Κανένα σκυλί δεν ξυπνάει ξαφνικά μια μέρα και αποφασίζει να ξεκινήσει μοντιο (ή το οποιοδήποτε σπορ). Πρώτα μαθαίνουμε να στεκόμαστε στα δύο μας πόδια, μετά να περπατάμε, μετά να τρέχουμε και μετά να πηδάμε εμπόδιο.
Το ωραίο με αυτά τα αθλήματα είναι αυτό. Το ότι για να ασχοληθείς πρέπει να έχεις μια ολοκληρωμένη σχέση με το σκύλο. Ο σκύλος έχει κοινωνικοποιηθεί, έχει κάνει υπακοή, έχει φτιάξει μια φιλοσοφία και ακολουθεί έναν τρόπο ζωής. Αν ολα αυτά έχουν γίνει σωστά είναι πολύ λίγες οι πιθανότητες ο σκύλος να έχει κακές συμπεριφορές (πχ. "χεστης") ή τουλάχιστον δεν είναι τόσο εμφανές σε σημείο να επιρεάζουν αρνητικά την ζωή του. Ενα σκυλί που μπορεί να κάνει μοντιο θα σου κάνει και σουτσχάουν, και ΙΡΟ, και ατζίλιτι, και φρίσμπι.
Αυτό που θέλω να σου πω είναι μη βάζεις ταμπέλα σε κάποιο συγκεκριμένο σπορ νομίζοντας ότι αυτό θα τονώσει την αυτοπεποίθηση του. Αυτό που θα τονώσει την αυτοπεποίθηση του, θα τον κάνει να έχει περισσότερα νεύρα, περισσότερη ανοχή και λιγότερο ευαίσθητο σε ερεθίσματα είναι η εκπαίδευση. Οποιο σπορ και να διαλέξεις θα υπάρξει εκπαίδευση. Απλά στο μοντιο δουλεύονται πολλά (πράγμα θετικό).