Ο σκύλος μου με δάγκωσε κανονικότατα...
- Thread starter nyfitsa
- Ημερομηνία δημιουργίας
να πώ την αποψη μου ,δεν ξερω βεβαια πολλα απο σκυλους ,ειμαι νεος σχετικα σαυτον τον τομεα,αλλα
γιατί τοση απορία και ταραχή που σε δαγκωσε ο σκυλος?αν κατάλαβα καλά ,πηγες να του παρεις κατι απο το στόμα ,ε ξύπνησε το ενστικτο του και σε δαγκωσε.τι πιο φυσιολογικό?ας μην εβαζες το χερι σου στο στομα του.εγω βρισκω αφύσικο να θελουμε ενα πλάσμα της φύσης να το ισοπεδώσουμε τοσο ωστε να διαγράψει ολα τα ενστικτα του και να μας υπακουει τυφλά.σορυ και πάλι για την επέμβαση ,αλλα ας μην είμαστε τοσο ανθρωποκεντρικοι.
γιατί τοση απορία και ταραχή που σε δαγκωσε ο σκυλος?αν κατάλαβα καλά ,πηγες να του παρεις κατι απο το στόμα ,ε ξύπνησε το ενστικτο του και σε δαγκωσε.τι πιο φυσιολογικό?ας μην εβαζες το χερι σου στο στομα του.εγω βρισκω αφύσικο να θελουμε ενα πλάσμα της φύσης να το ισοπεδώσουμε τοσο ωστε να διαγράψει ολα τα ενστικτα του και να μας υπακουει τυφλά.σορυ και πάλι για την επέμβαση ,αλλα ας μην είμαστε τοσο ανθρωποκεντρικοι.
Πανω απο ολα η αγελη φαντασου και πραξε αναλογα.
αλαζουμε πολλα ,πανω απο ολα δεν ξεχναμε οτι ειναι ζωα και αυτο ειναι το ποιο σημαντικο .;
αλαζουμε πολλα ,πανω απο ολα δεν ξεχναμε οτι ειναι ζωα και αυτο ειναι το ποιο σημαντικο .;
Ας αποδεχτουμε λοιπον οτι αυτο ειναι απολυτα φυσιολογικη συμπεριφορα...
Αν αυριο ο σκυλος της προσπαθησει να τη δαγκωσει γιατι πηγε να του παρει κατι απο το στομα που εφαγε στο δρομο, μεθαυριο επειδη ηθελε να τον δεσει και αυτος δεν ηθελε, παραμεθαυριο επειδη ανεβηκε στο καναπε και πηγε να τον κατεβασει κλπ τοτε τι κανουμε που θα ειναι αργα αφου θα του εχουμε δειξει οτι το να μας δαγκωσει το χερι ειναι κατι φυσιολογικο και αποδεκτο?
Αν αυριο ο σκυλος της προσπαθησει να τη δαγκωσει γιατι πηγε να του παρει κατι απο το στομα που εφαγε στο δρομο, μεθαυριο επειδη ηθελε να τον δεσει και αυτος δεν ηθελε, παραμεθαυριο επειδη ανεβηκε στο καναπε και πηγε να τον κατεβασει κλπ τοτε τι κανουμε που θα ειναι αργα αφου θα του εχουμε δειξει οτι το να μας δαγκωσει το χερι ειναι κατι φυσιολογικο και αποδεκτο?
Στην αγέλη ΔΕΝ είναι "φυσιολογικό" να δαγκώσει τον αρχηγό ένα μέλος που βρήκε κάτι που θέλει.
Θα τον τιμωρούσε ΠΑΡΑ πολύ αυστηρά.
ΑΦΥΣΙΚΟ είναι να δέχεται ο αρχηγός "μάλωμα" (ακόμη και γρυλισματάκια).
Το μαλτεζάκι ΠΡΕΠΕΙ να μάθει την θέση του στην αγέλη...
... ΚΑΙ για το καλό του! Αύριο μεθαύριο θα βρει κόκκαλο κότας και θα "αυτοφολιαστεί".
Θα τον τιμωρούσε ΠΑΡΑ πολύ αυστηρά.
ΑΦΥΣΙΚΟ είναι να δέχεται ο αρχηγός "μάλωμα" (ακόμη και γρυλισματάκια).
Το μαλτεζάκι ΠΡΕΠΕΙ να μάθει την θέση του στην αγέλη...
