πάει το σκυλάκι...

[amangos]

θυμάστε εκείνο το άσπρο μαλτεζάκι που είχα ανεβάσει την φωτογραφία του, δεμένο σε ένα δένδρο, σαν να επρόκειτο για τον Τζάκ τον αντεροβγάλτη?

Που όταν η γυναίκα μου πήρε την σκούπα κάτι να σκουπίσει, το κακόμοιρο το σκυλάκι πήγε να πνιγεί με την αλυσίδα, από τον πανικό του?

Λοιπόν, εχθές συναντήθηκα με τους γνωστούς μου, και μου είπαν πως κάποιος τρελός, το πυροβόλησε και το σκότωσε... Δηλαδή μπήκε μέσα στην αυλή σας κάποιος με ένα δίκανο? τους ρώτησα...

Άρχισαν να μου τα μασάνε, την μια έλεγαν πως το σκυλάκι τριγυρνούσε αδέσποτο και κάποιος δήθεν το πυροβόλησε και τους το πέταξε μέσα στην αυλή τους, μετά ότι ο σκύλος ίσως λύθηκε και βρέθηκε στον δρόμο πυροβολημένο μέσα στην αυλή, μετά ότι το βρήκαν στον δρόμο σκοτωμένο... Στο τέλος, ενώ η σύζυγος δεν αναφέρθηκε καν στο θέμα, ο συζυγος ιδιαιτέρως μου είπε πως αυτή φταίει, που δεν το φρόντιζε!!!

Τσακώθηκα μαζί τους, ενώ έχουν τα χίλια μύρια προβλήματα, πήγαν και πήραν ένα σκυλάκι με δόσεις, από αλυσίδα πετ σοπ, και το έδεσαν σε ένα δένδρο, και προφανώς θα πέθανε από πείνα ή από δίψα, μόνο του, και επειδή κάποια στιγμή θα το ανακάλυπτα, είπανε την ιστορία περί πυροβολισμών...

Το σκυλάκι υπέφερε μαζί τους, ίσως να ταλαιπωρήθηκε, αλλά γλύτωσε σχετικά γρήγορα, το κακόμοιρο κακόπεσε, ίσως να είναι καλύτερα που πέθανε, παρά να βασανίζεται για ποιός ξέρει πόσο καιρό, μέχρι να καταλήξει εκεί που ετσι κι αλλιώς ήταν προκαθορισμένο να καταλήξει...

Το σκυλάκι πέθανε πριν αποπληρωθούν οι δόσεις του... δεν ελπίζω να έχουν τύψεις, ο ένας κατηγορεί τον άλλον, και φορτώνει αλλού την ευθύνη, οπότε οι τύψεις είναι άγνωστη έννοια γι αυτούς. Κάθε φορά που θα το πληρώνουν, θα το θυμούνται, μετά, θα το ξεχάσουν...

 

[fenia-fenia]

amangos λυπάμαι πολύ...
δεν υπάρχει κάποιος γείτονας μάρτυρας, να είδε κάτι?
τι μπορώ να πω...

 

[Diogenes]

Η περιγραφή στο Ποστ σου μοιάζει λίγο με τη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη..
"Φόνευσε το για να λυτρωθεί" . Και δυστυχως έτσι είναι τις περισσότερες φορές στην Ελλάδα..

Μα καλά ο άλλος ΤΟΣΟ ΜΥΑΛΟ είχε να το πυροβολήσει?

Λυπάμαι πραγματικά

 

[amangos]

έχω την αίσθηση πως είπαν πως κάποιος το πυροβόλησε, για να μην παραδεχτούν ότι πέθανε από την πείνα ή την δίψα δεμένο σε αλυσίδα, ένα μαλτεζάκι 3-4 κιλών, 5-6 μηνών...

Πόσο πιθανό θεωρείτε, να κυκλοφορεί σε κατοικημένη περιοχή κάποιος με ένα δίκανο, να σκοτώνει μέσα στο δρόμο ένα σκυλάκι σε μέγεθος μικρότερο γάτας, κανένας δεν τον βλέπει, κανένας δεν ακούει τίποτα, και μαζεύει το σκυλάκι, και τους το πετάει στην είσοδο της αυλής του σπιτιού τους? Και από που κι ως που ένα μικρό σκυλάκι, που φοβότανε και την σκιά του, να λύθηκε από την αλυσίδα και να κυκλοφορεί αδέσποτο, για να πέσει πάνω στον μανιακό με το όπλο?
(και ο φονιάς να ξέρει ποιανού ήτανε, και τους το πήγε στην πόρτα τους?...)

Το θεωρώ απίθανο...

