O Σκυλος μου ειναι δουλος

[sir-elric]

που λετε η επιτομη της ηλιθιοτητας που συζω αποφασισε την κυριακη το απογευμα να παει βολτα μονος του! χθες δεν ειχε ερθει οποτε σημερα αποφασισα οτι ηρθε η ωρα να μαζευτη ο αλητηριος.

μετα απο κανα 3 χλμ περπατημα τον βλεπω στο ποιο κοντινο μερος στο σπιτι μου με την καλη του. ειχε κατσει ο κυριο βαραγε καραουλη γιατι ηταν και αλλοι μνηστηρες εκει γυρω. ακουστε ομως το καλητερο ολων -ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΠΙΤΙ, ρε καλε μου ρε χρυσε μου τπτ! επεφτε κατω και δεν σηκωνοταν με τπτ. τελικα πηγα με το αυτοκινητο και τον πηρα.

αναρωτιεμαι ομως μηπως το σκυλι μου αποφασισε οτι θελει να ζησει την ζωη του με την κοντη? μηπως θελει να γινει ενας του δρομου? γιατι και τωρα που μιλαμε στην πορτα καθεται και κλαψουριζει!

 

[Chloe]

Να σου πω. Στειρωμένος δεν είναι. Είναι?
Ε τι τον αφήνεις χρυσέ μου να το σκάει? Κυριακή έφυγε περίμενες να πάει Τρίτη για να τον μαζέψεις? Πώς γνωρίζεις ότι η καλή του δεν κουβαλάει τα εγγόνια σου (ή οποιαδήποτε άλλη σκύλα?)

αναρωτιεμαι ομως μηπως το σκυλι μου αποφασισε οτι θελει να ζησει την ζωη του με την κοντη? μηπως θελει να γινει ενας του δρομου? γιατι και τωρα που μιλαμε στην πορτα καθεται και κλαψουριζει!

Δώσε του εκεί το βιβλιάριο του λογαριασμού όπου μαζεύεις φράγκα για το μέλλον του, πες του "καλή τύχη παιδί μου κι η Παναγιά μαζί σου" και άστο το παλικάρι να ζήσει τη ζωή του!

Ε μα τι να σου πω τώρα...

 

[ΜΑΚΗΣ]

πόσες φορές δεν το εχω σκεφτεί.....................

το μαζευεις απο τον δρόμο, το ταίζεις, το ποτίζεις (ειμαι και απο χωριο) το εμβολιάζεις, το προσέχεις.

και ομως βλέπεις οτι καποια απο αυτά με την πρωτη ευκαιρεία την κάνουν

μήπως τελικά ενω νομίζουμε οτι τους προσφέρουμε τα πάντα δεν τους προφέρουμε τιποτα ουσιώδες???????

 

[sir-elric]

Να σου πω. Στειρωμένος δεν είναι. Είναι?
Ε τι τον αφήνεις χρυσέ μου να το σκάει? Κυριακή έφυγε περίμενες να πάει Τρίτη για να τον μαζέψεις? Πώς γνωρίζεις ότι η καλή του δεν κουβαλάει τα εγγόνια σου (ή οποιαδήποτε άλλη σκύλα?)

οχι δεν ειναι στειρωμενος!
ξερεις εσυ κανεναν να αφηνει τον σκυλο του να το σκαει? οποτε μαλλον ο κυριος με το που βρηκε ευκαιρια σηκωθηκε και εφυγε οπως αντιλαμβανεσαι.

τον ψαχναμε και χθες το πρωϊ αλλα με το αυτοκινητο! σημερα το πηγα περπατωντας με φωνες.

δεν τον γνωριζω αν η καλη του η οποιαδηποτε αλλη κουβαλει τα εγγόνια του.

μήπως τελικά ενω νομίζουμε οτι τους προσφέρουμε τα πάντα δεν τους προφέρουμε τιποτα ουσιώδες???????

