Γειά σας! Είμαστε ο Μιχάλης και η Λευκή. Ακόμα δεν έχουμε σκυλάκι, αλλά θα θέλαμε πολύ ν'αποκτήσουμε ένα. Δυστυχώς υπάρχει ένα αρκετά πολύπλοκο θέμα στη μέση. Ενώ και οι 2 τα λατρεύουμε τα ζώα, εγώ (Λευκή) φοβάμαι από μικρή σχεδόν όλα τα ζωάκια και ιδιαίτερα τα σκυλάκια. Δεν ξέρω πως ξεκίνησε όλος αυτός ο φόβος, αλλά η αλήθεια είναι πως έχει ελαττωθεί πολύ από τότε που οι γονείς μου πήραν τον Σπήλιο στο σπίτι (το πρώτο σκυλάκι μου). Αλλά και πάλι δεν είχα ιδιαίτερη επαφή μαζί του. Μόνο όταν ήταν δεμένος και πάλι χωρίς ιδιαίτερη σωματική επαφή (τον χάιδευα μόνο με το πόδι). Καταλαβαίνω ότι είναι πολύ χαζό εκ μέρους μου να τα φοβάμαι και πολύ άδικο, γιατί μέσα μου νιώθω τόσο πολύ ότι θέλω να αγκαλιάσω ένα σκυλάκι, να παίξω μαζί του κλπ. Αλλά ακόμα δυστυχώς λειτουργούν τα ένστικτα και ο φόβος με κυριέυει παρ'όλη την επιθυμία μου. Θα θέλαμε πολύ να μας πείτε τη γνώμη σας για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, αν είναι σωστή σκέψη να πάρουμε ένα σκυλάκι κι αν ναι τι ράτσα θα ήταν καλύτερο να επιλέξουμε. Εμείς σκεφτόμαστε για Labrador (βασικά μέχρι και όνομα έχω δώσει στο φανταστικό ακόμα σκυλάκι μας!!!). Αισθανόμαστε μεγάλη ευθύνη όμως απέναντι στο πλασματάκι γι'αυτό και το ξεψαχνίζουμε τόσο.. Ευχαριστούμε Πολύ!!!
σκυλοφοβίες!!
- Thread starter Mihalis - Leyki
- Ημερομηνία δημιουργίας
Καταρχήν καλώς ήρθατε. Δυσκολάκι το θέμα σας. Αν η ερώτηση ήταν, έχουμε ένα σκυλάκι που φοβάται τους ανθρώπους, θα έπεφταν βροχή οι απαντήσεις. Τώρα στην δική σας περίπτωση δεν μπορώ να πω με σιγουριά τίποτα. Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό, διαβάζοντας το post, ήταν γιατί ντε και καλά να μπεις σ΄αυτή την δοκιμασία; Και άντε και έκανες την καρδιά σου πέτρα και παραμέρισες τον φόβο σου, η επιλογή του σκύλου είναι μεγάλο θέμα. Κάποιες ράτσες είναι δύσκολες κι ας μην τους φαίνεται. Να προτείνω κάτι; Που μένετε; Γιατί δεν δοκιμάζετε να συνεργαστείτε με κάποιο καταφύγιο, φιλοξενώντας αρχικώς κάποια σκυλάκια που έχουν ανάγκη; Και καλό θα κάνεις και test drive στον εαυτό σου να δεις αν θα τα καταφέρεις. Αν ξεπεράσεις αυτή την δοκιμασία, τότε θα είσαι έτοιμη για το επόμενο βήμα 
Ακόμα καλύτερα θα ήταν να ξεκινήσετε με κάποια πιό μικρόσωμα σκυλιά η κουταβια. Πολλά Σωματεία χρειάζονται εθελοντες για να ασχολούνται κάποιες ώρες με τα ζωα που φιλοξενούν. Βόλτες, παιχνίδι κλπ.
Με αυτο το τρόπο θα έρθεις σε επαφη με σκυλιά σιγα σιγα...
Το λαμπραντορ είναι ένα σκυλί πολύ ενεργητικό και παιχνιδιάρικο...αν γενικά φοβάσαι τα σκυλιά δεν έιναι και η καλύτερη επιλογη. Εγω θα πρότεινα ένα πιό μικρό σε μέγεθος και πιό ήρεμο.
Με αυτο το τρόπο θα έρθεις σε επαφη με σκυλιά σιγα σιγα...
