Δε μίλησα για το σκύλο (άλλωστε ο Γκογκόλ δεν είναι ο πρώτος μου... είχα και νορμάλ σκυλιά!
. Μιλούσα για απειλή σε μένα..... ποτέ δεν την αισθάνθηκα (σε καμία περίπτωση δε λέω οτι δεν υφίσταται....)Ποια πρέπει να είναι η στάση μας όταν μας πλησιάζει σκύλος που δεν ξέρουμε???
- Thread starter vasiliki68
- Ημερομηνία δημιουργίας
. Μιλούσα για απειλή σε μένα..... ποτέ δεν την αισθάνθηκα (σε καμία περίπτωση δε λέω οτι δεν υφίσταται....)
Τα παιδιά μου, δεν θα τα άφηνα με τίποτα να ασχοληθούν με τα κόπρανα ενός άλλου παιδιού, αλλά... τον σκύλο μου δεν μπορώ να τον πείσω πως το να τα μυρίζει δεν είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα στον κόσμο.
Ναι, όταν το παιδί μου συναντηθεί με έναν αλητάκι στην παιδική χαρά, θα επιδιώξω να μην γίνουν κολλητοί φίλοι, αλλά... το αλητάκι αυτό θα το συναντήσει και στο σχολείο, και εκεί δεν θα μπορέσω να παρέμβω. Αυτό λοιπόν που πρέπει να κάνω, δεν είναι να αποφεύγω το πρόβλημα, αλλά να εξοικειωθώ μαζί του, και να μάθω στο παιδί (και στο σκυλί μου) να το διαχειρίζεται.
Προστατεύοντας τον σκύλο μου και στερώντας από αυτόν την φυσιολογικότερη πράξη στον κόσμο, να πλησιαστεί με έναν άλλον σκύλο, να μυριστούν, να επικοινωνήσουν, ενδεχομένως να παίξουν κιόλας, τον κάνω φοβικό, αντικοινωνικό, νευρικό και πιθανότατα επιθετικό (άσχετα εάν είναι ικανός να πραγματοποιήσει τις απειλές που εκπέμπει), και η συμπεριφορά του σκύλου μου είναι αυτή που εν συνεχεία πυροδοτεί τις αντιδράσεις των άλλων σκύλων, δεσποζόμενων και μη, και τελικά... ο κάθε τέτοιος σκυλοιδιοκτήτης επιβεβαιώνει πως όλα τα άλλα σκυλιά είναι επιθετικά προς το δικό του, δεν καταλαβαίνει πως ο ίδιος έχει προκαλέσει αυτό το χάλι.
Κι εγώ έκανα λάθη, κι εγώ έκανα τον πρώτο μου σκύλο αντικοινωνικό και φοβικό, λιγότερα στον δεύτερο, είναι πολύ πιθανόν αυτός που κάνει σήμερα λάθη, αύριο να μάθει κι αυτός. Κι εγώ που ας πούμε έμαθα, ούτε τα ξέρω όλα φυσικά, ούτε ξέρω όσα θα ξέρω σε 5 10 χρόνια. Άρα και σήμερα, είμαι χειρότερος σκυλοιδιοκτήτης από ότι θα είμαι σε 10 χρόνια. Αλλά όταν κάποιος μου μιλούσε, άκουγα. Διάβαζα. Πειραματίστηκα. Έκανα υπερβάσεις.
Όταν όμως στην καθημερινή μου βόλτα με τον σκύλο μου, συναντάω 10-15 σκύλους, και οι μισοί φεύγουν πανικόβλητοι από την άλλη, ενώ οι άλλοι μισοί γαυγίζουν, γρυλίζουν και βγάζουν επιθετικότητα (από φοβία) με τις πλάτες του σκυλοιδιοκτήτη τους, και δεν μπορώ να βρω έναν, έναν σκύλο για να πλησιάσει η δικιά μου με φυσιολογική διαδικασία, πέραν ελαχίστων αδεσπότων που συνατάω σπάνια και που, εάν δεν είναι κι αυτά κατατρομοκρατημένα από τις κατραπακιές που έχουν υποστεί όταν πλησίασαν τα 10-15 σκυλιά που προανέφερα, τότε... υπάρχει πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα από όσο φανταζόμαστε ή θέλουμε να πιστεύουμε.
Μπορεί να φαίνομαι υπερβολικός, αλλά δεν με νοιάζει να πείσω κανέναν. Μπορείτε ελεύθερα να με θεωρείτε όσο μ@λ@κ@ θέλετε. Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δεν έχω την παραμικρή όρεξη να βρω φίλους ή γκόμενες πηγαίνοντας βόλτα τον σκύλο μου, πόσο μάλλον συμμετέχοντας σε ένα φόρουμ, όποτε το κάνω τέλος πάντων.
Δεν είπα ποτέ πως όλα είναι μαύρα. Άλλωστε, υπάρχω κι εγώ σε αυτόν τον κόσμο, άρα... υπάρχει και η τελειότητα τελικά!
Υπάρχουν και κάποιοι ιδιοκτήτες που πηγαίνουν σε πάρκα, έχουν τα σκυλιά τους κοινωνικοποιημένα, έχουν θεματάκια, αλλά το παλεύουν, όπως κι εγώ (παρόλη την τελειότητα μου!). Οι 'προβληματικοί' σκυλοιδοκτήτες δεν πάνε σε τέτοια μέρη, πηγαίνουν το γύρο του τετραγώνου, οπότε κάθε φορά που κάνω κάποια κοντινή βόλτα στους γύρω δρόμους, κατά 99,9% συναντάω μόνο τέτοιους.
Επειδή κάποια σχόλια, με κάνουν να αισθάνομαι πως άνοιξα συζήτηση μέσω διαδικτύου με κάποιους από αυτούς τους γείτονες μου, επιμένω στην αρχική μου τοποθέτηση.
Ναι, όταν το παιδί μου συναντηθεί με έναν αλητάκι στην παιδική χαρά, θα επιδιώξω να μην γίνουν κολλητοί φίλοι, αλλά... το αλητάκι αυτό θα το συναντήσει και στο σχολείο, και εκεί δεν θα μπορέσω να παρέμβω. Αυτό λοιπόν που πρέπει να κάνω, δεν είναι να αποφεύγω το πρόβλημα, αλλά να εξοικειωθώ μαζί του, και να μάθω στο παιδί (και στο σκυλί μου) να το διαχειρίζεται.
Προστατεύοντας τον σκύλο μου και στερώντας από αυτόν την φυσιολογικότερη πράξη στον κόσμο, να πλησιαστεί με έναν άλλον σκύλο, να μυριστούν, να επικοινωνήσουν, ενδεχομένως να παίξουν κιόλας, τον κάνω φοβικό, αντικοινωνικό, νευρικό και πιθανότατα επιθετικό (άσχετα εάν είναι ικανός να πραγματοποιήσει τις απειλές που εκπέμπει), και η συμπεριφορά του σκύλου μου είναι αυτή που εν συνεχεία πυροδοτεί τις αντιδράσεις των άλλων σκύλων, δεσποζόμενων και μη, και τελικά... ο κάθε τέτοιος σκυλοιδιοκτήτης επιβεβαιώνει πως όλα τα άλλα σκυλιά είναι επιθετικά προς το δικό του, δεν καταλαβαίνει πως ο ίδιος έχει προκαλέσει αυτό το χάλι.