Απλώς το σκυλάκι πέθανε από το κρύο, την δίψα και την ασιτία, και τι να πούνε? Ότι είναι τόσο μ@λ@κες? Δημιουργούν έναν μανιακό φάντασμα, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Διότι, το καλοκαίρι, όταν το πήρανε το σκυλάκι, και εγώ, και η γυναίκα μου, τους κράξαμε!!! Όταν είδα το σκυλάκι στην αλυσίδα, το έλυσα, το τάισα, του κόψαμε τις τρίχες που ήταν τζίβα και δεν μπορούσε το ζωάκι να κινηθεί, και τους έκραξα για την κατάσταση του σκύλου και για την αλυσίδα...

Εδώ δεν φροντίζουν τα ίδια τους τα παιδιά, τον σκύλο θα φροντίζανε? Ευτυχώς που τα παιδιά ξεκίνησαν παιδικούς σταθμούς, και κάτι βλέπουν από τις δασκάλες και από τα άλλα παιδάκια, κι ελπίζω να μην έχουν κι αυτά την τύχη του σκύλου...

Όταν θα βλέπαμε ότι ο σκύλος λείπει, θα αναρωτιόμασταν... Έτσι, μας είπανε το παραμύθι, για να δικαιολογηθούν. Είναι 99,9% σίγουρος ότι έτσι είναι τα πράγματα, δυστυχώς.

 

[amangos]

Την βρήκα την φωτογραφία της μακαρίτισας...

Μετά από αυτήν την φωτογραφία, της κόψαμε τις τζίβες, την κάναμε μπάνιο, κλπ. Αυτή η φωτογραφία βγήκε κάπου στον Οκτώβριο, στα μέσα. Έκτοτε δεν το ξανάδαμε το σκυλάκι, και δεν πρόκειται να το ξαναδούμε. Κρίμα.

 

[amangos]

Θυμάστε και τον άλλον μ@λ@κ@ που είχε πάρει το Τζάκ Ράσελ?
Μετακόμισε, και στο καινούργιο σπίτι, δεν πήρα τον σκύλο, και τον έβαλε σε ένα ισόγειο μπαλκονάκι, στην λεωφ Αμφιθέας, έξω από το γραφείο του... Το σκυλάκι προφανώς την κοπάνησε ή κάποιος το μάζεψε από εκεί.

Όπου και να κατέληξε, κι αυτό γλύτωσε από την μοίρα του εκεί. Εαν δεν το πάτησε κανένα αυτοκίνητο, κάποιος θα το μάζεψε, μια χαρά σκυλάκι ήτανε, πανέμορφο, αλλά είχε κακοπέσει σε λάθος ιδοκτήτες. Ίσως αυτό να ήταν πιο τυχερό.

 

[Natassa]

 

[elle]

 

[Chloe]

Ρε το δύστυχο το πλάσμα

 

[Sara]

Είχε γίνει μια παρόμοια ακριβώς ιστορία στο St. Louis πέρσυ και τελικά επενέβη ο σερίφης μέσω του παροιμιώδους μπόγια. Επειδή δε το σκυλί ήτανε καθαρόαιμο Australian Shepherd το παραδώσανε στο rescue section του οργανισμού για τα Aussies αφού το σουλουπώσανε λίγο και εν τέλει υιοθετήθηκε μέσω του Petfinder.com. Θα ήτανε καλό να φτιάχνανε μια ανάλογη κεντρική βάση δεδομένων και στην Ελλάδα. Τότε είχα ενδιαφερθεί μάλιστα να υιοθετήσω η ίδια εκείνο το σκυλάκι, αλλά δεν πρόλαβα. Τελικά βρήκα το δικό μου δυο βδομάδες αργότερα.

 

[Noela]

Μερικοί άνθρωποι είναι ηλίθιοι, τι να πω. Θα έπρεπε να έχεις ειδικό πτυχίο ή να δίνεις εξετάσεις για να αποκτήσεις σκύλο μου φαίνεται και να περνάς από έλεγχο.

 

[ΓΕΩΡΓΙΑ]

και εξετασεις να δινανε κι απο ελεγχο να περναγανε και παλι...τα ιδια θα συνεβαιναν

 

[amangos]

Ο λόγος που τα γράφω, είναι για να προβληματιστούμε και να πέσουν ιδέες στο τραπέζι. Όταν οι γνωστοί μου πήραν από τα πετ σοπς τα Τζακ ράσελ και το μαλτεζάκι, ήμουνα βέβαιος ότι τα σκυλιά θα κακοπερνούσαν, για διαφορετικούς λόγους.