Το λαμπραντορ είναι ένα σκυλί πολύ ενεργητικό και παιχνιδιάρικο...αν γενικά φοβάσαι τα σκυλιά δεν έιναι και η καλύτερη επιλογη. Εγω θα πρότεινα ένα πιό μικρό σε μέγεθος και πιό ήρεμο.
Προσωπικά έχω ασχοληθεί με το θέμα ΠΟΛΥ σοβαρά.
Έχω βοηθήσει 3 άτομα να ξεπεράσουν την κυνοφοβία τους.
Το πρώτο βήμα είναι αυτό που έχεις "μισοκάνει" ήδη. Δηλαδή να καταλάβεις πως έχεις μία φοβία. Αυτόματα, αυτό σημαίνει πως πρέπει να πας σε ειδικό να σε βοηθήσει. Οι ψυχολόγοι έχουν καταπληκτικά προγράμματα για να ξεπεράσεις το πρόβλημα σε αρκετά σύντομο διάστημα.
Δεν θα είναι εύκολο, αλλά με επιμονή κι αποφασιστηκότητα θα τα καταφέρεις!
Ο λόγος που φοβάσαι τόσο πολύ είναι γιατί κάποιο ζώο (μάλλον σκύλος ως φαίνεται) σε τρόμαξε πολύ όταν ήσουν μικρότερη από 2-3 ετών. Ρώτησε τη μητέρα σου. Δεν είναι απαραίτητο να σε δάγκωσε. Ενα γερό γαύγισμα στο πρόσωπο είναι υπεραρκετό να αφήσει τέτοιο τραύμα σε μωρό παιδί.
Μην πάρεις κουταβάκι μέχρι να ξεπεράσεις την φοβία. Τα κουταβάκια χρειάζονται πολύ μεγάλες ποσότητες αγκαλιών, φιλιών, και χαδιών, από την πρώτη μέρα. Κρίμα δεν είναι να του δημιουργήσεις εσύ τραύμα;
Η ιδέα της Mareco είναι εκπληκτική, αλλά θα πρέπει να το συνδιάσεις με την συμπαράσταση του ψυχολόγου. Αυτές οι φοβίες δεν είναι αστεία υπόθεση και δεν είναι ντροπή να ζητήσεις επαγγελματική βοήθεια. Ενδέχεται αν προσπαθήσεις μόνη σου να κάνεις το πρόβλημα χειρότερο.
Θέλει μέτρο και πρόγραμμα σωστό, και ΟΛΑ θα πάνε καλά.
Η μία κυρία που βοήθησα εγώ, φοβόταν τους σκύλους 80 χρόνια (και το ξεπέρασε ΕΝΤΕΛΩΣ, σε βαθμό που χάιδευε ενήλικα Ντόμπερμαν με πλήρης άνεση και απόλαυση!)!
Οι άλλοι 2 ήταν νέοι άνθρωποι που έσπευσαν και πήραν σκύλους αμέσως μετά τη θεραπεία. Είναι σήμερα (πολλά χρόνια αργότερα) ιδιαίτερα στοργικοί με τους σκύλους τους (πιο πολύ από τον μέσο ιδιοκτήτη, σαν να θέλουν να αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο!).
Έχω βοηθήσει 3 άτομα να ξεπεράσουν την κυνοφοβία τους.
Το πρώτο βήμα είναι αυτό που έχεις "μισοκάνει" ήδη. Δηλαδή να καταλάβεις πως έχεις μία φοβία. Αυτόματα, αυτό σημαίνει πως πρέπει να πας σε ειδικό να σε βοηθήσει. Οι ψυχολόγοι έχουν καταπληκτικά προγράμματα για να ξεπεράσεις το πρόβλημα σε αρκετά σύντομο διάστημα.
Δεν θα είναι εύκολο, αλλά με επιμονή κι αποφασιστηκότητα θα τα καταφέρεις!
Ο λόγος που φοβάσαι τόσο πολύ είναι γιατί κάποιο ζώο (μάλλον σκύλος ως φαίνεται) σε τρόμαξε πολύ όταν ήσουν μικρότερη από 2-3 ετών. Ρώτησε τη μητέρα σου. Δεν είναι απαραίτητο να σε δάγκωσε. Ενα γερό γαύγισμα στο πρόσωπο είναι υπεραρκετό να αφήσει τέτοιο τραύμα σε μωρό παιδί.