Κι εγώ έκανα λάθη, κι εγώ έκανα τον πρώτο μου σκύλο αντικοινωνικό και φοβικό, λιγότερα στον δεύτερο, είναι πολύ πιθανόν αυτός που κάνει σήμερα λάθη, αύριο να μάθει κι αυτός. Κι εγώ που ας πούμε έμαθα, ούτε τα ξέρω όλα φυσικά, ούτε ξέρω όσα θα ξέρω σε 5 10 χρόνια. Άρα και σήμερα, είμαι χειρότερος σκυλοιδιοκτήτης από ότι θα είμαι σε 10 χρόνια. Αλλά όταν κάποιος μου μιλούσε, άκουγα. Διάβαζα. Πειραματίστηκα. Έκανα υπερβάσεις.
Όταν όμως στην καθημερινή μου βόλτα με τον σκύλο μου, συναντάω 10-15 σκύλους, και οι μισοί φεύγουν πανικόβλητοι από την άλλη, ενώ οι άλλοι μισοί γαυγίζουν, γρυλίζουν και βγάζουν επιθετικότητα (από φοβία) με τις πλάτες του σκυλοιδιοκτήτη τους, και δεν μπορώ να βρω έναν, έναν σκύλο για να πλησιάσει η δικιά μου με φυσιολογική διαδικασία, πέραν ελαχίστων αδεσπότων που συνατάω σπάνια και που, εάν δεν είναι κι αυτά κατατρομοκρατημένα από τις κατραπακιές που έχουν υποστεί όταν πλησίασαν τα 10-15 σκυλιά που προανέφερα, τότε... υπάρχει πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα από όσο φανταζόμαστε ή θέλουμε να πιστεύουμε.
Μπορεί να φαίνομαι υπερβολικός, αλλά δεν με νοιάζει να πείσω κανέναν. Μπορείτε ελεύθερα να με θεωρείτε όσο μ@λ@κ@ θέλετε. Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δεν έχω την παραμικρή όρεξη να βρω φίλους ή γκόμενες πηγαίνοντας βόλτα τον σκύλο μου, πόσο μάλλον συμμετέχοντας σε ένα φόρουμ, όποτε το κάνω τέλος πάντων.
Δεν είπα ποτέ πως όλα είναι μαύρα. Άλλωστε, υπάρχω κι εγώ σε αυτόν τον κόσμο, άρα... υπάρχει και η τελειότητα τελικά!
Υπάρχουν και κάποιοι ιδιοκτήτες που πηγαίνουν σε πάρκα, έχουν τα σκυλιά τους κοινωνικοποιημένα, έχουν θεματάκια, αλλά το παλεύουν, όπως κι εγώ (παρόλη την τελειότητα μου!). Οι 'προβληματικοί' σκυλοιδοκτήτες δεν πάνε σε τέτοια μέρη, πηγαίνουν το γύρο του τετραγώνου, οπότε κάθε φορά που κάνω κάποια κοντινή βόλτα στους γύρω δρόμους, κατά 99,9% συναντάω μόνο τέτοιους.
Επειδή κάποια σχόλια, με κάνουν να αισθάνομαι πως άνοιξα συζήτηση μέσω διαδικτύου με κάποιους από αυτούς τους γείτονες μου, επιμένω στην αρχική μου τοποθέτηση.
Εμένα η θεωρία και η πράξη σου, έχω την τύχη να με εκφράζουν απόλυτα. Είμαστε κι εμείς αυτής της κατηγορίας. Χαιρόμαστε τις βόλτες μας παντού, χωρίς να ενοχλούμε και να ενοχλούμαστε ιδιαίτερα. Ευτυχώς έχουμε καλές σκυλοπαρέες και το ευχαριστιόμαστε. Αν γίνει και καμμιά μανούρα στη χάση και στη φέξη, δεν χάλασε ο κόσμος. Στο πρόγραμμα είναι κι αυτά. Κατά βάση όμως, έχουμε κόσμια συμπεριφορά και περνάμε καλά.
Η Sandy στις βόλτες μας όταν συναντήσουμε άλλο σκύλο πάντα μα πάντα θέλει να τον πλησιάσει κ να παίξει. Και καλά αν είναι δεμένος,το ίδιο όμως κάνει κ με αδέσποτα. Τραβάει σαν τρελή να πάει να παίξει.
Αγχώθηκα πολύ χθες, στην απογευματινή μας βόλτα, όπου την πάω σε ένα παρκάκι περιτοιχισμένο και τη λύνω για να παίξουμε κρυφτό Χθες λοιπόν, μόλις έβγαλα το κλιπ του λουριού, γυρίζω κ βλέπω ένα τεράστιο λυκόσκυλο ασυνόδευτο να μας κοιτάζει!!! Γυρίζω αμέσως κ την ξαναδένω, έτοιμος να την πάρω αγκαλιά, όταν πίσω από το σκύλο εμφανίστηκε κ ο ιδιοκτήτης του. Χαιρετηθήκαμε και έφυγε προς άλλη κατεύθυνση.
Ευτυχώς ο σκύλος ήταν πολύ ήρεμος, αλλά δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν η Sandy έκανε κίνηση να "παίξει" με το μουλάρι ή αν ήταν κάνα άγριο σκυλί.
Σε γενικές γραμμες όμως, δεν έχω επιλογή από το να αφήσω να έρθουν σε επαφή, καθώς μουλαρώνει κ πρέπει να την πάρω αγκαλιά για να απομακρυνθούμε. Και έχει φτάσει ήδη τα 12 κιλά, σε λίγους μήνες που θα είναι 50 τι θα κάνω???
Αγχώθηκα πολύ χθες, στην απογευματινή μας βόλτα, όπου την πάω σε ένα παρκάκι περιτοιχισμένο και τη λύνω για να παίξουμε κρυφτό
Χθες λοιπόν, μόλις έβγαλα το κλιπ του λουριού, γυρίζω κ βλέπω ένα τεράστιο λυκόσκυλο ασυνόδευτο να μας κοιτάζει!!! Γυρίζω αμέσως κ την ξαναδένω, έτοιμος να την πάρω αγκαλιά, όταν πίσω από το σκύλο εμφανίστηκε κ ο ιδιοκτήτης του. Χαιρετηθήκαμε και έφυγε προς άλλη κατεύθυνση.Ευτυχώς ο σκύλος ήταν πολύ ήρεμος, αλλά δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν η Sandy έκανε κίνηση να "παίξει" με το μουλάρι ή αν ήταν κάνα άγριο σκυλί.
Σε γενικές γραμμες όμως, δεν έχω επιλογή από το να αφήσω να έρθουν σε επαφή, καθώς μουλαρώνει κ πρέπει να την πάρω αγκαλιά για να απομακρυνθούμε. Και έχει φτάσει ήδη τα 12 κιλά, σε λίγους μήνες που θα είναι 50 τι θα κάνω???
Στην φύση, όταν εμπλακούν 2 διαφορετικές αγέλες, τότε πράγματι τα πράγματα είναι δυσάρεστα. Αλλά αυτή η φύση, έχει εκλείψει εδώ και εκατοντάδες (να μην πω χιλιάδες) χρόνια.
Τα κακόμοιρα τα αδέσποτα, ακόμα κι όταν καταφέρουν να κάνουν κάποια αγέλη, δεν πηγαίνουν σε περιοχές άλλων αγελών. Έχουν τα όρια τους.
Όταν εσύ και ο σκύλος σου μπαίνεις σε τέτοια περιοχή, εφ όσον δεν προκαλείτε, σέβεστε την κυριαρχία των άλλων, κανένας δεν σας πειράζει. Άλλωστε, εάν τα πράγματα ήταν πράγματι άγρια, η αγέλη αυτή θα είχε προ πολλού φολιαστεί από διάφορους καλοθελητές.