αυτο σκεπτομουν! ηταν τοσο "χαρουμενος", τοσο καλα, με κοιταγε με ενα σπαρακτικο βλεμα οταν τον εβαλα μεσα στο αυτοκινητο. που πραγματικα σκεφτηκα εκτος απο νερο και φαι του δινω κατι αλλο που να το εχει πραγματικα αναγκη?

 

[denis]

εκτος απο νερο και φαι του δινω κατι αλλο που να το εχει πραγματικα αναγκη?

Σκέψου αλλά με μέτρο ε? Μην μας γίνει και συνήθεια

Πέραν της πλάκας είσαι τελείως ανεύθυνος και θα γεμίζεις τώρα κουτάβια όλη την περιοχή back street breeder της κακιάς ωρας

 

[ROTTIE]

Και με τι γαμπρό! Με την επιτομή της ηλιθιότητας σε τετραποδη έκδοση!

Εδώ που τα λέμε και παιδί να είχες αν θα του έλεγες ότι ήρθε η ώρα να φύγετε από την παιδική χαρά, την θάλασσα ή το παιδότοπο για να επιστέψετε στο σπίτι, θα στύλωνε τα πόδια κάτω και θα άρχιζε την γκρίνια!

Πέρα από την πλάκα, εμένα τέτοιους είδους φιλοσοφικά ερωτήματα δεν με απασχολούν. Προσφέρω στο σκύλο μου αυτά που θεωρώ σημαντικότερα (φροντίδα, αγάπη, στέγη, τροφή, παιχνίδι, βόλτα) και εκ των πραγμάτων κάποια άλλα (παρέα με άλλα σκυλιά, ζευγάρωμα, περιπλάνηση κτλ) περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Εξάλλου ούτε και εγώ αλλά ούτε και ο σκύλος μου μπορούμε να έχουμε και την πίττα ολόκληρη και το στομάχι γεμάτο. Όλοι κάτι θυσιάζουμε για κατι άλλο.

Φρόντισε να μην στην ξανακοπανησει ο σκυλος και έχε στο νου σου και την καημένη τη σκύλα μήπως είναι έγκυος. Ακόμα καλύτερα, σε περιπτωση που ειναι αδέσποτη, μάζεψε την και πήγαινε την άμεσα στον κτηνίατρο για στείρωση.

 

[Dr.Zhivago]

Αφού είσαι ανίκανος να τον προσέχεις (και να τον περιορίσεις) και αφού φεύγει και κάνει ημίαιμα σκυλάκια δεξιά αριστερά (ή μήπως του έδωσες προφυλακτικά πριν φύγει),
ΠΡΕΠΕΙ να τον στειρώσεις.

Δεν είναι αστείο.

Ερώτηση. Αν ήταν θηλυκό ο τύπος, και σε οίστρο, και σου έφευγε την Κυριακή,
θα τον/την άφηνες μέχρι σήμερα να "χαίρεται" τη ζωή;

Μην γελιέσαι. Σε λατρεύει και σε υπολογίζει ΠΟΛΥ. Απλώς το "μουν* σέρνει καράβι" και ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ δεν θυμάται (και δεν τον νοιάζει) το όνομά του.

Κάποτε είχα τον πιο λιγούρη-κοιλιόδουλο σκύλο της γης. Αναπτήρα να πέταγες στο μπόλ του, θα το κατάπινε και ΜΕΤΑ θα καταλάβαινε πως έκανε βλακεία.

Από καθαρή περιέργεια, μια μέρα που τον ζευγάρωνα (είχε έρθει σπίτι μας η "Ναόμι" των σκύλων) του πρόσφερα ένα από τα αγαπημένα του μπισκοτάκια αμέσως μετά την πράξη.

Περιττό να σου πω πως ΔΕΝ ήθελε ΟΥΤΕ να το δει, παρά μου έριξε ένα βαριεστημένο, αποβλακωμένο, ξεθεωμένο βλέμμα του στύλ:

"Δεν είσαι με τα καλά σου μου φαίνεται....."

