O Ινδιάνος και ο Έλληνας / Διάσημα Dogo

[Promitheas]

Αναδημοσίευση σε δύο μέρη από την στήλη "Θρύλοι", της εφημερίδας "ΤΑ ΝΤΟΓΚΟ ΜΑΣ", τεύχος Οκτ – Νοε - Δεκ 2004


Ο Ινδιάνος και ο Έλληνας
του Σωτήρη Μπίστα

O Indio del Litoral αποτέλεσε για πολλούς το κορυφαίο Ντόγκο Αρτζεντίνο όλων των εποχών. Ήταν ο σκύλος που δεν είχε παίξει μεν σε κανένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αλλά είχε κερδίσει όλους τους Παγκόσμιους Πρωταθλητές της δεκαετίας του ’90 που είχε συναντήσει σε εκθέσεις. Αποκορύφωμα αυτής της λαμπρής εκθεσιακής πορείας ήταν το Πρωτάθλημα Λατινικής Αμερικής του 1994, όπου από την "Ανοιχτή Αρσενικών" κατάφερε και κέρδισε 4 Παγκόσμιους Πρωταθλητές που έπαιζαν στην κατηγορία Πρωταθλητών και να πάρει την φυλή από μια επίσης Παγκόσμια Πρωταθλήτρια. Στην ίδια έκθεση κέρδισε στην συνέχεια και την κορυφή στην ομάδα 2, αλλά και την έκθεση! Θα συνέχιζε τις νίκες αδιάκοπα μέχρι τα 9 του χρόνια όταν και θα εγκατέλειπε τις εκθέσεις αήττητος, έχοντας προσθέσει δίπλα στο όνομά του τους τίτλους του Διεθνή Πρωταθλητή, του δις Πρωταθλητή Λατινικής Αμερικής, του Υπερπρωταθλητή Αργεντινής και Βραζιλίας καθώς και του Πρωταθλητή Παραγουάης και Βολιβίας.

Ο Indio ήταν ένας σκύλος που είχε αγοραστεί από έναν ερασιτέχνη κυνηγό για τις κυνηγετικές του αρετές. Οι εκτροφή του ήταν εστιασμένη σε σκύλους με έντονα κυνηγετικά χαρακτηριστικά όπως ήταν ο πατέρας του ChalacodeelTumi και ο παππούς του GitanodelViluco και προερχόταν από ένα σημαντικό εκτροφείο της επαρχείας. Κυνηγετικά ο σκύλος ήταν άριστος, και οι εκθέσεις προέκυψαν έπειτα από προτροπή του ίδιου του εκτροφέα του J. L. Forlla όταν είδε τον σκύλο πλέον ενήλικα, και είπε στον ιδιοκτήτη του "Αυτός είναι ωραίος, δεν πας να δεις τι ψάρια πιάνει?"
Οι συζητήσεις που είχα με Αργεντινούς και Ευρωπαίους dogueros για τον Indio ήταν ατέλειωτες. Όσοι είχαν την τύχη να τον δουν από κοντά μιλούσαν για έναν μοναδικό σε χαρακτήρα και εμφάνιση σκύλο που σου έμενε χαραγμένος βαθιά στην μνήμη σαν ο σκύλος που ήθελες οπωσδήποτε να αποκτήσεις. Κι έστω κι αν έδωσε δεκάδες πρωταθλητές, Παγκόσμιους, Ευρώπης, Λατινικής Αμερικής, Διεθνείς και εθνικούς, οι περισσότεροι συμφωνούσαν πως κανένας άλλος σκύλος δεν προσέγγισε το πρότυπο τόσο όσο ο ίδιος ο "Ινδιάνος".


Κάπου στα τέλη του 2001 και σε ηλικία 10 ετών μαθεύτηκε πως ο Indio είχε πεθάνει... το πως είχε παραμείνει μυστήριο.

συνεχίζεται...

 

[Promitheas]

Όλα τα παραπάνω τα διηγούμαι με αφορμή ένα ηλεκτρονικό μήνυμα με τίτλο "Hola", το οποίο είχε σταλεί στην διεύθυνση του Ομίλου στις 12 Μαΐου 2002.

