... μίας φυλής που μέχρι πρίν μία δεκαετία
δεν απασχολούσε κανέναν (και καλά έκανε εφόσον όριζε το πρότυπο)
το πώς θα είναι η ουρά της.
Ετσι έχουμεμία
γεννετική βάση ΕΝΤΕΛΩΣ άγνωστη στο συγκεκριμένο θέμα. Σκύλοι πρωταθλητές, σκύλοι pet, σκύλοι ημίαιμοι και σκύλοι κορυφαίοι επιβήτορες και πατέρες της φυλής είχαν μία και μόνη ουρά ... την κομμένη.
Αποφασίζοντας ότι η ουρά ΔΕΝ θα κόβεται, αποφασίστηκε αυτομάτως και το πώς θα είναι, ποιά ουρά θα είναι αποδεκτή και ποιά όχι ...
Tail: In natural condition, level in extension of the upper line; at ease may be hanging
Tail: Set on too high or too low.
Tail: Kink tail, ring tail, with strong lateral deviation
Και δεν είναι αποδεκτή η (για να το πούμε απλά) ουρά στριφογυριστή ή "τσιγκελωτή" που ξεπερνάει πρός τα κάτω το επίπεδο της πλάτης όταν ο σκύλος την φέρει πάνω, η ουρά που κάνει στροφή (γουρουνιού)
Σκύλοι φυσικά γεννιούνται με πολλών ειδών ουρές.
Σκύλοι με πολλών ειδών
ΣΩΣΤΕΣ ουρές ... σε λίγους όμως δεν κοστίζουν τίποτα ... συνήθως κοστίζουν είτε
μακρύτερη και μεγαλύτερης κλίσης λεκάνη, είτε αν υπάρχει σωστή λεκάνη μία
ράχη πολύ κεκλιμμένη πρός την οριζόντιο.
Η ουρά όμως
και δή η μή αποδεκτή είναι ελάττωμα αποκλεισμού άρα σημαντικότατη ... αυτό έχει σαν αποτέλεσμα
α) να αποκλείονται σκύλοι από την γεννετική δεξαμενή κατά τα άλλα πολύ καλοί, με το μέχρι πρώτινος χαρακτηριστικό της ουράς σαν ένα από τα λίγα ελαττώματα, ενώ δεν γνωρίζουμε και πώς θα το μετέδιδαν ...
β) να αποκλείονται σκύλοι παλαιότερων δεκαετιών (ώς φέροντες γραμμές αίματος) που ΜΑΛΛΟΝ φαίνεται να μεταδίδουν ανεπιθύμητα χαρακτηριστικά στις ουρές των απογόνων τους ...
γ) να δημιουργείται ακόμα σύγχηση σχετικά με το τί είναι αποδεκτό και τί όχι ...
όλα τα παραπάνω είναι φυσικότατα και δύνανται να βελτιωθούν τα προσεχή χρόνια, και θα βελτιωθούν.
Είναι αναπόφευκτο όμως, η επιθυμία για μία χαμηλά φερόμενη ουρά (και λόγω πιο περιορισμένης γεννετικής δεξαμενής) να χαμηλώσει την λεκάνη, μιάς και η ευθεία λεκάνη ΄(συμπεριλαμβανομένης και της ελαφράς κλίσης που ορίζει το πρότυπο) να έχει μεγαλύτερα ποσοστά εμφάνισης μη αποδεκτής ουράς, ΠΟΤΕ κατά την γνώμη μου προβληματικά πολλά (λόγω καταγωγής και μολοσσοειδούς σωματοδομής) ... αλλά ο άνθρωπος επίσης ποτέ δεν αρκέστηκε στο μέτριο.
Η παρουσίαση και έμφαση της φυλής τα τελευταία χρόνια στο κεφάλι επίσης δημιουργεί σκύλους πολύ καλούς όταν παρατηρούνται από μπροστά και τα 3/4 αλλά ειδικά αδύναμους πίσω, όπου δίδεται λιγότερη κατά μέσο όρο σημασία, κακώς.
παρακάτω ο Γερμανικός ποιμενικός σκύλος που η λεκάνη του χαμήλωσε αρκετά τα τελευταία χρόνια με ουρά φερόμενη ακριβώς όπως ορίζει το πρότυπο του rottweiler ώς ιδανικό
Τέλος, η ύπαρξη και μόνο μίας ουράς ξεγελάει το μάτι ώς πρός την πραγματική κλίση της λεκάνης κάνοντας ακόμα και έμπειρους κριτές να έχουν πλασματική εικόνα ώς πρός την παράλληλότητα και κατεύθυνση της σπονδυλικής στήλης ακόμα και του μάκρους του σκύλου ή την δύναμη του πίσω συστήματος.
Αρα
ΦΥΣΙΚΑ rottweiler με ουρά ... και προσοχή από όλους.