Ο ένας (με το Τζακ ράσελ), θεωρούσε ότι ο σκύλος δεν είναι παρά για να παίζει η κόρη του, η γυναίκα του δεν το ήθελε μέσα στο σπίτι κι έτσι κατέληξε μόνιμα σε μπαλκόνι (χωρίς φυσικά να ασχολείται ούτε το παιδάκι, μωρό ήταν άλλωστε), και ο τύπος από το μεσημερι αρχίζει τα ουισκάκια, το απόγευμα τον είδαμε πολλές φορές να πηγαίνει βόλτα τον σκύλο, στο κοντινό μίνι μάρκετ της γειτονιάς, όπου είχε κάβα ένα μπουκάλι ουίσκυ, μόνιμα, προφανώς γιατί η γυναίκα του δεν θα τον άφηνε στο σπίτι να μπεκροπιεί.

Ο άλλος, αντιμετωπίζει τρομερό πρόβλημα επαφής με την πραγματικότητα, τα παιδιά τους είναι εγκαταλειμένα στην τύχη τους, άσιτα, αφρόντιστα, χωρίς πραγματικό ενδιαφέρον, χωρίς αγάπη, το ζευγάρι με παντελή έλλειψη επικοινωνίας, ζούνε σε έναν φανταστικό κόσμο μέσα στα ψέμματα που λένε μεταξύ τους, στους άλλους αλλά και στον ίδιο τους τον εαυτό, και πήραν το μαλτεζάκι, για να ολοκληρώσουν την δημόσια εικόνα τους ως ευτυχισμένη οικογένεια!!! Η ανευθυνότητα τους γενικότερα είναι επικίνδυνη, φυσικά το σκυλάκι πολύ δύσκολα θα ξέφευγε του μοιραίου, αφού αντικειμενικά οι άνθρωποι αυτοί ονειροβατούν.

Είμαι βέβαιος πως όλοι μας, κάποιους γνωστούς μας έχουμε, που βλέπουμε πιθανόν κάτι στραβό, πολύ στραβό, αλλά δεν ξέρω τι περιθώρια δράσης και αντίδρασης έχουμε...

Θα έλυνε κάποιο πρόβλημα να έκανα καταγγελία στον Δήμο? Σε κάποιο σωματείο? Αμφιβάλλω. Άσε που εαν δεχόντουσαν την επίσκεψη κάποιου κοινωνικού λειτουργού, ας πούμε, ξέρουν πολύ καλά να παραστήσουν την ευτυχισμένη ατμόσφαιρα που θα έκανε την καταγγελία να μοιάζει με προσωπική εμπάθεια.

Βλέπω στο animal planet, κάποια εκπομπή που παρουσιάζει μια "αστυνομία" ζώων, στην Αμερική. Σε 50 χρόνια, ίσως να έχουμε κι εμείς κατι ανάλογο, αλλά με τον τρόπο που εφαρμόζονται όλα στην Ελλάδα, με τον τρόπο που επιβάλλεται ο νόμος, τίποτα δεν φέρνει πρακτικό αποτέλεσμα, απλως κάποιοι θα εισπράττουν κάποια αργομισθία για να ικανοποιηθούν οι εταίροι μας της ΕΟΚ ότι βαδίζουμε στα βήμματα τους...

Εδώ οι όμιλοι δεν λειτουργούν, και τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε...
Μην ξαναρχίσουμε να λέμε για τον ΟΦΙΡΕ, βαρέθηκα!!!

Για την οικογένεια με το μαλτεζάκι, είχα μιλήσει και με το χαμόγελο του παιδιού, αλλά δεν έχουν κάποια συμβουλευτική υπηρεσία, κάποια υποστηρικτική υπηρεσία κλπ, απλώς απιλαμβάνονται αφού πρώτα οι κρατικές-κοινωνικές υπηρεσίες επιληφθούν κάποιων εγκαταλελημένων ή κακοποιημένων παιδιών... Η κακή ψυχολογία μιας μάνας κι ενός πατέρα, η πραγματική τους ανικανότητα στο να χειριστούν τα παιδιά τους, στο να τα εκπαιδεύσουν (όσο είναι μωρά), στο να επικοινωνήσουν μαζί τους ή και μεταξύ τους το ζευγάρι, με ότι συνέπειες έχει αυτό στα παιδάκια, είναι θέμματα που θεωρούνται ψιλά γράμματα, αφού υπάρχουν χειρότερα και πάλι τίποτα δεν γίνεται...

