Χμμμμμ, εξαρτάται από το πώς ορίζει κανείς την αγάπη. Π.χ. έχω μια παλιά "φίλη" (διάβαζε frenemy) σπό το σχολείο που υποτίθεται αγαπάει τα παιδιά της και τους σκότωσε το σκύλο λόγω τριχών κλπ. Μορφωμένη είναι, τρομάρα της, διδακτορικό έχει κιόλας, άρα δεν είναι η άγνοια, άλλωστε δεν πίστεψα ποτέ ότι τα πτυχία φτιάχνουν χαρακτήρα. Αγάπη όμως δεν έχει για τα παιδιά της στο βάθος κι αυτό φαίνεται από πολλά. Βεβαίως τα στέλνει στα καλύτερα σχολεία κλπ. Τελοσπάντων δε θέλω να επεκταθώ πάνω στη συγκεκριμένη.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι θέμα μωρού vs. σκύλου. Ο σκύλος είχε παραμεληθεί εγκληματικά από πριν. Εκπαίδευση δεν είχε, βόλτα δεν έβγαινε παρά όταν τον λυπούνταν ο πεθερός και ζούσε στο μπαλκόνι.
Τέλος έχω έναν καλό φίλο που χώρισε πρόσφατα από τη γυναίκα του. Έχει δυο σκύλους και θέλει μια σύντροφο. Ότι θα βρει, θα βρει, είναι ωραίο παιδί, καλή δουλειά έχει, λεφτά έχει, αλλά σε όλες βάζει έναν όρο: "τα σκυλιά μου", λέει, "δεν τα διαπραγματεύονται"! Κάθε φορά που γνωρίζει μια κοπέλα έρχεται και μου την περιγράφει και λέει "αγαπά τα ζώα πραγματικά και όχι για να με κολακέψει, αυτό υπέρ της και δείχνει καλόν άνθρωπο στο βάθος".