Joy_the_Gkekas

[Μάρθα & Σίλβα]

Aυτα εμας μας φευγουν με το τιναγμα...πολύ ευτυχισμένη θα ημουναν χάναμε τοσα....

 

[Tiny_lin]

Η αλήθεια είναι ότι επειδή έχουμε και σκούρο πάτωμα και καμουφλάρονται, είναι πολλές οι φορές που μπορεί να πιστέψει κάποιος ότι δεν ζει σκυλί εδώ μέσα όσο ζούσα με την αδελφή μου και την "ανιψιά" πετούσαν τρίχες στον αέρα, με τούτη εδώ έχω ξεχάσει τι θα πει τρίχα

Edit: κι ενώ εγώ έχω βαρέσει τα γνωστά εγκεφαλικά μου μην είναι τίποτα παθολογικό και μαδαει έτσι ξαφνικά, έρχεται και κάνει γυμναστικές επιδείξεις.. μου λέει ξεκάθαρα νομίζω έχω χαζέψει!

 

[Tiny_lin]

Καλησπέρες και πάλι! καθημερινά μπαίνω, διαβάζω θέματα και γεννιούνται 1002 απορίες, κάθε φορά λέω να ρωτήσω και κάτι, δεν ξέρω τι να πρωτορωτήσω και απλά γεμίζω πληροφορίες για το πως μπορώ να έχω όσο το δυνατόν καλύτερη συμβίωση με τον έρωτα της ζωής μου

λοιπόν, μετά από εκείνο το κρούσμα "τριχόπτωσης" που κράτησε λίγες ώρες, δεν είχαμε ξανά κανένα άλλο τέτοιο δείγμα εδώ και μια εβδομάδα. η απορία μου είναι η εξής. με μία φορά μάδημα λίγων ωρών και καλό χτένισμα μπορεί να άδειασε από το παλιό τρίχωμα; υπάρχει περίπτωση κάτι τέτοιο να συνέβει μήπως λόγω φόβου; την ίδια μέρα πήγαμε μια μεγάλη βόλτα στην πλατεία του ν. ηρακλείου που για όποιον δεν ξέρει έχει συντριβάνι στη μέση. είναι η δεύτερη φορά που πάμε εκεί και δείχνει να το ΤΡΕΜΕΙ λες και είναι ο χειρότερος εχθρός της. αυτό που αποφασίσαμε να κάνουμε ήταν να καθίσουμε σε ένα πεζούλι που έχει εκεί δίπλα χαλαρά σαν να μην τρέχει κάστανο. από απόσταση μεν αλλά να το βλέπει και ακούει (μου δίνει την αίσθηση ότι ο θόρυβος είναι που φοβάται). Μετά το δεκάλεπτο και αφού είχε γίνει ένα με το πεζούλι και τα πόδια μας, ξεσκάλωσε ελάχιστα και δέχτηκε και λιχουδιά. εννοείται όταν σηκωθήκαμε πήραν μπρος τα abs και σήκωσε χειρόφρενο μη και την πλησιάσουμε πιο κοντά αλλά εμείς την απομακρύναμε σταθερά και λίγο τραβώντας χωρίς να το κάνουμε πάλι θέμα.
εδώ μπαίνει και ο τρόπος αντιμετώπισης και ήθελα να μου πείτε αν την βοηθάω ή μπορεί από λάθος χειρισμό να ενισχύω την φοβία της. μέχρι πρότινος φοβόταν και την ντουζιέρα και δεν έμπαινε γενικά στο μπάνιο. τον τελευταίο καιρό ξεθάρεψε και έρχεται και αράζει στο πατάκι του μπάνιου αν βρει την πόρτα ανοιχτή. Ο βασιλιάς μπορεί να πηγαίνει μόνος του, εμείς προφανώς όχι δεν της το κόβω γιατί βρήκα την ευκαιρία και ανοίγω σταδιακά την ντουζιέρα με όλο και περισσότερη πίεση κάθε φορά να δει ότι παρόλο που ακούει τον ήχο, δεν έχει να φοβηθεί κάτι. χθες είχαμε κλείσει την πόρτα και είχαμε κάτσει στο πατάκι και τρώγαμε λιχουδιές με το νερό στο φουλ και δεν έδειχνε να την πειράζει αλλά μόλις άνοιξε η πόρτα έγινε Λούης. νομίζω ότι αυτά τα 2 συνδέονται με το τρεχούμενο νερό.

