Ομάδα 2: Πίντσερ & Σνάουτσερ, Μολοσσοειδείς & Ελβετικοί Ορεινοί Σκύλοι & Βοοφύλακες
Υποομάδα: 1 Πίντσερ & Σνάουτσερ
Χώρα προέλευσης: Γερμανία
Αριθμός Προτύπου (F.C.I.-Standard No.) 143
Χρονολογία έκδοσης ισχύοντος προτύπου : 14/02/1994
Χρησιμότητα: Σκύλος συντροφιάς, προστασίας & εργασίας
Με εξετάσεις εργασίας
Η φυλή έκανε τα πρώτα της βήματα στην Γερμανία, περί τα 1890, παίρνοντας το όνομα της από τον εμπνευστή της Karl Friedrich Louis Dobermann (02.01.1834 – 09.06.1894), στην πόλη της Απόλντα (κοντά στην Λειψία). Το Ντόμπερμανν είναι η μόνη Γερμανική φυλή η οποία φέρει το όνομα του δημιουργού της. Ο Λούις Ντόμπερμανν ξεκίνησε να φτιάξει τη φυλή θέλοντας να καλύψει κάποιες ανάγκες προστασίας που είχε και θέλοντας να δημιουργήσει τον απόλυτο, για την εποχή, σκύλο προστασίας. Πιστεύεται ότι ήταν φοροσυλλέκτης, διαχειριστής σφαγείου και μερικής απασχόλησης κυνοσυλλέκτης (μπόγιας), νομίμως εντεταλμένος να περισυλλέγει αδέσποτους σκύλους. Εξέθρεψε ζώα από το κυνοκομείο του που ήταν ιδιαίτερα οξύθυμα. Τα αποκαλούμενα “χασαπόσκυλα”, τα οποία ήδη θεωρούνταν σχετικώς καθαρόαιμη φυλή κατά την εποχή εκείνη, έπαιξαν ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην δημιουργία της φυλής των Ντόμπερμαν. Αυτοί οι σκύλοι ήταν ένας πρώιμος τύπος Ρόττβαϊλερ (Rottweiler), διασταυρωμένοι με έναν τύπο ποιμενικού που υπήρχε στη Θουριγκία και ήταν μαύρος με πύρινα σημάδια.
Ο Herr Dobermann εξέθρεψε αυτό το “μείγμα” σκύλων στην δεκαετία του 1870. Το βάρος της εκτροφής του το έριξε στο χαρακτήρα για να αποκτήσει έναν σκύλο, όπως τον χρειαζόταν, δυνατό, ατρόμητο, ρωμαλέο. Άλλες φυλές που συνέβαλαν στην δημιουργία αυτής της καταπληκτικής φυλής ήταν το Μάντσεστερ Τέρριερ (Manchester Terrier) και το Μπωσερόν (Beauceron). Λέγεται πως αργότερα, όταν την φυλή ανέλαβε ο Otto Goeller, προστέθηκε και το Γκρέυχαουντ (Greyhound) στις φυλές που τελειοποίησαν το Ντόμπερμανν.
Απόψεις για την δημιουργία της φυλής υπάρχουν πολλές και ποικίλες, αλλά όπως και ο ίδιος ο υιός του Louis Dobermann έχει πει “Ο πατέρας μου, ότι έκανε, το έκανε πίσω από κλειστές πόρτες”.
Το 1899 (είχαν περάσει πέντε χρόνια από το θάνατο του Louis Dobermann), ο Otto Goeller ίδρυσε τον θρυλικό όμιλο της φυλής Ντόμπερμανν με έδρα την Απόλντα. Μετά από μεγάλο αγώνα δημοσιεύουν οι εκτροφείς το πρώτο επίσημο πρότυπο της φυλής και παράλληλα αποφασίζουν ομόφωνα το όνομα φυλής ως Ντόμπερμανν Πίντσερ, διότι μέχρι τότε άλλαζε συνεχώς ονομασία. Το όνομα που επικρατούσε ήταν «τα σκυλιά του Ντόμπερμανν». Ένα χρόνο, μετά αναγνωρίζεται η φυλή επίσημα ως καθαρόαιμη, αλλά με χρώμα δεκτό μόνο το μαύρο πύρινο. Την επόμενη χρονιά, το 1901, γίνονται δεκτά το γκρι μπλε πύρινο όπως και το καστανό πύρινο, διότι εμφανίζονταν αρκετά πύρινα σε αυτούς τους χρωματισμούς.