Το Μήνυμα ήταν στην ισπανική γλώσσα και ο συγγραφέας, Μάριος Τσερνόπουλος στο όνομα, αφού εξήγησε πως είναι γιος Έλληνα μετανάστη στην Αργεντινή, μου ζήτησε συγγνώμη για το γεγονός πως ο Ελληνικός γραπτός λόγος του ήταν κακός και πως θα ήταν πιο εύκολο για μας να διαβάσουμε Ισπανικά παρά για αυτόν να γράψει στα Ελληνικά. Μου έγραφε επίσης πως είχε χαρεί ιδιαίτερα όταν έμαθε πως είχε γίνει Όμιλος της αγαπημένης του φυλής και στην πατρίδα του και πως ο ίδιος ήταν ο ιδιοκτήτης του "καλύτερου Ντόγκο στον κόσμο". Χαμογέλασα, γιατί σκέφτηκα πως ο Έλληνας παραμένει Έλληνας όπου κι αν πάει και τον ρώτησα αν έχει φωτογραφία του σκύλου του να μου στείλει.

Μετά από δύο μέρες έλαβα μια φωτογραφία με έναν καταπληκτικό αρσενικό που έφερε στο κάτω μέρος την ημερομηνία 13 Μαίου 2002. Έμεινα άφωνος με την ομοιότητα και τον ρώτησα αν ο σκύλος του είχε τον Indio del Litoral ανάμεσα στους προγόνους του γιατί του έμοιαζε και πως φυσικά ήταν ένας πανέμορφος σκύλος.

Η απάντηση του μηνύματος ήρθε άμεσα με κεφαλαία γράμματα: "Είναι ο Indio del Litoral"!
"Μα πως είναι δυνατόν;", τον ρώτησα, "αφού ο Indio έχει πεθάνει από πέρσι!". Η απάντηση μου, μάλλον αυθόρμητη, σχεδόν στάθηκε αφορμή για παρεξήγηση, αφού μετά από λίγες μόλις ώρες έλαβα μήνυμα με τίτλο: "Indio no está muerto" (o Indio δεν έχει πεθάνει), όπου ο Τσερνόπουλος μου εξηγούσε πως αυτά ήταν κακές φήμες που είχαν σκορπίσει κάποιοι άλλοι ιδιοκτήτες αρσενικών για να μπορέσουν να πάρουν ζευγαρώματα και πως ο Indio ζούσε και βασίλευε! Μηχανικά κοίταξα το ρολόι και σήκωσα το τηλέφωνο. Σχημάτισα τον αριθμό του Marcello Fernandez, φίλου και γνωστού εκτροφέα στην Αργεντινή.

Μόλις άκουσα την φωνή του στην άλλη πλευρά της γραμμής τον έπιασα απ’ τα μούτρα:
- Να σε ρωτήσω κάτι! Ο Ιndio έχει πεθάνει;
- Καλησπέρα και σε σένα... Ναι, έτσι ακούστηκε πέρσι!
- Αν είχα μια πρόσφατη φωτογραφία, πως θα καταλάβαινα αν ο σκύλος σε αυτήν είναι ο Indio?
- Χμμμ. Τελευταία φορά που τον είδα, πρόπερσι νομίζω, ο καρπός στο δεξί του μπροστινό πόδι ήταν λίγο παραμορφωμένος από τα αρθριτικά.
Κοίταξα την φωτογραφία και είδα πως ο σκύλος είχε τον δεξιό καρπό του διογκωμένο...
- Τον ιδιοκτήτη του σκύλου ξέρεις αν τον λένε Μάριο Τσερνόπουλο?
- Κάπως έτσι, αλλά επειδή το όνομά του είναι γλωσσοδέτης εμείς τον φωνάζουμε El Griego (o Έλληνας).
- Καλά ρε συ, ο ιδιοκτήτης του Indio ήταν Έλληνας και δεν μου το είχες πει;
- Είναι δυνατόν να ασχολείσαι με την φυλή και να μην ξέρεις ποιος έχει τον Indio? Ειδικά αφού είναι πατριώτης σου!
Μετά από μια σύντομη σιωπή του είπα πως ο Indio ήταν ακόμα ζωντανός και πως θα του έστελνα την φωτογραφία άμεσα με e-mail.