Σέρνει καράβι σου λέω!

Αν μπορείς να φροντίσεις για ΟΛΑ του τα παιδιά (και να τους βρήσκεις σπίτια) και αν δεν φοβάσαι μην τον πατήσει αμάξι, φάει φόλα ή κολλήσει κανένα νόσημα, ή τον σπάσουν στο ξύλο άλλοι αρσενικοί, μην αλλάξεις τίποτα στην κατάσταση.

Αλλιώς κάνε κάτι.

Το άσχημο της υπόθεσης είναι πως τώρα που έφυγε και πήρε και τόση επιβράβευση, χλωμό είναι να το ξεχάσει ποτέ. Αν ήθελε μία φορά να σου φεύγει κάποτε, τώρα θα θέλει 400ες.

Κάποιες εμπειρίες είναι ικανές να αλλάξουν τον σκύλο μας για πάντα...

 

[Diogenes]

Αυτά είναι, γυναίκες πες το, θηλυκά πεσ το , όπως θες πες το , πάντως κάνουν τα σκυλιά μας αχάριστα που σκεφτόμαστε να τα πουλήσουμε στο παζάρι

Συμφωνώ με Dr.Zibago

Ίσως θα πρέπει να τον στειρώσεις..
Αν και πάλι θα θέλει να βγαίνει..Δεν ξεχνιέται εύκολο το μωρό

χαχα

 

[Tricky]

To θυληκο που το γνωρισε ? Εχουν σχεσεις απο παλια ?

Ηταν η πρωτη φορα που το σκαει ο σκυλος σου απο το σπιτι ?

 

[amangos]

O μύθος περί νιουμού και καραβιού, πρέπει να καταπέσει άμεσα, θα στείλω το ερώτημα στους Μύθ-μπάστερς, να δούμε τι αποτέλεσμα θα βγάλουν!!!

Εμένα, με εγκατέλειψε 2 φορές, στειρωμένο θηλυκό. Δεν μας εγκαταλείπουν μόνο γιατί θέλουν σεξ, μας εγκαταλείπουν (όταν μπορούν και έχουν και την μαγκιά να το κάνουν) και όταν δεν τους αρέσει η ζωή τους μαζί μας, έστω κι αν μας αγαπάνε!!!

Η Άλντα, την πρώτη φορά, με εγκατέλειψε γιατί δεν γούσταρε τον άλλο σκύλο που είχα. Τότε έμενα κοντά στην παραλία, και είχε καταφύγει στην αμμουδιά, στο Π Φάληρο. Κάθε φορά που πήγαινα βόλτα, με έβρισκε, με ακολουθούσε, αλλά όταν επιστρέφαμε σπίτι, έκανε μεταβολή και γύριζε πίσω στην αμμουδιά. Όσες φορές την έφερα πίσω δεμένη, έκανε υπομονή, το σπίτι ήταν ισόγειο, χωρίς καγκελόπορτα, οπότε με την πρώτη ευκαιρία ή στην επόμενη βόλτα, κρατούσε απόσταση στο τέλος της βόλτας... Αυτό κράτησε περίπου ένα μηνα, μετά... μάζεψε τα μπογαλάκια της και γύρισε!!! Τότε ήταν 3 χρονών περίπου

Πριν 3 χρόνια, περίπου 10 χρονών, όταν μετακόμισα στο σπίτι που μένω τώρα, δεν το συζητούσε η Άλντα, γύριζε πίσω στην παλιά γειτονιά. Την κράτησε σε περιορισμό πάνω από 1 μήνα, και με την πρώτη ευκαιρία, επέστρεψε εκεί που ήθελε... Παρακάλεσα έναν παλιό γείτονα, την έχει στην αυλή του, την έχουν αγαπήσει σαν δικό τους σκυλί, και μια φορά τον μήνα, την επισκέπτομαι, και τρελαίνεται από την χαρά της... Όταν φεύγω, κάνει το κορόιδο, και γυρίζει στο νέο της αφεντικό!!! Διάλεξε μόνη της!!! Άλλωστε, όταν την μάζεψα από τον δρόμο, με αγάπησε, με εμπιστεύτηκε, έγινε φίλη μου κλπ, από επιλογή. Διάφοροι την φρόντιζαν, αυτή προτίμησε εμένα, τότε...