Η δημοτικότητα του Doberman εκτοξεύτηκε πολύ γρήγορα και σύντομα άρχισαν να εξάγονται σε όλο τον κόσμο. Το 1904 είχαν αποσταλεί στην Ολλανδία και από εκεί έφτασαν γρήγορα μέχρι την Ινδονησία. Οι περισσότερες από τις ευρωπαϊκές χώρες τα εισήγαγαν, και το 1907 μερικά Dobermanns πήγαν στη Ρωσία. Το 1919 ιδρύθηκε το Αυστριακό Doberman Pinscher Club.
Μετά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο οι Γερμανοί εκτροφείς άρχισαν με μεγάλο σθένος να αναδομούν την αναπαραγωγής τους. Το 1921 στην έκθεση Sieger στο Μόναχο, 119 Dobermanns θεωρήθηκαν εξαιρετικά. Μόλις 1 χρόνο αργότερα 223 σκυλιά εκπροσώπησαν τη φυλή στην έκθεση Sieger στο Βερολίνο. Ο William Sidney Shmidt παρατήρησε ότι «η φυλή είχε φτάσει σχεδόν την τελειότητα».
Το 1921 οι Αμερικανοί είχαν ήδη κάποια εξαιρετικά Dobermanns. Πολλά από αυτά είχαν εισαχθεί από την Ολλανδία και αργότερα από τη Γερμανία, την Ελβετία και τη Ρωσία. Τότε ιδρύθηκε και το Αμερικανικό Dobermann Pinscher Club.
Η εκτεταμένη χρήση τους στα αστυνομικά καθήκοντα οδήγησε στο προσωνύμιο “σκύλος χωροφύλακας”. Χρησιμοποιούνταν ακόμα και στο κυνήγι για τον έλεγχο μεγάλων επιβλαβών τρωκτικών. Σε αυτές τις συνθήκες ήταν επόμενο ότι το Ντόμπερμανν αναγνωρίσθηκε επίσημα σαν αστυνομικός σκύλος περί τις αρχές του αιώνα. Η φυλή Ντόμπερμανν επιζητεί ένα μέσου μεγέθους, πανίσχυρο, μυώδη σκύλο. Παρά τη μάζα του είναι κομψός και αριστοκρατικός, κάτι εμφανές στις γραμμές του σώματός του. Πρέπει να είναι εξαιρετικά κατάλληλος ως σύντροφος, σκύλος προστασίας και εργασίας και επίσης ως οικογενειακός σκύλος.
Γενική Εμφάνιση: Το Ντόμπερμανν είναι μέσου μεγέθους, ισχυρής και μυώδους κατασκευής. Με τις κομψές γραμμές του σώματος, την περήφανη κορμοστασιά και την αποφασιστική του έκφραση, συμμορφώνεται προς την ιδανική (ιδεατή) εικόνα του σκύλου.
Σημαντικές Αναλογίες: Το σώμα του Ντόμπερμανν δείχνει σχεδόν τετράγωνο, ιδιαίτερα στ’ αρσενικά. Το μήκος του σώματος που μετριέται από την άρθρωση του ώμου έως το πίσω άκρο της λεκάνης δεν είναι πάνω από 5% μακρύτερο του ύψους από το ακρώμιο έως το έδαφος στους αρσενικούς και έως 10% στα θηλυκά.
Συμπεριφορά και Ταμπεραμέντο: Η διάθεση του Ντόμπερμανν είναι φιλική και ήρεμη, πολύ αφοσιωμένο στην οικογένεια και αγαπά τα παιδιά. Μέσο ταμπεραμέντο και μέση οξύτης (διέγερση) είναι επιθυμητή. Μέσο επίπεδο ερεθισμού είναι το ζητούμενο, με καλή επαφή με τον ιδιοκτήτη. Εύκολα εκπαιδεύσιμο, το Ντόμπερμανν απολαμβάνει την εργασία και έχει καλή εργασιακή ικανότητα, θάρρος και σκληρότητα. Οι ιδιαίτερες αρετές της αυτοπεποίθησης, της επιμονής και της τόλμης, όπως επίσης και η προσαρμοστικότητα και η θέληση για ένταξη στο κοινωνικό περιβάλλον είναι απαιτούμενες.