Τι συμβαίνει όμως και αυτές οι "αγέλες" αδεσπότων αγριεύουν ενίοτε? Απλώς τους προσβάλλετε μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, διότι ούτε εσείς κάνατε ποτέ τον κόπο να μάθετε να μην τους προκαλείτε, ούτε ο σκύλος σας έχει μάθει να δείχνει τον σεβασμό, τις περισσότερες φορές κάνει το ακριβώς αντίθετο: Τα προκαλεί, αφού ξέρει πως εσείς θα "καθαρίσετε" στο τέλος.
Έτσι εσείς εφοδιάζεστε με ματσούκια, πέτρες, και ότι άλλο σκεφτεί ο καθένας, και εμπεδώνει ο σκύλος σας πως είσαστε (πακέτο) οι μάγκες όλου του κόσμου.
Εμπεδώνει επίσης πως όλοι τριγύρω είναι ξένοι, εχθροί.
Βέβαια, όταν οι άνθρωποι έχουμε πάψει να λέμε καλημέρα ο ένας στον άλλον, δεν μιλάμε ποτέ εκτός κι αν τσακωθούμε για μια προτεραιότητα ή για μια θέση πάρκινγκ, τι να περιμένουμε να κάνουν οι περισσότεροι με τα σκυλιά τους? Κάτι διαφορετικό?
Τα κακόμοιρα τα αδέσποτα, ακόμα κι όταν καταφέρουν να κάνουν κάποια αγέλη, δεν πηγαίνουν σε περιοχές άλλων αγελών. Έχουν τα όρια τους.
Όταν εσύ και ο σκύλος σου μπαίνεις σε τέτοια περιοχή, εφ όσον δεν προκαλείτε, σέβεστε την κυριαρχία των άλλων, κανένας δεν σας πειράζει. Άλλωστε, εάν τα πράγματα ήταν πράγματι άγρια, η αγέλη αυτή θα είχε προ πολλού φολιαστεί από διάφορους καλοθελητές.
Τι συμβαίνει όμως και αυτές οι "αγέλες" αδεσπότων αγριεύουν ενίοτε? Απλώς τους προσβάλλετε μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, διότι ούτε εσείς κάνατε ποτέ τον κόπο να μάθετε να μην τους προκαλείτε, ούτε ο σκύλος σας έχει μάθει να δείχνει τον σεβασμό, τις περισσότερες φορές κάνει το ακριβώς αντίθετο: Τα προκαλεί, αφού ξέρει πως εσείς θα "καθαρίσετε" στο τέλος.
Έτσι εσείς εφοδιάζεστε με ματσούκια, πέτρες, και ότι άλλο σκεφτεί ο καθένας, και εμπεδώνει ο σκύλος σας πως είσαστε (πακέτο) οι μάγκες όλου του κόσμου.
Εμπεδώνει επίσης πως όλοι τριγύρω είναι ξένοι, εχθροί.
Βέβαια, όταν οι άνθρωποι έχουμε πάψει να λέμε καλημέρα ο ένας στον άλλον, δεν μιλάμε ποτέ εκτός κι αν τσακωθούμε για μια προτεραιότητα ή για μια θέση πάρκινγκ, τι να περιμένουμε να κάνουν οι περισσότεροι με τα σκυλιά τους? Κάτι διαφορετικό?
Γιατί σου φαίνεται παράξενο πως ο σκύλος σου θέλει να τα πλησιάσει το είδος του, και δεν σου φαίνεται παράξενο πως ο δικός σου ρόλος είναι να εμποδίσεις κάτι τέτοιο?
Θα τις κόψω θέλω δε θέλω, ή αλλιώς σύντομα θα αποκτήσω δισκοπάθεια
Την αφήνω πάντα να πλησιάζει άλλους σκύλους (ακόμη δεν μου έχει τύχει κάποια επιθετική κίνηση). Αν μπορώ να αποφύγω ένα συναπάντημα (με λυτό σκύλο εννοώ) αλλάζοντας πχ πεζοδρόμιο το κάνω, αλλιώς την αφήνω λίγο να παίξει. Όταν όμως την καλέσω να φύγουμε με γράφει κανονικά κ αναγκάζομαι να την τραβάω ή να την πάρω σηκωτή. Διαφορετικά θα φωνάζω ΕΛΑ χωρίς να έρχεται κ θα΄κάψω την εντολή (μια που έχουμε φρέσκο αντίστοιχο θέμα...)
Επίσης συμφωνώ με amangos όσον αφορά την κοινωνικοποίηση, όμως θέλει λίγο συζήτηση η στάση μας όταν πλησιάζει λυτός σκύλος που δεν αντιλαμβανόμαστε άμεσα τις προθέσεις του.
Την αφήνω πάντα να πλησιάζει άλλους σκύλους (ακόμη δεν μου έχει τύχει κάποια επιθετική κίνηση). Αν μπορώ να αποφύγω ένα συναπάντημα (με λυτό σκύλο εννοώ) αλλάζοντας πχ πεζοδρόμιο το κάνω, αλλιώς την αφήνω λίγο να παίξει. Όταν όμως την καλέσω να φύγουμε με γράφει κανονικά κ αναγκάζομαι να την τραβάω ή να την πάρω σηκωτή. Διαφορετικά θα φωνάζω ΕΛΑ χωρίς να έρχεται κ θα΄κάψω την εντολή (μια που έχουμε φρέσκο αντίστοιχο θέμα...)
Επίσης συμφωνώ με amangos όσον αφορά την κοινωνικοποίηση, όμως θέλει λίγο συζήτηση η στάση μας όταν πλησιάζει λυτός σκύλος που δεν αντιλαμβανόμαστε άμεσα τις προθέσεις του.
Αν απευθύνεσαι σε μένα δεν είπα ότι είναι παράξενο. Ούτε είπα ότι θέλω να εμποδίσω κάτι τέτοιο, αντιθέτως έχω επιλέξει να την αφήνω να έρχεται σε επαφή με άλλα σκυλιά καθώς την έχω πάρει πολύ μικρή και έχασε την κουταβο-κοινωνικοποίησή της. Και μάλιστα παίρνοντας κ τα αντίστοιχα ρίσκα αφού δεν είχε ολοκληρώσει κύκλο εμβολίων κλπ.
Το περιστατικό με το λυκόσκυλο ανέφερα (το οποιό δεν το πήρε χαμπάρι η Sandy) και γενικά ότι έχω δυσκολία να την ξεκολλήσω από τη σκυλοπαρέα της για να επιστρέψουμε.
Γειτόνοι ακριβώς δεν είμαστε, αν το λες για μένα το ζητούμενο δεν είναι να σου αλλάξω γνώμη αλλά να βγει κάτι απ΄αυτή τη συζήτηση και ας ωφεληθούν κι αλλοι κι όχι εγώ (δε θέλω να μου απαντήσεις σ΄αυτό)Κι εγώ έκανα λάθη, κι εγώ έκανα τον πρώτο μου σκύλο αντικοινωνικό και φοβικό, λιγότερα στον δεύτερο, είναι πολύ πιθανόν αυτός που κάνει σήμερα λάθη, αύριο να μάθει κι αυτός. Κι εγώ που ας πούμε έμαθα, ούτε τα ξέρω όλα φυσικά, ούτε ξέρω όσα θα ξέρω σε 5 10 χρόνια. Άρα και σήμερα, είμαι χειρότερος σκυλοιδιοκτήτης από ότι θα είμαι σε 10 χρόνια. Αλλά όταν κάποιος μου μιλούσε, άκουγα. Διάβαζα. Πειραματίστηκα. Έκανα υπερβάσεις.
Δεν ξέρω κάπου αν δείχνω για άνθρωπος που δεν ακούει και ότι ξέρω μέσα από αυτό το φόρουμ τα έχω μάθει. Έχω δηλώσει σε άλλο θέμα ότι μια φοβία με τα σκυλιά την έχω, όμως σιγά σιγά το ξεπερνάω και μαθαίνω να αποκωδικοποιώ τις συμπεριφορές τους.