Την επόμενη μέρα όλα τα φόρουμ που ασχολούνταν με την φυλή ανέφεραν πανηγυρικά πως ο Indio ζούσε ακόμα.

Ο Ινδιάνος τελικά έφυγε στις 16 Αυγούστου του 2004 σε ηλικία 13 ετών.

Κι εγώ ακόμα χαμογελάω πονηρά σκεπτόμενος πως ο κατά πολλούς κορυφαίος σκύλος της φυλής μεγάλωσε και έγινε γνωστός σε χέρια ενός Έλληνα... μετανάστη έστω!

 

[denis]

Πολύ ενδιαφέρον

 

[krisai]

Καταπληκτικος σκυλος ο ινδιανος ισως ο καλυτερος που περασε ποτε,πραγματικα ανεπαναληπτος!!!

 

[mairyk]

Υπέρχο άρθρο !

Ευχαριστούμε.
Η πρώτη φωτό νομίζω απο τις πιο χαρακτηριστικές της φυλής.

 

[greedy]

Οπως παντα μας βαζεις μεσα στην ιστορια !

 

[duaz]

+10 απο εμενα !!!

 

[Promitheas]

Το Πρωτάθλημα Λατινικής Αμερικής του 1994, που έλαβε χώρα στην Αργεντινή, θεωρείται από τους ειδικούς σαν η πιο δυνατή έκθεση από άποψης συμμετοχών που έγινε ποτέ. Ο λόγος είναι πολύ απλός: η Αργεντινή εκείνη την εποχή είχε την ελιτ των σκύλων εντός των ορίων της, με εξαίρεση ίσως τον Escorpion de Santa Isabel που βρισκόταν από κουτάβι στην Αυστρία, αλλά θα επέστρεφε.στην πατρίδα του για την συγκεκριμένη έκθεση.

Σε εκείνη την έκθεση λοιπόν και ειδικότερα στα αρσενικά Ντόγκο συναντιούνταν για πρώτη φορά η αφρόκρεμα των Ντόγκο για μια και μοναδική μεταξύ τους αναμέτρηση.

Ο κατάλογος εντυπωσιακός και συμπεριλάμβανε τα εξής σκυλιά και αναφέρω μόνο τα πιο γνωστά ονόματα:
Falucho de los Medanos (Π.Π. ‘93 - Πρωταθλ. Αργεντινής)
Don Torcuato de la Vieja Diana (2οςΠ.Π. ‘93 – ΔιεθνήςΠρωταθλ. - Υπερπρωταθλ. Αργεντινής)
Escorpion de Santa Isabel(Π.Π. ‘92 - Π.Π.Ν. ‘91 -Διεθνής Πρωταθλ. –Π. Ευρώπ. ‘92 και ‘93)
Zorzal de Antares (Π. Λατιν. Αμερικής ’93 – Διεθν. Πρωταθλ. - Υπερπρωταθλ. Αργεντινής)
Estuque de Santa Isabel (Υπερπρωταθλ. Αργεντινής – Κορυφ. Επιβήτ. ‘93 και ‘94)
HuainodelTumi (Π.Π. Νέων ‘93 - Πρωταθλ. Αργεντινής)
Valet de Agallas (Διεθν. Πρωταθλ. – Π. Ευρωπ. ‘94 - Υπερπρωταθλ. Αργεντινής)
Mole de el Tumi (Διεθν. Πρωταθλ. - Υπερπρωταθλ. Αργεντινής)
Sando del Litoral (Υπερπρωταθλ. Αργεντινής)