Κεφάλι: Το κρανίο είναι ισχυρό και σε αναλογία με το σώμα. Σε κάτοψη, η κεφαλή έχει σχήμα επιπεδόληκτης σφήνας. Σε εμπρόσθια όψη, η γραμμή του «στέμματος» (οροφή του κρανίου) είναι σχεδόν επίπεδη, χωρίς να πέφτει προς τα αφτιά εκατέρωθεν. Η γραμμή του ρύγχους εκτείνεται σχεδόν ευθεία προς την άνω γραμμή του κρανίου, το οποίο πέφτει απαλά στρογγυλεμένο στη γραμμή του αυχένα. Τα υπερόφρυα τόξα είναι ανεπτυγμένα χωρίς να προεξέχουν. Η μετωπική αύλακα παραμένει ορατή. Η ινιακή προεξοχή δεν είναι έντονη. Σε εμπρόσθια και πλάγια όψη, οι πλευρές της κεφαλής δεν προεξέχουν. Η ελαφρά προεξοχή μεταξύ του πίσω τμήματος της άνω γνάθου και του ζυγωματικού πρέπει να ευρίσκεται σε αρμονία με το συνολικό μήκος της κεφαλής. Οι μύες της κεφαλής είναι καλά ανεπτυγμένοι. Το στοπ (ρινομετωπική γωνία) είναι ελαφρύ αλλά εμφανώς ανεπτυγμένο.
Μύτη: Ρουθούνια καλά ανεπτυγμένα, περισσότερο φαρδιά παρά στρογγυλά, με μεγάλα ανοίγματα και χωρίς γενικά να προεξέχουν. Μαύροι στα μαύρα σκυλιά. Στα καστανά, αναλόγως ανοικτότερες αποχρώσεις.
Ρύγχος: Το ρύγχος πρέπει να βρίσκεται στη σωστή αναλογία με το κρανίο και να είναι ισχυρά ανεπτυγμένο. Το ρύγχος πρέπει να είναι βαθύ. Το άνοιγμα του στόματος είναι βαθύ, φθάνοντας τους γομφίους. Καλό εύρος ρύγχους πρέπει επίσης να είναι παρόν στην περιοχή των άνω και κάτω κυνόδοντων.
Χείλη: Είναι σφικτά και εφαρμόζουν σφιχτά πάνω στη γνάθο, εξασφαλίζοντας σφικτό κλείσιμο στόματος. Η χρωστική των ούλων είναι σκουρόχρωμη. Σε καστανά σκυλιά αναλόγως ανοικτότερη απόχρωση.
Γνάθοι & Δόντια: Άνω και κάτω σιαγόνες γεμάτες δύναμη, ψαλιδωτό δάγκωμα, 42 δόντια σωστά τοποθετημένα και κανονικού μεγέθους.
Μάτια: Μέσου μεγέθους, οβάλ (ωοειδή) και σκουρόχρωμα. Ανοικτότερες αποχρώσεις επιτρέπονται στα καστανά σκυλιά. Σφικτά βλέφαρα. Βλεφαρίδες καλυμμένες από τρίχωμα. Αλωπεκία (απουσία τριχών) γύρω στο περίγραμμα του ματιού είναι πολύ ανεπιθύμητη.
Αυτιά: Το αυτί που είναι ψηλά τοποθετημένο, φέρεται όρθιο και κομμένο σε μήκος εναρμονισμένο με το κεφάλι. Σε χώρες όπου το κόψιμο των αυτιών απαγορεύεται, το άκοπο (φυσικό) αυτί επιτρέπεται εξίσου (προτιμάται μέτριο μέγεθος και η εμπρόσθια άκρη να πέφτει κοντά στις παρειές).
Λαιμός: Πρέπει να έχει καλό μήκος και να είναι εναρμονισμένος (σε αναλογία) με το σώμα και την κεφαλή. Είναι «στεγνός» και μυώδης. Το περίγραμμά του υψώνεται προοδευτικά και καμπυλώνει απαλά. Το κράτημα του λαιμού είναι όρθιο και φανερώνει μεγάλη «αρχοντιά» (ευγένεια).
