Το πρώτο, απ' ότι κατάλαβα, δεν "τόπιασες"...
Εννοούσα ότι ΔΕΝ πρέπει να είναι το πρώτο σκυλί (είτε αυτός είναι αρχάριος, είτε έμπειρος
)
Εσύ το χεις γείτονα ...για πες
Άσε... μιλάμε για καλά δομημένη οικογένεια (με δύο αγοράκια, 9 και 11 ετών)...
Όμως, χωρίς προηγούμενη εμπειρία... το είδαν "κάπου" και τους άρεσε...
Ο μόνος που σέβεται ο "φίλος" μας είναι ο μπαμπάς, που κάνει φιλότιμες προσπάθειες προς την κατεύθυνση: α) της πειθαρχίας (λέμε τώρα) και β) της εκτόνωσης (εκεί, όντως, προσπαθεί ο μπαμπάς - αλλά, δεν επαρκεί)...
Έτσι, ο "φιλαράκος"προσπαθεί να εκτονωθεί όπου "κάτσει"...
Και το πιο συχνό "κάτσει" είναι να πλησιάζει τα ενδιάμεσα κάγκελα και να "μας" γρυλίζει - γαυγίζει... όπου "εμάς", μας ακούει ΚΑΙ η διπλανή γειτονία!
Ευτυχώς, εκεί, δεν έχουμε πρόβλημα, γιατί υπάρχει (ικανή) υψομετρική διαφορά των μαντρών των δύο κήπων... αλλά, όπως καταλαβαίνεις, "χτίζεται" ένα κάποιο ειδύλλιο...
Την τελευταία φορά που είχαμε βγει βόλτα, η πόρτα του διπλανού κήπου ήταν ανοιχτή (ναι, επιβεβαιώνω ότι δεν προσέχουν κάν αυτό το θέμα)... ΕΥΤΥΧΩΣ, η γυναίκα μου (με τον κούταβο) είχε προχωρήσει... και παρέμεινα εγώ, βάζοντας τη Μόκα να "φυλάξει Θερμοπύλες"... ο "φιλαράκος" όρμησε γαυγίζοντας και γρυλίζοντας τρελά, γυρνώντας γύρω από τη Μόκα σαν δαιμονισμένος (με ταχύτητα παραπλήσια του φωτός)... η οποία Μόκα είχε πάθει την πλάκα της... δεν ξέρω τι "σκεφτόταν", αλλά ήταν έτοιμη (ακόμα και η Μόκα!)...
Πιστεύω, Σταματία, ότι η συνάντηση με τον κούταβο (αν ο φιλαράκος ξεφύγει και πάλι λυτός και πάει πάνω του) θα ήταν, από πολύ οδυνηρή, έως μοιραία...