Μην πάρεις κουταβάκι μέχρι να ξεπεράσεις την φοβία. Τα κουταβάκια χρειάζονται πολύ μεγάλες ποσότητες αγκαλιών, φιλιών, και χαδιών, από την πρώτη μέρα. Κρίμα δεν είναι να του δημιουργήσεις εσύ τραύμα;
Η ιδέα της Mareco είναι εκπληκτική, αλλά θα πρέπει να το συνδιάσεις με την συμπαράσταση του ψυχολόγου. Αυτές οι φοβίες δεν είναι αστεία υπόθεση και δεν είναι ντροπή να ζητήσεις επαγγελματική βοήθεια. Ενδέχεται αν προσπαθήσεις μόνη σου να κάνεις το πρόβλημα χειρότερο.
Θέλει μέτρο και πρόγραμμα σωστό, και ΟΛΑ θα πάνε καλά.
Η μία κυρία που βοήθησα εγώ, φοβόταν τους σκύλους 80 χρόνια (και το ξεπέρασε ΕΝΤΕΛΩΣ, σε βαθμό που χάιδευε ενήλικα Ντόμπερμαν με πλήρης άνεση και απόλαυση!)!
Οι άλλοι 2 ήταν νέοι άνθρωποι που έσπευσαν και πήραν σκύλους αμέσως μετά τη θεραπεία. Είναι σήμερα (πολλά χρόνια αργότερα) ιδιαίτερα στοργικοί με τους σκύλους τους (πιο πολύ από τον μέσο ιδιοκτήτη, σαν να θέλουν να αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο!).
τα σκυλια των καταφυγιων,γενικα, δεν ειναι καθολου "ευκολα" , ωστε να τα προτεινουμε σε ανθρωπους που φοβουνται τα σκυλια.Γιατί δεν δοκιμάζετε να συνεργαστείτε με κάποιο καταφύγιο, φιλοξενώντας αρχικώς κάποια σκυλάκια που έχουν ανάγκη; Και καλό θα κάνεις και test drive στον εαυτό σου να δεις αν θα τα καταφέρεις. Αν ξεπεράσεις αυτή την δοκιμασία, τότε θα είσαι έτοιμη για το επόμενο βήμα
μονο καποια συγκεκριμενα, αλλα ειναι η μειοψηφια.
εγω εχω μια φιλη που φοβοταν απιστευτα τα σκυλια, διοτι καποτε της την ειχε πεσει μια αγελη και εμεινε μεσα σε εναν χαλασμενο τηλεφωνικο θαλαμο ολο το βραδυ, με τα σκυλια να μην κουνανε ρουπι απ εξω..
για χρονια,δεν αντεχε να πιανει ουτε λουτρινο-χωρις υπερβολη-.
μια μερα περνοντας απο ενα πετ σοπ, ειδε ενα μπασε κουταβακι, ουτε κι αυτη δεν εχει καταλαβει ακομη πως εγινε και το πηρε, πως ξεπερασε την φοβια, ετσι απλα, σε λιγα λεπτα...(ουτε κι εγω μπορω να το εξηγησω βεβαια)
Η φοβία της κοπέλας του τηλεφωνικού θαλάμου είναι τελείως διαφορετική από την πραγματική κυνοφοβία.
Είναι πολύ παράξενο, αλλά αν σου επιτεθεί σκύλος σε ηλικία λίγο μεγαλύτερη (που θα το θυμάσαι) το ξεπερνάς πολύ πιο εύκολα (εκτός αν σε στείλει στο νοσοκομείο βέβαια).
Εμένα μου επιτέθηκαν για παράδειγμα 2 ενήλικοι ΜΟΛΟΣΣΟΙ, όταν ήμουν 8 ετών. Ήξερα αρκετά για τους σκύλους τότε, και ακόμη και τώρα θυμάμαι πολύ καλά την επίθεση. Έκαναν γύρους γύρο μου γρυλίζοντας (τα κεφάλια τους στο ύψος του δικού μου!) και γαυγίζοντας άγρια, αλλά εγώ ούτε τα κοιτούσα, ούτε κουνούσα (έτσι με είχαν μάθει οι γονείς μου, ευτυχώς, γιατί με ΕΣΩΣΑΝ!).
Ήρθε μετά από λίγο το αφεντικό τους και τα μάζεψε. Εγώ είχα ξεπεράσει το όλο γεγονός σε 15 λεπτά. Το θυμάμαι με δέος, αλλά δεν φοβάμαι τους σκύλους, ούτε τους Μολοσσούς (μου αρέσουν πολύ μάλιστα!).
