Στην πρώτη συνεδρία δεν είχε οπτική επαφή με το σκύλο και της έριχνε κομμάτια κοτόπουλο όλο και πιο κοντά της, ώστε να αρχίσει να πλησιάζει ο σκύλος και όντως σιγά σιγά πλησίαζε και στο τέλος σήκωσε και την ουρά και χαλάρωσε (όλη την ώρα ήταν ανήσυχη και με την ουρά κάτω). Στις άλλες 3 συνεδρίες χρησιμοποίησε πνίχτη και την πίεζε ψυχολογικά για να αρχίσει να διώχνει τους φόβους της και να αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Δεν ξέρω να το εξηγήσω, καθώς δε γνωρίζω τις τεχνικές, αλλά με λίγα λόγια ακουμπούσε πάνω της την αλυσίδα του πνίχτη, την πήγαινε πέρα δώθε μέσα στο σπίτι με τον πνίχτη, όπως όταν πάμε βόλτα και μου λέει 'σε λίγο θα αντιδράσει' και όντως σε λίγο αντιδρούσε η δικιά μου και η εκπαιδεύτρια της επιβαλλόταν και συνέχιζαν κανονικά.
Δε μπορώ να πω, σ'αυτές τις 4 συνεδρίες είχαμε μεγαλη βελτίωση και συνεχίζει να έχει, αλλά αν κάναμε κι άλλα μαθήματα, δεν θα είχαμε ακόμα μεγαλύτερη βελτίωση? Δυστυχώς μένω σε περιοχή η οποία θυμίζει πιο πολύ εξοχή και δεν έχει μεγάλη κίνηση. Μια φορά μόνο την κατέβασα στην πόλη, με πάρα πολύ κόσμο και τραβούσε σα δαιμονισμένη.