και το άλλο θεματάκι που με προβλημάτισε είναι ότι κάποιες φορές βάζει ουρά κάτω από τα πόδια ενώ δεν φαίνεται να την φοβίζει κάτι. εδώ π.χ. ενώ είχε γυρίσει ανάσκελα και κάναμε χάδια, μόλις σταμάτησα κατέβασε σιγά σιγά το πόδι στο πλάι και τσουπ η ουρά. είναι απόλυτη σαν ερμηνεία στάσης του σώματος τους αυτό με την ουρά;
σόρρυ αν κάτι είναι κουλό σαν ερώτηση, να την καταλαβαίνω και να με καταλαβαίνει θέλω στο τέλος

 

[ioanna a]

είναι απόλυτη σαν ερμηνεία στάσης του σώματος τους αυτό με την ουρά;

Α,μπα. Απλά ετσι βολεύεται.

 

[Vania]

Απο αγχος-φοβο, ναι, μπορει να αρχισουν να χανουν τριχωμα.

 

[Tiny_lin]

ευχαριστώ για τις απαντήσεις! λέω να μη σας πρήζω μόνο με τα άγχη μου, να σας δείξω και με τι καμάρι κρατάει το καινούργιο αγαπημένο της παιχνίδι που είναι τα πλαστικά μπουκάλια
αύριο θα πάμε και την πρώτη μας εκδρομούλα σε νησί όπου μπορεί αν μας επιτρέψει ο καιρός να πατήσουμε και πρώτη φορά άμμο και γιατί όχι, να ρίξουμε και μια βουτιά (εκείνη μόνο εννοείται.. έχει περισσότερες πιθανότητες από εμάς κι ας μην το χει ξανακάνει) θα μπει και πρώτη φορά σε πλοίο που ελπίζουμε να είναι κυρία μια και έχουμε δουλέψει μέχρι τώρα μόνο το κομμάτι της πολυκοσμίας και δεν ξέρω πως θα τα πάει με το κούνημα. λογικά από Δευτέρα θα έχουμε και καινούργιες φωτό και πολλές όμορφες εμπειρίες

 

[Sara]

Εγώ έχω έναν Αυστραλέζο Ποιμενικό με ελαφρά δυσπλασία του ισχύου που τρέχει λίγο σαν λαγός. Ωστόσο, δεν χρειάζεται εγχείριση και του δίνω συμπλήρωμα χονδροϊτίνης-γλυκοσαμίνης, οπότε τρέχει κανονικά. Πραγματικά του κάνουν καλό διότι έτσι και τα ξεχάσω, ξαναρχίζει μετά από λίγο να τρέχει σαν λαγός. Όταν τα παίρνει κανονικά, τρέχει κανονικά και δεν τον ενοχλεί. Επίσης παίρνει συμπληρώματα Ωμέγα-3.

 

[Tiny_lin]

μόλις γυρίσαμε από κτηνίατρο γιατί πριν λίγο άρχισε να μην το πατάει εντελώς σταθερά. τον ρώτησα τι εννοούσε τότε ότι κάτι είχε δει και είπε ότι φαινόταν σαν να είχε μείνει κάποιο κατάλοιπο από παλιότερο χτύπημα στο πόδι ή από κανένα παντιλίκι σε τρεχαλητό. είπαμε θα το παρακολουθήσουμε και αν δείξει κάποιο δείγμα πόνου, να δώσω παυσίπονο και βλέπουμε από κει και πέρα. και κόβουμε και τις τρελές τρεχάλες αν δεν δείξει κάποιο άλλο δείγμα θα το κοιτάξουμε εκτενέστερα μετά το Πάσχα και σε άλλη κτηνίατρο εδώ κοντά που κάνει και ακτινογραφίες κλπ για να μας πει και εκείνη μια άποψη.