Για να καταλάβετε τι γίνεται, το κοριτσάκι, 3 χρονών, δεν τρώει τίποτα... Είναι σαν ακτινογραφία!!! Πίνει γάλα με μέλι πρωί βράδυ, και κάποια φέτα ψωμί ή ριζογκοφρέτα το μεσημέρι. Συνέχεια παραπονιέται ότι πονάει η κοιλιά του, κλαίει συνέχεια, γρινιάζει συνέχεια, και το πλακώνουν στο ντεπόν, γιατί θεωρούν ότι το βοηθάνε στον πονόκοιλο!!! Το παιδάκι είναι άσιτο... Τα παιδια, κάθε τρεις και λίγο είναι στα νοσοκομεία, κάθε κρυολόγημα τους οδηγεί στα νοσοκομεία... Παρόλα αυτά, κανένας γιατρός, κανένα νοσοκομείο, κανένας δεν προβληματίζεται από την εικόνα των παιδιών... Είπα στην μάνα, πως το παιδί διαμαρτύρεται ότι πονάει η κοιλιά του γιατί προφανώς πεινάει, και δεν ξέρει να ζητήσει φαγητό, δεν έχει μάθει να τρώει, και ξέρετε τι μου απάντησε? Πως ο παιδίατρος της είπε, πως καλύτερα που είναι τόσο αδύνατο, γιατί δεν θα χρειαστεί να κάνει ποτέ δίαιτα η κόρη της!!!

(Είμαι 1000% βέβαιος ότι κανένας παιδίατρος δεν είπε τέτοιο πράγμα, απλώς αυτή έχει εφεύρει αυτήν την επίκληση στην αυθεντία του φανταστικού παιδιάτρου, για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα)

Ο γιός, 2 χρονών, αρπάζει 3-4 φέτες ψωμί την ημέρα, και είναι επίσης αδύνατος και άσιτος... Όλη μέρα, είναι στην αγγαλιά του πατέρα, και τα 2 παιδάκια, ο πατέρας είναι αναπασχόλητος, αλλά έχει εισόδημα από ακίνητα κλπ, κι έτσι δεν δουλεύει... Τα παιδάκια, όλη μέρα τσακώνται, χτυπαει το ένα το άλλο, η κόρη κοιμαται πάνω στον μπαμπά της, κάθε βράδυ, ο γιός κοιμάται αγγαλιά με την μάνα, με κλάμματα ξυπνάνε, με κλάμματα περνάνε όλη μέρα, με κλάμματα καταλήγουν την νυχτα στο κρεβάτι... Η μάνα κάθε τόσο αντιδράει βίαια, χτυπάει τα παιδιά, και αμέσως μετά, τα αγγαλιάζει ξανά... Το ζευγάρι όλη μέρα ζητάει ευθύνες ο ένας από τον άλλον για την κατάσταση αυτή, όταν έχουν ξένους μπροστά παριστάνουν την ευτυχισμένη οικογένεια, και όταν τους ξεμοναχιάσεις, ο ένας κατηγορεί τον άλλον!!!

Τι ελπίδες είχε ένα σκυλάκι, στα χέρια τέτοιων ανθρώπων? Έχετε ξανδεί μαλτεζάκι 2-3 κιλων δεμένο σε αυλή, με αλυσίδα? Είχα σκεφτεί να πάω να το πάρω με το ζόρι, αλλά δεν το έκανα... Ο συζυγος, αφού ήπιε 2-3 ουισκάκια, μου είπε πως αυτή (η σύζυγος) φταίει, διότι δεν ασχολιότανε με τον σκύλο!!! Εσύ τι έκανες? τον ρωτησα...

Εγώ έχω όλη μέρα τα παιδιά πάνω μου κολημένα, τι να έκανα με τον σκύλο? μου απαντησε.

Γιατί τον πήρες εξ αρχής, αφού ήξερες τι γαϊδούρα είναι η γυναίκα σου? Εσύ φταίς!!! του είπα,
κι εκεί τελείωσε η κουβέντα. Αλλαγή θέματος, όταν δεν συμφέρει η εξέλιξη της κουβέντας, σιωπή.

Το σκυλάκι, δικαιούται έναν επικήδειο, ήταν ένα τρισχαριτωμένο πλασματάκι, του άξιζε να ζήσει μια όμορφη ζωή, δεν την βρήκε εδώ, ελπίζω εκεί που πήγε θα βρει κάτι καλύτερο, δεν έφταιξε σε τίποτα για όσα τράβηξε σε αυτόν τον ματαιο κόσμο.

 

[denis]

Προβληματισμός πολύς ... ιδέες ... μπα ...
Απ'ότι λές κιόλας το σκυλάκι είναι το λιγότερο ....