Η Άλντα ήξερε πως να επιβιώσει στον δρόμο, και ήξερε πως να κάνει νέους φίλους για να την φροντίσουν. Τα σκυλιά μας, δεν ξέρουν... Πιθανόν να μας αγαπάνε, πιθανόν να μας ανέχονται διότι δεν εχουν άλλη επολογή.

 

[Dr.Zhivago]

Την Άλντα την είχε ήδη "χαλάσει" η ζωή στον δρόμο πριν την μαζέψεις.

Το έχω δει με 2-3 σκυλιά που μάζεψα και έδωσα σε σπίτια που δεν κατάφεραν να τα περιορίσουν ποτέ. Πάντα περίμεναν ευκαιρία να "την κάνουν".

Η "άλλη επιλογή"/ ελευθερία είναι κακό μάθημα για τον οποιονδήποτε σκύλο.

Έχεις δίκιο πως μας ανέχονται γιατί δεν ξέρουν πως έχουν άλλη επιλογή.
Αλλιώς οι περισσότεροι σκύλοι θα "πηγαινοερχόντουσαν" όποτε ήθελαν.

Δεν τους αδικώ, το σέβομαι, κι εγώ το ίδιο θα έκανα!

Όπως ακριβώς, δεν μπορούν να ξέρουν τις "άλλες επιλογές" αν δεν τους αφήσουμε να τις μάθουν, δεν μπορούν να ξέρουν και τους κινδύνους της ελευθερίας.

Το άσχημο είναι πως συνήθως, όταν τους μάθουν είναι πολύ αργά.
Η Άλντα είναι ΠΟΛΥ τυχερή που έζησε τόσο πολλά χρόνια...

 

[amangos]

Τον πρώτο καιρό, την φιλοξενούσα στο γραφείο μου. Κάθε απόγευμα, που το γραφείο ήταν κλειστό, η Άλντα τριγυρνούσε στην γειτονιά... Περίπου 1 χρόνο κράτησε αυτή η ελευθερία, μετά συνειδητοποίησα πόσο επικίνδυνο ήταν, κι έτσι την έκλεινα μέσα στην αυλή του γραφείου. Όμως αυτή, την κοπάναγε, πάνω από τα κάγκελα. Έτσι, εγώ σήκωσα το ύψος των κάγκελων, αλλά αυτή έβρισκε τον τρόπο. Στο τέλος την αλυσόδεσα, αλλά ένα πρωί, την βρήκα να κρέμεται έξω από την αυλή, τα πίσω πόδια της ήταν σε έκταση, κι έτσι έφταναν να πατήσουν, και το υπόλοιπο βάρος το κρατούσε ο λαιμός της!!!

Το σκυλί για ένα μήνα έβηχε, ποιός ξέρει πόσες ώρες κρατήθηκε έτσι, τότε πήρα την "μεγάλη" απόφαση: καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά 40 χρόνια, σκλαβιά και φυλακή. Από τότε, είχε σπίτι στην αυλή του γραφείου, και η αυλόπορτα ανοιχτή.

Μετά από 2 χρόνια, μετακόμισα σε ένα σπίτι, γύρω στα 10 οικοδομικά τετράγωνα από το γραφείο. Έτσι η Άλντα έμαθε την διαδρομή, και πηγαινοερχόμασταν παρέα, και κατέληξε σπίτι μου.