... ΚΑΙ για το καλό του! Αύριο μεθαύριο θα βρει κόκκαλο κότας και θα "αυτοφολιαστεί".
Μα όλοι τον κατανοήσαμε. Κακομαθημένο είναι...
... κατανοητό! Είναι και σε καινούργιο περιβάλλον με νέο ιδιοκτήτη (ή μάλλον με ιδιοκτήτη για πρώτη φορά με κοινή λογική).
Θα πάρει λίγο χρόνο, αγάπη, εκπαίδευση και όλα θα πάνε καλά. Χωρίς κατανόηση δεν γίνεται τίποτα.
Πρέπει όμως κι ο σκύλος να κατανοήσει σιγά, σιγά, πως το να δαγκώνει
Α Π Α Γ Ο Ρ Ε Υ Ε Τ Α Ι.
... κατανοητό! Είναι και σε καινούργιο περιβάλλον με νέο ιδιοκτήτη (ή μάλλον με ιδιοκτήτη για πρώτη φορά με κοινή λογική).
Θα πάρει λίγο χρόνο, αγάπη, εκπαίδευση και όλα θα πάνε καλά. Χωρίς κατανόηση δεν γίνεται τίποτα.
Πρέπει όμως κι ο σκύλος να κατανοήσει σιγά, σιγά, πως το να δαγκώνει
Α Π Α Γ Ο Ρ Ε Υ Ε Τ Α Ι.
Ποια κατανόηση?? Προτείνεις να αφήσει το σκύλο να της γρυλίζει και το θεωρείς κατανόηση?? Τεράστιο λάθος θα είναι κατα τη γνώμη μου.
Αν πιστεύουμε ότι η κατανόηση είναι αυτή που θα φέρει την λύση, τότε εγώ νομίζω ότι αυτό είναι ανθρωποκεντρική προσέγγυση του σκύλου κι όχι η απαίτηση να μην διεκδικεί κάτι από τον Α της αγέλης!
Στην αγέλη δεν υπάρχει κατανόηση!Υπάρχει μόνο αυστηρή ιεραρχία!
Στην φύση, ο Α δεν δείχνει καθόλου κατανόηση σε κάποιον χαμηλότερα στην ιεραρχία που σήκωσε κεφάλι!
Αν στην θέση του μικρόσωμου αυτού σκυλιού ήταν ενα μεγαλόσωμο και στο δάγκωμα αυτό είχαν κοπεί και 2 δάχτυλα, θα συστείναμε πάλι κατανόηση;
Στην αγέλη δεν υπάρχει κατανόηση!Υπάρχει μόνο αυστηρή ιεραρχία!
Στην φύση, ο Α δεν δείχνει καθόλου κατανόηση σε κάποιον χαμηλότερα στην ιεραρχία που σήκωσε κεφάλι!
Αν στην θέση του μικρόσωμου αυτού σκυλιού ήταν ενα μεγαλόσωμο και στο δάγκωμα αυτό είχαν κοπεί και 2 δάχτυλα, θα συστείναμε πάλι κατανόηση;
οπότε όταν της γρυλίζει τι να κάνει;
απλά δυνατές φωνές; σβέρκωμα και στο μπαλκόνι; η κρέμασμα ανάποδα;
απλά δυνατές φωνές; σβέρκωμα και στο μπαλκόνι; η κρέμασμα ανάποδα;
Καλησπέρα σας!
Να πω απλά 2 πραγματάκια που έχω καταλάβει από όλη αυτή την ιστορία και πιστεύω είναι σημαντικά:
1) Αυτό που είπε σε προηγούμενη απάντηση η (συγνώμη αν κάνω λάθος και είναι "ο") DrZhivago, ότι βιάστηκα να θεωρήσω ότι ο σκύλος είναι "σκύλος μου".
2)Σε ένα άλλο θέμα - πολλές μέρες πριν με δαγκώσει - είχα διαβάσει ένα post από άλλο μέλος (να με συγχωρέσει γιατί δεν θυμάμαι ποιος ήταν...) που έλεγε: "Να πάψεις να αντιμετωπίζεις το σκύλο σου σαν "σκυλάκι"
Από το πρώτο εγώ βγάζω το εξής συμπέρασμα: Ναι, λογικό είναι που με δάγκωσε γιατί δεν έχω κερδίσει ακόμα τη θέση του "αρχηγού", είναι όμως κάτι εκτός των ορίων που εγώ προσπαθώ να θέσω.