Παράξενος ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Αν μου είχε συμβεί το ίδιο σε μικρότερη ηλικία, θα είχα πολύ σοβαρό πρόβλημα με τους σκύλους και μάλλον σήμερα θα ήμουν άλλος άνθρωπος (αφού τους αγαπώ τόσο πολύ που ασχολούμαι κι επαγγελματικά!).
Είναι πολύ παράξενο, αλλά αν σου επιτεθεί σκύλος σε ηλικία λίγο μεγαλύτερη (που θα το θυμάσαι) το ξεπερνάς πολύ πιο εύκολα (εκτός αν σε στείλει στο νοσοκομείο βέβαια).
Εμένα μου επιτέθηκαν για παράδειγμα 2 ενήλικοι ΜΟΛΟΣΣΟΙ, όταν ήμουν 8 ετών. Ήξερα αρκετά για τους σκύλους τότε, και ακόμη και τώρα θυμάμαι πολύ καλά την επίθεση. Έκαναν γύρους γύρο μου γρυλίζοντας (τα κεφάλια τους στο ύψος του δικού μου!) και γαυγίζοντας άγρια, αλλά εγώ ούτε τα κοιτούσα, ούτε κουνούσα (έτσι με είχαν μάθει οι γονείς μου, ευτυχώς, γιατί με ΕΣΩΣΑΝ!).
Ήρθε μετά από λίγο το αφεντικό τους και τα μάζεψε. Εγώ είχα ξεπεράσει το όλο γεγονός σε 15 λεπτά. Το θυμάμαι με δέος, αλλά δεν φοβάμαι τους σκύλους, ούτε τους Μολοσσούς (μου αρέσουν πολύ μάλιστα!).
Παράξενος ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Αν μου είχε συμβεί το ίδιο σε μικρότερη ηλικία, θα είχα πολύ σοβαρό πρόβλημα με τους σκύλους και μάλλον σήμερα θα ήμουν άλλος άνθρωπος (αφού τους αγαπώ τόσο πολύ που ασχολούμαι κι επαγγελματικά!).
Εννοείται πως οι άνθρωποι των καταφυγίων θα μπορούν να προτείνουν κάποιο ή κάποια που να κάνουν γι' αυτό τον σκοπό. Σε καταφύγιο με το οποίο έχω ασχοληθεί εγώ, έχει αρκετά, απόλυτα ικανά, για τέτοιους θεραπευτικούς λόγους. Και εννοείται πως τέτοιες κινήσεις, γίνονται απαραιτήτως σε απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον και μόνο αν πληρούνται οι προδιαγραφές. Είπαμε να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι καλό. Οχι να το κάνουμε χειρότερο.
οι ψυχολογοι λενε πως τα γεγονοτα που συμβαινουν μεχρι την ηλικια των 5 ετων, δεν ξεπερνιουνται ποτε,σε "καθοριζουν" και το πολυ πολυ που μπορεις να κανεις ειναι το να μαθεις να τα διαχειριζεσαι (τα ασχημα, διοτι υπαρχουν και τα ομορφα)...
Eγώ πιστεύω πως οι φοβίες ξεπερνιούνται με αυτές..
Φέρνοντας τον εαυτό μας αντιμέτωπους με τις φοβίες μας.
Ποσο μάλιστα όταν η φοβία μας έχει να κάνει με κάτι που θα αγαπήσουμε..
Πιστεύω πως αν πάρεις ένα κουτάβι και το μεγαλώσεις εσύ..μετά θα δεις εντελώς διαφορετικά τα σκυλιά..
θα τα κατανοήσεις.., θα τα γνωρίσεις.., θα το ξεπεράσεις..
Φέρνοντας τον εαυτό μας αντιμέτωπους με τις φοβίες μας.
Ποσο μάλιστα όταν η φοβία μας έχει να κάνει με κάτι που θα αγαπήσουμε..
Πιστεύω πως αν πάρεις ένα κουτάβι και το μεγαλώσεις εσύ..μετά θα δεις εντελώς διαφορετικά τα σκυλιά..
θα τα κατανοήσεις.., θα τα γνωρίσεις.., θα το ξεπεράσεις..