Μετά πήρα το κουτάβι το ρατβάηλερ, και άρχισαν τα παρατράγουδα...
Όταν πέθανε το ροτβάηλερ, η Άλντα ήταν ο μοναδικός μου σκυλος, για 2 χρόνια περίπου, και ήταν η πιο ευτυχισμένη περίοδος της ζωής της. Μετά, πήρα το κουτάβι το πρέσο, και ξανάρχισε ο ανταγωνισμός και η δεύτερη εγκατάλειψη.

Η Αλντα ήταν πράγματι πάρα πολύ τυχερή, ήταν και πανέξυπνη, πρόσεχε, έπρεπε να την δείτε να περνάει τις διασταυρώσεις!!! Περίμενε τους ανθρώπους, αλλά είχε μάθει να ακολουθεί και τα αυτοκίνητα που κόβανε τον δρόμο απέναντι...

Η Άλντα λάτρευε τα παιδιά μου, δεν πείραζε ούτε κουνούπι, αλλά μια φορά, σε μια παιδική χαρά, ένας παππούς, προφανώς τα είχε σαλεμένα, άρχισε να τσακώνεται με την γυναίκα μου, κι η Άλντα, του γρύλιζε και του γαύγιζε!!! Η Αλντα, το πρόβατο, προσπάθησε να τους προστατεύσει... Ήταν απίστευτο, για κάποιον που ήξερε το σκυλί.

Στο Ιατρικό του Παλαιού Φαλήρου, 4-5 τετράγωνα από το σπίτι μου, είχα μπει για εγχείρηση, και δεν βγήκα... Ακολούθησε την γυναίκα μου πίσω στο σπίτι, και μετά γύρισε μόνη της έξω από το νοσοκομείο, και με περίμενε 3 μέρες!!! Αυτά που διαβάζουμε, εγώ το έζησα με την Άλντα. Κι όμως, αυτό το σκυλί, κάποια στιγμή με εγκατέλειψε!!! Δεν έπαψε όμως ποτέ να με αγαπάει...

Γέρασε τώρα, έχει άσπρασαν τα μουστάκια, άσπρα φρύδια, άσπρισε και το μούσι της, είναι περίπου 15 ετών. Δεν βλέπει πια καλά, δεν πολυακούει, αλλά όταν πλησιάσω, με μυρίζει, και τρελαίνεται από την χαρά της... Με ακολουθεί, αλλά όταν πλησιάσω στο αμάξι για να φύγω, γυρίζει πίσω. Δεν θέλω να την φέρω σπίτι μου, γιατί ξέρω ότι θα φύγει, και τώρα πια δεν θα μπορέσει να φτάσει ζωντανή εκεί που θέλει, γιατί δεν βλέπει και δεν ακούει.

Το καλό είναι πως οι άνθρωποι που την φροντίζουν, ξέρουν τι σκύλος είναι, τι ψυχάρα έχει, και την λατρεύουν. Μακάρι να μπορούσαν πολλά σκυλιά να ζήσουν την ζωή της.

 

[Chloe]

Αντώνη όντως... ευτυχισμένο, ελεύθερο πλάσμα. Και τι απίστευτο σκυλί φαίνεται πως ήταν και είναι ακόμα! Πάνω απ' όλα, όμως, τυχερό... γιατί δυστυχώς ο "εχθρός-άνθρωπος" και οι ασθένειες που τα απειλούν δεν επιτρέπουν στα περισσότερα αδέσποτα / ημιδεσποζόμενα να έχουν τέτοια ζωή.

 

[sofiaklv]

Το έχω δει με 2-3 σκυλιά που μάζεψα και έδωσα σε σπίτια που δεν κατάφεραν να τα περιορίσουν ποτέ. Πάντα περίμεναν ευκαιρία να "την κάνουν".

Η "άλλη επιλογή"/ ελευθερία είναι κακό μάθημα για τον οποιονδήποτε σκύλο.