Για το δεύτερο, αυτό που λέει ο foibos και είχα πει και στο πρώτο μου post, αν δεν ήταν μαλτέζ κι ήταν μεγαλύτερο σκυλί τι θα γινόταν;
@Atreas
Για να σου λύσω την απορία, ούτε εγώ ξέρω
Σοβαρά τώρα, γι΄αυτό ζητάω συμβουλές εδώ μέσα και έχω διαβάσει πόσα και πόσα θέματα, αλλά επειδή δεν έχω την εμπειρία και τις γνώσεις (παρ' όλη την καλή θέληση) για να είμαι σίγουρη ότι το αντιμετωπίζω σωστά, έχω αρχίσει να ψάχνω εκπαιδευτή για να με καθοδηγήσει.
Να πω απλά 2 πραγματάκια που έχω καταλάβει από όλη αυτή την ιστορία και πιστεύω είναι σημαντικά:
1) Αυτό που είπε σε προηγούμενη απάντηση η (συγνώμη αν κάνω λάθος και είναι "ο") DrZhivago, ότι βιάστηκα να θεωρήσω ότι ο σκύλος είναι "σκύλος μου".
2)Σε ένα άλλο θέμα - πολλές μέρες πριν με δαγκώσει - είχα διαβάσει ένα post από άλλο μέλος (να με συγχωρέσει γιατί δεν θυμάμαι ποιος ήταν...) που έλεγε: "Να πάψεις να αντιμετωπίζεις το σκύλο σου σαν "σκυλάκι"
Από το πρώτο εγώ βγάζω το εξής συμπέρασμα: Ναι, λογικό είναι που με δάγκωσε γιατί δεν έχω κερδίσει ακόμα τη θέση του "αρχηγού", είναι όμως κάτι εκτός των ορίων που εγώ προσπαθώ να θέσω.
Για το δεύτερο, αυτό που λέει ο foibos και είχα πει και στο πρώτο μου post, αν δεν ήταν μαλτέζ κι ήταν μεγαλύτερο σκυλί τι θα γινόταν;
@Atreas
Για να σου λύσω την απορία, ούτε εγώ ξέρω
Σοβαρά τώρα, γι΄αυτό ζητάω συμβουλές εδώ μέσα και έχω διαβάσει πόσα και πόσα θέματα, αλλά επειδή δεν έχω την εμπειρία και τις γνώσεις (παρ' όλη την καλή θέληση) για να είμαι σίγουρη ότι το αντιμετωπίζω σωστά, έχω αρχίσει να ψάχνω εκπαιδευτή για να με καθοδηγήσει.
Το είπα και πιο πάνω. Δεν "τσακώνεσαι" με ενήλικο σκύλο που μόλις υοθέτισες, και ας είναι "κακομαθημένο". ΕΜΜΕΣΑ πρέπει να του επιβληθεί (με δεκάδες τρόπους).οπότε όταν της γρυλίζει τι να κάνει;
απλά δυνατές φωνές; σβέρκωμα και στο μπαλκόνι; η κρέμασμα ανάποδα;
Έχει μυαλό και από την αρχή ξεκίνησε καλά (απλές εντολές πριν του δώσει φαγητό πχ).
Το μόνο λάθος της είναι πως βιάστηκε λιγάκι (βλέπε #1 πάνω). Λογικό και το λάθος γιατί είναι άπειρη. Ο σκύλος θέλει λίγο χρόνο ακόμη και ασκήσεις όπου ΕΜΜΕΣΑ του δείχνει πως είναι ο αρχηγός.
Ενα καλό παράδειγμα είναι να τον σπρώχνει με το πόδι της (δηλαδή απλά να συνεχίζει να περπατάει λες και δεν τον είδε καν) όποτε βρήσκεται στον δρόμο της μέσα στο σπίτι (στο χωλ πχ).
Να μην τον αφήνει να προπορεύεται στις βόλτες.
Να τον αναγκάζει να πηγαίνει εκεί που θέλει εκείνη στη βόλτα (να αλλάζει κατευθύνσεις ενώ είναι φανερό πως εκείνος θέλει να πάει από την άλλη). Να μην του επιτρέπει να οριοθετεί κάθε φορά που θέλει (ούτε καν τις μισές!).