Όταν όμως στην καθημερινή μου βόλτα με τον σκύλο μου, συναντάω 10-15 σκύλους, και οι μισοί φεύγουν πανικόβλητοι από την άλλη, ενώ οι άλλοι μισοί γαυγίζουν, γρυλίζουν και βγάζουν επιθετικότητα (από φοβία) με τις πλάτες του σκυλοιδιοκτήτη τους, και δεν μπορώ να βρω έναν, έναν σκύλο για να πλησιάσει η δικιά μου με φυσιολογική διαδικασία, πέραν ελαχίστων αδεσπότων που συνατάω σπάνια και που, εάν δεν είναι κι αυτά κατατρομοκρατημένα από τις κατραπακιές που έχουν υποστεί όταν πλησίασαν τα 10-15 σκυλιά που προανέφερα, τότε... υπάρχει πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα από όσο φανταζόμαστε ή θέλουμε να πιστεύουμε.
Αν συναντήσω σκύλο με τον ιδιοκτήτη του και συνεννοηθούμε πως μπορούν να πλησιαστούν δεν αποτρέπω τη συνάντηση, το αντίθετο μάλιστα και γενικότερα ο Φοίβος έχει καλύτερη σχέση με μεγαλόσωμα σκυλιά παρά με τα ομοίου μεγέθους που κι εκεί δε φαίνεται να υπάρχει ιδιαίτερο πρόβλημα.
Μπορεί να φαίνομαι υπερβολικός, αλλά δεν με νοιάζει να πείσω κανέναν. Μπορείτε ελεύθερα να με θεωρείτε όσο μ@λ@κ@ θέλετε. Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δεν έχω την παραμικρή όρεξη να βρω φίλους ή γκόμενες πηγαίνοντας βόλτα τον σκύλο μου, πόσο μάλλον συμμετέχοντας σε ένα φόρουμ, όποτε το κάνω τέλος πάντων.
Η επίλογή των φίλων είναι τελείως διαφορετική υπόθεση, αυτό όμως δε μας εμποδίζει να συζητάμε, άλλωστε γι αυτό μπαίνουμε στο φόρουμ. Τα λόγια σου όμως στο φόρουμ έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα για μένα γιατί διαβάζοντας παλιότερα ποστς σου είδα κάποιον που κάνει αυτοκριτική που για μένα είναι πολύ σημαντικός παράγοντας αξιολόγησης ενός ατόμου (λέω αυτό που σκέφτομαι, ούτε σε γλείφω, ούτε στην πέφτω, ούτε να βρώ φιλίες ζητάω
Δεν είπα ποτέ πως όλα είναι μαύρα. Άλλωστε, υπάρχω κι εγώ σε αυτόν τον κόσμο, άρα... υπάρχει και η τελειότητα τελικά!
Υπάρχουν και κάποιοι ιδιοκτήτες που πηγαίνουν σε πάρκα, έχουν τα σκυλιά τους κοινωνικοποιημένα, έχουν θεματάκια, αλλά το παλεύουν, όπως κι εγώ (παρόλη την τελειότητα μου!). Οι 'προβληματικοί' σκυλοιδοκτήτες δεν πάνε σε τέτοια μέρη, πηγαίνουν το γύρο του τετραγώνου, οπότε κάθε φορά που κάνω κάποια κοντινή βόλτα στους γύρω δρόμους, κατά 99,9% συναντάω μόνο τέτοιους.
Θέλω να πιστεύω πως στους πρώτους που αναφέρεις κάπου εκεί βρίσκομαι κι εγώ, προσπαθώ τουλάχιστον, θα δείξει
Θα φτάσω κι εγώ στην τελειότητα που θα πάει
Επειδή κάποια σχόλια, με κάνουν να αισθάνομαι πως άνοιξα συζήτηση μέσω διαδικτύου με κάποιους από αυτούς τους γείτονες μου, επιμένω στην αρχική μου τοποθέτηση.
Last edited by a moderator:
Εγω παρατηρησει πως αν νιωθω εγω άβολα σε πιθανη συναντηση μας με κάποιο άλλο σκύλο, τις περισσοτερες φορες μεταφερω και αυτη την αμηχανια και στα σκυλιά μου.
Συμφωνω με amangos . Δεν θεωρω ότι με το να αποφευγεις καθε σκυλο που συναντας, λύνεις το προβλημα.
Στις εκατονταδες βόλτες που έχουμε παει μεχρι στιγμης, δύο φορες μας έχουν επιτεθει τη μεν πρωτη ένα λυτο βελγικο λυκοσκυλο (που έχει επιτεθει σχεδον σε όλα τα δεσποζομενα σκυλια του παρκου) ενω τη δευτερη ενα ημίαιμο μεγαλώσομο που τριγυρναει χωρίς τον ιδιοκτητη του...
Σε ελαχιστες περιπτωσεις δεν έχω αφησει να μυριστουν με σκυλια που συνανταμε, συνηθως όταν είναι πολυ στρεσσαρισμενα (μεσα στο καραβι, κτηνιατρος κλπ) αλλα ακομα και σε αυτες τις περιπτωσεις εφαρμοζω την τεχνικη των 3 δευτερολεπτων.
alexsandy αν σε τραβαει όταν βλέπει άλλο σκυλο, καλο θα ήταν να μην του ασκεις αντιθετη πιεση γιατι μπορει να συνδεσει το σκύλο με την ενοχληση που αισθανεται. Αν για τον οποιοδήποτε λόγο δεν θες να συναναστραφουν, αλλαξε κατευθυνση όσο πιο νωρίς γίνεται, διαφορετικα ασ'τους να "γνωριστουνε".
Συμφωνω με amangos . Δεν θεωρω ότι με το να αποφευγεις καθε σκυλο που συναντας, λύνεις το προβλημα.
Στις εκατονταδες βόλτες που έχουμε παει μεχρι στιγμης, δύο φορες μας έχουν επιτεθει τη μεν πρωτη ένα λυτο βελγικο λυκοσκυλο (που έχει επιτεθει σχεδον σε όλα τα δεσποζομενα σκυλια του παρκου) ενω τη δευτερη ενα ημίαιμο μεγαλώσομο που τριγυρναει χωρίς τον ιδιοκτητη του...
Σε ελαχιστες περιπτωσεις δεν έχω αφησει να μυριστουν με σκυλια που συνανταμε, συνηθως όταν είναι πολυ στρεσσαρισμενα (μεσα στο καραβι, κτηνιατρος κλπ) αλλα ακομα και σε αυτες τις περιπτωσεις εφαρμοζω την τεχνικη των 3 δευτερολεπτων.
alexsandy αν σε τραβαει όταν βλέπει άλλο σκυλο, καλο θα ήταν να μην του ασκεις αντιθετη πιεση γιατι μπορει να συνδεσει το σκύλο με την ενοχληση που αισθανεται. Αν για τον οποιοδήποτε λόγο δεν θες να συναναστραφουν, αλλαξε κατευθυνση όσο πιο νωρίς γίνεται, διαφορετικα ασ'τους να "γνωριστουνε".
Αυτά για κάποιο λόγο δεν μπήκαν στο προηγούμενο ποστ γι αυτό τα βάζω τώραΤα παιδιά μου, δεν θα τα άφηνα με τίποτα να ασχοληθούν με τα κόπρανα ενός άλλου παιδιού, αλλά... τον σκύλο μου δεν μπορώ να τον πείσω πως το να τα μυρίζει δεν είναι το πιο ενδιαφέρον πράγμα στον κόσμο.
