Εγώ μένω κοντά στην "πλατεία" Αμπελακίων, στον 'Αλιμο. Η πλατεία θα γίνει κάποτε πλατεία, προς το παρόν είναι σκουπιδότοπος.
Τώρα τελευταία τον καθαρίσανε τον χώρο, δημοτικές εκλογές έρχονται, υποθέτω πως θα ξανακαθαρίσουν λίγο πριν τις επόμενες εκλογές.
Τέλος πάντων, στην περιοχή, υπάρχουν κάμποσα άκτιστα οικόπεδα, συνήθως χωματερές είναι κι αυτά, επίσης καθαρίστηκαν κι αυτά τώρα τελευταία. Έχουμε συναντήσει φίδια, ποντίκια και αρουραίους, καθώς και κάθε λογής κατσαριδοειδή.
Κάθε πρωί, και μια νέα ντάνα από μπάζα και σκουπίδια εμφανίζεται στην χωματερή, πολλά πεταμένα χρησιμοποιημένα προφυλακτικά, και ένα σκασμό ανθρωπόσκατα, εκεί τους ήρθε των ανθρώπων, εκεί έχεσαν. Υπάρχει και μια πιάτσα ταξί, όταν αφήνω τον σκύλο μου να πλησιάσει, "κολλάει" σε συγκεκριμμένο σημείο που οι ταξιτζήδες προφανώς προτιμάνε για να ουρούν, τι να κάνουν κι αυτοί, δεν έχουν πολλές εναλλακτικές.
Αναρωτιέμαι: Αντίστοιχα με την δικιά μας υποχρέωση σαν σκυλοιδιοκτήτες (να μαζεύουμε και να καθαρίζουμε τις ακαθαρσίες των σκύλων μας), υπάρχει θεσμοθετημένη (και με τα αντίστοιχα πρόστιμα στους παραβάτες) κάποια διάταξη για τους ανθρώπους που συνουσιάζονται δημοσίως, ή που κάνουν τις υπόλοιπες ανάγκες τους?
Ποιος είναι αρμόδιος να ενεργήσει όταν στον πεζόδρομο και στα άκτιστα οικόπεδα παρκάρουν αυτοκίνητα που μέσα κάποιο ζευγάρι φασώνεται?
Όπως περνάω με τον σκύλο μου, προσέχω προς τα που κοιτάζω, για να μην θεωρηθώ ματάκιας και δημιουργηθεί θέμα!
Μια φορά, όπως περιτριγυρίζαμε μέσα στον σκουπιδότοπο περί την πλατεία Αμπελακίων, ένας σκουρόχρωμος (προφανώς οικονομικός μετανάστης) φοβήθηκε τον σκύλο μου που πλησίαζε, και βγήκε τρέχοντας από την κρυψώνα του, με κατεβασμένα τα παντελόνια του!
Για να είμαι ειλικρινής, δεν μαζεύω τις ακαθαρσίες του σκύλου μου, μέσα στο υπόλοιπο σκουπιδομάνι. Όμως τα διάφορα σκαθαράκια εντός λίγων ωρών εξαφανίζουν τα ίχνη μας, αντιθέτως με τα υπόλοιπα σκουπίδια που περιμένουν την προεκλογική περίοδο για να μαζευτούν.
Ναι, εάν ζούσα στην Γερμανία, θα τα μάζευα τα σκυλόσκατα του σκύλου μου. Εκεί θα εξακολουθούσα να έχω την ίδια παιδεία, και τον ίδιο πολιτισμό. Όμως εκεί, θα είχα απέναντι μου ένα κράτος, και τριγύρω μου ανθρώπους που με σέβονται και με εμπνέουν να τους σεβαστώ. Εδώ, οι λακούβες στους δρόμους σπάνε το αμάξι μου, τα σκουπίδια ξεχειλίζουν από παντού, κανένας δεν με σέβεται, και δεν έχω την διάθεση να σεβαστώ κανέναν. Η θάλασσα είναι τίνγκα στα σκουπίδια που δεν τα έκαναν οι σκύλοι μας, ο βυθός ετοιμοθάνατος γεμάτος μπουκάλια, κουτάκια και πλαστικά, όπου και να πας βόλτα στον Υμηττό, στην Πάρνηθα κλπ πιο πολλά είναι τα σκουπίδια παρά τα δένδρα που γλύτωσαν τον εμπρησμό, οι σκύλοι μας χέζουν μεν, αλλά δεν έχτισαν ποτέ το σπίτι τους μέσα στο δάσος ούτε στο πρώην δάσος και νυν κρανίου τόπο, δεν τσιμέντωσαν όλο τον τόπο, δεν τρέχουν μέσα στα στενά με τα αμάξια τους και όποιον πάρει ο χάρος. Για να σέβεσαι, πρέπει να σε σέβονται, και σε μια χώρα που κανένας δεν με σέβεται, μην περιμένετε από εμένα να κάνω το καλό παιδί, και να δώσω εγώ το καλό παράδειγμα.
Σουλατσάροντας με τον σκύλο μου ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια του Παλαιού Φαλήρου, κάνοντας σλάλομ ανάμεσα στα σκουπίδια, αναγκασμένος πολλές φορές να κατέβω στον δρόμο για να προχωρήσω αφού το πεζοδρόμιο είναι απροσπέλαστο λόγω των απεριποίητων δένδρων ή γιατί είναι απλώς σπασμένο, δεν είναι ένα περιβάλλον που θα σε εμπνεύσει για να φερθείς πολιτισμένα. Παρόλα αυτά μάζευα τα σκυλόσκατα του σκύλου μου από το πεζοδρόμιο, και βρέθηκαν κάποιοι να με βρίσουν γιατί δεν είχα μαζί μου σαπούνι και νερό, για να σαπουνίσω(!) εκεί που κατούρησε, ή εκεί που ακούμπησαν τα σκυλόσκατα πριν τα μαζέψω. Δεν βγάζεις άκρη. Όλα τα υπόλοιπα, δεν ενοχλούν κανέναν, μόνο τα σκυλόσκατα.
Πρόσφατα, ήμουνα σε μια παραλία (χωρίς τον σκύλο μου) και... ένα παιδάκι έβγαινε στα ρηχά, κατέβαζε το μαγιό του (για να μην το λερώσει...) και κατουρούσε μέσα στην θάλασσα. Κανένας δεν ενοχλήθηκε, αφού και οι ίδιοι εκεί κατουρούσαν. Τουαλέτες δεν υπήρχαν. Τι θα συνέβαινε εάν απλώς υπήρχε ένας σκύλος στην παραλία?
Για ποιόν πολιτισμό μιλάτε?