 

[Eroe]

Ναι απο το αγχος μπορει να εμφανισει κατι, αλλα οχι σε βαθμο να χασει απαξ πολυ τριχα κι την επομενη να μην μαδαει καθολου.
Εμενα ο σκυλος απο το αγχος αποτομα βγαζει πιτυριδα, εκει που ηταν πεντακαθαρος θα τον τρομαξει κατι και σε μια ωρα θα εχει γεμισει η πλατη του. Το εχουν μερικες φυλες. Αλλα σκυλια εμφανιζουν χρονια τριχοπτωση απο καποιο μονιμο στρες. Αλλα η φαση που περιγραφεις μοιαζει πιο πολυ με αυτο που ειπες κι η ιδια, οτι απλα με ενα καλο χτενισμα απομακρυνες οσες τριχες ηταν ετοιμες να πεσουν, ειτε απο το ανοιξιατικο μαδημα ειτε επειδη αλλαζει τωρα το παιδικο της τριχωμα (μπορει να παιζουν και τα 2 μαζι).
Για τις φοβιες η δικια μου αντιμετωπιση παντα ηταν μια κ μοναδικη... αν δεν συντρεχει πραγματικος κινδυνος, απλα τις αγνοω... χαλαρα, γρηγορα, λιγο μαγκιορικα ισως, με αυτοπεποιθηση στο φουλ, απλα κατευθυνεσαι προς αυτο το κατι που φοβιζει τον σκυλο και το προσπερνας χωρις να δωσεις σημασια.. αν ειναι μεσα στο σπιτι, απλα δεν δινεις σημασια.. μετα απο λιγο θα καταλαβει, αν δεν φοβασαι εσυ αρα δεν υπαρχει λογος να φοβαται κι αυτη..
Αν φοβαται κατι που οντως μπορει να ειναι επικινδυνο, οπως πχ μεγαλα σκυλια, τοτε βεβαια δεν το παιζουμε μαγκες, θελει πιο σοφη μεταχειρηση.

 

[Sara]

Για τρίχες δεν μπορώ δυστυχώς να βοηθήσω. Έχω δυο Αυστραλέζους Ποιμενικούς και η φυλή, όπως λένε, ως γνωστόν, μαδάει δυο φορές το χρόνο από έξι μήνες τη φορά! Έχω καταστρέψει σκούπες και σκούπες και μάλιστα πρόσφατα ξόδεψα τα μαλλιοκέφαλά μου να αγοράσω σκούπα Dyson με τεχνολογία κυκλώνα. Ε, κατάφερε και την μπούκωσε και αυτήν, κυρίως το Μουφ, και προχτές αναγκάστηκα να την λύσω και να την καθαρίσω διότι δεν δούλευε καλά. Τώρα περιμένω να στεγνώσει το τελευταίο φίλτρο της ώστε να το βάλω κι αυτό και να καθαρίσω. Είναι ιδανική για γρήγορο σκούπισμα, αλλά όταν την πρωτοπήρα γέμισε επτά φορές και έπρεπε να την επαναφορτίζω συνέχεια. Είχα προηγουμένως σκουπίσει με την παλιά και νόμιζα ότι το σπίτι ήταν καθαρό. Με την καινούρια έλαμψε και μάζεψε τόση τρίχα που θα νόμιζε κανείς ότι είμαι μια βρωμιάρα.