Στην ανοιχτή κατηγορία συμμετείχαν μεταξύ άλλων δύο σκύλοι που υπόσχονταν πολλά:
Ucayali de el Tumi (μετέπειτα Διεθν. Πρωταθλ. και Υπερπρωταθλ. Αργεντινής) και Indio del Litoral. O τελευταίος θα συμμετείχε, μετά από μια νίκη του σε μια μικρή τοπική έκθεση, για δεύτερη φορά σε έκθεση και πρώτη φορά με μεγάλο ανταγωνισμό. Ο ιδιοκτήτης και χειριστής του, άπειρος σε θέματα εκθέσεων είχε να αντιμετωπίσει έμπειρους χειριστές όπως ο LuisMille (Lucho) delaCruz του ElTumi, ο EduardoLavado (losMedanos), ο CarlosHernandez (ViejaDiana), oFrancescoNoresMartinez (SantaIsabel), oOttoSchimpf (Knausserwald), oFernandoMorendo (Agallas), oJoseForlla (Litoral) και η MariaCamera (Antares) πολλοί από τους οποίους είναι και κριτές.

Ο Ιndio κέρδισε άνετα την ανοιχτή κατηγορία και ο Zorzal de Antares σε μια μάλλον δύσκολη για τον κριτή απόφαση την κατηγορία πρωταθλητών. Οι δυο τους συναντήθηκαν για το CACIB και τον τίτλο του Πρωταθλητή Λατινικής Αμερικής. Αν τον κέρδιζε ο Zorzal de Antares θα γινόταν ο πρώτος σκύλος που θα κατακτούσε αυτόν τον τίτλο 2 συνεχόμενες χρονιές. Ο κριτής ωστόσο χωρίς να δείχνει να διστάζει, έδωσε το CACIΒ και τον τίτλο στον άγνωστο μέχρι τότε σκύλο. Στην συνέχεια ο Indioκέρδισε και το καλύτερο θηλυκό Chavin de el Tumi και αναδείχτηκε Καλύτερος Φυλής.

Αργότερα το απόγευμα στον κεντρικό στίβο οι νικητές των φυλών παρατάσσονταν για την ανάδειξη του καλύτερου της κάθε ομάδας. Ο Indioκέρδισε και την ομάδα 2 και ανέβηκε στο τέλος της ημέρας και στην κορυφαία θέση του βάθρου για τον τίτλο του Καλύτερου Έκθεσης, ξεκινώντας μια αξιοζήλευτη πορεία.

 

[kos]

Το Πρωτάθλημα Λατινικής Αμερικής του 1994, που έλαβε χώρα στην Αργεντινή, θεωρείται από τους ειδικούς σαν η πιο δυνατή έκθεση από άποψης συμμετοχών που έγινε ποτέ. Ο λόγος είναι πολύ απλός: η Αργεντινή εκείνη την εποχή είχε την ελιτ των σκύλων εντός των ορίων της, με εξαίρεση ίσως τον Escorpion de Santa Isabel που βρισκόταν από κουτάβι στην Αυστρία, αλλά θα επέστρεφε.στην πατρίδα του για την συγκεκριμένη έκθεση.

Σε εκείνη την έκθεση λοιπόν και ειδικότερα στα αρσενικά Ντόγκο συναντιούνταν για πρώτη φορά η αφρόκρεμα των Ντόγκο για μια και μοναδική μεταξύ τους αναμέτρηση.

Ο κατάλογος εντυπωσιακός και συμπεριλάμβανε τα εξής σκυλιά και αναφέρω μόνο τα πιο γνωστά ονόματα:
Falucho de los Medanos (Π.Π. ‘93 - Πρωταθλ. Αργεντινής)
Don Torcuato de la Vieja Diana (2οςΠ.Π. ‘93 – ΔιεθνήςΠρωταθλ. - Υπερπρωταθλ. Αργεντινής)
Escorpion de Santa Isabel(Π.Π. ‘92 - Π.Π.Ν. ‘91 -Διεθνής Πρωταθλ. –Π. Ευρώπ. ‘92 και ‘93)
Zorzal de Antares (Π. Λατιν. Αμερικής ’93 – Διεθν. Πρωταθλ. - Υπερπρωταθλ. Αργεντινής)
Estuque de Santa Isabel (Υπερπρωταθλ. Αργεντινής – Κορυφ. Επιβήτ. ‘93 και ‘94)
HuainodelTumi (Π.Π. Νέων ‘93 - Πρωταθλ. Αργεντινής)
Valet de Agallas (Διεθν. Πρωταθλ. – Π. Ευρωπ. ‘94 - Υπερπρωταθλ. Αργεντινής)
Mole de el Tumi (Διεθν. Πρωταθλ. - Υπερπρωταθλ. Αργεντινής)
Sando del Litoral (Υπερπρωταθλ. Αργεντινής)