Όμως αυτή, την κοπάναγε, πάνω από τα κάγκελα. Έτσι, εγώ σήκωσα το ύψος των κάγκελων, αλλά αυτή έβρισκε τον τρόπο. Στο τέλος την αλυσόδεσα, αλλά ένα πρωί, την βρήκα να κρέμεται έξω από την αυλή, τα πίσω πόδια της ήταν σε έκταση, κι έτσι έφταναν να πατήσουν, και το υπόλοιπο βάρος το κρατούσε ο λαιμός της!!!

Το έζησα πρόσφατα........

Ο Μπρούνο δεν ήταν πάντα οικόσιτος σκύλος. Από τεσσάρων μηνών ήταν "φύλακας" στην αλάνα ενός εργοστασίου. Είχε 2,5 στρέματα χώρο να τρέχει, είχε άλλα τρία σκυλιά στο χώρο, είχε το σκυλόσπιτό του, είχε 100 ανθρώπους να μπαινοβγαίνουν κάθε μέρα, όποτε είχε την ευκαιρία το έσκαγε κι έκανε και τις βόλτες του στην περιοχή, φαντάζομαι ότι θα ζευγάρωνε κιόλας όποτε έβρισκε την ευκαιρία, είχε κι εμάς που είχαμε πρόσβαση στο χώρο επειδή δούλευε εκεί ο φίλος μου και πηγαίναμε τα σαββατοκύριακα (ή όποτε το εργοστάσιο ήταν κλειστό για διακοπές) μαζί με τη Ρούμπι για να παίζουν τα σκυλιά ελεύθερα μιας κι ο χώρος προσφερόταν.

Φαΐ του έβαζαν όλοι, ο καθένας όπως και ότι νόμιζε, και τα εμβόλια και γενικά την περίθαλψη του σκύλου όποτε κάτι χρειαζόταν τα αναλάμβανε ο φίλος μου μιας και είχε αποκτήσει ένα δέσιμο με το σκυλί (και μιας και δεν υπήρχε περίπτωση να το αναλάβει κανείς άλλος). Τον πέρναμε μαζί μας και κανένα σαββατοκύριακο, με τον καιρό τον πέρναμε μαζί και στις διακοπές, και ξέρετε τώρα πως γίνεται με τα σκυλιά, αποφασίσαμε (χωρίς να τον ρωτήσουμε είναι η αλήθεια) να τον κάνουμε κατοικίδιο.

Τον "περιορίσαμε" λοιπόν μετά από δυόμισι χρόνια άσωτης ημιδεσποζόμενης ζωής στα στενά όρια του σπιτιού και της αυλής όπου εκτός όλων των άλλων θα έπρεπε να μάθει να μην κάνει ζημιές και γενικά να περιοριστούν κατά πολύ οι ελευθερίες στις οποίες ήταν μαθημένος.

Πέντε μήνες μετά άρχισε να το σκάει. Τόσο του πήρε να βαρεθεί το νέο του περιβάλλον? Μπορεί. Του μύρισε καμιά θυληκιά με οίστρο στη γειτονιά? Μπορεί κι αυτό.
Κλείσαμε κάθε δυνατό άνοιγμα, ψηλώσαμε τα κάγκελα, βάλαμε πλέγματα. Εξακολουθούσε να βγαίνει. Καταλήξαμε να τον δένουμε όποτε φεύγαμε από το σπίτι όσπου ένα βράδυ επιχείρησε να βγει δεμένος και καρφώθηκε στα κάγκελα (τέλος Οκτώβρη αυτό). Έκανε δυο ώρες χειρουργείο για να καθαρίσει και να ράψει ο γιατρός τις πληγές και μιας και ήταν στο τραπέζι αποφασίσαμε να τον στειρώσουμε. Δυο μήνες μετά δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Κάποια στιγμή που νόμιζε ότι λείπαμε από το σπίτι τον τσακώσαμε να προσπαθεί να ξανασκαρφαλώσει στα κάγκελα.