Ο εκπαιδευτής θα βοηθήσει με μια ωραία (και μεγάλη!) λίστα από ασκήσεις που δεν έχουν ούτε "επικινδυνότητα" κι ούτε πολλές "προστριβές".
Εγω Πηγη την εννοια "κατανοηση" σε ενηλικο και πιθανον αγριεμενο σκυλο την εισπραττω ως εξης:
Οχι αμεση κόντρα και ρηξη μαζι του και να του δωσεις χρονο.
τα ζωα κατα την γνωμη μου εχουν περισοτερη νοημοσυνη απο οτι νομιζουμε οτι εχουν.βεβαια σε καμια περιπτωση δεν ειναι ανθρωποι.ομως και οι ανθρωποι καμια φορα δεν ελεγχουν τις πραξεις τους λογω του οτι το ενστικτο δεν ελεγχεται.τα πραγματα εχουν σχεση και με ανατομια εγκεφαλου.ας παρουμε παραδειγμα εναν ανθρωπο .η διαδρομη απο το λογικο τμημα του εγκεφαλου (που παιρνει την αποφαση)μεχρι το τμημα που δινει εντολη για την εκτελεση της αποφασης εχει ας πουμε μηκος Α.οταν ομως πχ καποιος πανικοβληθει ,τοτε επεμβαινει ενα αλο τμημα του εγκεφαλου και τοτε η διαδρομη ειναι Α/10 πχ και η εκτελεση αστραπιαια.Ας πουμε οτι ειστε στην ζουγκλα και ξαφνικα αντιλαμβανεστε οτι ενα φιδι ειναι διπλα σας.τοτε η φυση εχει προβλεψει να αντιδρασετε ενστικτωδικα και αρα αστραπιαια,διοτι αν περιμενε να το σκεφτειτε λογικα και να αντιδρασετε τοτε το φιδι θα σας ειχε τσιμπησει.
Τα ζωα τωρα αν και εχουν λογικη (το ζωο σας πχ δεν θα σας δαγκωσει εστω και αν το χερι σας μυριζει ενα πολυ ωρεκτικο φαγητο-και αυτο ειναι λογικη) εν τουτοις ειναι πολυ πιο ενστικτωδικα απο τον ανθρωπο.εχω πχ γατα και βλεπω με τι αστραπιαια ταχυτητα αναπηδα οταν τρομαξει.και αυτο ειναι ενστικτο και οχι λογικη.
οσο λοιπον εκπαιδευμενος και αν ειναι ενας σκυλος και αρα σεβεται το αφεντικο του σαν αρχηγο (αυτο ειναι λογικη) να εχουμε υποψιν οτι μπορει καποια στιγμη να κυριευσει το ενστικτο και να αντιδρασει πριν προλαβει να αντιδρασει η λογικη.
οποτε ας τα εχουμε υποψιν αυτα ,οπως επισης οτι τα ζωα δεν ειναι πραγματα αλλα οντα με λογικη ,συναισθηματα αλλα και ενστικτο.διαφορετικα μπορει να βρεθουμε προ εκπληξεων.
παντως ο πραγματικος σεβασμος που θα εμπνευσουμε
σε ενα ζωο ειναι οτι καλυτερο.
Τα ζωα τωρα αν και εχουν λογικη (το ζωο σας πχ δεν θα σας δαγκωσει εστω και αν το χερι σας μυριζει ενα πολυ ωρεκτικο φαγητο-και αυτο ειναι λογικη) εν τουτοις ειναι πολυ πιο ενστικτωδικα απο τον ανθρωπο.εχω πχ γατα και βλεπω με τι αστραπιαια ταχυτητα αναπηδα οταν τρομαξει.και αυτο ειναι ενστικτο και οχι λογικη.
οσο λοιπον εκπαιδευμενος και αν ειναι ενας σκυλος και αρα σεβεται το αφεντικο του σαν αρχηγο (αυτο ειναι λογικη) να εχουμε υποψιν οτι μπορει καποια στιγμη να κυριευσει το ενστικτο και να αντιδρασει πριν προλαβει να αντιδρασει η λογικη.
οποτε ας τα εχουμε υποψιν αυτα ,οπως επισης οτι τα ζωα δεν ειναι πραγματα αλλα οντα με λογικη ,συναισθηματα αλλα και ενστικτο.διαφορετικα μπορει να βρεθουμε προ εκπληξεων.