 

[ROTTIE]

Ιδέες για ποιο λόγο βρε Αντώνη? Δυστυχώς το σκυλάκι πέθανε, οπότε οποιαδήποτε ιδέα ή ενέργεια δεν έχει νόημα πλέον...

Τα προβλήματα με τα παιδιά τους είναι θέμα των κοινωνικών υπηρεσιών.

 

[amangos]

Πιστεύεις ότι αυτοί που περιγράφω, είναι οι μοναδικοί τέτοιοι που υπάρχουν?

Σε μια ανάλογη περίπτωση, που βλέπουμε ότι κάποιο σκυλί έχει πέσει σε λάθος χέρια, δεν το κακοποιούν με την έννοια του ξύλου ή των βασανιστηρίων, αλλά οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να αντιληφθούν τις ανάγκες ενός σκύλου, και ακόμα πιο ανίκανοι να τις ικανοποιήσουν, τι μπορούμε να κάνουμε?

(εκτός από το να παρατηρούμε τα γεγονότα, μέχρι να έρθει το μοιραίο και να λέμε: Το έλεγα εγώ!!!)

 

[denis]

Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, δεν υπάρχει το νομικό πλαίσιο ούτε κάποια υπηρεσία να απευθυνθείς, εκτός και αν καταλήξεις στην αυτοδικία.

 

[ROTTIE]

Πιστεύεις ότι αυτοί που περιγράφω, είναι οι μοναδικοί τέτοιοι που υπάρχουν?

Σε μια ανάλογη περίπτωση, που βλέπουμε ότι κάποιο σκυλί έχει πέσει σε λάθος χέρια, δεν το κακοποιούν με την έννοια του ξύλου ή των βασανιστηρίων, αλλά οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να αντιληφθούν τις ανάγκες ενός σκύλου, και ακόμα πιο ανίκανοι να τις ικανοποιήσουν, τι μπορούμε να κάνουμε?

Καταγγελία στη Νομαρχία. Το αν θα υπάρξει ή όχι αποτέλεσμα εξαρτάται από την περίπτωση.

 

[amangos]

Όταν τους έκραξα εγώ, γιατί ο σκύλος ήταν δεμένος με αλυσίδα, μου "εξήγησαν" πως τα παιδιά τους είναι μικρά, 2 και 3 ετών, και το σκυλάκι μπερδεύεται στα πόδια τους, κι έτσι πέφτουν τα παιδιά και χτυπάνε... Το απόγευμα (και καλά) θα το λύνανε, που τα παιδιά παίζουν μέσα στο σπίτι, και το βράδυ το βάζουν κι αυτό μέσα.

Οι άνθρωποι αυτοί έχουν μεγάλη οικονομική επιφάνεια, τι θα έκανε η Νομαρχία, θα πειθότανε και θα έφευγε...

Αντιθέτως, εαν ένας άστεγος φροντίζει έναν σκύλο, πιθανόν να το μαζέψειη Νομαρχία, γιατί θα θεωρεί τον άστεγο σαν ακατάλληλο σκυλοιδιοκτήτη. Όμως η αγάπη, η φροντίδα, το ενδιαφέρον, η ασχολία δεν είναι θέμα οικονομικής άνεσης, είναι θέμα ψυχής.

 

[kango1]

Oταν ήμουν μικρή είχα κλέψει ένα σκυλάκι με μια φιλη μου γιατί είδαμε μπροστά στα ματια μας να το βαράει ο ιδιοκτητης του με ένα ξύλο στο κεφάλι..
Πήγαμε με μια φιλη μου και το λύσαμε από την αλυσίδα του και το πήραμε μαζί μας..
Μετά οι γονείς μας αφού αντιλήφθηκαν το τι κάναμε το γύρισαν πίσω και το ξανάδεσαν...
Ηταν απίστευτη η εικόνα το σκυλάκι να κλαίει και να μας παρακαλάει να γυρίσουμε πίσω να το σώσουμε και εμείς να έχουμε κάνει νομικά το "σωστό" να το καταδικάσουμε..

Μετά από ένα χρόνο τον είδα αδέσποτο..να είναι τρισευτυχισμένος με άλλους 5 αδέσποτους..

χάρηκα παρα πολύ που τον ξανά είδα και ήταν καλά..

Θέλω να πω πως αν μου ξανατύχαινε κάτι τέτοιο και έβλεπα την βια με τα ίδια μου τα ματια ,αν μπορούσα η ίδια να κρατήσω το σκυλάκι για να το σώσω..θα το έκλεβα παλι..ενήλικη πια και εντελώς συνειδητοποιημένη για το τι θα εκανα..