Στην ανοιχτή κατηγορία συμμετείχαν μεταξύ άλλων δύο σκύλοι που υπόσχονταν πολλά:
Ucayali de el Tumi (μετέπειτα Διεθν. Πρωταθλ. και Υπερπρωταθλ. Αργεντινής) και Indio del Litoral. O τελευταίος θα συμμετείχε, μετά από μια νίκη του σε μια μικρή τοπική έκθεση, για δεύτερη φορά σε έκθεση και πρώτη φορά με μεγάλο ανταγωνισμό. Ο ιδιοκτήτης και χειριστής του, άπειρος σε θέματα εκθέσεων είχε να αντιμετωπίσει έμπειρους χειριστές όπως ο LuisMille (Lucho) delaCruz του ElTumi, ο EduardoLavado (losMedanos), ο CarlosHernandez (ViejaDiana), oFrancescoNoresMartinez (SantaIsabel), oOttoSchimpf (Knausserwald), oFernandoMorendo (Agallas), oJoseForlla (Litoral) και η MariaCamera (Antares) πολλοί από τους οποίους είναι και κριτές.

Ο Ιndio κέρδισε άνετα την ανοιχτή κατηγορία και ο Zorzal de Antares σε μια μάλλον δύσκολη για τον κριτή απόφαση την κατηγορία πρωταθλητών. Οι δυο τους συναντήθηκαν για το CACIB και τον τίτλο του Πρωταθλητή Λατινικής Αμερικής. Αν τον κέρδιζε ο Zorzal de Antares θα γινόταν ο πρώτος σκύλος που θα κατακτούσε αυτόν τον τίτλο 2 συνεχόμενες χρονιές. Ο κριτής ωστόσο χωρίς να δείχνει να διστάζει, έδωσε το CACIΒ και τον τίτλο στον άγνωστο μέχρι τότε σκύλο. Στην συνέχεια ο Indioκέρδισε και το καλύτερο θηλυκό Chavin de el Tumi και αναδείχτηκε Καλύτερος Φυλής.

Αργότερα το απόγευμα στον κεντρικό στίβο οι νικητές των φυλών παρατάσσονταν για την ανάδειξη του καλύτερου της κάθε ομάδας. Ο Indioκέρδισε και την ομάδα 2 και ανέβηκε στο τέλος της ημέρας και στην κορυφαία θέση του βάθρου για τον τίτλο του Καλύτερου Έκθεσης, ξεκινώντας μια αξιοζήλευτη πορεία.

Μπραβο ρε σωτηρη πολυ ωραια αναδρομη στο παρελθον για εναν σκυλο που προφανως αποτελει ιστορια για τη φυλη των ντογκο

 

[Teobullmastiff]

Σωτηρη σκεφτεσαι να γραψεις καποτε ολες αυτες τις πληροφοριες?ολες αυτες τις ιστοριες,τα αποτελεσματα,τις διακρισεις,να αναλυσεις την εκτροφη κλπ?

μην βιαστεις να το παρεις ως "πλακα"...δεν κανω πλακα.

 

[Promitheas]

Όχι!

Αλλά προέκυψε ένα πολύ όμορφο θεματάκι που ξεκίνησε με αφορμή το παρόν και απορία που δημιουργήθηκε στον/στην killah. Θα σκεφτώ αν με την άδειά του/της δημοσιεύσω το πρώτο Ρ.Μ. και αναλύσουμε την συνέχεια... θα έχει αρκετό ενδιαφέρον!