Το ξέρω ότι μας "αγαπάει" με το δικό του σκυλίσιο τρόπο, χαίρεται πολύ όταν είμαστε όλοι μαζί, όταν πάμε βόλτα στο βουνό ή στη θάλασσα, κάνει πολύ ωραία "παρέα" με τη Ρούμπι, είναι η καλύτερή του να σαπίζει δίπλα στο καλοριφέρ ΑΛΛΑ προφανώς δεν του φτάνουν όλα αυτά.

Πολλές φορές εχω αναρωτηθεί αν κάναμε καλά που τον πήραμε από την αλάνα του..................

 

[Dr.Zhivago]

Ωραία όλα αυτά αλλά πιστεύω πως παίζει ΤΕΡΑΣΤΙΟ ρόλο το αν βαριέται (αν τον αφήνεις να βαριέται) ένας σκύλος ή όχι.

Α) ναι είναι κακό να "ξέρει" ότι έχει κι επιλογή ελεύθερης ζωής αλλά
Β) αν πέρναγε τέλεια μπορεί να μην ήθελε να πάει κάπου.

Ο σκύλος που έχω τώρα είναι πολύ παράξενος. Έφυγε μιά φορά (8μηνών) από τον κήπο (για περιπέτειες γενικώς) και τον μάλωσα. Από τότε μέχρι τώρα, επτά μήνες αργότερα. ΔΕΝ φεύγει ο τύπος. Δεν τον αφήνω πολύ μόνο του στον κήπο 2-3 ώρες με τσεκάρισμα κάθε 1-1,5 ώρα (δεν ΠΑΙΖΕΙ να μην ξαναφύγει, σκέφτομαι) αλλά ακόμη δεν το έκανε. Ούτε όταν έφευγε το αδέσποτο Μπρετονάκι που φυλοξενούσαμε για 4 μήνες (αυτό έφευγε συνεχώς!!!) ακολουθούσε!

Δεν ξέρω γιατί.
Ισως, λέω ΙΣΩΣ είναι γιατί κάνουμε πολλές βόλτες και παιχνίδια ΜΑΖΙ κάθε μέρα ανελειπώς....

Κουλό πάντως. Μην το ματιάσω!

 

[sofiaklv]

Τα σκυλιά είναι μόνα τους στον κήπο Δευτέρα με Παρασκευή 8:30πμ - 17:30μμ. Δε γίνεται αλλιώς, πρέπει να πάμε και στις δουλειές μας. Να αφήσω μόνο του μέσα στο σπίτι ένα σκυλί που επί δυόμισι χρόνια ζούσε έξω και που είναι αποδεδειγμένα επιρρεπές σε κάθε λογής ζημιές sorry δεν το κάνω, εκτός κι αν τον έχω δεμένο όλες αυτές τις ώρες σε κανένα καλοριφέρ (που και πάλι κανείς δε μπορεί να μου εγγυηθεί ότι θα το βρω εκεί ). Για να μην είναι μόνος του έξω αφήνω και τη μικρή η οποία πιστέψτε με κόντευε να πάθει κατάθλιψη στην αρχή, αλλά τώρα ούτε που τη νοιάζει. Μόλις δει ότι ετοιμαζόμαστε να φύγουμε βγαίνει πρώτη έξω και πιάνει την αγαπημένη της θέση (έχει δυο -τρεις τέτοιες).

Προφανώς δεν μπορούν να εκτονωθούν αυτές τις ώρες και όσο και να κουραστούν το απόγευμα (κάθε απόγευμα πάνε βόλτα στο βουνό εκτός κι αν ρίχνει καρέκλες), όλη νύχτα σαπίζουν οπότε μια χαρά ξεκούραστα είναι το πρωί.

