Labrador: Τα αίτια για μία επιτυχία που διαρκεί.
Ο υπερθετικός βαθμός είναι λίγος όταν μιλάμε για τα Labrador, το πιο τρυφερό, το πιο παιχνιδιάρικο, το πιο πονηρό, το πιο λαίμαργο επίσης…
Όπως όλα τα «ανώτερα» σκυλιά, πρέπει να γνωρίζουμε να ασχολούμαστε μ’ αυτά και να απαντάμε στις απαιτήσεις τους, χωρίς να τους δίνουμε την απόλυτη εξουσία, γιατί έχουν χαρακτήρα, κάτι που ξεχνάμε πολύ όταν βρισκόμαστε απέναντι στην φατσούλα τους που ραγίζει την καρδιά! Ξεχνώντας τις προκαταλήψεις σας, θα εκτιμήσετε αυτόν τον γεμάτο ενθουσιασμό σκύλο, τοποθετώντας τον (δίνοντάς του) στην πραγματική του αξία.
Βρισκόμαστε στον 16ο αιώνα όταν ανακαλύψαμε τα πρώτα ίχνη του Labrador. Oι Ευρωπαίοι αποικούν την ανατολική χερσόνησο του Καναδά, το Labrador και το νησί της νέας Γης. Από την πλευρά τους, σκυλιά, που τα χρησιμοποιούν ως βοηθητικά για να ψαρέψουν την μουρούνα, αποτελεί δραστηριότητα αρκετά κερδοφόρα. Αυτά τα σκυλιά έχουν μυστηριώδεις ρίζες. Η μόνη βεβαιότητα που έχουν οι κυνόφιλοι, είναι ότι οι πρόγονοι του Labrador υπήρξαν βαπτισμένα ως «σκύλοι του Αγίου Ιωάννη» και έμοιαζαν με μικρούς σκύλους της νέας Γης.
Τον 19ο αιώνα οι Άγγλοι εκτροφείς επιλέγουν σκυλιά που έχουν αναπτύξει τις καλύτερες κολυμβιτικές ικανότητες για να δημιουργήσουν σκύλους με τέτοιες δυνατότητες. Σήμερα το Labrador αποτελεί μέρος των πιο διάσημων σκύλων στην Αγγλία όπως και στην Γαλλία, Αμερική και πολλές άλλες χώρες.
Θύμα αυτής της λατρείας και ενός σύγχρονου φαινομένου που δεν υπολόγισε τις συνέπειες, η ράτσα δυστυχώς φτώχυνε και έχασε κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς της. Η μυθική γλύκα του Labrador αντιστάθηκε στην επιθετικότητα κάποιων σκυλιών. Η μορφολογία τους αντίστοιχα υπέστη κάποιες αλλαγές (τροποποιήσεις) και το στάνταρντ δεν υπήρξε πάντα σεβαστό. (δηλαδή υπήρξαν μικρές αλλαγές από την καθορισμένη μορφή τους. Επιπρόσθετα, η υπερ αναπαραγωγή κατευθυνόμενη στο να ικανοποιήσει τη ζήτηση, επαύξησε τις παραδοσιακές παθολογίες του Labrador, όπως την δυσπλασία. Για να μην συντελέσουμε στην πτώχευση (εκφυλισμό) της ράτσας, είναι σημαντικό να είμαστε απαιτητικοί και να τα αναζητούμε σε εκτροφείς σοβαρούς που θα μας παρέχουν όλα τα απαραίτητα στοιχεία (πιστοποιητικά) σχετικά με τις ρίζες και την κατάσταση της υγείας τους.
«Από πού προέρχονται τα Retrievers?»
