Χρόνια πολλά στον Ελβις και τον Τζιμάκο! Να τους χαίρεσαι για πολλά χρόνια ακόμα! Πώς περνάνε τα χρόνια, σαν χθες που έγραφες στο φόρουμ πως περιμένεις τον Ελβις να έρθει και που ανέβαζες φωτό του κουτάβι...
New dog on the block
- Thread starter l.Kyveli
- Ημερομηνία δημιουργίας
Με τα παπούδια του φόρουμ μια συγκίνηση μας πιάνει, θυμόμαστε και τα δικά μας παππούδια λίγο πριν και ανεβαίνει ένα κόμπος, πάω σε κανα άλλο νήμα παραδίπλα να καλαμαπαλικιάσω λίγο γιατί δεν αντέχω να συγκινούμαι.
Ακόμα θυμάμαι τη γλυκιά προσμονή λίγο πριν έρθει σπίτι μας! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είμαστε 14 χρόνια μετά.. Καλά να είμαστε να τα χαιρόμαστε για πολλά χρόνια ακόμα όλοι μας τα σκυλιά μας! Στεναχωριέμαι όταν βλέπω την άσπρη του μουσούδα, αλλά και χαίρομαι που κατάφερε να ασπρίσει!!! Κάποια σκυλάκια δεν ήταν τόσο τυχερά. Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο για την υγεία τους για να μην ματιαστούμε!
Μόνο αυτό: ο Έλβις είναι πιο καλοστεκούμενος από τον Τζιμάκο. Ίσως να είναι και πιο μεγάλος ο Τζιμάκος από τις εκτιμήσεις μας. Ωστόσο ένας λόγος σίγουρα είναι ότι ο Τζιμάκος είναι πιο συναισθηματικός. Πριν λίγους μήνες χάσαμε τη μητέρα μου η οποία ήταν κερί αναμμένο για όλους μας πάντοτε, όπως και για τη γλυκιά συμμορία. Ο Τζιμάκος για μήνες μετά πήγαινε στο δωμάτιο της και την έψαχνε. Μαντέψτε ποιος δεν έκανε ποτέ τον κόπο...
Σας ευχαριστώ όλους!
Αυτό που ήθελα να γράψω είναι ότι ελπίζω να είναι και οι δύο υγιείς για πολλά χρόνια ακόμα και να είναι μαζί. Γιατί η περίπτωση τους είναι ιδιαίτερη. Βλέποντας την ιστορία τους από απόσταση πια γιατί πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που γνωρίστηκαν θεωρώ ότι ο Έλβις ήταν αυτός που έφερε τον Τζιμάκο σπίτι μας. Όταν γνωρίστηκαν ήταν δύο αστείρωτα αρσενικά σε νεαρή ηλικία, και ο Τζιμάκος τα πήγαινε εντελώς χάλια με αρσενικούς σκύλους, εκτός από τον Έλβις. Με τον Έλβις έγιναν φίλοι αμέσως και τον περίμενε πάντα για να παίξουν. Και όταν φεύγαμε ο Τζιμάκος καθόταν στο πεζοδρόμιο και κοιτούσε το αμάξι μας μέχρι να στρίψουμε και να χαθούμε από το βλέμμα του. Το ξέρω γιατί τον κοίταζα από τον καθρέφτι του αυτοκινήτου.
Αργότερα όταν υιοθετήσαμε τον Τζιμάκο και άρχισαν να ζουν μαζί δεν μάλωσαν ποτέ. Ούτε καν για φαγητό ούτε μάρκαραν ποτέ μέσα στο σπίτι, ούτε κυριαρχία έβγαλε ο ένας στον άλλον. Ένα μικρό διάστημα που χωρίστηκαν η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη και για τους δυό τους. Ο Έλβις απλά δεν μπορούσε να ζει χωριστά, είχε μεγάλο άγχος αποχωρισμού από τον Τζιμάκο. Νομίζω ότι αυτοί οι δυο φίλοι απλά γεννήθηκαν για να ζήσουν μαζί.
Αργότερα όταν υιοθετήσαμε τον Τζιμάκο και άρχισαν να ζουν μαζί δεν μάλωσαν ποτέ. Ούτε καν για φαγητό ούτε μάρκαραν ποτέ μέσα στο σπίτι, ούτε κυριαρχία έβγαλε ο ένας στον άλλον. Ένα μικρό διάστημα που χωρίστηκαν η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη και για τους δυό τους. Ο Έλβις απλά δεν μπορούσε να ζει χωριστά, είχε μεγάλο άγχος αποχωρισμού από τον Τζιμάκο. Νομίζω ότι αυτοί οι δυο φίλοι απλά γεννήθηκαν για να ζήσουν μαζί.
Αυτό το θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά να το λες όταν περιέγραφες την υιοθεσία του Τζιμακου κ εε είχα συγκινηθεί
Μπορεί κ κατά βάθος να με επηρέασε λίγο στο να πάρω το γάτο μου που έκανε περίπου το ίδιο. (Αυτή η φιλία Άρη - γάτου βέβαια δεν κατέληξε τόσο καλά, είναι αποκλειστικότατα μονομερής, από τη μεριά του γάτου
)