Καταρχήν σας ευχαριστώ πάρα πολύ που ασχολείστε με το θέμα μου. Ο λόγος που θέλω να υποβάλλω τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία είναι γιατί τα αγαπάω τα σκυλιά και θεωρώ ότι το να κάνω αυτό το βήμα είναι σημαντικό γιατί θα με βοηθήσει και σε άλλα πρακτικά πράγματα στη ζωή μου (όπως το να μην αλλάζω πεζοδρόμιο κάθε φορα που βλεπω σκύλο, ας πούμε ) και γενικότερα πιστεύω πως το να ξεπεράσω έναν από τους μεγαλύτερους φόβους μου θα εχει ως αποτέλεσμα να φοβάμαι λιγότερο πολλά άλλα πράγματα, θα κάνω πολλούς καινούργιους φίλους (τα σκυλιά) κλπ... Τώρα όσον αφορά το να προσέχουμε σκυλάκια, το'χουμε σκεφτεί και εμείς αλλά σκέφτομαι ότι μόλις τα συνηθίζω και δένομαι θα πρέπει να τα στέλνουμε πίσω... Μεγάλη απώλεια για μενα.
Τώρα για την ψυχολογική υποστήριξη.... δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με το να ζητήσω βοήθεια και σκοπεύω να κάνω μια απόπειρα. Αν και απ'ότι έχω δει πρακτικά στη ζωή μου κανένας ψυχολόγος δε με βοήθησε περισσότερο από τον ίδιο μου τον εαυτό και τους ανθρώπους που με ξέρουν και με αγαπούν.
Νομίζω ότι τελικά είναι πιο σοφή απόφαση να ξεκινήσω μ'ένα ενήλικο, ήδη εκπαιδευμένο και πιο ήσυχο σκύλο. Σκεφτόμασταν για κουτάβι για να συνηθίσω λίγο τον όγκο τους, τα σάλια τους, τη μυρωδιά τους και όλα αυτά αλλά έχετε δίκιο για τις ανάγκες ενός κουταβιού σε σχέση με τα ενήλικα σκυλιά.
Πιστεύω πολύ πως θα τα καταφέρω. Και ο λόγος που ζήτησα βοήθεια από κάποιους που γνωρίζουν καλύτερα τον κόσμο και τη φύση των σκυλιών είναι γιατί θέλω να γίνουν όλα όσο το δυνατον πιο σωστά.
) και γενικότερα πιστεύω πως το να ξεπεράσω έναν από τους μεγαλύτερους φόβους μου θα εχει ως αποτέλεσμα να φοβάμαι λιγότερο πολλά άλλα πράγματα, θα κάνω πολλούς καινούργιους φίλους (τα σκυλιά) κλπ... Τώρα όσον αφορά το να προσέχουμε σκυλάκια, το'χουμε σκεφτεί και εμείς αλλά σκέφτομαι ότι μόλις τα συνηθίζω και δένομαι θα πρέπει να τα στέλνουμε πίσω... Μεγάλη απώλεια για μενα. Τώρα για την ψυχολογική υποστήριξη.... δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με το να ζητήσω βοήθεια και σκοπεύω να κάνω μια απόπειρα. Αν και απ'ότι έχω δει πρακτικά στη ζωή μου κανένας ψυχολόγος δε με βοήθησε περισσότερο από τον ίδιο μου τον εαυτό και τους ανθρώπους που με ξέρουν και με αγαπούν.
Νομίζω ότι τελικά είναι πιο σοφή απόφαση να ξεκινήσω μ'ένα ενήλικο, ήδη εκπαιδευμένο και πιο ήσυχο σκύλο. Σκεφτόμασταν για κουτάβι για να συνηθίσω λίγο τον όγκο τους, τα σάλια τους, τη μυρωδιά τους και όλα αυτά αλλά έχετε δίκιο για τις ανάγκες ενός κουταβιού σε σχέση με τα ενήλικα σκυλιά.
Πιστεύω πολύ πως θα τα καταφέρω. Και ο λόγος που ζήτησα βοήθεια από κάποιους που γνωρίζουν καλύτερα τον κόσμο και τη φύση των σκυλιών είναι γιατί θέλω να γίνουν όλα όσο το δυνατον πιο σωστά.
Σαφέστατα και υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα σκυλιά σε κάθε καταφύγιο που μπορούν να χρησιμοποιηθούν γι'αυτό το σκοπό....είτε κουτάβια είτε πολύ ήρεμα ενήλικα. Μπορείς να πηγαίνεις απλά να τα βγάζεις βόλτα ή να παίζεις μαζί τους, χωρίς να τα παίρνεις σπίτι, γιατι πράγματι η φιλοξενία θέλει ιδιαίτερες αντοχές.
