Στη τάξη μεγέθους που περιγράφω τα γεγονότα, δε παίζει κανένα ρόλο αν ο κουβάς περιέχει έντομα ή ανθρώπους. Δεν κοιτάμε την πορεία, αν η μία γραμμή άντεξε για 50εκ, ή η άλλη για 1 μέτρο, γιατί απλά δε παίζει ρόλο.. το θέμα είναι ότι για κάθε οργανισμό υπάρχουν ανυπέρβλητα εμπόδια που μπορούν να τον καταστρέψουν... και η ύπαρξή αυτών των εμποδίων δεν είναι βάση σχεδίου.. είναι τυχαία... όπως τυχαία είναι και η φύση της Ζωής σε διάφορες εκφράσεις της (δυστυχώς για αυτούς που πιστεύουν ότι μπορούν να ελέγξουν τα πάντα και να προνοήσουν για τα πάντα)... μερικές φορές, η επιβίωση στηρίζεται απλώς στην Τύχη.. γιατί και η Τύχη (το κβαντικά τυχαίο) είναι μέρος των Κανόνων...
Όταν το κατακλυσμικό γεγονός της Κρητιδικής-Τεταρτογενούς περιόδου (Κ-Τ ή K–Pg extinction event) σάρωσε το πλανήτη πριν από 65.000.000 χρόνια και εξαφάνισε τα 3/4 των ζώντων οργανισμών, πιστεύεις ότι οι οργανισμοί αυτοί εξαφανίστηκαν επειδή δεν είχαν σωστά ένστικτα? Πιστεύεις ότι υπήρχε κάτι που θα μπορούσαν να κάνουν για να επιβιώσουν που δεν το έκαναν και εξαφανίστηκαν?
Μπροστά σε κατακλυσμικά φαινόμενα, καμιά αντίληψη, κανένα ένστικτο και καμιά λογική δε μπορεί να αποτρέψει το Τέλος. Η Ζωή έχει Αρχή & Τέλος, αλλά μέσω της εξάπλωσής της και του μεγέθους της (πλήθους της), καταφέρνει πάντα να αφήνει κομμάτια της πίσω... για να ξεκινήσει ξανά... Είναι πολύ δύσκολο για τον Άνθρωπο να στέκεται άπραγος & αβοήθητος μπροστά στο τέλος του και να ξέρει ότι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι απλά να το περιμένει... η στωικότητα δεν είναι ηττοπάθεια... το να έχεις επίγνωση των δυνατοτήτων σου δεν είναι στρουθοκαμηλισμός... φαντάζεσαι οι Λακεδαιμόνιοι, όταν κατάλαβαν πλέον ότι είχαν χάσει το παιχνίδι στις Θερμοπύλες, απλά να εγκατέλειπαν όπλα και θέσεις και να τρεπόταν σε φυγή, επειδή το τέλος ήταν πλέον προ των πυλών? φαντάζεσαι οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου, επειδή το τέλος ήταν ξανά πλέον προ των πυλών, απλά να κατάθεταν τα όπλα και τις εστίες τους? φαντάζεσαι, οι υπερασπιστές του Ρούπελ, όταν έμπαιναν ξανά μέσα στα ανατιναγμένα πολυβολεία και παραμέριζαν τα κομμάτια των συμπολεμιστών τους για να πάρουν ξανά τάξη μάχης, απλά να τρεπόταν σε φυγή? Ή πιστεύεις ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, δεν είχαν επίγνωση του τέλους τους και της ματαιότητας των πράξεών τους? Απλά, κάποια πράγματα & κάποια γεγονότα είναι εξ' ορισμού ανυπέρβλητα...
Και αφού αλλάξαμε πλέον το θέμα αυτού του νήματος και τα βάλαμε πάλι όλα σε ένα καζάνι (γιατί η παρέμβασή μου έγινε βάση της εξελικτικής σχέσης λύκου-σκύλου), ας μη ξεχνάμε πως ο Χριστιανισμός, προσπαθώντας να ισχυροποιήσει τη θέση του απέναντι στις αρχαίες θρησκείες, στράφηκε εναντίον του φυσικού κόσμου, επειδή αυτός ήταν τόσο συνυφασμένος με το παρελθόν, εξοστρακίζοντας τα ζώα και βάζοντας για πρώτη φορά τον άνθρωπο απέναντι από τη Φύση και όχι στην ίδια πλευρά μαζί της (κομμάτι της οποίας αναφθαίρετα αποτελεί), βάζοντας τα θεμέλια για την "τιμολόγηση" της ίδιας της Ζωής και την "εξύψωση" του ανθρώπου, απέναντι στους υπόλοιπους κατοίκους αυτού του βράχου...