παντως ο πραγματικος σεβασμος που θα εμπνευσουμε
σε ενα ζωο ειναι οτι καλυτερο.
Πολύ ωραία σκέψη και για μένα αρκετά χρήσιμη.
όσο και να γνωρίζεις δηλαδή το σκύλο σου δεν ξέρεις τι θα κάνει σε μια απότομη βίαιη αντίδραση από εμάς ή από άλλους ή αν ξαφνιαστεί.
θα ήθελα να ακούσω όμως και τη γνώμη πιο έμπειρων από εμένα για το αν ισχύει κάτι τέτοιο
Εξαρτάται από το πόσο σταθερός χαρακτήρας είναι ο σκύλος.
Οι ισορροποιημένοι σκύλοι πολύ δύσκολα "τα χάνουν" και δαγκώνουν το αφεντικό τους (αν ξέρουν την θέση τους στην ιεραρχία). Θα πρέπει το αφεντικό να συμπεριφερθεί πολύ "εκτός χαρακτήρα", να νομίζει ο σκύλος πως κινδυνεύει η ζωή του, πως "το αφεντικό τρελάθηκε".
Και πάλι, θα γρυλίσει πρώτα, αν είναι "καλός" σκύλος.
Πράγματι, οι περισσότεροι σκύλοι (με μεγάλη διαφόρα) που δαγκώνουν το αφεντικό τους είναι απλά κακομαθημένοι.
Στην προκειμένη, ο σκύλος έχει ένα ελαφρυντικό (το ότι μάλλον δεν έχει προλάβει να μάθει το αφεντικό του) αλλά η ένταση με την οποία δάγκωσε αποδεικνύει πως έχει ξαναδαγκώσει (και μάλλον όχι μιά και δυό) και άρα ήταν κακομαθημένος μέχρι τώρα.
Είναι εξαιρετικά σπάνιο ένας σκύλος να δαγκώσει άνθρωπο ΤΟΣΟ δυνατά την πρώτη φορά. Ένας τέτοιος σκύλος θα είχε και γενικώς προβλήματα στην ψυχοσύνθεσή του. Κι αυτό γιατί υπάρχει το ένστικτο της επιβίωσης.
Αν θέλεις το καλό σου, δεν διακινδυνεύεις να δαγκώσεις έναν άνθρωπο με τέτοια επιμονή, όχι την πρώτη φορά. Το ψάχνεις λίγο με πιο "ήπια" δαγκωματάκια πρώτα. Αυτά προφανώς τα έκανε στους προηγούμενους ιδιωκτήτες, σταθερά καθώς μεγάλωνε.
Και προφανώς ήταν αποτελεσματικά τα δαγκώματα, γιατί αν δεν του άρεσαν οι συνέπειες δεν θα το ξαναεπιχειρούσε....
Εγώ προσωπικά, μπορώ να καταλάβω από το βλέμμα του ενός ξένου σκύλου αν σκέφτεται να με δαγκώσει (πόσο μάλλον του δικού μου!). Πράγματι, σχεδόν πάντα μπορείς να το προβλέψεις αν ξέρεις να "διαβάζεις" τον σκύλο.
Αυτός είναι ο λόγος που οι αρχάριοι εκπαιδευτές δαγκώνονται ΠΟΛΥ συχνά από τους σκύλους που εκπαιδεύουν, ενώ οι έμπειροι σχεδόν ΠΟΤΕ (κι ας εκπαιδεύουν και πιο δύσκολους σκύλους).
Άρα, ενώ οι σκύλοι είναι γενικώς προβλέψημοι, καλό είναι αν δεν είσαι ειδικός (ή έχεις σκύλο κάτω από 3ων ετών και άρα ΔΕΝ τον ξέρεις όσο νομίζεις) να μην παίρνεις σαν δεδομένο πως δεν θα σε δαγκώσει ποτέ γιατί εσύ είσαι το αφεντικό του. Δεν είναι τόσο απλό.
ΚΑΘΕ μέρα δαγκώνουν πολλοί σκύλοι το αφεντικό τους, ο οποίος ενώ δεν το περίμενε, ίσως θα έπρεπε να είχε δώσει σημασία στα "σημάδια". Ένας σκύλος στους 10,000 θα σε δαγκώσει χωρίς να έχει δώσει κανένα σημάδι από καιρό νωρίτερα. Το θέμα είναι αν θα τα πάρεις στα σοβαρά.