Η Ρούμπι δεν έχει φύγει ποτέ παρόλο που θα της ήταν πιο εύκολο (είναι μικρότερη σε μέγεθος οπότε θα τρύπωνε από τυχόν ανοίγματα με μεγαλύτερη άνεση). Μέχρι να καταλήξουμε να τον δένουμε φεύγαμε επίτηδες και τη στήναμε κάπου που βλέπαμε το σπίτι μέχρι να τον πιάσουμε στα πράσα. Απλά το σκυλί δε χαμπαριάζει από μάλωμα. Εδώ δε χαμπάριασε που σφάχτηκε (ελπίζαμε ότι μετά από τόσο πόνο και τόση ταλαιπωρία ούτε που θα ξαναπλησίαζε τα κάγκελα).
Τώρα τελευταία που τον έπιασα στα πράσα τον είχε δώσει η μικρή. Μόλις ο μάγκας άρχισε να σκαρφαλώνει εκείνη άρχισε τα γαυγίσματα και βγήκα και τον έπιασα. Κι αυτό έγινε μετά από ούτε 5 λεπτά που είχε φύγει ο φίλος μου από το σπίτι, οπότε η 1-1,5 ώρα είναι πάααααρα πολύς χρόνος αν θέλει πραγματικά να βγει. Απλά έχουμε καταλήξει να έχουμε μονίμως τις κουρτίνες ανοιχτές για να τον τσεκάρουμε με κάθε ευκαιρία.

 

[Chloe]

Ρε γαμώ το άγχος κι αυτό... :-|
Να το προσθέσουμε στα συν των μικρόσωμων σκύλων

 

[Νικος]

τον τελευταιο μηνα εχω βρει μια δασικη εκταση (εκπληκτικα ωριμο δασος και ομορφο 10' απο το σπιτι μου με αμαξι ) στο ορος αιγαλεω και παω εκει τα σκυλια μου βολτα οπως και πολυ κυνηγοι για εκπαιδευση αν και αυτοι πανε εξω απο το δασος ,

τελως παντων πριν 5 ημερες 2 κυνηγοι μολις εφτασαν και κατεβασαν τα σκυλια τους ... ενω του ενος το σκυλι εκατσε διπλα του , του αλλου που ειχε 2 σκυλια αρχισαν να τρεχουν μακρια του αυτος τα φωναζε αλλα αυτα δεν γυρισαν και εφυγαν γραμμη για το δασος και ο ιδιοκτητης αρχισε να τα ψαχνει με το αμαξι απο τον δρομο

σημερα στην βολτα τα ειδα μονα τους στο δασος αλλα με φοβηθηκαν και εφυγαν
τα σκυλια αυτα ηταν σιγουρα τα δικα του και ΔΕΝ υπηρχε ουτε ενα αμαξι κυνηγου γυρω

δεν ειναι τυχαιο οτι τα σκυλια ηταν και τα δυο του ιδιου ιδιοκτητη ουτε οτι δεν γυρισαν οταν τα φωναζε τα σκυλια αυτα μαλλον επελεξαν να φυγουν

τωρα τι τρωνε τοσες μερες δεν ξερω ειναι και σεττερ και δεν μπορεσα να δω αν ειναι αδυνατα αφου εχουν αρκετο τριχωμα
ας ελπισουμε οτι θα την βγαλουν

 

[Dr.Zhivago]

Ρε γαμώ το άγχος κι αυτό... :-|
Να το προσθέσουμε στα συν των μικρόσωμων σκύλων

Αυτο πού κολλάει;

Ξέρεις πόσο άγχος είχα με το μικρό επανιέλ, μην βρει τρύπες και ξεφύγει (από μέρη που ο μεγάλος σκύλος δεν θα χώραγε.
Τζάμπα ανησυχούσα βέβαια, γιατί απλά ΠΗΔΑΓΕ την μάντρα (δέν έμπαινε στον κόπο να ψάξει για τρύπες).

Τα μικρά φεύγουν ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΑ. Λογικό, αφού χωρούν πιο εύκολα παντού...

 

[Chloe]

Σωστή Dr. Zhivago. Ανακαλώ