Ούτε κι εγώ και ούτε τον απέτρεψα ποτέ
Ναι, όταν το παιδί μου συναντηθεί με έναν αλητάκι στην παιδική χαρά, θα επιδιώξω να μην γίνουν κολλητοί φίλοι, αλλά... το αλητάκι αυτό θα το συναντήσει και στο σχολείο, και εκεί δεν θα μπορέσω να παρέμβω. Αυτό λοιπόν που πρέπει να κάνω, δεν είναι να αποφεύγω το πρόβλημα, αλλά να εξοικειωθώ μαζί του, και να μάθω στο παιδί (και στο σκυλί μου) να το διαχειρίζεται.
Επειδή ζω σε μια πόλη που έχει συνοικισμό τσιγγάνων, έχω δει πολύ καλύτερες συμπεριφορές σε αυτά από τα δικά μας πολλές φορές. Και η πραγματική αλήθεια είναι πως οι τσιγγάνοι δε μας θέλουν για παρέα
Και φυσικά στο σχολείο βρίσκονται στην ίδια τάξη και στο διάλειμμα μαζί και πολλές φορές μπορεί να παίξουν και μαζί.
Προστατεύοντας τον σκύλο μου και στερώντας από αυτόν την φυσιολογικότερη πράξη στον κόσμο, να πλησιαστεί με έναν άλλον σκύλο, να μυριστούν, να επικοινωνήσουν, ενδεχομένως να παίξουν κιόλας, τον κάνω φοβικό, αντικοινωνικό, νευρικό και πιθανότατα επιθετικό (άσχετα εάν είναι ικανός να πραγματοποιήσει τις απειλές που εκπέμπει), και η συμπεριφορά του σκύλου μου είναι αυτή που εν συνεχεία πυροδοτεί τις αντιδράσεις των άλλων σκύλων, δεσποζόμενων και μη, και τελικά... ο κάθε τέτοιος σκυλοιδιοκτήτης επιβεβαιώνει πως όλα τα άλλα σκυλιά είναι επιθετικά προς το δικό του, δεν καταλαβαίνει πως ο ίδιος έχει προκαλέσει αυτό το χάλι.
Δεν αποτρέπω το σκύλο μου να πλησιαστεί με άλλους σκύλους και ιδιαίτερα με τα αδέσποτα που είναι πλήρως κοινωνικοποιημένα, όμως δεν κρύβω πως φοβάμαι ένα σκυλί που είναι μονίμως δεμένο όταν το δω να έχει κόψει την αλυσίδα. Και επίσης φοβήθηκα όταν περάσαμε από την αγέλη με τα αδέσποτα, γιατί αλλιώς συμπεριφέρεται ένας σκύλος μεμονομένα και αλλιώς σε αγέλη και δεν ήξερα τις αντιδράσεις τους. Με κάποια όμως απ΄ αυτά τα αδέσποτα ο Φοίβος έχει βρεθεί και έχει επικοινωνήσει και ιδιαίτερα ο άρχοντας είναι ένα πολύ φιλικό σκυλί τεράστιο που όμως καθόταν κοντά στην τετράχρονη κόρη μου για να τον χαϊδέψει.
Φιλε Αντωνη, σιγουρα καποια από τα σχολια που σε ενοχλησαν ηταν τα δικα μου, παρολο που δεν ηταν προσβλητικα αλλά απλά εδειχναν διαφορετικες αποψεις.
Νομιζω εχω αποδειξει περίτρανα ότι και ακουω, και διαβαζω, και πειραματιζομαι, και κανω υπερβασεις.
Θελω να μαθω από σενα και όχι να σε προκαλεσω. Ασε αν μπορεις τις εκφρασεις του τυπου «μάγκες όλου του κόσμου» και δειξε μου σε παρακαλω αν μπορεις τον δρομο! Όχι γενικα και αόριστα αλλά την μεθοδολογια.
Πρωτα όμως θα ηθελα να ξερω τι εμπειρια και γνωση (εστω θεωρητικα) εχεις από πραγματικα και εκ φυσεως κυριαρχικα και επιθετικά σκυλια, τα οποια δεν κρύβονται στα φουστάνια του ιδιοκτητη τους.
Ξερω οτι εχεις. Το θεμα ειναι τι εκανες γι αυτο ή τι πιστευεις με την τωρινη σου εμπειρια οτι θα μπορουσες να κανεις.
Θελω να πιστεύω ότι δεν ειμαι σαν τους 10-15 που ανεφερες. Με την σκυλα μου δουλευω, ουτε αποφευγω τα προβληματα ουτε παιζω.
Διαφωνω με τον «σεβασμο» της περιοχης των αδεσποτων ή δεσποζομενων, εφοσον αυτή η περιοχη είναι δημοσιος πολυσυχναστος χωρος. Εμεις σεβομαστε τους παντες, διποδους και τετραποδους, και δεν ενοχλουμε ποτέ κανεναν και εχουμε παρομοιες αξιωσεις από τους αλλους.
Διαφωνω και με το ότι κάποια ενστικτα εχουν εκλειψει. Ακομα και σημερα πολλες μελετες και εκπαιδευττικα θεματα στηριζονται πανω σε αυτά.
Νομιζω εχω αποδειξει περίτρανα ότι και ακουω, και διαβαζω, και πειραματιζομαι, και κανω υπερβασεις.
Θελω να μαθω από σενα και όχι να σε προκαλεσω. Ασε αν μπορεις τις εκφρασεις του τυπου «μάγκες όλου του κόσμου» και δειξε μου σε παρακαλω αν μπορεις τον δρομο! Όχι γενικα και αόριστα αλλά την μεθοδολογια.
Πρωτα όμως θα ηθελα να ξερω τι εμπειρια και γνωση (εστω θεωρητικα) εχεις από πραγματικα και εκ φυσεως κυριαρχικα και επιθετικά σκυλια, τα οποια δεν κρύβονται στα φουστάνια του ιδιοκτητη τους.
Ξερω οτι εχεις. Το θεμα ειναι τι εκανες γι αυτο ή τι πιστευεις με την τωρινη σου εμπειρια οτι θα μπορουσες να κανεις.
Θελω να πιστεύω ότι δεν ειμαι σαν τους 10-15 που ανεφερες. Με την σκυλα μου δουλευω, ουτε αποφευγω τα προβληματα ουτε παιζω.
Διαφωνω με τον «σεβασμο» της περιοχης των αδεσποτων ή δεσποζομενων, εφοσον αυτή η περιοχη είναι δημοσιος πολυσυχναστος χωρος. Εμεις σεβομαστε τους παντες, διποδους και τετραποδους, και δεν ενοχλουμε ποτέ κανεναν και εχουμε παρομοιες αξιωσεις από τους αλλους.
Διαφωνω και με το ότι κάποια ενστικτα εχουν εκλειψει. Ακομα και σημερα πολλες μελετες και εκπαιδευττικα θεματα στηριζονται πανω σε αυτά.
Αν και μου αρέσει η κουβέντα που κάνουμε, θα λείψω για ένα διάστημα, και θα συνεχίσουμε στο μέλλον ελπίζω. Δεν με ενοχλούν οι αντίθετες απόψεις. Αντιθέτως, μου αρέσουν!
Θα πρέπει όμως πρώτα εξηγήσω πως έχω ένα 7χρονο θηλυκό πρέσο κανάριο αυτήν την στιγμή.
