Στον Dr. Otto Schimpf χρωστάω όσα ξέρω και δεν ξέρω!Για Santa Isabel πεθαινω.
Απο τον Οττο ειχες φερει ρε θηριο ???
Κρατας ακομα απο εκεινα τα αιματα?
Είναι ουσιαστικά ο άνθρωπος που με έβαλε στο Dogo.
Αρχές δεκαετίας του '90 ήταν κι ο γιατρός ξαφνιάστηκε βλέποντας κάποιον πιτσιρίκο (20χρονο) Έλληνα να έχει κάνει αίτηση εισδοχής μέλους στον Αυστριακό Όμιλο Ντόγκο στον οποίον ήταν πρόεδρος. Σήκωσε λοιπόν το τηλέφωνο και κάλεσε τον αριθμό στην Ελλάδα. Στην άλλη άκρη της γραμμής εγώ, ξαφνιασμένος από αυτή την κίνηση να χάνω τα λόγια μου. Από εκείνη την στιγμή και πέρα τον έπαιρνα δύο φορές την εβδομάδα τηλέφωνο και μιλούσαμε για Ντόγκο, διατροφή, ανάπτυξη κι εκπαίδευση. Μιλούσαμε για την κρίση στον στίβο (τότε έκρινε μόνο ομάδα 2) και για την πορεία του Ντόγκο γενικότερα. Αυτή ήταν ουσιαστικά η αρχή και η πρώτη επαφή μου με έναν από τους πολύ μεγάλους του Ντόγκο, αλλά και την Ευρωπαϊκής κυνολογίας γενικότερα. Δεν πήρα ποτέ σκύλο του, όχι επειδή δεν το ήθελα, αλλά επειδή οι γέννες του ήταν τότε κλεισμένες 3 χρόνια πιο πριν. Κατάφερα όμως να πάρω απόγονο σκύλου του και κρατάω ακόμα από κείνα τα αίματα τόσο αρσενικό όσο και θηλυκό.
Για Santa Isabel τι να πεις! Το εκτροφείο του τρίτου αδελφού Nores Martinez του Francisco. Το κληροδότησε απ' όσο γνωρίζω στον Otto Schimpf μετά τον θάνατό του και ο τελευταίος θεώρησε εαυτόν ανάξιο να συνεχίσει με αυτό το όνομα... οι μεγάλοι άντρες χαρακτηρίζονται από τις μεγάλες αποφάσεις που παίρνουν! Ποιος από εμάς δεν θα έτριβε τα χέρια του αν κληρονομούσε το τεράστιο Santa Isabel?