Σας ευχαριστώ καταρχάς όλους για την υποδοχή!!!!
Η Indie μου έχει γεννεθλια στις 2 Ιουνίου, και έτσι είναι περίπου 2,5 μηνών, και δεν είναι αυτή στο avatar μου, καθώς δεν την έχω πετύχει ακόμα σε πόζα που να αναδεικνύει όλο της το κάλος.
Αντί για τον πελαργο, που την έφερε ένα παιδί, που λέει ο λόγος, από το εκτροφειο τους στα Σπάτα. Βέβαια, καθώς ανησύχησα λίγο λόγω του γεγονότος ότι στο σάιτ τους μπορείς να πάρεις σχεδόν ότι ράτσα σκύλου θες, το οποίο πανε και το φέρνουν από έξω, άρχισα τα τηλέφωνα. Αφότου τον ρωτούσα για καμία ώρα διάφορες πληροφορίες για αυτούς και τις εγκαταστάσεις τους, τον ρώτησα εάν έχουν κάποιο Westie στις εγκαταστάσεις τους, και αφού μου είπε ναι, αυτοπροσκαλεστηκα και πήγα να την δω. Εκεί με υποδεκτηκε όχι αυτός αλλά ο συναιτερος του, ή κάτι τέτοιο. Και τότε ξεκίνησε το πρήξιμοοοο. Επί δύο περίπου ώρες, πραγματικά τον ρώτησα τα πάντα μα τα πάντα. Όμως με το που την είδα, κάτι σαν να φτερουγησε μέσα μου. Έτσι, μέσα στις επόμενες ώρες, όντασ 16χρονων, προσπάθησα να σιγουρεψω ότι η μητέρα μου δεν θα είχε πρόβλημα με την συμβίωση με την Indie, και έτσι το μόνο που απεμενε ήταν να πάρουμε τα απαραίτητα και όχι μόνο, ούτως ώστε η κουκλιτσα μου να αισθανθεί το σπίτι μας σπίτι της. Έτσι την επόμενη μέρα το απόγευμα ο τύπος που είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο μου την έφερε σπίτι, και έκτοτε δεν μπορώ να πάρω τα ματιά μου από πάνω της. Όμως επειδή για κακή του τύχη ο άνθρωπος αυτός που μου την έφερε έχει παααρα πολλές γνώσεις γύρω από τα σκυλιά, την ψυχολογία τους και την εκπαίδευση τους, καθε μα καθε μέρα τον παίρνω πάνω απο δυο φορές την ημερα τηλεφωνο, για ο,τι μου κατέβαινει στο κεφάλι, και έτσι έχει βρει μπελά μαζί μου, αλλά καθε φορά που τον παίρνω μου μιλά τόσο φιλικά που με εμπνέει να τον πρηζω.
Αυτά τα ολίγα για το πως απέκτησα το μωρό μου, αλλά εάν έχετε καμία απορια, απλά εκφραστε τη.