Καλώς ήρθατε Μιχάλη και Λευκή!...ωραίο όνομα
Μια άλλη ιδέα να ‘’πλησιάσεις’’ τα σκυλιά και να τα δεις με άλλο μάτι είναι αυτή….
http://www.sapt.gr/site/index.php
πρόκειται για σκυλιά που εργάζονται σε πρόγραμμα θεραπευτικής επαφής.
Όσον αφορά τις φοβίες εγώ έχω μια άλλη άποψη. Οι φοβίες μερικές φορές λειτουργούν σαν ‘’παραπετάσματα’’ καλύπτοντας τα αληθινά προβλήματα.
Δεν είναι απαραίτητο η απαρχή της φοβίας σου να ήταν μια τραυματική εμπειρία με κάποιο σκυλί. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος διαθέτει πολύ ικανούς αμυντικούς μηχανισμούς που τον ‘’βοηθούν’’ να κάνει ''ομαλή'' την οποιαδήποτε εμπειρία.
Ένα οποιοδήποτε συμβάν στην παιδική ηλικία, που γέννησε δυσάρεστα συναισθήματα, μπορεί με τον μηχανισμό της Προβολής να απεικονισθεί στο υποσυνείδητο μας παραμορφωμένο.
Με έναν άλλο μηχανισμό- την Απώθηση πολλές φορές διαγράφουμε από την μνήμη οποιαδήποτε λεπτομέρεια του δυσάρεστου γεγονότος και μετά ξεχνάμε ότι ξεχάσαμε!
Το πιο ''κουφό'' που έχω ακούσει είναι απο μια πολύ αγαπημένη μου φίλη όταν ανακάλυψε -με βοήθεια επαγγελματία ψυχικής υγείας -ότι ο φόβος για το …….ασανσέρ που είχε από την μικρή της ηλικία ήταν αποτέλεσμα μιας τραυματικής εμπειρίας που έζησε στα 6 της χρόνια και είχε να κάνει με την εγκατάλειψη της οικογένειας από τον πατέρα!!!(Μη γελάτε….άβυσσος το μυαλό του ανθρώπου!!!!)
Μια άλλη ιδέα να ‘’πλησιάσεις’’ τα σκυλιά και να τα δεις με άλλο μάτι είναι αυτή….
http://www.sapt.gr/site/index.php
πρόκειται για σκυλιά που εργάζονται σε πρόγραμμα θεραπευτικής επαφής.
Όσον αφορά τις φοβίες εγώ έχω μια άλλη άποψη. Οι φοβίες μερικές φορές λειτουργούν σαν ‘’παραπετάσματα’’ καλύπτοντας τα αληθινά προβλήματα.
Δεν είναι απαραίτητο η απαρχή της φοβίας σου να ήταν μια τραυματική εμπειρία με κάποιο σκυλί. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος διαθέτει πολύ ικανούς αμυντικούς μηχανισμούς που τον ‘’βοηθούν’’ να κάνει ''ομαλή'' την οποιαδήποτε εμπειρία.
Ένα οποιοδήποτε συμβάν στην παιδική ηλικία, που γέννησε δυσάρεστα συναισθήματα, μπορεί με τον μηχανισμό της Προβολής να απεικονισθεί στο υποσυνείδητο μας παραμορφωμένο.
Με έναν άλλο μηχανισμό- την Απώθηση πολλές φορές διαγράφουμε από την μνήμη οποιαδήποτε λεπτομέρεια του δυσάρεστου γεγονότος και μετά ξεχνάμε ότι ξεχάσαμε!
Το πιο ''κουφό'' που έχω ακούσει είναι απο μια πολύ αγαπημένη μου φίλη όταν ανακάλυψε -με βοήθεια επαγγελματία ψυχικής υγείας -ότι ο φόβος για το …….ασανσέρ που είχε από την μικρή της ηλικία ήταν αποτέλεσμα μιας τραυματικής εμπειρίας που έζησε στα 6 της χρόνια και είχε να κάνει με την εγκατάλειψη της οικογένειας από τον πατέρα!!!(Μη γελάτε….άβυσσος το μυαλό του ανθρώπου!!!!)