Για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ένα σκυλί που δεν επέλεξα ακριβώς, μου το έδωσαν (από κουτάβι) γιατί είχα "χάσει" το ροτβάηλερ που είχα πιο παλιά, και δεν ήθελα άλλο ροτβάηλερ εκείνη την εποχή. Άλλωστε είχα κι άλλους σκύλους. Τέλος πάντων. Το πρέσο είναι λίγο πιο μεγαλόσωμο από Ροτβάηλερ, πιο αθλητικό θα έλεγα, φύλακας από την φύση του, ένα σκυλί από αυτά που απαγορεύονται σε διάφορες χώρες ως δήθεν επικίνδυνο.
Επικίνδυνα σκυλιά δεν υπάρχουν, υπάρχουν επικίνδυνοι άνθρωποι που έχουν σκυλιά.
Τέλος πάντων, εγώ έχω επιβραβεύσει στο σκύλο μου να γαυγίζει όσους πλησιάζουν την αυλή μου, ενώ όταν απομακρυνόμαστε από το σπίτι, δεν προστατεύει τίποτα, οπότε μετατρέπεται σε πετ. Αυτό το πέτυχα με υπομονή, επιβραβεύοντας κάθε φορά που αντιμετώπιζε ήρεμα τις καταστάσεις μακριά από το σπίτι. Όταν ήταν κουτάβι, και πλησιάζαμε μια αυλή που κάποιος σκύλος μας γαύγιζε, δεν επέτρεψα ποτέ να "απαντήσει", αντιθέτως επιβράβευα κάθε φορά που δεν γύριζε ούτε να κοιτάξει αυτόν τον σκύλο που προστάτευε την αυλή του.
Έχω μάθει στον σκύλο μου το άσε, το στοπ (που σημαίνει στοπ ότι κι αν συμβαίνει), το μαζί, και μια εντολή "παίξε", που σημαίνει ότι το αφήνω ελεύθερο να κάνει ότι θέλει!!!
Δεν κουράστηκα ιδιαίτερα, γιατί ήξερα να είμαι συγκεκριμένος, να μην δίνω εντολές που ήξερα ότι δεν θα ακούσει (κι έτσι δεν έμαθε να με γράφει), αλλά και να μην κάνω πίσω, εφ όσον έδωσα εντολή.
Δεν είμαι βέβαιος τι θα κάνει ο σκύλος μου εάν θα μπει κλέφτης, αλλά... παριστάνει καλά ότι είναι άγριος φύλακας, και αυτό μου αρκεί.
Έχει επιβάλλον με τον τρόπο της.
Η μόνη μου δυσκολία, είναι ότι δεν μπορώ να βάλω στο σπίτι κάποιον ξένο, ο σκύλος μου ορμάει να τον σταματήσει. Εάν όμως ο ξένος μπει ήδη στο σπίτι, και καθόμαστε και μιλάμε κλπ, τότε... τον αποδέχεται αμέσως! Οπότε, δεν έχω προσπαθήσει να αλλάξω αυτήν την συμπεριφορά, γιατί με βολεύει να είναι αποτρεπτικός στο να μπει ο οποιοσδήποτε στην αυλή και στο σπίτι μου. Απλώς πρώτα απομονώνω τον σκύλο, βάζω όποιον θέλω, κι εφόσον δεν φοβάται τα σκυλιά, τότε αμολάω και τον σκύλο.
Πέραν της πλάκας λοιπόν, έχω έναν σκύλο, που είναι κομμένος και ραμμένος στις ανάγκες μου, και στις επιλογές μου.
Α, κι αφού εκθείασα τόσο πολύ τον σκύλο μου, να πω και το καλύτερο απόλα: Εάν πας μια βόλτα 5 λεπτών, είναι εξίσου ευχαριστημένο με το εάν πήγαινε μια βόλτα μισής ώρας, μιας ώρας, κλπ. Εκτονώνεται με τους ντελιβεράδες που οι γείτονες καλούν πρωί, μεσημέρι, βράδυ, και έτσι δεν έχει ιδιαίτερη ανάγκη την βόλτα, την χρειάζεται κυρίως για να κάνει την ανάγκη της. Εάν την "ξεχάσουμε", πάλι δεν παραπονιέται, απλώς πάει στην πίσω αυλή σε ένα κομματάκι με χώμα, και τα κάνει εκεί.
Από κουτάβι, είχε παρέα ένα καταπληκτικό μπόξερ (που δυστυχώς πέθανε από ανακοπή όταν ήταν 1 χρόνου περίπου), και την Άλντα, μέχρι που σφάχτηκαν (σε καυγά που δεν έφταιγε το πρέσο που προκλήθηκε). Καθημερινά πηγαίναμε σε πάρκα κλπ, και έμαθε να παίζει με όλους τους σκύλους.
Ο σκύλος λοιπόν, από την φύση του, είναι ένα ζώο που προσπαθεί με κάθε τρόπο να ικανοποιήσει τον αρχηγό της αγέλης του. Κανένα σκυλί δεν είναι προβληματικό, προβληματικά είναι τα μηνύματα που του δίνουμε εμείς, και το σκυλί μας μπερδεύεται και έχει συμπεριφορές που εμείς δεν επιθυμούσαμε τελικά.
Όταν για παράδειγμα, στην βόλτα που πάω και συναντάμε (μακριά από την αυλή μας) μικρόσωμα υστερικά σκυλάκια που γρυλίζουν , γαβγίζουν και παίρνουν στάση σώματος για τσαμπουκά, οι σκυλοιδιοκτήτες τους αρχικά φοβούνται ότι η δικιά μου θα θυμώσει και θα τους κάνει μια χαψιά, πολλές φορές τα αγγαλιάζουν, τα "προστατεύουν" με το μυαλό τους. αλλά η δικιά μου τα γράφει στα παλιά της τα παπούτσια, κι έτσι τα μικρόσωμα υστερικά αισθάνονται πως νίκησαν μια (ανύπαρκτη) μάχη, οι δε σκυλοιδιοκτήτες χαίρονται που την γλύτωσαν, και την χαρά αυτήν την καταλαβαίνει το σκυλάκι τους, κι έτσι επιβραβεύεται για την συμπεριφορά του (όπως και την αρχική του αγωνία την εκλαμβάνουν ως αιτία για να δράσουν...). Γι αυτό λέω: Όποιος φοβάται τους σκύλους, γιατί να πάρει ο ίδιος σκύλο?
Εμένα είναι στα παλιά μου τα παπούτσια τι σκέφτονται και τι κάνουν, αλλά... την ίδια συμπεριφορά θα έχουν αυτοί και τα παρτσακλά τους και με ένα δύσμοιρο αδέσποτο ή και με όποιο άλλο θα τύχει να τα πλησιάσει, και τότε αρχίζουν οι πετριές και οι ματσουκιές.
Καλό καλοκαίρι σε όλους
Θα πρέπει όμως πρώτα εξηγήσω πως έχω ένα 7χρονο θηλυκό πρέσο κανάριο αυτήν την στιγμή.
Για όσους δεν γνωρίζουν, είναι ένα σκυλί που δεν επέλεξα ακριβώς, μου το έδωσαν (από κουτάβι) γιατί είχα "χάσει" το ροτβάηλερ που είχα πιο παλιά, και δεν ήθελα άλλο ροτβάηλερ εκείνη την εποχή. Άλλωστε είχα κι άλλους σκύλους. Τέλος πάντων. Το πρέσο είναι λίγο πιο μεγαλόσωμο από Ροτβάηλερ, πιο αθλητικό θα έλεγα, φύλακας από την φύση του, ένα σκυλί από αυτά που απαγορεύονται σε διάφορες χώρες ως δήθεν επικίνδυνο.
Επικίνδυνα σκυλιά δεν υπάρχουν, υπάρχουν επικίνδυνοι άνθρωποι που έχουν σκυλιά.