 

[Tiny_lin]

1 μήνα σχεδόν μετά και ενώ είμαστε στη δεύτερη εκδρομή από την τελευταία φορά που σας γράψαμε, έχω να δηλώσω περήφανη για το κοριτσάκι μου που σε καινούργια μέρη και με καινούργιο κόσμο να πηγαινοέρχεται στο σπιτι, έχει σχεδόν ιδανική συμπεριφορά και σίγουρα με έχει κάνει να την εμπιστεύομαι και παραπάνω! Μειναμε σε 2 καινούργια για εκείνη σπίτια και έδειχνε πολύ άνετη. Έκανε 2-3 γυρες να εξερευνήσει τους νέους χώρους και θεωρώ ότι βοήθησε και το γεγονός ότι σχεδόν αμέσως την πήρα με το κρεβάτι της και ξάπλωσα στο κρεβάτι δίπλα της στο δωμάτιο που θα κοιμόμασταν και έδειχνε σαν να κατάλαβε ότι εδώ αράζουμε και ήταν πολύ ήσυχη ακόμα και όταν έμενε για λίγο μόνη της. Το μονο καινούργιο που δεν έχει κάνει ποτέ σπίτι μας είναι ότι άμα μπει κάποιος στο σπιτι που δεν ξέρει ρίχνει 2 γαβ τύπου τίνος είσαι εσυ και μπουκάρεις ετσι αλλά μετά εννοείται κλαίει να την αφήσεις να πάει να γλύψει και να παίξει. Στο ταξίδι με το πλοίο στο πήγαινε τσακώθηκε λίγο με τον αέρα που της φύσαγε τα αυτιά κάθησε όμως μετά από λιγο και ευχαριστήθηκε την ηλιοθεραπεία χαζεύοντας τον υπόλοιπο κοσμο ευχάριστο σκηνικό ήταν που πετύχαμε 2 νεαρούς που μας ρώτησαν αν μας είπε κανείς οτι πρέπει να την έχουμε σε κλουβί μεταφοράς ή με φίμωτρο και ότι άμα μας ενοχλούσε κανείς θα έμπαιναν μπροστά και θα είχαν να κάνουν μαζί τους στην παραλια με την αμμο εκανε σαν τρελή και λιγο που έβρεξε πόδια στη θάλασσα μάλλον της κακοφανηκε και μετά πήγαινε γραμμή γραμμή με την αμμουδιά. Στο γύρνα ήταν λίγο πιο δύσκολα τα πράγματα γιατί φύσαγε και είχε γεμίσει νερά το λιμάνι, έφαγε και μισό κύμα στη μάπα που πρόλαβε να τη βουτήξει στον αέρα τελευταία στιγμή το αμόρε, είχε τρομάξει με τις σκάλες και οι τριγύρω ταξιδιώτες προσπαθούσαν να την εμψυχώσουν λέγοντας ήρεμα, μπράβο κλπ, εβγαλε το ταξίδι κουρνιασμενη ανάμεσα στα πόδια μας και κοιμήθηκε μισή μέρα βασιλικά στο πουφ της. Τώρα έχουμε έρθει στο βουνό όπου είναι η χαρά της μυρωδιάς και της τρεχάλας! κλείνουμε το πρήξιμο μ ένα βιντεάκι που κατσικιαζει για να ευχηθούμε κι εμείς καλό Πάσχα σε όλους με αυτιά να ανεμίζουν

 

[mareco]

Η φωτό που...τσακώνεται με τον αέρα, έχει μεγάλη πλάκα
Από τα zoomies που ρίχνει, έτοιμο ατζιλιτόσκυλο μου φαίνεται

 

[Tiny_lin]

Η αλήθεια είναι ότι τώρα για μετά το Πάσχα έχουμε βάλει πλώρη για ομαδικά να ενισχύσουμε λίγο τη βυ και ανάλογα πως θα πάμε, το agility είναι κάτι που μου έχει περάσει από το μυαλό. Ετσι κι αλλιώς αυτηνης δωστης να τρέξει και είναι καλύτερο από την πιο νόστιμη λιχουδιά

 

[Tiny_lin]