Last edited:
Λευκή έχουμε το ίδιο θέμα, φοβόμουν τα σκυλιά σε σημείο αηδίας, τσιάουα να μου γάβγιζε την έκανα με ελαφρά (2 μέτρα μαντράχαλος και κάποιου όγκου). Την μικρή μου την πήρα εν μέρει για να ξεπεράσω κι αυτή την φοβία μου (πέραν του ότι ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά). Πραγματικά με βοήθησε (ειδικά στις βόλτες που έρχονται τα υπόλοιπα μεγαλόσωμα σκυλιά να μας μυρίσουν). Το θέμα βέβαια είναι ότι το σκυλάκι ήταν φοβικό (μάλλον λόγω ταλαιπωρίας) οπότε δουλέψαμε μαζί πάνω σε αυτό το ζήτημα, με πολύ καλά αποτελέσματα σε όλο αυτό το διάστημα (δεν έχουμε ξεπεράσει εντελώς τις φοβίες μας αλλά είμαστε σε πολύ καλύτερο επίπεδο...δεν φοβάμαι πλέον τα τσιάουα ). Πάντως και η νοοτροπία που κυκλοφορεί για κάποιες ράτσες σκύλων ίσως να μεγενθύνει τις φοβίες κάποιων ανθρώπων, πχ φίλος έχει ένα εξαιρετικού χαρακτήρα θηλυκό ροτ αλλά εγώ όταν βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με το σκυλί αποφεύγω την οπτική επαφή και τις απότομες κινήσεις (ακόμα και παρουσία του φίλου)
). Πάντως και η νοοτροπία που κυκλοφορεί για κάποιες ράτσες σκύλων ίσως να μεγενθύνει τις φοβίες κάποιων ανθρώπων, πχ φίλος έχει ένα εξαιρετικού χαρακτήρα θηλυκό ροτ αλλά εγώ όταν βρίσκομαι στον ίδιο χώρο με το σκυλί αποφεύγω την οπτική επαφή και τις απότομες κινήσεις (ακόμα και παρουσία του φίλου)
Ναι η ιδέα της ΤARA είναι ακόμα καλύτερη!!! Η SAPT έχει μια ομάδα σκυλονίων ειδικά εκπαιδευμένων για να έρχονται σε επαφή με κοινό (νοσοκομεία, σχολεία κτλ). Επίσης θα γλυτώσεις και το σοκ του καταφυγίου (οπου ακόμα κι αν δεν σε πλησιάσει σκύλος εκτώς των "επιλεγμένων", και φοβία να μην έχεις μπορεί να αποκτήσεις απο τα πολλά γαυγίσματα γυρω γύρω!!
μπερδεύομαι από τον φόβοΦίλε macblack νομίζω ότι θα της φανείς πολύ χρήσιμος της επίσης φίλης Λευκής, με τις εμπειρίες και τις συμβουλές σου πάνω στο θέμα, αρκεί να μάθεις και πως γράφεται σωστά το τσιουάουα
Η αλήθεια είναι πως κοσκινίζοντας τόσο πολύ το θέμα, μπερδεύτηκα ακόμα πιο πολύ. Νομίζω ότι άμα το ψάχνω τόσο ποτέ δε θα βρω ένα σκύλο που να ταιριάζει απόλυτα στα κυβικά μου ( θα έπρεπε να ήταν full καταθλιπτικός ή σε κώμμα... κάτι που εννοείται δε θέλω..). Μη σας πω ότι ψήνομαι πολύ να πάρω ένα στην τύχη και ό,τι βγει. Όπως όταν φοβάσαι να κάνεις παιδιά.. Δεν ξέρεις τι θα σου βγει κ αν θα τα καταφέρεις. Και αν περιμένεις να'ναι όλα τέλεια αυτή η στιγμή δε θα'ρθει ποτέ. Και με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου (όπως σωστά είπε κ ένας φίλος από δω) όλο και κάτι θα γίνει. Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ παιδιά.. Κ όταν με το καλό θα'χω στην αγκαλιά μου το σκυλάκι θα ανεβάσω φωτογραφίες!!!!;-)
κάτι που εννοείται δε θέλω..). Μη σας πω ότι ψήνομαι πολύ να πάρω ένα στην τύχη και ό,τι βγει. Όπως όταν φοβάσαι να κάνεις παιδιά.. Δεν ξέρεις τι θα σου βγει κ αν θα τα καταφέρεις. Και αν περιμένεις να'ναι όλα τέλεια αυτή η στιγμή δε θα'ρθει ποτέ. Και με τη βοήθεια ενός ψυχολόγου (όπως σωστά είπε κ ένας φίλος από δω) όλο και κάτι θα γίνει. Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ παιδιά.. Κ όταν με το καλό θα'χω στην αγκαλιά μου το σκυλάκι θα ανεβάσω φωτογραφίες!!!!;-)
Εγω πάντως προτείνω πρώτα ναξεπεράσεις τη φοβία και μετά να πάρει σκύλο. Γιατι τι θα γίνει αν το πάρεις και τελικά δεν ξεπεράσεις το φόβο σου?