Όταν το κατακλυσμικό γεγονός της Κρητιδικής-Τεταρτογενούς περιόδου (Κ-Τ ή K–Pg extinction event) σάρωσε το πλανήτη πριν από 65.000.000 χρόνια και εξαφάνισε τα 3/4 των ζώντων οργανισμών, πιστεύεις ότι οι οργανισμοί αυτοί εξαφανίστηκαν επειδή δεν είχαν σωστά ένστικτα? Πιστεύεις ότι υπήρχε κάτι που θα μπορούσαν να κάνουν για να επιβιώσουν που δεν το έκαναν και εξαφανίστηκαν?
Μπροστά σε κατακλυσμικά φαινόμενα, καμιά αντίληψη, κανένα ένστικτο και καμιά λογική δε μπορεί να αποτρέψει το Τέλος. Η Ζωή έχει Αρχή & Τέλος, αλλά μέσω της εξάπλωσής της και του μεγέθους της (πλήθους της), καταφέρνει πάντα να αφήνει κομμάτια της πίσω... για να ξεκινήσει ξανά... Είναι πολύ δύσκολο για τον Άνθρωπο να στέκεται άπραγος & αβοήθητος μπροστά στο τέλος του και να ξέρει ότι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι απλά να το περιμένει... η στωικότητα δεν είναι ηττοπάθεια... το να έχεις επίγνωση των δυνατοτήτων σου δεν είναι στρουθοκαμηλισμός... φαντάζεσαι οι Λακεδαιμόνιοι, όταν κατάλαβαν πλέον ότι είχαν χάσει το παιχνίδι στις Θερμοπύλες, απλά να εγκατέλειπαν όπλα και θέσεις και να τρεπόταν σε φυγή, επειδή το τέλος ήταν πλέον προ των πυλών? φαντάζεσαι οι υπερασπιστές του Μεσολογγίου, επειδή το τέλος ήταν ξανά πλέον προ των πυλών, απλά να κατάθεταν τα όπλα και τις εστίες τους? φαντάζεσαι, οι υπερασπιστές του Ρούπελ, όταν έμπαιναν ξανά μέσα στα ανατιναγμένα πολυβολεία και παραμέριζαν τα κομμάτια των συμπολεμιστών τους για να πάρουν ξανά τάξη μάχης, απλά να τρεπόταν σε φυγή? Ή πιστεύεις ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, δεν είχαν επίγνωση του τέλους τους και της ματαιότητας των πράξεών τους? Απλά, κάποια πράγματα & κάποια γεγονότα είναι εξ' ορισμού ανυπέρβλητα...
Και αφού αλλάξαμε πλέον το θέμα αυτού του νήματος και τα βάλαμε πάλι όλα σε ένα καζάνι (γιατί η παρέμβασή μου έγινε βάση της εξελικτικής σχέσης λύκου-σκύλου), ας μη ξεχνάμε πως ο Χριστιανισμός, προσπαθώντας να ισχυροποιήσει τη θέση του απέναντι στις αρχαίες θρησκείες, στράφηκε εναντίον του φυσικού κόσμου, επειδή αυτός ήταν τόσο συνυφασμένος με το παρελθόν, εξοστρακίζοντας τα ζώα και βάζοντας για πρώτη φορά τον άνθρωπο απέναντι από τη Φύση και όχι στην ίδια πλευρά μαζί της (κομμάτι της οποίας αναφθαίρετα αποτελεί), βάζοντας τα θεμέλια για την "τιμολόγηση" της ίδιας της Ζωής και την "εξύψωση" του ανθρώπου, απέναντι στους υπόλοιπους κατοίκους αυτού του βράχου...