πως τα καταφέρνουν τα άτιμα και ενώ είσαι όλη μέρα στο πόδι από τη δουλειά κλπ και ετοιμάζεσαι να κοιμηθείς, να σε ξεσηκώνουν για παιχνίδια;; το πιο θεϊκό είναι όταν κρατάει κάποιο παιχνίδι της στο στόμα και με το που συνειδητοποιεί ότι δε με βρίσκει, ακούς ένα ζντουπ τύπου "shit!την έχασα πάλι την τρελή"
Υ.γ. συγγνώμη για την τσιρίδα στο τέλος, μάλλον ενθουσιάζομαι περισσότερο από εκείνη όταν με βρίσκει

 

[Tiny_lin]

 

[Tiny_lin]

Σήμερα λοιπόν κλείσαμε 1 χρόνο συμβίωσης! χωρίς να έχω ιδέα για το τι μπορεί να θέλει ένα κουτάβι αλλά με όρεξη για διάβασμα και ΠΟΛΥ υπομονή, περάσαμε τους πρώτους μήνες της κοινής μας ζωής υπέροχα.. εμείς και η σφουγγαρίστρα στην αρχή έχοντας λίγη εμπειρία με έναν ήρεμο σκύλο του καναπέ, ήρθε στη ζωή μας ένας σίφουνας που ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόμασταν για να μας ξεσηκώσει.. να ψάξουμε να βρούμε καινούργια μέρη για περιπάτους και για εκείνη και για εμάς. Να σηκωθούμε από τα γραφεία και τους υπολογιστές μας και να βγούμε έξω γιατί είχαμε πλέον ένα πλάσμα που ήθελε εκτόνωση γερή..κάτι που τελικά είχαμε κι εμείς ανάγκη κι ας μην το είχαμε καταλάβει! Γνωρίσαμε και καινούργιους ανθρώπους σ' αυτές τις εξόδους και άλλα εξίσου όμορφα πλασματάκια! Σίγουρα έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμα και εμείς και εκείνη αλλά έχουμε φτάσει σε ένα επίπεδο που συμβιώνουμε πολύ αρμονικά! κι ας έχασα ένα μισάωρο από τον πρωινό μου ύπνο.. τουλάχιστον σεβάστηκε ότι πρέπει να πιω έναν καφέ πρώτα και την αγαπώ ένα τσακ παραπάνω που τα σ-κ σταμάτησε να προσπαθεί να μας ξυπνήσει από το χάραμα και περιμένει υπομονετικά παίρνοντας ένα παιχνίδι της στο κρεβατάκι της μέχρι να σηκωθούμε, γι' αυτό και πάμε μεγαλύτερες και πιο ωραίες βόλτες τις περισσότερες φορές! Όπως και να'χει είναι το πλασματάκι μας το μοναδικό που ελπίζω να μας τρέχει για πολλααααά χρόνια ακόμα

 

[medusa]

Να περασετε μαζι πολλα, καλα γεματα ενεργεια χρονια

 

[Tiny_lin]