Απ' την άλλη έχουμε και τα σεμινάρια!

Υ.Γ.: Σκέφτομαι αν κάποια στιγμή προδώσω την εμπιστοσύνη όλων και γράψω ένα βιβλίο για την Ελληνική κυνοφιλία... αυτό να δεις ενδιαφέρον που θα έχει!

 

[Teobullmastiff]

ηδη περιμενω καποτε να γραφτει αυτο το βιβλιο...(συγνωμη για το offtopic.)

 

[Promitheas]

Το μεταφέρω εδώ για να μην υπάρχουν δεκαπέντε θέματα με το ίδιο αντικείμενο.
Οπότε μπορεί να σβηστεί το θέμα με τίτλο "some famous dogos" (και να μπει υπότιτλος στο παρόν "Διάσημα Ντόγκο")

Τι λέτε να φτιάξουμε σιγά σιγά ένα ένθετο με διάσημα dogos παγκόσμιος , λοιπόν κάνω την αρχή και πάμε να βάλουμε όλοι μαζί dogueros και μη παμε να ανατρέξουμε από το παρελθόν μεχρι στο τώρα !!!
Ξεκινάω κάνω την αρχή και περιμένω από όλους να βάλουμε ένα λιθαράκι , εννοείτε πως όλα τα σχόλια είναι καλοδεχούμενα .






1st. World Ch. 1978, Gr.Ch.Arg.
Ch. Int., Ch. Mexico
Tilcara de Nores Martinez

World Ch. Bucare de Merlo
( Facundo del Chubut × Mahuida del Chubut )

World Ch. 1981 & 1983, Ch.Int., Luxemburg, Holland,
Ossia de Los Valientes
( Martin Fierro del Totoral × Argentina de Viracochas )

World Ch. 1985, 1986, 1989 & 1990, Ch.Euro., Int., Luxemburg, Holland, Belgium & Germany,
Barula Brava del Barbian
( Fellow Flash de Agallas × Ossia de los Valientes )

 

[Promitheas]

Tilcara
WW'78 - Παγκοσμιος Πρωταθλητής 1978
IntCH - Διεθνής Πρωταθλητής
ArgGCH - Υπερπρωταθλητής Αργεντινής
MexCH - Πρωταθλητής Μεξικό


O Tilcara (στην φωτογραφία με τον ιδιοκτήτη του Aldo Vadino) γεννήθηκε στις 07/06/1973 και ήταν το πρώτο Ντόγκο που απέκτησε τίτλο παγκόσμιου πρωταθλητή.
Συνήθως το όνομά του συνοδεύεται από μια παρένθεση που αναφέρει το όνομα "Nores Μartinez" - βλ.: Tilcara (Nores Martinez) - αφού θεωρείται επίσημα εκτροφέας του ο Agustin Nores Martinez. Πράγμα που προξενεί απορία, αφού ο σκύλος δεν φέρει την επωνυμία "del Chubut", αν και είναι απόγονος δύο σκύλων του εκτροφείου του Agustin Nores Martinez (Facundo del Chubut x Mahuida del Chubut).
Θεωρείται μέχρι σήμερα ένας από τους 3 κορυφαίους γεννήτορες της φυλής, αφού έκανε περισσότερα από 40 ζευγαρώματα κι απέκτησε 107 υιούς και 173 κόρες.
Το 1978, χρονιά κατά την οποία κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, νικήτρια στα θηλυκά αναδείχτηκε η κόρη του Duda de Tilcara.
Η σημασία και το ειδικό βάρος αυτού του σκύλου γίνονται κατανοητά αν αναλογιστεί κανείς πως ακόμα και 36 χρόνια μετά δεν υπάρχει ούτε ένας εκτροφέας που να έδωσε σε κουτάβι του ξανά το όνομα "Tilcara".

 

[Panos Dogo]

Μπραβο Σωτήρη...!!Πολυ ωραιο αρθρο...!