Πολλές φορές μου έχει τύχει πελάτης που ο σκύλος του γρυλίζει τακτικά. Κάποιοι άνθρωποι το συνηθήζουν! ΔΕΝ τους ενοχλεί που τους "βρίζει" ο σκύλος τους! Μου παίρνει αρκετά μαθήματα να τους αλλάξω μυαλά. ΠΡΕΠΕΙ όμως να το κάνω, γιατί αλλιώς πάντα θα υπάρχει ο κίνδυνος του δαγκώματος.
Στην ουσία, πρέπει να τους μάθω να ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ τον σκύλο τους. Να κατανοούν τι ακριβώς σημαίνει ένα "γρυλισματάκι".
Οι ισορροποιημένοι σκύλοι πολύ δύσκολα "τα χάνουν" και δαγκώνουν το αφεντικό τους (αν ξέρουν την θέση τους στην ιεραρχία). Θα πρέπει το αφεντικό να συμπεριφερθεί πολύ "εκτός χαρακτήρα", να νομίζει ο σκύλος πως κινδυνεύει η ζωή του, πως "το αφεντικό τρελάθηκε".
Και πάλι, θα γρυλίσει πρώτα, αν είναι "καλός" σκύλος.
Πράγματι, οι περισσότεροι σκύλοι (με μεγάλη διαφόρα) που δαγκώνουν το αφεντικό τους είναι απλά κακομαθημένοι.
Στην προκειμένη, ο σκύλος έχει ένα ελαφρυντικό (το ότι μάλλον δεν έχει προλάβει να μάθει το αφεντικό του) αλλά η ένταση με την οποία δάγκωσε αποδεικνύει πως έχει ξαναδαγκώσει (και μάλλον όχι μιά και δυό) και άρα ήταν κακομαθημένος μέχρι τώρα.
Είναι εξαιρετικά σπάνιο ένας σκύλος να δαγκώσει άνθρωπο ΤΟΣΟ δυνατά την πρώτη φορά. Ένας τέτοιος σκύλος θα είχε και γενικώς προβλήματα στην ψυχοσύνθεσή του. Κι αυτό γιατί υπάρχει το ένστικτο της επιβίωσης.
Αν θέλεις το καλό σου, δεν διακινδυνεύεις να δαγκώσεις έναν άνθρωπο με τέτοια επιμονή, όχι την πρώτη φορά. Το ψάχνεις λίγο με πιο "ήπια" δαγκωματάκια πρώτα. Αυτά προφανώς τα έκανε στους προηγούμενους ιδιωκτήτες, σταθερά καθώς μεγάλωνε.
Και προφανώς ήταν αποτελεσματικά τα δαγκώματα, γιατί αν δεν του άρεσαν οι συνέπειες δεν θα το ξαναεπιχειρούσε....
Εγώ προσωπικά, μπορώ να καταλάβω από το βλέμμα του ενός ξένου σκύλου αν σκέφτεται να με δαγκώσει (πόσο μάλλον του δικού μου!). Πράγματι, σχεδόν πάντα μπορείς να το προβλέψεις αν ξέρεις να "διαβάζεις" τον σκύλο.
Αυτός είναι ο λόγος που οι αρχάριοι εκπαιδευτές δαγκώνονται ΠΟΛΥ συχνά από τους σκύλους που εκπαιδεύουν, ενώ οι έμπειροι σχεδόν ΠΟΤΕ (κι ας εκπαιδεύουν και πιο δύσκολους σκύλους).
Άρα, ενώ οι σκύλοι είναι γενικώς προβλέψημοι, καλό είναι αν δεν είσαι ειδικός (ή έχεις σκύλο κάτω από 3ων ετών και άρα ΔΕΝ τον ξέρεις όσο νομίζεις) να μην παίρνεις σαν δεδομένο πως δεν θα σε δαγκώσει ποτέ γιατί εσύ είσαι το αφεντικό του. Δεν είναι τόσο απλό.
ΚΑΘΕ μέρα δαγκώνουν πολλοί σκύλοι το αφεντικό τους, ο οποίος ενώ δεν το περίμενε, ίσως θα έπρεπε να είχε δώσει σημασία στα "σημάδια". Ένας σκύλος στους 10,000 θα σε δαγκώσει χωρίς να έχει δώσει κανένα σημάδι από καιρό νωρίτερα. Το θέμα είναι αν θα τα πάρεις στα σοβαρά.