Καλησπέρες σε όλους!
Έχω καιρό να γράψω στο θέμα γιατί η συμβίωση με την τσούπρα προχωράει σε γενικές γραμμές αβίαστα, όμως από χθες είμαι προβληματισμένη γιατί σαν να μου φαίνεται ότι άρχισε να βγάζει επιθετικότητα σε σχέση με το φαΐ. Ζητάω προκαταβολικά συγγνώμη για την ανάλυση και το σεντόνι αλλά θέλω να μεταφέρω όσο καλύτερα μπορώ αυτά που αντιλήφθηκα για να έχετε καλύτερη εικόνα.
Για αρχή να πω ότι από μωρό την είχα τον νου μου να της μάθω το άστο και να βάζουμε το χέρι μας στο στόμα της, για τη δική της ασφάλεια αν βούταγε τίποτα επικίνδυνο από τον δρόμο και μια χαρά τα είχαμε καταφέρει μέχρι πρόσφατα(μάλλον).
Πριν από έναν μήνα περίπου, έπεσε από τον άντρα μου ένα κόκαλο μπριζόλας από το πιάτο του. Εννοείται η μικρή πετάχτηκε αμέσως κι εκείνος έκανε το λάθος να της φωνάξει και να την κυνηγήσει. Εννοείται επίσης ότι μέχρι να την φτάσει, το είχε ήδη χωνέψει κιόλας. Εκείνος της άνοιξε το στόμα μήπως και την προλάβαινε και την ώρα που έβγαλε το χέρι του από το στόμα της, του έριξε μια ψιλή δαγκωματιά στον αέρα... Συζητήσαμε γενικά το ότι δεν ήταν ψύχραιμη και σωστή αντίδραση και όντως την επόμενη φορά που του έπεσε λίγο κοτόπουλο από το πιάτο, της είπε άστο και έμεινε να το κοιτάει. Φυσικά της το δώσαμε μετά με το χέρι μας σαν επιβράβευση.
Πάμε στο χθες..
Χτυπάει κουδούνι από delivery και σκύβω μπροστά στο τραπεζάκι που ήταν από κάτω η μικρή ξαπλωμένη, για να την έχω το νου μου μην πάει προς την πόρτα και τρομάξει και τον ντελιβερά.
Εκείνη την ώρα είχε μπροστά της και ψιλοέτρωγε 2 κομματάκια από ένα κόκαλο ασβεστίου που είχε ξεχασμένο μια βδομάδα στο πάτωμα. Όπως την πλησιάζω παρατηρώ μια βιασύνη να τα φάει, σαν να νομίζει ότι θα της τα πάρω. Είπα να την τεστάρω λοιπόν..
Στο 2ο κομμάτι, αφού το βάζει στο στόμα της, της λέω άστο. Εκεί που μασούσε βιαστικά, πάγωσε και δεν το άφηνε. Πάω να της ανοίξω το στόμα, τίποτα.. παίζει να είχε βάλει όλη της τη δύναμη. Έρχεται ο άντρας μου να της ανοίξει το στόμα..γρύλισμα.... της λέμε έντονα τι κάνεις εκεί;; και τρέχει να πάει στο πουφ που κάθεται συνήθως και είναι το safe space της. Πάμε από πάνω της και της το ξαναλέμε, κι όπως κάνουμε την κλασική κίνηση της σφαλιάρας με το χέρι(δεν την έχουμε χτυπήσει ποτέ, μόνο την κίνηση έχουμε κάνει σε χοντρό μάλωμα), ρίχνει άλλη μια ψιλή στο αέρα προς το χέρι.... Εκεί η αλήθεια είναι ότι τα χρειαστήκαμε και οι 2, και πρέπει να μας κατάλαβε κιόλας ότι τρομάξαμε. Σκουντάει ο άντρας μου με το πόδι του το πουφ από τα νεύρα του και κάνει πάλι δαγκωματιά στον αέρα προς το πόδι ταυτόχρονα μ αυτό το μπουκωμένο γάβγισμα που κάνουν μέσα από τα δόντια όταν τσακώνονται με άλλα σκυλιά. Σε όλη τη διάρκεια, το σώμα της φαινόταν ότι ήταν alert, ενώ ήταν μισοξαπλωμένη, η κοιλιά της και το στήθος δεν ακουμπούσαν ενώ τα πόδια ήταν μπροστά και προς τα έξω σαν να ετοιμάζεται να πηδήξει.
Επειδή ήθελα να ηρεμήσει, συγκράτησα τα νεύρα που είχα εκείνη την ώρα και άρχισα να της δίνω κοφτά εντολές όπως σήκω-έλα-μέσα κλπ. Όταν είδα ότι και το σώμα της χαλάρωσε, πήρα και κάτι λιχουδιές και της έκανα "γυμνάσια" για κάνα 5λεπτο με άστο-στη θέση σου-έλα-φάτο κλπ.
Θα ήθελα, με τις εμπειρίες που έχετε κάποιοι, αν μπορείτε να μου πείτε ποια θα ήταν πιο σωστή αντίδραση σε όλο αυτό και τι μπορώ να κάνω από εδώ και πέρα για να μην ξανασυμβεί.

