Συγνώμη που θα διαφωνήσω, αλλά πρώτη φορά ακούω να υπάρχει στο DNA σκυλιού ο φόβος. Είναι σαν να λες ότι και άνθρωπος μπορεί να βγεί λόγο DNA φοβικός, επιθετικός, κλπ και το ίδιο και το σκυλί, συγνώμη αλλά διαφωνό, αν το πάμε έτσι τότε όλα τα Πιτμπουλ, Ροτ, κλπ που θεωρούνται απο το DNA/φυλή τους επιθετικά σκυλιά δεν γίνονται με τίποτα ήρεμα σκυλιά σπιτιού στην πραγματικότητα. Ξέρω ότι σκυλιά εργασίας απορίπτονται όταν έχουν κροτοφοβίες ή αν δεν μπωρούν να συγκετρωθούν, ή έχουν τάσεις φυγής διότι όσο και αν θεραπευτεί ένας σκύλος μπορεί να του ξανα βγεί ο φόβος, κλπ ανάλογα το αφεντικό που θα έχει και δεν είναι κάτι καλό όταν δίνετε σκύλος οδηγού τυφλού με τέτοιο παρελθόν, αλλά όχι ότι δεν θεραπεύονται όταν βρίσκονται με κατάληλο αφεντικό.
Λοιπόν τώρα θα γελάσουμε γιατί προσπαθώ με το λεξικό να βρώ τις σωστές λέξεις στα Ελληνικά
Ο
σκύλος (χαρακτήρας, χρώμα, μέγεθος, κ.τ.λ) αποτελείτε απο το γενετικό του χάρτη,
DNA. Αυτός ο χάρτης περιέχει πληροφορίες οι οποίες ελένχουν τις βιολογικές ενέργειες
οι οποίες περιέχονται στα κύταρα. Αυτές είναι οι πληροφορίες οι οποίες κάνουν την μια
φυλή να διαφέρει απο την άλλη.
Η διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός σκύλου είναι αποτέλεσμα των
γονίδιων και του
περιβάλλοντος.
O φόβος,
"αδύναμα νεύρα" στον σκύλο (οποίος οδηγεί και στην επιθετικότητα) είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων,
- γενετική προδιάθεση
- ψυχικό τραυματισμό (έλλειψη σωστής κοινωνικοποίησης
Οταν δουλεύουμε με ένα σωστά κοινωνικοποιημένο σκύλο (και το κατοικίδιο)
και παρατηρήσουμε παραδείγματα φόβου όπως κροτοφοβία, η γενετική προδιάθεση
είναι ο συνηθέστερος λόγος. Αυτη η προδιάθεση καθώς μεγαλώνει ο σκύλος χειροτερεύει
και δεν μπορεί μέσο του περιβάλλοντος να αλλάξει.