κάποιες φορές είναι αποτελεσματικό να αντιμετωπίζεις τισ φοβίες κατά πρόσωπο.
άλλες πάλι με την βοήθεια κάποιου ειδικού. το θέμα είναι πως δεν προκείται για υψοφοβία η κλειστοφοβία! εμπλεκεται και μια ψυχή!
γιατί δεν το κουβεντιάζεις με έναν ειδικό? μάλλον θα σου δώσει την κατάλληλη καθοδήγηση! μακάρι να το ξεπεράσεις όχι μόνο για να αποκτήσεις σκυλάκι! και για την ζωή σου στην συνέχεια!
άλλες πάλι με την βοήθεια κάποιου ειδικού. το θέμα είναι πως δεν προκείται για υψοφοβία η κλειστοφοβία! εμπλεκεται και μια ψυχή!
γιατί δεν το κουβεντιάζεις με έναν ειδικό? μάλλον θα σου δώσει την κατάλληλη καθοδήγηση! μακάρι να το ξεπεράσεις όχι μόνο για να αποκτήσεις σκυλάκι! και για την ζωή σου στην συνέχεια!
καλημερα καλως ήλθατε...Η αλήθεια είναι πως κοσκινίζοντας τόσο πολύ το θέμα, μπερδεύτηκα ακόμα πιο πολύ. Νομίζω ότι άμα το ψάχνω τόσο ποτέ δε θα βρω ένα σκύλο που να ταιριάζει απόλυτα στα κυβικά μου ( θα έπρεπε να ήταν full καταθλιπτικός ή σε κώμμα...
λευκή... η άποψη μου είναι πριν παρεις σκυλουνι να εχεις ξεπερασει τον φοβο σου... φαντασου να παρεις ενα κουταβακι και μεγαλωνοντας να δεις οτι δεν μπορεις να συνυπαρξεις μαζι του... πρόβλημα ε?
για να δουμε μαζι τα πραματα..
αγαπας τα σκυλουνια και ειναι δεδομενο... δεδομενο είναι και ότι τα φοβασαι....
εγω θα προτεινα το εξής...
αρχιζεις διαβαζεις και μελετας φυλες έτσι ώστε να δεις ποια σου ταιριαζει περισσοτερο...
φροντισε να διαλεξεις φυλή που υπαρχει εκτροφεας στην ελλαδα (ιδανικο να ειναι κοντα σου..)
εφοσον καταληξεις σε μια φυλή έρχεσαι σε επαφη με τον εκτροφεα και του εξηγεις το προβλημα σου...
μπαινεις σε λιστα αναμονης αλλά ταυτοχρονα κι εφοσον έχει δεχτει ο εκτροφεας να σε βοηθησει τον επισκεπτεσαι σε καθε γεννα του και βιώνεις τα κουταβια ένα - ένα στην αρχή (από πολυ μικρη ηλικια) περισσοτερα μετα, έτσι ώστε να ξεπερασεις τον φοβο σου ( οσο και να φοβασαι δεν νομιζω να σε τρομοκρατησει ένα κουταβακι 10 ημερων ή 15 - 20 ημερων παραδειγμα... και το ενα μπορει ναγινουν 2-3-4.).
μόλις νοιωσεις άνετα με τα κουταβια τοτε και πιστευω θα το κρινει και ο εκτροφεας στην επόμενη γεννα του θα είσαι έτοιμη για κουταβι...
θετικά... πολυς χρόνος έτσι ώστε να ξεπερασεις τις φοβιες σου με σιγουρια... τιποτε δεν σε πιεζει και υποχρεωνει σε τιποτε...
έχεις πολυ χρονο με τον καταλληλοτερο άνθρωπο να σου μαθει την φυλή που σε ενδιαφερει, ταυτοχρονα διαβαζεις και μαθαινεις άπειρα πραματα για τα σκυλια, την υγεια τους, την εκπαιδευση τους, την συμβιωση μαζί τους...
αν βρεθει εκτροφεας να σε βοηθησει στο συγκεκριμενο , να τον εμπιστευτεις απόλυτα...
αρνητικα.... να βρεθει εκτροφεας της φυλης που θα σε ενδιαφερει και προθυμος να σε βοηθησει
στο χερι σου είναι να τον πείσεις...
μελετη και παλι μελετη...
ευχομαι καλή τυχη στην επιτευξη των στοχων σου
Last edited:
