Η πρωινή μας βόλτα σκυλοβόλτα γίνεται στο μπαλκόνι. Τους ανοίγω να βγουν για 15-20 λεπτα κι όταν έχει καλό καιρό φτιάχνω το καφεδάκι μου και κάθομαι να το πιώ χαζολογόντας. Η μπαλκονόπορτα ανοιχτή και οι σκύλοι μπαινοβγαίνουν ανάλογα την διάθεσή τους.
Στο μπαλκόνι υπάρχουν αρκετές γλάστρες με διάφορα φυτά. Γενικά, επειδή οι σκύλοι δεν μένουν έξω πολύ ώρα μόνοι τους, δεν πειράζουν τα φυτά, τα πεσμένα φύλλα όμως τα παίρνουν και τα μασουλάνε. Πολλές φορές κλέβει ο ένας από τον άλλο. (Τα φύλλα της λεμονιάς με βολεύουν κιόλας, μυρίζει το στόμα τους φρεσκάδα λεμονιού!)
Πριν 2-3 χρόνια, τέτοια εποχή έκανε πολύ καλό καιρό, έχω κάτσει το λοιπόν στην καρεκλιτσα μου, με το τραπεζάκι από δίπλα, το κινητάκι στο χέρι, στο μπαλκόνι να πιώ τον καφέ μου. Πιθανόν να μελετούσα δημοσιεύσεις στο ντογκφόρουμ! Οι σκύλοι όπως συνήθως μπαινοβγαίνουν.
Στο τραπεζάκι παλιότερα είχα επάνω μια ρηχή αλλά φαρδυά γλάστρα με τρία κακτάκια. Έπιανε αρκετό χώρο στο τραπέζι οπότε μετακόμισε στο πάτωμα αφού είχα τσεκάρει ότι κανένας σκύλος δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα μαζί της. Για λίγες μέρες την πλησίαζαν, την μύριζαν, αλλά μέχρι εκεί.
Οι κάκτοι ήταν στο πάτωμα 1-2 χρόνια, στο ίδιο σημείο.
Έχω ηδη πιεί που λέτε το μισό καφεδάκι μου και χαζεύω στο κινητό μέχρι που νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν είναι σωστό...
Σηκώνω το βλέμμα από το κινητό και κοιτάω τριγύρω. Οι σκύλοι είναι όλοι μέσα κανένας έξω, περίεργο. Περιμένω μερικές στιγμές και όπως κοιτάω πέφτει το μάτι μου στη γλάστρα, τα κακτάκια είναι 2 αντί για 3!!
Στη θέση του 3ου είναι μια τρύπα στο χώμα!!
Πετάγομαι από την καρέκλα και πάω προς τα μέσα. Όπως φτάνω και πέφτει η σκιά μου από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα στο σαλόνι, βλέπω στη μέση του πατώματος τον λαβωμένο κάκτο και γιόρκια να σκορπίζουν μακριά του!
Ρε σεις, τον κάκτο;;
Δεν ξέρω ποιος τον ξερίζωσε (υποψιάζομαι τον Τζίμη) αλλά χωματάκι δοκίμασαν-μύρισαν όλοι!
Πάω στον κάκτο και ήταν μασουλημένος! Έλειπαν κοντά 3 πόντοι από την κορυφή!
Ρε, ο κάκτος αυτός είχε μακριά και σκληρά αγκάθια, πάτε καλά;;
Ελέγχω ολονών τα στόματα, αίμα και αγκάθια ευτυχώς κανείς! Παίρνω τον κτηνίατρο τηλέφωνο και μου λέει απλά παρακολουθείς για τις επόμενες 2-3 μερες. Δεν υπάρχει τρόπος να δούμε αν έχει κολλήσει αγκάθι πιο χαμηλά στο λαιμό.
Το ότι δεν έχουν αίμα, δεν δείχνει να τους ενοχλεί κάτι στο στόμα, δεν θέλουν να κάνουν εμετό κτλ. είναι καλό σημάδι.
Ε, τον κάκτο τον παράχωσα ξανά στη θέση του, οι σκύλοι μια βδομάδα μετά δεν παρουσίαζαν τίποτα ανησυχητικό, ο κάκτος ξεράθηκε και πέθανε.
Με, ρε σεις, τον κάκτο...;
Στο μπαλκόνι υπάρχουν αρκετές γλάστρες με διάφορα φυτά. Γενικά, επειδή οι σκύλοι δεν μένουν έξω πολύ ώρα μόνοι τους, δεν πειράζουν τα φυτά, τα πεσμένα φύλλα όμως τα παίρνουν και τα μασουλάνε. Πολλές φορές κλέβει ο ένας από τον άλλο. (Τα φύλλα της λεμονιάς με βολεύουν κιόλας, μυρίζει το στόμα τους φρεσκάδα λεμονιού!)
