Πραγματικά ντρέπομαι για λογαριασμό όλων αυτών των υπανθρώπων που εν όψει διακοπών πετάνε τον σκύλο τους στους δρόμους.
Σαν μανιτάρια εμφανίζονται καινούρια αδεσποτάκια στους δρόμους της Αθήνας, σκυλάκια καθαρά, νεαρά σε ηλικία, συνήθως με λουράκια αλλά καμιά φορά και χωρίς , ιδιαίτερα φιλικά με ανθρώπους...και το αίσχος δεν τελειώνει ποτέ.
Σήμερα στο πάρκο του Παπάγου εμφανίστηκε ένα νέο θύμα των ανθρωπόμορφων ζώων που ζούν στην πόλη μας, ένα σκυλί ψηλό αδύνατο , λευκό με καφέ σποτάκια, δόντια πεντακάθαρα και νεανικά , χωρίς καθόλου λουράκι που μάλιστα άκουγε σε εντολές όπως κάτσε μείνε κλπ...Αφού έκλαιγε για να τον βάλουμε στο χώρο που έπαιζαν τα δικά μας, λύσαξε στο παιχνίδι μαζί τους, ειδικά με τον Ελβις γίνανε πρώτοι φίλοι, μετά μας περίμενε όσο του φέραμε φαγάκι , φροντίσαμε να πιει νερό και όταν φύγαμε μας ακολούθησε με την γνωστή θλίψη στα μάτια του και τον παρακολούθησα και με ανακούφιση είδα ότι ξαναγύρισε στο πάρκο.
Αύριο θα του πάω αμπούλα και λουράκι και θα το βγάλω φωτο, αν το πάω γιατρό να τον εμβολιάσω ή να του κάνω εξετάσεις πρώτα;
Σαν μανιτάρια εμφανίζονται καινούρια αδεσποτάκια στους δρόμους της Αθήνας, σκυλάκια καθαρά, νεαρά σε ηλικία, συνήθως με λουράκια αλλά καμιά φορά και χωρίς , ιδιαίτερα φιλικά με ανθρώπους...και το αίσχος δεν τελειώνει ποτέ.
Σήμερα στο πάρκο του Παπάγου εμφανίστηκε ένα νέο θύμα των ανθρωπόμορφων ζώων που ζούν στην πόλη μας, ένα σκυλί ψηλό αδύνατο , λευκό με καφέ σποτάκια, δόντια πεντακάθαρα και νεανικά , χωρίς καθόλου λουράκι που μάλιστα άκουγε σε εντολές όπως κάτσε μείνε κλπ...Αφού έκλαιγε για να τον βάλουμε στο χώρο που έπαιζαν τα δικά μας, λύσαξε στο παιχνίδι μαζί τους, ειδικά με τον Ελβις γίνανε πρώτοι φίλοι, μετά μας περίμενε όσο του φέραμε φαγάκι , φροντίσαμε να πιει νερό και όταν φύγαμε μας ακολούθησε με την γνωστή θλίψη στα μάτια του και τον παρακολούθησα και με ανακούφιση είδα ότι ξαναγύρισε στο πάρκο.
Αύριο θα του πάω αμπούλα και λουράκι και θα το βγάλω φωτο, αν το πάω γιατρό να τον εμβολιάσω ή να του κάνω εξετάσεις πρώτα;