Τέλος πάντων, εγώ έχω επιβραβεύσει στο σκύλο μου να γαυγίζει όσους πλησιάζουν την αυλή μου, ενώ όταν απομακρυνόμαστε από το σπίτι, δεν προστατεύει τίποτα, οπότε μετατρέπεται σε πετ. Αυτό το πέτυχα με υπομονή, επιβραβεύοντας κάθε φορά που αντιμετώπιζε ήρεμα τις καταστάσεις μακριά από το σπίτι. Όταν ήταν κουτάβι, και πλησιάζαμε μια αυλή που κάποιος σκύλος μας γαύγιζε, δεν επέτρεψα ποτέ να "απαντήσει", αντιθέτως επιβράβευα κάθε φορά που δεν γύριζε ούτε να κοιτάξει αυτόν τον σκύλο που προστάτευε την αυλή του.
Έχω μάθει στον σκύλο μου το άσε, το στοπ (που σημαίνει στοπ ότι κι αν συμβαίνει), το μαζί, και μια εντολή "παίξε", που σημαίνει ότι το αφήνω ελεύθερο να κάνει ότι θέλει!!!
Δεν κουράστηκα ιδιαίτερα, γιατί ήξερα να είμαι συγκεκριμένος, να μην δίνω εντολές που ήξερα ότι δεν θα ακούσει (κι έτσι δεν έμαθε να με γράφει), αλλά και να μην κάνω πίσω, εφ όσον έδωσα εντολή.
Δεν είμαι βέβαιος τι θα κάνει ο σκύλος μου εάν θα μπει κλέφτης, αλλά... παριστάνει καλά ότι είναι άγριος φύλακας, και αυτό μου αρκεί.
Έχει επιβάλλον με τον τρόπο της.
Η μόνη μου δυσκολία, είναι ότι δεν μπορώ να βάλω στο σπίτι κάποιον ξένο, ο σκύλος μου ορμάει να τον σταματήσει. Εάν όμως ο ξένος μπει ήδη στο σπίτι, και καθόμαστε και μιλάμε κλπ, τότε... τον αποδέχεται αμέσως! Οπότε, δεν έχω προσπαθήσει να αλλάξω αυτήν την συμπεριφορά, γιατί με βολεύει να είναι αποτρεπτικός στο να μπει ο οποιοσδήποτε στην αυλή και στο σπίτι μου. Απλώς πρώτα απομονώνω τον σκύλο, βάζω όποιον θέλω, κι εφόσον δεν φοβάται τα σκυλιά, τότε αμολάω και τον σκύλο.
Πέραν της πλάκας λοιπόν, έχω έναν σκύλο, που είναι κομμένος και ραμμένος στις ανάγκες μου, και στις επιλογές μου.
Α, κι αφού εκθείασα τόσο πολύ τον σκύλο μου, να πω και το καλύτερο απόλα: Εάν πας μια βόλτα 5 λεπτών, είναι εξίσου ευχαριστημένο με το εάν πήγαινε μια βόλτα μισής ώρας, μιας ώρας, κλπ. Εκτονώνεται με τους ντελιβεράδες που οι γείτονες καλούν πρωί, μεσημέρι, βράδυ, και έτσι δεν έχει ιδιαίτερη ανάγκη την βόλτα, την χρειάζεται κυρίως για να κάνει την ανάγκη της. Εάν την "ξεχάσουμε", πάλι δεν παραπονιέται, απλώς πάει στην πίσω αυλή σε ένα κομματάκι με χώμα, και τα κάνει εκεί.
Από κουτάβι, είχε παρέα ένα καταπληκτικό μπόξερ (που δυστυχώς πέθανε από ανακοπή όταν ήταν 1 χρόνου περίπου), και την Άλντα, μέχρι που σφάχτηκαν (σε καυγά που δεν έφταιγε το πρέσο που προκλήθηκε). Καθημερινά πηγαίναμε σε πάρκα κλπ, και έμαθε να παίζει με όλους τους σκύλους.
Ο σκύλος λοιπόν, από την φύση του, είναι ένα ζώο που προσπαθεί με κάθε τρόπο να ικανοποιήσει τον αρχηγό της αγέλης του. Κανένα σκυλί δεν είναι προβληματικό, προβληματικά είναι τα μηνύματα που του δίνουμε εμείς, και το σκυλί μας μπερδεύεται και έχει συμπεριφορές που εμείς δεν επιθυμούσαμε τελικά.
Όταν για παράδειγμα, στην βόλτα που πάω και συναντάμε (μακριά από την αυλή μας) μικρόσωμα υστερικά σκυλάκια που γρυλίζουν , γαβγίζουν και παίρνουν στάση σώματος για τσαμπουκά, οι σκυλοιδιοκτήτες τους αρχικά φοβούνται ότι η δικιά μου θα θυμώσει και θα τους κάνει μια χαψιά, πολλές φορές τα αγγαλιάζουν, τα "προστατεύουν" με το μυαλό τους. αλλά η δικιά μου τα γράφει στα παλιά της τα παπούτσια, κι έτσι τα μικρόσωμα υστερικά αισθάνονται πως νίκησαν μια (ανύπαρκτη) μάχη, οι δε σκυλοιδιοκτήτες χαίρονται που την γλύτωσαν, και την χαρά αυτήν την καταλαβαίνει το σκυλάκι τους, κι έτσι επιβραβεύεται για την συμπεριφορά του (όπως και την αρχική του αγωνία την εκλαμβάνουν ως αιτία για να δράσουν...). Γι αυτό λέω: Όποιος φοβάται τους σκύλους, γιατί να πάρει ο ίδιος σκύλο?
Εμένα είναι στα παλιά μου τα παπούτσια τι σκέφτονται και τι κάνουν, αλλά... την ίδια συμπεριφορά θα έχουν αυτοί και τα παρτσακλά τους και με ένα δύσμοιρο αδέσποτο ή και με όποιο άλλο θα τύχει να τα πλησιάσει, και τότε αρχίζουν οι πετριές και οι ματσουκιές.
Καλό καλοκαίρι σε όλους
Σε ευχαριστω πολύ για τον χρονο σου. Μου εμαθες πραγματα, όπως το περιμενα ή εστω ελπιζα και θα προσπαθησω να τα αξιοποιησω οσο γινεται.
Τελικα εχουμε ομοιοτητες, ταυτοχρονα όμως και σημαντικες διαφορές.
Εγω εδωσα πολύ βαρος στην υπακοη και την πληθωρα εντολων, ειμαι πιο αυστηρος, ειμαι πολύ της διορθωσης και μολις τελευταια ασχοληθηκα περισσοτερο σοβαρα με την επιβραβευση, δεν κανω σκυλοσυναντησεις, η σκυλα μου δεν εμαθε ποτέ να παιζει σωστα αλλά ετσι την πηρα, «ετοιμη» σε πολλα πραγματα. Εμαθα να την ελεγχω και να την συγκρατω και δεν προσπαθησα να την κανω να αγαπησει κατι που από την φυση της δεν μπορει ή εστω δεν θελει. Δεν θελει να παιζει, θελει να μαχεται και να επιβαλλεται. Εμαθε όμως να συγκρατιεται.
Πιστευω ωστοσο ότι αν δουλευα πολύ με σωστα, κοινωνικοποιημενα και ηπια σκυλια (το θεμα είναι πού να τα βρεις εδώ), θα μπορουσε σιγα σιγα να αλλαξει. Ποτέ δεν το προσπαθησα σοβαρα όμως.
Δεν εκλεισε ακομα τα δύο αλλά φυλαει και προστατευει με παθος και θαρρος και λατρευει την οικογενεια. Αυτά μου αρκουν ή μαλλον μου περισσευουν. Θα δανειστω αυτουσια την δικη σου εκφραση και θα πω κι εγω ότι έχω έναν σκύλο, που είναι κομμένος και ραμμένος στις ανάγκες μου, και στις επιλογές μου.
