Στέλιο γεια σου και πάλι.
Αν δεν μπορείς τελικά να κρατήσεις τη Saya μέσα στο σπίτι να ζει
δίπλα σας και
μαζί σας και να μοιράζεται την καθημερινότητα σας, η λύση δεν είναι να βγει στον κήπο. Τη γνώμη μου σου την έχω ξαναπεί, δε θα πεθάνει από το κρύο αλλά θα είναι ένα θλιμμένο σκυλί.
Βρείτε κάποιον να την δώσετε τώρα που είναι μικρούλα ακόμα. Πριν μεγαλώσει, δεθεί μαζί σας και ραγίζει η καρδιά της που θα σας αποχωριστεί.
Και αν είσαι αποφασισμένος για σκύλο, επειδή σε κανέναν σκύλο δεν αξίζει η απομόνωση από την αγέλη του (εσάς), στη θέση σου θα έκανα το εξής: θα πήγαινα σε ένα καταφύγιο και θα έπαιρνα έναν σκύλο (ίσως και έναν δεύτερο στην πορεία, όπως ξέρω ότι θα σου άρεσε).
ΟΧΙ γιατί ο σκύλος του καταφύγιου αξίζει λιγότερα, αλλά γιατί είναι προτιμότερη η ζωή στον κήπο σου από τη ζωή στο καταφύγιο.
ΠΡΟΤΟΥ όμως το κάνεις ακόμη και αυτό, θα πρέπει να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα για τα σκυλιά γενικότερα γιατί τα έχεις κάπως λάθος στο μυαλό σου.
Διαφορετικά δυστυχώς δεν θα είσαι σε θέση να κάνεις κανένα σκυλί χαρούμενο. Και θα καταλήξεις απλά με έναν μπελά/υποχρέωση που θα ζει στον κήπο σου και ο (όποιος) σκύλος σου με μια μόνιμη μελαγχολία.
Φιλικά πάντα.