Με αφορμή τις τύψεις που έχει μέλος νεοσύλλεκτος (αχαχαχαχα!) ανοίγω νήμα-εξομολογητήριο όπου μπορούμε να ξαλαφρώνουμε τις μακακίες που έχουμε κάνει κατά καιρούς ως σκυλο-ιδιοκτήτες και να παίρνουμε άφεση αμαρτιών. Ξεκινάω από μένα στο πρώτο σχόλιο.
Αυτοσυγχωρούμαστε βρε - σελφ σέρβις!Τον παπά ποιος θα τον κανει; Ο Τάσος;
!!!Τον έχω χάσει δύο φορές. Την πρώτη τον έλυσα να παίξει με άλλα σκυλιά, τι περιφραγμενοι χώροι και ψιλά γράμματα και την άλλη για να τρέξει πίσω από το αυτοκίνητο.
Αμαρτία 1η: Πήρα τον πρώτο μου λύκο από byb. Ή κάτι σαν byb γιατί τότε (το 1974) αυτά δεν τα ξέραμε. Πήγαμε εκδρομή στον Χορτιάτη, είδαμε πίσω από την περίφραξη μια σκύλα με τα κουτάβια της, παίξαμε, τα ταΐσαμε και φεύγοντας μας χαρίσανε και 3 κουτάβια. Εγώ πήρα τον Ρούντι.
Αμαρτία 2η: Ο Ρούντι δεν δέθηκε ποτέ. Πηγαίναμε μαζί παντού. Κυκλοφορούσε μόνος του στο ΑΠΘ και με περίμενε έξω από την σχολή το μεσημέρι.
Αμαρτία 3η: Ο Ρούντι ζευγάρωσε. Αυτός ήταν ΓΠ με Μαλαμούτ (λέγανε), η θηλυκιά ήταν ΓΠ με Λύκο (κανονικό λέγανε). Ένα από τα παιδιά του διέπρεψε σαν τσομπανόσκυλο στην Ρόδο.
Στο μόνο που ελπίζω για συγχώρεση είναι η παραγραφή μια και έχουν περάσει πάνω από 40 χρόνια
ΥΓ. πάντως ήταν ένας κούκλος.
Και κάπως έτσι τα παίρνουν στο κρανίο και αρχίζουν να μοιράζουν φόλες!Μου αρέσει να αφήνω τον σκύλο μου, (κασπερακος) να κατουράει τις ρόδες των αυτοκινήτων και μετά να αφήνω ένα σημείωμα του στύλ: ''ο σκύλος μου μόλις κατούρισε το αμάξι σου'' , μετά αν βρώ καλό σημείο κοιτάω αντιδράσεις.....
πιστέυω με 3 πιστέυων και δυο χαιρετισμούς να είμαι εντάξει(?)!!!