Μονο που χρειαστηκε να περασουμε από τα 40 κυματα λογω της απειριας μου και ακομα εχουμε διάφορα θεματα.
Τελικα εχουμε ομοιοτητες, ταυτοχρονα όμως και σημαντικες διαφορές.
Εγω εδωσα πολύ βαρος στην υπακοη και την πληθωρα εντολων, ειμαι πιο αυστηρος, ειμαι πολύ της διορθωσης και μολις τελευταια ασχοληθηκα περισσοτερο σοβαρα με την επιβραβευση, δεν κανω σκυλοσυναντησεις, η σκυλα μου δεν εμαθε ποτέ να παιζει σωστα αλλά ετσι την πηρα, «ετοιμη» σε πολλα πραγματα. Εμαθα να την ελεγχω και να την συγκρατω και δεν προσπαθησα να την κανω να αγαπησει κατι που από την φυση της δεν μπορει ή εστω δεν θελει. Δεν θελει να παιζει, θελει να μαχεται και να επιβαλλεται. Εμαθε όμως να συγκρατιεται.
Πιστευω ωστοσο ότι αν δουλευα πολύ με σωστα, κοινωνικοποιημενα και ηπια σκυλια (το θεμα είναι πού να τα βρεις εδώ), θα μπορουσε σιγα σιγα να αλλαξει. Ποτέ δεν το προσπαθησα σοβαρα όμως.
Δεν εκλεισε ακομα τα δύο αλλά φυλαει και προστατευει με παθος και θαρρος και λατρευει την οικογενεια. Αυτά μου αρκουν ή μαλλον μου περισσευουν. Θα δανειστω αυτουσια την δικη σου εκφραση και θα πω κι εγω ότι έχω έναν σκύλο, που είναι κομμένος και ραμμένος στις ανάγκες μου, και στις επιλογές μου.
Μονο που χρειαστηκε να περασουμε από τα 40 κυματα λογω της απειριας μου και ακομα εχουμε διάφορα θεματα.
Είναι φυσικό να κάνεις λάθη απειρίας. Αλλά η άποψη ότι ο σκύλος έτσι έμαθε και δεν αλλάζει, είναι μύθος. Ο σκύλος σαφώς έχει κάποιες συνήθειες κλπ, αλλά... με καινούργιο ιδιοκτήτη, είναι σαν να μπαίνει σε νέα αγέλη, και για τον σκύλο επικρατεί το ένστικτο να καταφέρει να ενταχθεί και να γίνει αποδεκτό από τον νέο αρχηγό της νέας αγέλης.
Το αποτέλεσμα είναι πως... η νέα αρχή είναι μια χαρά αφορμή να υιοθετήσει νέες συμπεριφορές.
Γι αυτό, και οι εκπαιδευτές που παίρνουν τον σκύλο σου στον δικό τους χώρο, δημιουργούν νέα σχέση, και είναι πης οφ κέηκ να του μάθουν νέες συμπεριφορές. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν επιστρέφει στην παλιά αγέλη και βρεί το παλιό γνώριμο περιβάλλον, που προφανώς ήταν ανεκτικό στις παλιές συμπεριφορές.
Αλλά και για εσένα, εάν κάνεις σαφές στον σκύλο πως εσύ άλλαξες, πως εσύ τώρα ζητάς νέα πράγματα, τότε... ο σκύλος θα προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Είναι στην φύση του αυτό. Ο σκύλος δεν είναι φίλος μας από γούστο, γίνεται "φίλος" μας γιατί έτσι επιβιώνει σαν είδος.
Λυπάμαι εάν το απομυθοποιώ, αλλά έτσι είναι, κατά την γνώμη μου πάντα.
Το αποτέλεσμα είναι πως... η νέα αρχή είναι μια χαρά αφορμή να υιοθετήσει νέες συμπεριφορές.
Γι αυτό, και οι εκπαιδευτές που παίρνουν τον σκύλο σου στον δικό τους χώρο, δημιουργούν νέα σχέση, και είναι πης οφ κέηκ να του μάθουν νέες συμπεριφορές. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν επιστρέφει στην παλιά αγέλη και βρεί το παλιό γνώριμο περιβάλλον, που προφανώς ήταν ανεκτικό στις παλιές συμπεριφορές.
Αλλά και για εσένα, εάν κάνεις σαφές στον σκύλο πως εσύ άλλαξες, πως εσύ τώρα ζητάς νέα πράγματα, τότε... ο σκύλος θα προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Είναι στην φύση του αυτό. Ο σκύλος δεν είναι φίλος μας από γούστο, γίνεται "φίλος" μας γιατί έτσι επιβιώνει σαν είδος.
Λυπάμαι εάν το απομυθοποιώ, αλλά έτσι είναι, κατά την γνώμη μου πάντα.
Συμφωνω με όλα οσα ειπες Αντωνη για το θεμα των συμπεριφορων με μια μονο ενσταση. Η επιθετικότητα συχνα δεν μπορει να αρθεί ή να εκλειψει, παρά μονο να ελεγθει. Ομοιως και η κυριαρχικοτητα.
Σε καποιες περιπτωσεις η επιθετικότητα «θεραπευεται» καπως με καταλληλη τακτικη και κοινωνικοποιηση, η σκυλα μου όμως ανηκει σε άλλη κατηγορια. Την εχει εμφυτη.
Δεν ειμαι υπερ των σκυλοσυναντησεων για διαφορους λογους αλλά ειλικρινα δεν θα με χαλουσε να ειχαμε καναδυο τετραποδους φιλους για να παιζει και να ξεδινει η δικια μου κι εγω να καθομαι στο παγκακι με τον φραπε στο πλαστικο ποτηρι.
Τωρα πρεπει την εκτονωση και αθληση να την παρεχω εγω. Αλλοτε μου αρεσει, αλλοτε με κουραζει πολύ.
Σε καποιες περιπτωσεις η επιθετικότητα «θεραπευεται» καπως με καταλληλη τακτικη και κοινωνικοποιηση, η σκυλα μου όμως ανηκει σε άλλη κατηγορια. Την εχει εμφυτη.
Δεν ειμαι υπερ των σκυλοσυναντησεων για διαφορους λογους αλλά ειλικρινα δεν θα με χαλουσε να ειχαμε καναδυο τετραποδους φιλους για να παιζει και να ξεδινει η δικια μου κι εγω να καθομαι στο παγκακι με τον φραπε στο πλαστικο ποτηρι.
Τωρα πρεπει την εκτονωση και αθληση να την παρεχω εγω. Αλλοτε μου αρεσει, αλλοτε με κουραζει πολύ.
Δηλαδή προτείνεις να με τρέχει με το λουρί μέχρι να φτάσει στα άλλα σκυλιά? Τότε το έχασα το παιχνίδι Αγγελική, όποτε γουστάρει να πάει κάπου θα μου ρίχνει ένα απότομο τράβηγμα και θα με παίρνει μαζί της όταν μεγαλώσει. Αν διαβάσεις τις δημοσιεύσεις μου είπα ότι αν δω εγκαίρως αδέσποτα (πριν τα δει η Sandy) τα αποφεύγω αλλάζοντας κατεύθυνση, διαφορετικά την αφήνω να πλησιάσει, να παίξει κλπ (πάντα στο λουρί όμως).
Πίεση θα νιώθει κάθε φορά που με τραβάει να πάει όπου γουστάρει αυτή, δεν την αφήνω ποτέ να με προσπεράσει στο δρόμο, μόνο σε μέρη που μένουμε για να τρέξει, παίξει, χ€σ€! κλπ