Τεράστιο Υστερόγραφο:
Ξέρω ότι κάποιος μπορεί να πει ότι "τι πάω και το ενοχλώ μπουκωμένο την ώρα που τρώει" κλπ.
Όπως έγραψα και στην αρχή, θέλω για την δική της ασφάλεια να έχω την άνεση να μπορώ να της πάρω κάτι απαγορευτικό από το στόμα, δεν το κάνω με διάθεση να της κάνω καψόνια!

Ευχαριστώ!!

 

[canis]

Παράξενο δεν είναι... Δηλαδή, κάποιες τροφές (σπανιότερα άλλα πράγματα) θεωρούνται "πολύτιμες" από τα μυαλά των σκύλων και πολλές φορές δείχνουν ιδιαίτερο ζήλο στην φύλαξη τους.

Resource Guarding ή Φύλαξη (σημαντικών) πόρων

Η φύλαξη των πόρων (resource guarding) αναφέρεται σε οποιαδήποτε συμπεριφορά που δείχνει ένας σκύλος για να πείσει τους άλλους να μείνουν μακριά από κάτι που θεωρεί πολύτιμο. Μεταξύ αυτών των συμπεριφορών είναι το γρύλισμα, η εμφάνιση των δοντιών, η δυσκαμψία του σώματος, η σηκωμένη τρίχα και η άμεση και ταχύτατη κατανάλωση της τροφής (που είναι συνήθως ο σημαντικός πόρος). Φυσικά μπορεί να φτάσουμε και σε κάποιο δάγκωμα ή το γάβγισμα.

Τα σκυλιά συνήθως φρουρούν έντονα τα τρόφιμα (όπως είπαμε), τα παιχνίδια, τα κόκαλα (πολύ συχνά), το κρεβάτι τους και σπανιότερα άλλο σκυλί ή άτομο (συνήθως παιδί).

Τι μπορείς να κάνεις;

Να συνδυάσεις τον άνθρωπο που πλησιάζει όταν ο σκύλος έχει κάτι πολύτιμο με κάτι θετικό. Το χέρι να έχει μια ακόμα καλύτερη πρόταση από αυτή που ο σκύλος διαθέτει. Πλησιάζεις το σκύλο με μια ακαταμάχητη λιχουδιά ή ένα ακαταμάχητο παιχνίδι. Συνδυάζεις και μια εντολή ( ίσως "ΑΣΤΟ!" ) και συνεχίζεις χαρούμενος με ένα χαρούμενο σκύλο.

Η αρχή μπορεί να γίνει με την τροφή στο μπολάκι του και καθημερινά τεστ ή συνεδρίες που πλησιάζεις, αποσπάς την προσοχή του σκύλου, παίρνεις ή "παίζεις" με την τροφή του και τον αφήνεις να συνεχίσει.

Στην αρχή ο χρόνος που αφήνεις το σκύλο χωρίς τροφή να είναι μερικά δευτερόλεπτα για να μη προλαβαίνει να αγχωθεί ή να νιώσει ότι "τον πειράζεις". Όσο ο σκύλος χαλαρώνει και συνηθίσει, ο χρόνος αυξάνεται.

1-2 φορές σε κάθε "συνεδρία" (αφαίρεση και επανατοποθέτηση τροφής) αρκούν.

Επίσης, μπορείς κάποιες φορές να ταΐζεις το σκύλο από το χέρι σου και ταυτόχρονα να χαϊδεύεις και να του μιλάς. Δημιουργείς μια κατάσταση ηρεμίας γύρω από το φαγητό και σε αυτό μπορείς να εντάξεις και άλλα άτομα που θες να θεωρεί ο σκύλος "ασφαλή".