Σώμα: Ακρώμια: Διαγράφονται έντονα σε ύψος και μήκος, ιδίως στους αρσενικούς κι επομένως καθορίζουν την κλίση της ραχιαίας γραμμής που υψώνεται από τους γοφούς προς τ’ ακρώμια.
Ράχη: Κοντή και σφικτή, καλού εύρους και πολύ μυώδης. Η θηλυκιά μπορεί να είναι ελαφρώς μακρύτερη στην οσφύ επειδή χρειάζεται χώρο για θηλασμό.
Γοφοί: Πέφτουν ελαφρά, σχεδόν ανεπαίσθητα από την κορυφή των γοφών προς την ουρά και δείχνουν καλώς στρογγυλεμένοι, χωρίς να είναι ίσιοι ούτε αισθητά επικλινείς, καλού εύρους και πολύ μυώδεις.
Στήθος: Μήκος κι εύρος του στήθους πρέπει να είναι στη σωστή αναλογία με το μήκος του σώματος. Το βάθος, με ελαφρώς τοξωτά πλευρά, πρέπει να είναι περίπου το 50% του ύψους του σκύλου στο ακρώμιο. Το στήθος έχει καλό εύρος, με ιδιαίτερα καλό ανεπτυγμένο προστέρνο.
Κάτω γραμμή σώματος: Από το κάτω τμήμα της ξιφοειδούς απόφυσης έως τη λεκάνη, η γραμμή είναι αισθητά ανασηκωμένη.
Ουρά: Ψηλά τοποθετημένη και κομμένη κοντή. Με δύο περίπου κοκκυγικούς σπονδύλους να παραμένουν εμφανείς. Σε χώρες όπου ο ακρωτηριασμός της ουράς δεν επιτρέπεται από το νόμο, η ουρά μπορεί να αφήνεται φυσική (άκοπη).
Εμπρόσθια άκρα: Τα εμπρός σκέλη, όπως φαίνονται από κάθε πλευρά, είναι σχεδόν ολόισια, κάθετα στο έδαφος και ισχυρά ανεπτυγμένα.
Ώμοι: Οι ωμοπλάτες φέρονται σφικτά πάνω στο θώρακα και οι δύο πλευρές της ωμοπλάτης είναι πολύ μυώδεις και φθάνουν πάνω από την κορυφή των θωρακικών σπονδύλων, αποκλίνοντας όσο γίνεται περισσότερο και καλά τοποθετημένες προς τα πίσω. Η γωνία ως προς την οριζόντιο είναι περίπου 50%.
Βραχίονας: Καλού μήκους, πολύ μυώδης. Η γωνία του ως προς την ωμοπλάτη είναι περίπου 105° έως 110°.
Αγκώνας: Σφικτός, δεν γυρίζει προς τα έξω.
Σκέλος: Ισχυρό και ίσιο. Πολύ μυώδες. Μήκος σε αρμονία με το σύνολο του σώματος.
Καρπός: Ισχυρός.
Μετακάρπια: Ισχυρά οστά, ίσια όπως φαίνεται από εμπρός. Σε πλάγια όψη, μόνον ελαφρά επικλινή, 10° κατά μέγιστο όριο.
Πατούσες : Τα πέλματα είναι κοντά και σφικτά. Τα δάκτυλα καμπυλώνουν προς τα πάνω (σαν της γάτας). Νύχια κοντά και μαύρα.
Πίσω άκρα: Όταν βλέπουμε από πίσω το Ντόμπερμανν, δείχνει, λόγω των καλώς ανεπτυγμένων μυών της λεκάνης στα ισχία και τους γοφούς, φαρδύ και στρογγυλεμένο. Οι μυς που διατρέχουν την περιοχή από τη λεκάνη προς το μηρό και την κνήμη, έχουν ως αποτέλεσμα καλή ανάπτυξη σε εύρος, όπως και στην περιοχή του μηρού, στην άρθρωση του γόνατος και στην κνήμη. Τα ισχυρά πίσω σκέλη είναι ίσια και στέκονται παράλληλα.