Πριν 2-3 χρόνια, τέτοια εποχή έκανε πολύ καλό καιρό, έχω κάτσει το λοιπόν στην καρεκλιτσα μου, με το τραπεζάκι από δίπλα, το κινητάκι στο χέρι, στο μπαλκόνι να πιώ τον καφέ μου. Πιθανόν να μελετούσα δημοσιεύσεις στο ντογκφόρουμ! Οι σκύλοι όπως συνήθως μπαινοβγαίνουν.
Στο τραπεζάκι παλιότερα είχα επάνω μια ρηχή αλλά φαρδυά γλάστρα με τρία κακτάκια. Έπιανε αρκετό χώρο στο τραπέζι οπότε μετακόμισε στο πάτωμα αφού είχα τσεκάρει ότι κανένας σκύλος δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα μαζί της. Για λίγες μέρες την πλησίαζαν, την μύριζαν, αλλά μέχρι εκεί.
Οι κάκτοι ήταν στο πάτωμα 1-2 χρόνια, στο ίδιο σημείο.
Έχω ηδη πιεί που λέτε το μισό καφεδάκι μου και χαζεύω στο κινητό μέχρι που νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν είναι σωστό...
Σηκώνω το βλέμμα από το κινητό και κοιτάω τριγύρω. Οι σκύλοι είναι όλοι μέσα κανένας έξω, περίεργο. Περιμένω μερικές στιγμές και όπως κοιτάω πέφτει το μάτι μου στη γλάστρα, τα κακτάκια είναι 2 αντί για 3!!
Στη θέση του 3ου είναι μια τρύπα στο χώμα!!
Πετάγομαι από την καρέκλα και πάω προς τα μέσα. Όπως φτάνω και πέφτει η σκιά μου από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα στο σαλόνι, βλέπω στη μέση του πατώματος τον λαβωμένο κάκτο και γιόρκια να σκορπίζουν μακριά του!
Ρε σεις, τον κάκτο;;
Δεν ξέρω ποιος τον ξερίζωσε (υποψιάζομαι τον Τζίμη) αλλά χωματάκι δοκίμασαν-μύρισαν όλοι!
Πάω στον κάκτο και ήταν μασουλημένος! Έλειπαν κοντά 3 πόντοι από την κορυφή!
Ρε, ο κάκτος αυτός είχε μακριά και σκληρά αγκάθια, πάτε καλά;;
Ελέγχω ολονών τα στόματα, αίμα και αγκάθια ευτυχώς κανείς! Παίρνω τον κτηνίατρο τηλέφωνο και μου λέει απλά παρακολουθείς για τις επόμενες 2-3 μερες. Δεν υπάρχει τρόπος να δούμε αν έχει κολλήσει αγκάθι πιο χαμηλά στο λαιμό.
Το ότι δεν έχουν αίμα, δεν δείχνει να τους ενοχλεί κάτι στο στόμα, δεν θέλουν να κάνουν εμετό κτλ. είναι καλό σημάδι.
Ε, τον κάκτο τον παράχωσα ξανά στη θέση του, οι σκύλοι μια βδομάδα μετά δεν παρουσίαζαν τίποτα ανησυχητικό, ο κάκτος ξεράθηκε και πέθανε.
Με, ρε σεις, τον κάκτο...;
Last edited:
Ο Ντάννυ
Πιό κοντά στο Λήντς, νοτιοδυτικά από το Γιόρκ, είναι ο ποταμός Aire
από τον οποίο πήρε το όνομα της η φυλή των airedale terrier. Το μεγαλύτερο σε μέγεθος από την ομάδα των τέρριερ.
Ο Ντάννυ ήρθε από τη Σλοβενία στην Αθήνα για να ενταχθεί στην αγέλη με τα μικρότερα της ομάδας των τέρριερ.
Γιατί; Με ρώτησαν κάποιοι.
Δεν ξέρω! Τους απάντησα.
Είναι 6 μηνών και ζυγίζει όσο 6-7 γιόρκι.
Έχει βροντερή φωνή, my neighbors will love it!
Πιό κοντά στο Λήντς, νοτιοδυτικά από το Γιόρκ, είναι ο ποταμός Aire
από τον οποίο πήρε το όνομα της η φυλή των airedale terrier. Το μεγαλύτερο σε μέγεθος από την ομάδα των τέρριερ.
Ο Ντάννυ ήρθε από τη Σλοβενία στην Αθήνα για να ενταχθεί στην αγέλη με τα μικρότερα της ομάδας των τέρριερ.
Γιατί; Με ρώτησαν κάποιοι.
Δεν ξέρω! Τους απάντησα.
Είναι 6 μηνών και ζυγίζει όσο 6-7 γιόρκι.
Έχει βροντερή φωνή, my neighbors will love it!
