Το πήγαμε σε εκπαιδευτή και μας είπε ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι γιατι η επιθετικότητα οφείλεται σε φοβίες τις οποίες εχει εκ γενετής και ότι καλό θα ήταν να το πάμε σε μια φιλοζωική γιατί επειδή φοβάται κάποια στιγμή μπορεί να γίνει επικίνδυνος....
Και η φιλοζωική τι ΦΤΑΙΕΙ;
Ο καθένας πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του σκύλου του. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να το θανατώσει.
Δεν είναι δουλειά της φιλοζωικής, ένας σκύλος που ανήκει σε κάποιον. Για όνομα του Θεού.
Αν ο σκύλος δεν διορθώνεται και παραμένει επικίνδυνος πρέπει να θανατωθεί και ΟΧΙ να δοθεί στη φιλοζωική.
Όσο κι αν σας πονάει, είναι δική σας η ευθύνη.
Θεωρώ εγκληματικό το να μεταφέρετε το πρόβλημα σας σε άλλους. Εγκληματικό, ανεύθυνο και πάρα πολύ επικίνδυνο.
Ξέρω πως είναι δύσκολη απόφαση, αλλά έτσι είναι η ζωή των υπεύθυνων ανθρώπων. Γεμάτη δύσκολες αποφάσεις.
Και ναι, υπάρχουν σκύλοι που δεν παίρνουν από εκπαίδευση και είναι ανισσόροποι τελείως. Σκύλοι που έχουν χάλια χαρακτήρα γενετικά, ή κάποια νευρολογική βλάβη από διάφορους λόγους.
Είναι πολύ σπάνιοι αλλά υπάρχουν.
Καλό είναι να συζητάμε με ειδικό στην πρώτη ένδειξη επιθετικότητας του σκύλου μας. Είναι κάτι που πάντα χειροτερεύει (από όποιο λόγο και να προήλθε) αν δεν το αντιμετωπίσουμε.
Δεν πρέπει να αγνοούμε την επιθετικότητα στον σκύλο μας, με την ελπίδα πως "θα του περάσει". Μόνο του δεν περνάει ποτέ.