Μηρός: Καλού μήκους και εύρους, πολύ μυώδης. Καλή γωνίωση στην άρθρωση καθώς και στην επιγονατίδα. Γωνία ως προς την οριζόντιο μεταξύ 80° έως 85°.
Γόνατο: Η άρθρωση είναι ισχυρή και σχηματίζεται από τον μηρό και την κνήμη καθώς και την επιγονατίδα. Η γωνίωση στο γόνατο είναι περίπου 130°.
Κνήμη: Μέσου μήκους και σε αρμονία με το συνολικό μήκος του πίσω σκέλους.
Ταρσός: Μέσης ισχύος και παράλληλοι. Η κνήμη συνδέεται με το μετατάρσιο στην άρθρωση του ταρσού (γωνία περίπου 140°).
Μετατάρσιο: Κοντό και κάθετο προς το έδαφος.
Πατούσα: Όπως στα εμπρός, τα δάκτυλα των πίσω πελμάτων είναι κοντά, καμπυλωτά και κλειστά. Νύχια κοντά και μαύρα.
Κίνηση: Η κίνηση είναι ιδιαίτερα σημαντική για την εργασιακή ικανότητα και για την εξωτερική εμφάνιση, επίσης. Το βήμα είναι ελαστικό, κομψό, ευέλικτο, ελεύθερο (άνετο) και καλύπτει έδαφος. Τα εμπρός σκέλη εκτείνονται προς τα έξω όσο περισσότερο είναι δυνατόν. Το πίσω άκρο παρέχει μεγάλης έκτασης και απαραίτητα ελαστική ώθηση. Το εμπρός σκέλος τής μιας πλευράς και το πίσω της άλλης, κινούνται προς τα εμπρός ταυτόχρονα. Πρέπει να υπάρχει σταθερότητα στη ράχη, τους τένοντες, τους συνδέσμους και τις αρθρώσεις.
Δέρμα: Το δέρμα ταιριάζει σφικτά παντού και είναι καλής χρωστικής.
Τρίχωμα: Η τρίχα είναι κοντή, σκληρή και χοντρή. Σφικτή και λεία και είναι ομοιόμορφα κατανεμημένη πάνω σε όλη την επιφάνεια. Υποτρίχωμα δεν επιτρέπεται.
Χρώμα: Το χρώμα είναι μαύρο ή καστανό, με κόκκινα της σκουριάς (πύρινα), ευκρινώς καθορισμένα και διαυγή σημάδια. Σημάδια στο ρύγχος, κηλίδες στις παρειές και στην κορυφή των φρυδιών, στο λάρυγγα, δύο σημάδια στο εμπρός μέρος του στήθους, στα μετακάρπια, τα μετατάρσια και τα πόδια, το εσωτερικό των μηρών, τους βραχίονες και κάτω από την ουρά.
Ύψος: Στο ανώτατο σημείο των ακρωμίων
Αρσενικοί : 68 – 72 εκ.
Θηλυκές : 63 – 68 εκ.
Τα μεσαία ύψη είναι επιθυμητά.
Βάρος:
Αρσενικοί : περίπου 40 – 45 κιλά
Θηλυκές : περίπου 32 – 35 κιλά
Σφάλματα: Κάθε απομάκρυνση από τα προαναφερθέντα σημεία πρέπει να θεωρείται ελάττωμα και η αυστηρότης με την οποία το σφάλμα πρέπει να αντιμετωπίζεται, να είναι ακριβή αναλογία με το βαθμό της απόκλισης.
Γενική Εμφάνιση: Αντιστροφή της σεξουαλικής εντυπώσεως. Υπερβολικό βάρος. Υπερβολικό μήκος σκελών. Αδύναμα οστά.
Κεφαλή: Πολύ βαριά. Πολύ στενή. Πολύ κοντή. Πολύ μακριά. Υπερβολικό ή λίγο στοπ. Ρωμαϊκή (κυρτή) μύτη. Κακή κλίση της κορυφής του κρανίου. Αδύναμη κάτω γνάθος.