Πολλές φορές μου έχει τύχει πελάτης που ο σκύλος του γρυλίζει τακτικά. Κάποιοι άνθρωποι το συνηθήζουν! ΔΕΝ τους ενοχλεί που τους "βρίζει" ο σκύλος τους! Μου παίρνει αρκετά μαθήματα να τους αλλάξω μυαλά. ΠΡΕΠΕΙ όμως να το κάνω, γιατί αλλιώς πάντα θα υπάρχει ο κίνδυνος του δαγκώματος.
Στην ουσία, πρέπει να τους μάθω να ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ τον σκύλο τους. Να κατανοούν τι ακριβώς σημαίνει ένα "γρυλισματάκι".
Last edited:
ο κινδυνος να ξυπνήσει το ενστικτο δεν ισχυει μονο για τα ζωα.ισχύει και για τους ανθρώπους.πολύ σπανια βεβαια,αλλα μερικα ηταν με τραγική καταληξη.
κατα τα λοιπα δεν αντιλέγω σε τίποτα τον δρZhivago,ο οποιος φαινεται να ειναι ενας εμπειρος εκπαιδευτης
και σιγουρα ξερει πολλα.
εγω απλα μιλω για εντσικτωδικες αντιδρασεις ,μη προβλεψιμες,οπως και στους ανθρωπους.
ο φοβος κυρίως δεν μπορει να ελεγθει απο το λογικο τμημα του εγκεφαλου ,συμπεριλαμβανομενου και του ανθρωπου.προσοχή.αλλο ειναι αυτο ,και αλλο μαθαινω να μην φοβαμαι,που ειναι μια διαδικασια μαθησης.
οπότε καλο ειναι να εκπεδαιυουμε τους σκυλους ,αλλα καλου κακου ας εχουμε διαρκώς την προσοχη μας.
γιατι γενικά, ο κινδυνος ερχεται οταν ειμαστε σιγουροι οτι ελεγχουμε τα παντα.αυτο ισχυει σε ολους τους τομεις (οικονομικα ,κοινωνικα κλπ κλπ)
κατα τα λοιπα δεν αντιλέγω σε τίποτα τον δρZhivago,ο οποιος φαινεται να ειναι ενας εμπειρος εκπαιδευτης
και σιγουρα ξερει πολλα.
εγω απλα μιλω για εντσικτωδικες αντιδρασεις ,μη προβλεψιμες,οπως και στους ανθρωπους.
ο φοβος κυρίως δεν μπορει να ελεγθει απο το λογικο τμημα του εγκεφαλου ,συμπεριλαμβανομενου και του ανθρωπου.προσοχή.αλλο ειναι αυτο ,και αλλο μαθαινω να μην φοβαμαι,που ειναι μια διαδικασια μαθησης.
οπότε καλο ειναι να εκπεδαιυουμε τους σκυλους ,αλλα καλου κακου ας εχουμε διαρκώς την προσοχη μας.
γιατι γενικά, ο κινδυνος ερχεται οταν ειμαστε σιγουροι οτι ελεγχουμε τα παντα.αυτο ισχυει σε ολους τους τομεις (οικονομικα ,κοινωνικα κλπ κλπ)
Αυτό είναι ΣΙΓΟΥΡΟ!
Απλά δεν ξεκινάς να μεγαλώνεις έναν σκύλο με το σκεπτικό (δεν πειράζει αν "φρικάρει λιγάκι" και με δαγκώσει κάποτε).
Όπως ακριβώς κόβεις και χαλιναγωγείς ΟΛΑ τα άλλα ένστικτα του σκύλου σου, έτσι ΟΦΕΙΛΕΙΣ να του κόψεις και το ένστικτο να δαγκώνει χωρίς να το σκεφτεί ΠΟΛΥ, ΠΟΛΥ καλά πρώτα.
Στους περισσότερους σκύλους αυτό είναι αρκετά εύκολο. Αλλιώς δεν θα τους είχαμε #1 κατοικίδιο στατιστικά.
Δεν θα δικαιολογούσα ποτέ να με δάγκωνε ο σκύλος μου παρά μόνο αν:
1) ήταν άρρωστος και δεν με αναγνώριζε ή 2) έβαζα εγώ πολύ γρήγορα το χέρι μου στο στόμα του ενώ άρπαζε κάτι και δεν πρόλαβε να με αποφύγει.
