προτιμω λοιπον να εκπαιδευτει ο σκυλος σε επαγγελματια και να μοιραστω τις οποιες εμπειριες μου με αρκετο κοσμο (τωρα ειναι στο χερι του καθενος πως θα τις φιλτραρει και τι θα καταλαβει...),παρα να τον εκπαιδευσω μονος μου...Ελαχιστοι ανθρωποι που δεν ασχολουνται ενεργα με την εκπαιδευση,μπορουν να πραξουν κατι αναλογο...(να εκπαιδευσουν δηλαδη μονοι τους ενα σκυλο...ΣΩΣΤΑ.)
αυτο μου θυμιζει....ποναει το δοντι μου,ασε δεν παω στον γιατρο να το φτιαξω,θα μου πει ο ταδε ή εχω ενα ιατρικο βιβλιο και θα το "φτιαξω" μονος μου!...
Θοδωρη, δεν υπαρχει λογος να συζηταμε το αυταπόδεικτο και το προφανές.
Ο καλος εκπαιδευτης φυσικα και θα παει τον σκυλο πολύ πιο μπροστα ακομα και από τον πιο σοβαρο ερασιτεχνη, οσο χρονο, ορεξη, αγαπη, πεισμα, ενημερωση κι αν εχει ο τελευταιος.
Ωστοσο, οσο και να προσπαθω, δεν μπορω να δω την σχεση που εχει η εκπαιδευση του σκυλου με την οδοντιατρική.
Η εκπαιδευση δεν είναι ουτε ιατρικη ουτε πυρηνικη φυσικη.
Το κλειδι βρισκεται σε αυτό που ειπε η Rottie σε άλλο θεμα:
Εάν αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τα σκυλιά μας σαν σκυλιά, παρατηρούμε συνεχώς την συμπεριφορά και τις αντιδράσεις τους και προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τον τρόπο που επικοινωνούν, γρήγορα θα αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε τι προσπαθούν να μας πουν και μόνο τότε θα μπορέσουμε να γίνουμε οι καλύτεροι εκπαιδευτές του δικού μας σκύλου.
Θα ηθελα όμως να προσθεσω και κατι ακομα, το οποιο φυσικα εχει αναφερθει ηδη σε αυτό το φορουμ.
Οσο σημαντικο είναι να παρατηρουμε εμεις τον σκυλο μας, άλλο τοσο σημαντικο είναι να μας παρατηρει κι εκεινος.
Αυτος είναι ενας από τους βασικους λογους που η Ηρα είναι συνεχεια κοντά μου ο,τι κι αν κανω και την παιρνω μαζι μου παντου οπου πηγαινω, με μοναδικη ισως εξαιρεση τα συμβουλια, τις υπηρεσιες και την κρεβατοκάμαρα.
Θελω να με παρατηρει σε ολες τις καταστασεις και να βλεπει πώς αντιδρω σε αυτές. Άλλη η συμπεριφορα μου στο σπιτι, άλλη στο γραφειο, άλλη εξω στα εργα, άλλη στην διασκεδαση.
Άλλη στην οικογενεια, άλλη στους φιλους, άλλη στους συνεργατες, άλλη στους ξενους, άλλη στα αφεντικα.
Μεσα από ολη αυτή τη διαδικασια και με την τεραστια βοηθεια που προσφερει αυτή η κοινοτητα και οι ασκησεις υπακοής που κανουμε, εχουμε φτασει στο σημειο (και είναι ακομα η αρχη) να επικοινωνούμε σε μεγαλο βαθμο με τα μάτια και με ανεπαίσθητα νεύματα.
Συχνα οι λεκτικες εντολες (ειδικα οι ελα, μεινε, δίπλα, μη, ΟΚ, free), η άδεια να κανει κατι, οι επιβραβευσεις, οι απαγορευσεις και οι επιπληξεις είναι περιττές.
Παρατηρωντας την διαθεση / προθεση, τα ματια και το πιθανό νευμα, μπορει ηδη να κανει πολλα. Όταν αμφιβάλλει, υπαρχει η βοηθεια της λεκτικης εντολης ή βοηθειας.
Εκει θελω να φτασω καποια στιγμη. Όχι στον απόλυτο ελεγχο αλλά στην κατά το δυνατο μέγιστη επαφη και επικοινωνια, η οποια θα φερει από μονη της τον έλεγχο και όχι μονο.
)
