
Έγιναν ξανά τα απαραίτητα τηλεφωνήματα στη Χίο και το άτυχο-τυχερό μικρό θα πάει στην φίλη μου.
Όπως καταλάβατε, αντί για μαμά του, μάλλον νονά του θα γίνω.... τουλάχιστον θα πηγαίνω να το βλέπω και να παίζει με τον δικό μου.
Ευτυχής κατάληξη λοιπόν για τον μικρούλη, γιατί τον περιμένει μια μεγάλη και ζεστή αγκαλιά σε ένα πολύ φιλόξενο σπίτι (και με μια νονά που θα είναι δίπλα του συχνά...).
υ.γ. Μαρία, μήπως θυμάσαι που σου είπα ότι ο Σπούκυ κάνει βουντού?