Τα Retrievers είναι σκυλιά που δημιουργήθηκαν στην Μεγάλη Βρετανία εδώ και 2 αιώνες από κυνηγούς που είχαν στόχο την αναζήτηση βοηθών εξειδικευμένων στην αναζήτηση και η μεταφορά των θηραμάτων. Οι κυνηγοί χρησιμοποίησαν σκύλους που από την φύση τους είχαν ικανότητες στην μεταφορά του θηράματος. Μαζί με την τεχνολογική ανάπτυξη των τουφεκιών και των πολεμοφοδίων στον 18ο αιώνα η πίεση για κυνήγι υπήρξε όλο και περισσότερο σημαντική στον τομέα του θηράματος με φτερά (πτηνά), τόσο στην ανίχνευση όσο και στο κυνήγι με σκύλους που το σταματούν, τον μεταφέρουν ή τρέχουν να το πιάσουν. Αντίστοιχα καθώς τα πουλιά και το μικρό θήραμα επεκτάθηκαν σε πιο μακρινές αποστάσεις (30 μ. περίπου) απ’ ότι στο παρελθόν, η αναζήτησή τους γινόταν πιο τεχνική, και αφορούσε κυρίως τα πουλιά (σμήνη) τα οποία στο έδαφος σώζονταν «τρέχοντας πριν πετάξουν» για να κρυφτούν μέσα στους ακανθώδεις θάμνους ή στα οργανωμένα χωράφια. Είναι οι βρετανοί κτηματίες, οι οποίοι πρώτοι σκέφτηκαν να επιλέξουν σκύλους με την φυσική τάση στην αναζήτηση και στην μεταφορά, έπειτα να δημιουργήσουν ειδικές ράτσες Retrievers (μεταφορείς ή επακριβέστερα σημειωτές, ιχνηλάτες, αναζητητές – μεταφορείς του θηράματος. Αρχικά το ενδιαφέρον τους στηρίχτηκε πάνω σε σκύλους που είναι παθιασμένοι μ’ αυτή τη δουλειά. Κατ’ επιλογή: Beagles (σκυλιά – δρομείς), Terriers, Bulldogs και πολυάριθμα (μπασταρδεμένα) νόθα. Αλλά πάντοτε με στόχο τη δημιουργία της υπέρ-ειδίκευσης, οι κυνηγοί της Αγγλίας είχαν λάβει το στοίχημα του να δημιουργήσουν ράτσες Retriever καλά ειδικευμένες με επιλεκτική εκτροφή. Οι εμπειρικές παρατηρήσεις παραχωρούν το βήμα σε λογικές επιλογές. Επίσης οι διασταυρώσεις βασίστηκαν στα setters (σκυλιά που ειδικεύονται στο να σταματούν το θήραμα), στα Spaniels (θαμνώδεις περιοχές και ξεσήκωμα του θηράματος) για το πάθος τους στο κυνήγι, και στα σκυλιά του Νερού (Barbets και σκυλιά της περιοχής νέας Γης που χρησιμοποιήθηκαν από ψαράδες και ξυλοκόπους.
Nα, πώς να αναγνωρίσετε με την 1η ματιά ένα Labrador που έχει τα χαρακτηριστικά της ράτσας του.
Μορφολογία και προσωπικότητα
Το Labrador είναι ένας σκύλος πολύ συμμετρικός, περισσότερο ογκώδης και καλοκαμωμένος. Τα κόκαλά του είναι δυνατά και οι πλάτες του φαρδιές. Χρόνια επιλογής καθόρισαν για την ράτσα μία λεπτή στρώση λίπους κάτω από το δέρμα, δάχτυλα με μεμβράνη, μία ουρά λούτρινη (βίδρας) και επιπλέον ένα υπο-τρίχωμα κοντό και γενικά πυκνό – χαρακτηριστικά που το βοηθούν για την πρωταρχική αποστολή του: την μεταφορά μέσα στο νερό. Τρία (3) χρώματα τριχώματος είναι αποδεκτά. Το μαύρο, χρώμα των πρώτων Labrador, το κίτρινο λιγότερο ή περισσότερο βαθύ που τίνει προς το λευκό ή ακόμη και προς το κόκκινο της αλεπούς, το σοκολατί πιο σπάνιο, και που έχει μία μεγάλη – έντονη επιτυχία τα τελευταία χρόνια.
Τα φυσικά – αδιάψευστα προτερήματα του Labrador οδήγησαν στην επιτυχία του και το κατέστησαν αναγνωρίσιμο ως ο κατεξοχήν σκύλος της οικογένειας. Υπάκουο, εύστροφο, κοινωνικό, το Labrador προσαρμόζεται σ’ όλες τις καταστάσεις και αγαπάει όλο τον κόσμο, ανθρώπους και ζώα. Το αντίστροφο είναι ότι δεν ανέχεται να μείνει μόνο, και θέλει πάνω απ’ όλα να είναι περιστοιχισμένο απο αυτούς που αγαπάει, προσεγμένο και κολακευμένο για πολλές ώρες, χωρίς να βαριέται.
Η μεγάλη ευκαμψία του χαρακτήρα του, ο πλήρως ισορροπημένος ψυχισμός του, το καθιστούν όχι μόνο μια συντροφιά εύκολη να ζει κάποιος (μαζί του) αλλά αντίστοιχα έναν σκύλο ευσυνείδητο, σταθερό, παιχνιδιάρικο και έξυπνο, ξέρει επίσης να χρησιμοποιεί τα προτερήματά του για να μετατρέψει όμορφα το περιβάλλον του: Προσέξτε να μην αφεθείτε να ξεγελαστείτε από την γοητεία του και τα μάτια του καλού «λυπημένου» σκυλιού και να μάθετε να αντιστέκεστε.