Στρογγυλά ή σχιστά μάτια. Ανοιχτόχρωμο μάτι. Παρειές πολύ βαριές. Χαλαρά χείλη. Μάτια πολύ ανοιχτά ή πολύ βαθιά στις κόγχες. Αυτί πολύ ψηλά ή πολύ χαμηλά τοποθετημένο. Ανοιχτή (χαλαρή) γωνία στόματος.
Λαιμός: Ελαφρώς βραχύς. Πολύ βραχύς. Χαλαρό δέρμα γύρω στο λάρυγγα. Προγούλι. Πολύ μακρύς (όχι σε αρμονία). Αδύναμος λαιμός.
Σώμα: Ράχη όχι σφικτή. Πεσμένοι γοφοί. Κοίλη ράχη. Κυρτή ράχη. Ανεπαρκής ή υπερβολική καμπύλη πλευρών. Ανεπαρκές βάθος ή εύρος θώρακα. Ράχη πολύ μακριά στο σύνολο. Ανεπαρκής ανάπτυξη στήθους εμπρός (προστέρνου). Έμφυση ουράς πολύ ψηλά ή πολύ χαμηλά. Πολύ λίγο ή υπερβολικά ανασηκωμένο υπογάστριο.
Μέλη & άκρα: Λίγη ή υπερβολική γωνίωση εμπρός ή πίσω σκελών. Χαλαροί αγκώνες. Αποκλίσεις από την τυπική στάση και μήκος των οστών και των αρθρώσεων ή συνδέσμων. Πόδια πολύ κοντά το ένα στο άλλο ή πολύ ανοιχτά . Συγκλίνοντες ταρσοί (αγελάδας), ανοιχτοί ή απλωμένοι (χαλαροί) ταρσοί. Ανοιχτά ή μαλακά πέλματα, στραβά δάκτυλα και ανοιχτόχρωμα νύχια.
Τρίχωμα: Σημάδια πολύ ανοιχτόχρωμα ή όχι σαφώς καθορισμένα. “Μουτζουρωμένα” (σβησμένα) σημάδια. Μάσκα υπερβολικά σκουρόχρωμη. Μεγάλη μαύρη κηλίδα στα σκέλη. Σημάδια στο στήθος ελάχιστα ορατά ( δυσδιάκριτα ) ή πολύ μεγάλα. Τρίχα μακριά μαλακή, σγουρή ή θαμπή ή ξηρή. Λεπτό τρίχωμα. Άτριχες περιοχές. Μεγάλες “τούφες” τριχώματος, ιδιαιτέρως πάνω στο σώμα. Εμφανές υποτρίχωμα.
Χαρακτήρας: Ανεπαρκής αυτοπεποίθηση. Πολύ υψηλό ταμπεραμέντο. Πολύ υψηλή οξύτης. Πολύ υψηλό ή πολύ χαμηλό όριο ερεθισμού και αντίδρασης.
Μέγεθος: Απόκλιση μεγέθους έως και δύο εκατοστόμετρα από το πρότυπο πρέπει να επιφέρει υποβάθμιση του χαρακτηρισμού ποιότητας (αξιολόγηση).
Κίνηση: Ασταθής. Περιορισμένο ή σφιγμένο βήμα. Πλαγιοσυγχρονισμός (βήμα “καμήλας”).
ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ
Γενικά: Έντονη αναστροφή των σεξουαλικών χαρακτηριστικών και εντυπώσεων.
Μάτια: Κίτρινα μάτια (αρπακτικού πτηνού). Διαυγές ή υδατόχρωμο μάτι.
Οδοντοστοιχία: Προγναθισμός. Επίπεδο δάγκωμα (λαβιδοντία). Υπογναθισμός. Έλλειψη (απουσία) δοντιών.
Τρίχωμα: Λευκά σημάδια. Έντονα μακρύ και κυματιστό τρίχωμα. Έντονα λεπτό τρίχωμα ή μεγάλες άτριχες περιοχές.
Χαρακτήρας: Νευρικά και επιθετικά ζώα.
Μέγεθος: Σκύλοι περισσότερο από δύο εκατοστά πάνω ή κάτω από το πρότυπο.
Σημείωση: Τα αρσενικά ζώα θα πρέπει να έχουν δύο εμφανώς φυσιολογικούς όρχεις, πλήρως κατεβασμένους στο όσχεο.
