Αλλο να έχει ο σκύλος τάση να πηγαίνει μπροστά, και άλλο να τραβάει.
Ο σκύλος που έχει την τάσει να πηγαίνει μπροστά - είναι αυτος που μαθαίνει απο τον
ίδιο τον άνθρωπο
πως να τραβάει. Όταν ο σκύλος μας κάνει
ένα μόνο βήμα προς τα εμπρός και ο ανθρωπος ακολουθήσει,
μαθαίνει στον σκύλο του να τραβάει.
Ο σκύλος δεν ξεκίνησε την εκπαίδευση 2 μηνών... και τώρα τί γίνεται;
Γίνεται αυτές οι συμπεριφορές να σβήσουν σε -έστω- λίγους μήνες με λιχουδιές και χάδια; Μιλάμε για παράδειγμα, 3 χρόνια έντονου τραβήγματος.
Βερνα, πρώτον να εξηγήσω οτι, το να
επιβραβεύσουμε τον σκύλον μας για κάτι
σωστό που έκανε δεν είναι λάθος. Ούτε είναι λάθος να δείξουμε σε ένα σκύλο
τι είναι σωστό και να τον
διορθώσουμε μόνο όταν είμαστε σίγουρη οτι ο σκύλος μας γνωρίζει
σωστό/λάθος και διαλέγει το λάθος.
Αυτο το λέω γιατί καταλαβαίνω (εάν κάνω λάθος διορθωσέ με please
) οτι βλέπεις την επιβράβευση (είτε είναι
χάδι, είτε είναι λιχουδιά, είτε είναι το αγαπημένο του παιχνίδι) ώς κάτι αρνητικό.
Ο σκύλος μαθαίνει πολύ πιο γρήγορα όταν η ανταπόκριση του ανθρώπου απέναντι του είναι
ειληκρινής και χαρούμενη, με κέφι. Κανένας σκύλος δεν θα μάθει με ένα κατσούφη και μουτρομένο ιδιοκτήτη. Ή μάλλον θα μάθει αλλα αυτος είναι ο ιδιοκτήτης ο οποίος αντιμετωπίζει προβλήματα με τον σκύλο του.
Η απάντηση μου είναι, δεν μαθαίνουν τα χάδια και οι λιχουδιές στον σκύλο μια συμπεριφορά. Όχι.
Ο
άνθρωπος τον μαθαίνει μια συμπεριφορά και την
ενισχύει με κάτι που κάνει τον
σκύλο του ευτηχισμένο