Ή αλλιώς θα κάνει για εσάς αυτό που θεωρεί σωστό – η εξυπνάδα του είναι το βασικό του ατού, είναι επίσης το πιο αναμφισβήτητο όπλο του.
«Διαφορετικές χρήσεις»
Η πρώτη χρησιμοποίηση της ράτσας και ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε είναι το κυνήγι. Το Labrador μπαίνει στην κατηγορία των σκύλων που μεταφέρουν το θήραμα Όπως όλα τα Retrievers είναι υπάκουος στις διαταγές του αφέντη του. Το χρησιμοποιούν συχνά ως αναζητητή αλλά κυρίως ως μεταφορέα του θηράματος. Ενθουσιώδες, το Labrador δεν διστάζει να πεταχτεί στο νερό, το αγαπημένο του στοιχείο, για να φέρει τη λεία του, χωρίς να την σφίγγει.
Σήμερα επιλέγεται πολύ συχνά ως πολυτάλαντος βοηθός , καλύπτοντας διάφορες αποστολές δίπλα στον άνθρωπο: ιχνηλασία, ανακάλυψη ναρκωτικών, ανακάλυψη αντικειμένων σε ερείπια, βοήθεια στους τυφλούς ανθρώπους και στους νοητικώς στερημένους. Η εξυπνάδα του, η ευαισθησία του και ο ισορροπημένος χαρακτήρας του το καθιστούν έναν υπέροχο σκύλο-οδηγό. Λαμβάνοντας αυτό το ρόλο, είναι παραδειγματικός, ακόμη κι αν η εκπαίδευσή του απαιτεί υπομονή. Τελικά το Labrador είναι αναμφισβήτητα έξυπνο, αλλά είναι αντίστοιχα τεμπέλικο και συχνά επιλέγει να κάνει του κεφαλιού του. Συνεπώς είναι δύσκολο να συγκρατήσει κάποιος την προσοχή του και να του ζητήσει να συγκεντρωθεί οπωσδήποτε δεν πρέπει να το επιπλήξετε (τιμωρήσετε) όταν δείχνει διστακτικό. Ο καλύτερος τρόπος για να συλλάβετε εκ νέου την προσοχή του, είναι να το επηρεάσετε με τρόπο «συναισθηματικό»: Υπό τις συνθήκες αυτές ενεργοποιήστε αυτό που μετράει πιο πολύ απ’ όλα στα δικά του μάτια: το παιχνίδι και τα χάδια του αφεντικού του.
Υγεία και συντήρηση (φροντίδα)
Το πιο μεγάλο ελάττωμα του Labrador είναι χωρίς αμφιβολία η υπέρμετρη όρεξή του, που μπορεί να φτάσει σε μερικά σκυλάκια μέχρι και την εμμονή. Ένα Labrador εγκαταλελειμμένο τρώει οτιδήποτε και μπορεί γρήγορα να πάρει διαστάσεις των παλαιστών Sumo!!! Ας σεβαστείτε τα κανονικά ωράρια για τις καθημερινές μερίδες διατροφής και να μην υποκύψετε στην τάση να του δώσετε λιχουδιές έξω από τα γεύματά του. Η παχυσαρκία είναι συχνή στα Labrador που ξέρουν να χειρίζονται το αφεντικό τους και να παίρνουν αυτό που περιμένουν από εκείνον. Να είστε αποφασιστικός και να πείτε στον εαυτό σας ότι πέρα από την στιγμιαία ευχαρίστηση, διακινδυνεύετε την υγεία του. Μεγάλος αριθμός σοβαρών παθολογικών έχει τελικά προκληθεί ή επιδεινωθεί από το πάχος, που μπορεί να μειώσει το προσδόκιμο ζωής του σκύλου σας. Μπορεί το Labrador να είναι μεγάλος φαγάς αλλά είναι επίσης – και ευτυχώς! – ένας μεγάλος αθλητής. Έχει πολύ ανάγκη να καταπονηθεί για να χάσει κιλά ή να μην πάρει.
Πολύ απλά, το τρίχωμά του δεν χρειάζεται φροντίδα πέρα απο το χτένισμα. Επιβλέπετε προσεκτικά ώστε κανένα παράσιτο να μην «γλιστρήσει» μέσα στο τρίχωμά του μετά την βόλτα. Στο Labrador αρέσει το νερό αλλά αγαπάει και να αναποδογυρίζει ψάχνοντας μέσα στους θάμνους. Γι’ αυτό και είναι ιδιαίτερα σημαντικό να παρατηρείτε καλά τα αυτιά του και τους χώρους των μεσοδακτύλων του, όπου μπορούν να κρυφτούν κάποιες ύπουλες ακίδες από θάμνους.
