Απλώς αναφέρω ότι τόσο η Jena όσο και η φίλη σου με το ευτυχισμένο σκυλάκι στην αυλή θα είχανε προβλήματα στην Αμερική με τις αρχές που πρώτον θα τους παίρνανε τα σκυλάκια και δεύτερον θα τους χώνανε και ένα ωραίο πρόστιμο, να μην πω ότι θα είχανε και φασαρίες με τους γείτονες. Αμφιβάλλω δε αν οι σωστικές οργανώσεις και οι σοβαροί εκτροφείς θα τους δίνανε ποτέ ξανά σκύλο αφού θα στέλνανε σήμα μεταξύ τους. Τώρα με τους παπυμιλάδες τι θα μπορούσανε να κάνουνε είναι άλλη υπόθεση....
Προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ φιλόζωο και ευαίσθητο άνθρωπο να δένει το σκύλο του και να τον έχει στην αυλή. Επίσης ο σκύλος θέλει βόλτα και όχι αυλή. Είναι τραγικό και βάναυσο να έχεις το ζώο περιορισμένο στην ταράτσα και δεμένο. Φαντάζεσαι εσύ τον εαυτό σου υπό αυτές τις συνθήκες? Φυλακή είναι και μάλιστα σαν να είσαι όμηρος τρομοκράτη. Όπως θα σε σκότωνε κι εσένα ψυχολογικά, αγαπητή μου, να σε περιορίσουν και να σε αφήσουν μόνη τόσες ώρες, χωρίς καμιά απασχόληση, το ίδιο γίνεται με το σκυλάκι σου.
Και για να φέρω και ένα ανάλογο παράδειγμα, το "κλαίω για το καημένο το σκυλάκι που βλέπω οκτώ λεπτά την ημέρα και είναι δεμένο στη σκιά" αντανακλά περίπου τη νοοτροπία του εγκληματία που σκοτώνει/βασανίζει το θύμα του και "φροντίζει" τις συνθήκες του κατά κάποιον τρόπο, το κρατά φυλακισμένο ή το θάβει με κάποια "φροντίδα". Αν και δε σε κατηγορώ ότι είσαι εγκληματίας αυτής της κλάσης, επειδή διαβάζω αυτή την εποχή εγκληματολογία και profiling για τη δουλειά μου (διοικητική και άλλη), μου θύμισες ακριβώς τη βάση αυτής της νοοτροπίας, μέχρι δηλαδή και τη χρήση παρεμφερών εκφράσεων...
Όπως και να το κάνουμε, το έγκλημα παραμένει έγκλημα.... Προσωπικά δεν αντέχω να διαπράξω έγκλημα, ακόμα κι αν έχω την επιλογή να χύσω δάκρυ κορόμηλο μετά....
Άσε δηλαδή που η ιστορία σου έχει ένα σωρό τρύπες, δε στέκει, doesn't make sense, που λένε...
Το ξέρω ότι ακούγομαι σκληρή, αλλά αυτή είναι η αλήθεια και η αλήθεια, το ξέρω, πονάει...