Την ίδια στιγμή μπορείς να του ανοίγεις το στόμα ή να κοιτάς τα δόντια του. Όλα με ηρεμία και εφόσον βλέπεις πως ο σκύλος δεν δυσανασχετεί και δε δείχνει σημάδια όπως αυτά που έγραψα πιο πάνω.

Ζήσε με αυτό

Είναι και αυτό μια λύση... Αφού έχεις εντοπίσει το πρόβλημα και δε το θεωρείς σημαντικό στο σύνολο της καθημερινότητας σου, το αφήνεις έτσι και απλά δε δημιουργείς τέτοιες καταστάσεις.

Δε δίνεις παιχνίδια, κόκαλα και "πολύτιμους πόρους" και όταν το κάνεις αφήνεις το σκύλο σε ένα χώρο που κανένας δε μπορεί να πλησιάσει μέχρι ο σκύλος να τελειώσει.

Γενικές οδηγίες

• Η φύλαξη των πόρων είναι μια φυσική συμπεριφορά στους σκύλους, αλλά πρέπει να είναι διαχειρίσιμη, ώστε να μην γίνει ανεξέλεγκτη επιθετική συμπεριφορά.
• Αποτρέπουμε την ανάπτυξη ακατάλληλων συμπεριφορών επιβραβεύοντας τις επιθυμητές συμπεριφορές. Εκμεταλλευτείτε τις ευκαιρίες να δημιουργήσετε θετικές συσχετίσεις/συνδέσεις μεταξύ ανθρώπων και πόρων.
• Η καλή διαχείριση θα εμποδίσει το σκυλί σας να πάρει πράγματα που δεν θα έπρεπε. Κλείστε τις πόρτες, βάλτε τα σκουπίδια έξω ή σε ντουλάπι, κλπ.
• Αντισταθείτε στο να κυνηγάτε το σκυλί σας όταν έχει πάρει κάτι που "δεν πρέπει". Το κυνήγι είναι μια απειλή αλλά και μια ανταμοιβή και διδάσκει στο σκυλί σας ότι η κλοπή φέρνει την προσοχή.
• Να διδάσκεται στο σκύλο την εντολή "ΑΣΤΟ!" από την αρχή. Πρέπει να είναι στην βασική εκπαίδευση του σκύλου και αρχίστε με αντικείμενα βαρετά και όχι "πολύτιμα" για τον σκύλο.
• Πάντα να είσαστε σίγουροι ότι το αντάλλαγμα που προσφέρεται είναι σημαντικότερο από αυτό που έχει ο σκύλος.
• Ποτέ μην χτυπάτε, τρομάζετε ή απειλείτε το σκυλί σας για να πάρετε κάτι από αυτόν, ακόμα κι αν γρυλίζει ή δαγκώνει στον αέρα. Σας λέει να "υποχωρήσετε" και αυτό είναι ένα προειδοποιητικό μήνυμα που θέλετε να μπορεί να εκφράσει. Τα σκυλιά που τιμωρούνται για γρυλίσματα πηγαίνουν κατευθείαν στο δάγκωμα.
• Εάν έχετε πάνω από ένα σκύλο στο σπίτι και ένας ή περισσότερα σκυλιά είναι "φύλακες πόρων", τα ταΐζετε πάντα ξεχωριστά και αποφεύγετε τις λιχουδιές ή τα παιχνίδια σε κοινή θέα και με τα σκυλιά στον ίδιο χώρο.

 

[Yorkaddict]

Να προσθέσω σε όλα αυτά τα πάρα πολύ σημαντικά που ανέφερε ο @canis , πως πολύ μεγάλο ρόλο παίζει η εμπιστοσύνη.
Δυστυχώς όσο δύσκολα χτίζεται, τόσο εύκολα γκρεμίζεται. Είναι θεωρώ πολύ σημαντικό, ειδικά τώρα με αυτά τα μικρολαθάκια που κάνατε (και που όλοι μας έχουμε κάνει), να την κάνετε να νοιώσει ασφάλεια μαζί σας. Να μην νοιώθει απειλή.
Κάτι που θέλει τον χρόνο του.