Το ότι έχω αυτούς τους "κανόνες" το μεταφέρω (με την στάση μου, την φωνή, της εκφράσεις προσώπου και της κινήσεις μου). Τους κάνω πολύ πιο εύκολη τη ζωή έτσι. Ξέρουν τους κανόνες και πως το αφεντικό έχει τον δυναμισμό να κρατήσει την "αγέλη" ΑΣΦΑΛΗ.
Το να συγχωρούμε δαγκώματα και να δείχνουμε "κατανόηση" με ευκολία, είναι ΠΟΛΥ επικίνδυνο (γιατί οι σκύλοι έχουν την τάση να δαγκώνουν χειρότερα κάθε φορά).
Είναι άσχημο και για τον σκύλο γιατί τον μπερδεύει. Ενας σωστός αρχηγός αγέλης δεν συμπεριφέρεται έτσι. Το να "συγχωρείς" τόσο σοβαρά λάθη όπως το δάγκωμα (ακόμη κι από φόβο) αγχώνει τον σκύλο σου κι άλλο και χαλάει την ισσοροπία όλης της αγέλης.
Ο κάθε σκύλος για να ζει ήρεμος κι ευτυχισμένος χρειάζεται ένα αφεντικό με αυτοπεπίθηση που δεν σηκώνει "κοτσάνες" στην αγέλη του.
Στην ουσία, όσοι "κανακεύουν" και κακομαθαίνουν τους σκύλους τους σε τέτοιο βαθμό (που δείχνουν κατανόηση σε γρυλίσματα και δαγκώματα), τους ΒΑΣΑΝΙΖΟΥΝ.
Γιατί αφήνουν τον σκύλο να ζει στην ανασφάλεια του να είναι χωρίς αρχηγό και του να πρέπει συνεχώς να βάζει στη θέση τους τους ανθρώπους στο σπίτι ΤΟΥ!
Να διευκρινήσω πως τίποτα από τα παραπάνω δεν αναφέρονται στην κοπέλα με το Μαλτέζ. Απλά είναι γενικοί κανόνες για ΟΛΟΥΣ τους σκύλους.
Κανόνες που αρκετοί από εμάς τείνουν να μην γνωρίζουν ή να ξεχνούν με αποτέλεσμα σκύλοι που είναι ΜΙΑ ΧΑΡΑ να συμπεριφέρονται σαν το Μαλτέζ του θέματος.
Πολλοί τέτοιοι σκύλοι θανατώνονται κάθε χρόνο, ενώ θα ήταν υπέροχοι σκύλοι με ένα άλλο αφεντικό που απλά επέβαλλε τους σωστούς κανόνες στην αγέλη του.
Και στους ανθρώπους, επιβάλλεται τα παιδάκια να μάθουν να συμπεριφέρονται όμορφα. Να ΜΗΝ δαγκώνουν και ας είναι ένστικτο.
Last edited:
Αυτό είναι αλήθεια. Εξηγεί και το γεγονός πως τα περισσότερα δαγκώματα είναι από σκύλους με φοβίες.
Επίσης εξηγεί γιατί πολλές φυλές σκύλων εκτρέφονται με στόχο να μην φοβούνται σχεδόν ΤΙΠΟΤΑ. Πράγματι αυτοί είναι η σκύλοι με τον μεγαλύτερο αυτοέλεγχο (οι σκύλοι που πιο δύσκολα θα δαγκώσουν από ένστικτο και μόνο).
Οι θαρραλέοι σκύλοι έχουν μεγαλύτερη ψυχραιμία γενικώς και είναι πάντα πιο προβλέψημοι.
Αν όμως ζουν με αφεντικό που δεν σέβονται, και εκείνος δεν τους σεβαστεί όταν γρυλίσσουν, θα τον δαγκώσουν, όχι από ένστικτο αλλά συνειδητά. Το δάγκωμα του θρεντ ήταν τέτοιο δάγκωμα -ΟΧΙ αντίδραση ενστίκτου.
Ήταν ένα δάγκωμα που "έλεγε" ξεκάθαρα:
"ΕΓΩ είμαι ο αρχηγός! Κάνε στη μπάντα Μωρή!".
Last edited:
