ΑΥΡΑ - UMA vom SCHWΑRZAUGEN
Νάμαστε και εμείς επισήμως πλέον.
Το όνομα της: ΑΥΡΑ
Το επίσημο: UMA vom SCHWΑRZAUGEN
Φύλλο: Θηλυκιά
Ράτσα: Γερμανικό Ποιμενικό
Ημ. Γέννησης: 10/02/2010
Τόπος Γέννησης: Τέτοβο Σκόπια
Εκτροφείο: vom Schwarzaugen
Πατέρας: Amigo von Panoniansee
Μητέρα: Alfa vom Schwarzaugen
Αυτά από πλευράς βιογραφικού.
Όσοι με διαβάσαν στα νέα μέλη θα ξέρουν ότι ήταν στην αρχή να πάρουμε από μία άλλη γέννα αλλά λόγο επιπλοκών δεν επέζησε κανένα θηλυκό παρά ένα αρσενικό.
Η εκτροφέας προθυμοποιήθηκε να μου δώσει μια θηλυκιά που την είχε για κρατήσει για δικό της.
Να μην τα ξαναλέμε εδώ πάλι.
Έτσι την Παρασκευή που συμπλήρωσε τους 2 μήνες της μας ειδοποίησε να περάσουμε να την πάρουμε.
Όλον τον καιρό της αναμονής τον περάσαμε με πολύ μελέτη και προετοιμασία για τον ερχομό του νέου μέλους.
Ομολογώ ότι εδώ μέσα έμαθα πάρα πολλά πράγματα που μου ήταν παντελώς άγνωστα.
Περιττό να σας πω και φαντάζομαι με καταλαβαίνετε δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρω να κοιμηθώ από την Πέμπτη.
Κάτι η αγωνία κάτη το άγχος για το αν θα τα πάμε καλά και το πως θα είναι η πρώτη επαφή.
Όλα αυτά εξαφανίστηκαν με το που βρεθήκαμε μαζί και έτρεξε κοντά μου χωρίς να φοβηθεί καθόλου. Στο αμάξι για να πάμε σπίτι που είναι και κοντά είχαμε πρόβλημα στο ότι ήθελε να έρθει να κάτσει στην αγκαλιά μου και να βλέπει έξω (αφού χρειάστηκε να σταματήσω 3-4 φορές).
Η πρώτη επίσκεψη μας στον γιατρό ήταν πολύ καλή και η Αύρα πολύ συνεργάσιμη.
Στο σπίτι παντός έπεσε ξερή για ύπνο μάλλον από την ταλαιπωρία της ημέρας.
Το βράδυ την έβαλα στο κρεβάτι της στο οποίο διπλωμένος χωράω και εγώ
και εγώ έστρωσα στον καναπέ ώστε να μην μήνη μόνη. Μία φορά μόνο ξύπνησε κατά της 4 το πρωί αλλά δεν την πρόλαβα και άφησε κάτι λίγα τσισάκια στο χαλί. Το Σάββατο έπρεπε να την αφήσω το πρωί για λίγο μόνη μέχρι να πάω την σύζυγο στην δουλεία και η μικρή γκρίνιαξε λίγο αλλά ηρέμησε πολύ γρήγορα (έχω ενημέρωση από δύο φιλόζωες γειτόνισσες).
Το ΣΚ ήταν αρκετά καλό και γενικός ήταν πολύ συνεργάσιμη και πολύ ήσυχη, τα κακάκια της μέχρι και σήμερα τα κάνει μόνο στον κήπο και απλός 2-3 φορές την νύχτα που δεν την κατάλαβα λίγα τσισάκια μέσα.
Την Κυριακή ήρθε και η μικρή της γειτόνισσας και η Αύρα φάνηκε να μην ενοχλείτε, ακόμα και όταν ήρθαν άλλα 3 άτομα.
Δευτέρα ήταν το μεγαλύτερο άγχος μου που έπρεπε να πάμε στο γραφείο. Την περιόρισα ώστε να μην κατέβει τα 4 σκαλιά για τον κήπο όσο θα λείπω (για την αρχή θα μένει 4 ώρες μόνη θα έρχομαι σπίτι στις 2 μέχρι 5 και θα λείπω άλλες 2-3 ώρες), φεύγοντας έκλαψε πολύ λίγο και όταν πήρα τηλ. την γειτόνισσα για το πως τα πάει μου είπε ότι δεν έβγαλε άχνα.
Αλλά κάποια στιγμή ακούσαν να κλαίει έντονα η καημένη στριμώχτηκε κάπου και δεν μπόρεσε να βγει όποτε πήδηξε η διπλανή τα κάγκελα και την βοήθησε (εγώ σφαίρα πίσω στο σπίτι).
Τώρα παρήγγειλα σωστή πόρτα για χώρισμα και όχι την δικιά μου ιδιοκατασκευή στην οποία πιάστηκε.
Το βράδυ πάλη όλα καλά και επιτέλους πήγε και έκανε και τσισάκια στην ντουζιέρα.
Αυτά ως προς τις πρώτες μας μέρες, ελπίζω να με συχωρέσετε για το μακρύ post αλλά αν δεν μοιραστώ μαζί σας την χαρά και τις ανησυχίες μου, που θα με καταλάβετε, τότε που αλλού .
Τώρα θα προσπαθήσω να βάλω και φωτογραφίες και ας ελπίσουμε ότι θα τα καταφέρω.
Νάμαστε και εμείς επισήμως πλέον.
Το όνομα της: ΑΥΡΑ
Το επίσημο: UMA vom SCHWΑRZAUGEN
Φύλλο: Θηλυκιά
Ράτσα: Γερμανικό Ποιμενικό
Ημ. Γέννησης: 10/02/2010
Τόπος Γέννησης: Τέτοβο Σκόπια
Εκτροφείο: vom Schwarzaugen
Πατέρας: Amigo von Panoniansee
Μητέρα: Alfa vom Schwarzaugen
Αυτά από πλευράς βιογραφικού.
Όσοι με διαβάσαν στα νέα μέλη θα ξέρουν ότι ήταν στην αρχή να πάρουμε από μία άλλη γέννα αλλά λόγο επιπλοκών δεν επέζησε κανένα θηλυκό παρά ένα αρσενικό.
Η εκτροφέας προθυμοποιήθηκε να μου δώσει μια θηλυκιά που την είχε για κρατήσει για δικό της.
Να μην τα ξαναλέμε εδώ πάλι.
Έτσι την Παρασκευή που συμπλήρωσε τους 2 μήνες της μας ειδοποίησε να περάσουμε να την πάρουμε.
Όλον τον καιρό της αναμονής τον περάσαμε με πολύ μελέτη και προετοιμασία για τον ερχομό του νέου μέλους.
Ομολογώ ότι εδώ μέσα έμαθα πάρα πολλά πράγματα που μου ήταν παντελώς άγνωστα.
Περιττό να σας πω και φαντάζομαι με καταλαβαίνετε δεν υπήρχε περίπτωση να καταφέρω να κοιμηθώ από την Πέμπτη.
Κάτι η αγωνία κάτη το άγχος για το αν θα τα πάμε καλά και το πως θα είναι η πρώτη επαφή.
Όλα αυτά εξαφανίστηκαν με το που βρεθήκαμε μαζί και έτρεξε κοντά μου χωρίς να φοβηθεί καθόλου. Στο αμάξι για να πάμε σπίτι που είναι και κοντά είχαμε πρόβλημα στο ότι ήθελε να έρθει να κάτσει στην αγκαλιά μου και να βλέπει έξω (αφού χρειάστηκε να σταματήσω 3-4 φορές).
Η πρώτη επίσκεψη μας στον γιατρό ήταν πολύ καλή και η Αύρα πολύ συνεργάσιμη.
Στο σπίτι παντός έπεσε ξερή για ύπνο μάλλον από την ταλαιπωρία της ημέρας.
Το βράδυ την έβαλα στο κρεβάτι της στο οποίο διπλωμένος χωράω και εγώ
και εγώ έστρωσα στον καναπέ ώστε να μην μήνη μόνη. Μία φορά μόνο ξύπνησε κατά της 4 το πρωί αλλά δεν την πρόλαβα και άφησε κάτι λίγα τσισάκια στο χαλί. Το Σάββατο έπρεπε να την αφήσω το πρωί για λίγο μόνη μέχρι να πάω την σύζυγο στην δουλεία και η μικρή γκρίνιαξε λίγο αλλά ηρέμησε πολύ γρήγορα (έχω ενημέρωση από δύο φιλόζωες γειτόνισσες).Το ΣΚ ήταν αρκετά καλό και γενικός ήταν πολύ συνεργάσιμη και πολύ ήσυχη, τα κακάκια της μέχρι και σήμερα τα κάνει μόνο στον κήπο και απλός 2-3 φορές την νύχτα που δεν την κατάλαβα λίγα τσισάκια μέσα.
Την Κυριακή ήρθε και η μικρή της γειτόνισσας και η Αύρα φάνηκε να μην ενοχλείτε, ακόμα και όταν ήρθαν άλλα 3 άτομα.
Δευτέρα ήταν το μεγαλύτερο άγχος μου που έπρεπε να πάμε στο γραφείο. Την περιόρισα ώστε να μην κατέβει τα 4 σκαλιά για τον κήπο όσο θα λείπω (για την αρχή θα μένει 4 ώρες μόνη θα έρχομαι σπίτι στις 2 μέχρι 5 και θα λείπω άλλες 2-3 ώρες), φεύγοντας έκλαψε πολύ λίγο και όταν πήρα τηλ. την γειτόνισσα για το πως τα πάει μου είπε ότι δεν έβγαλε άχνα.
Αλλά κάποια στιγμή ακούσαν να κλαίει έντονα η καημένη στριμώχτηκε κάπου και δεν μπόρεσε να βγει όποτε πήδηξε η διπλανή τα κάγκελα και την βοήθησε (εγώ σφαίρα πίσω στο σπίτι).
Τώρα παρήγγειλα σωστή πόρτα για χώρισμα και όχι την δικιά μου ιδιοκατασκευή στην οποία πιάστηκε.
Το βράδυ πάλη όλα καλά και επιτέλους πήγε και έκανε και τσισάκια στην ντουζιέρα.
Αυτά ως προς τις πρώτες μας μέρες, ελπίζω να με συχωρέσετε για το μακρύ post αλλά αν δεν μοιραστώ μαζί σας την χαρά και τις ανησυχίες μου, που θα με καταλάβετε, τότε που αλλού
.Τώρα θα προσπαθήσω να βάλω και φωτογραφίες και ας ελπίσουμε ότι θα τα καταφέρω.
