Τα σκυλιά Γροιλανδίας ξεκινάνε σε ύψος εκεί που σταματάνε τα Σιβηρικά Χάσκυ. Είναι δυνατά σκυλιά έλξης, σε λίγο πιο αργές ταχύτητες από τα Σιβηρικά, αλλά με παραπλήσιες αντοχές. Είναι τα σκυλιά με τα οποία είχε μεγαλώσει ο Sepalla πριν μεταναστεύσει στην Αμερική και βρεθεί στην Αλάσκα. Γι' αυτό όταν είδε για πρώτη φορά Σιβηρικά αναγνώρισε αμέσως τι είχε μπροστά του. Τα Σιβηρικά ήταν σαφώς πιο ελαφρά (5-15 κιλά), αλλά κέρδιζαν σε ταχύτητα και αυτό ήταν που τον ενθουσίασε.
Σε χαρακτήρα, οι δύο φυλές είναι πάρα πολύ κοντά, με ελάχιστες μικροδιαφορές συμπεριφοράς, που πολλές φορές εκμηδενίζονται μπροστά στην ποικιλότητα των χαρακτήρων. Γενικά, θα μπορούσαμε να τα θεωρήσουμε ΕΛΑΧΙΣΤΑ πιο κυριαρχικά από τα Σιβηρικά, αλλά και πάλι τονίζω ότι αυτή η ελάχιστη διαφορά μπορεί άνετα να εκμηδενιστεί ανάμεσα στα όρια του χαρακτήρα της κάθε Φυλής.
Μορφολογικά, τουλάχιστον τα δείγματα που έχω δει, έχουν ουρά πιο κοντά σε αυτή του Μάλαμιουτ απ' ότι στου Σιβηρικού, με το πρότυπο να επιτρέπει την ουρά να είναι και γυριστή και να ακουμπάει στην πλάτη (σαν του Μάλαμιουτ). Η ουρά τους είναι πιο πλούσια από του Σιβηρικού και ξανά πλησιάζει πιο πολύ του Μάλαμιουτ. Κατά τα άλλα, η γούνα έχει το μήκος και την υφή της γούνας του Σιβηρικού και τα χρώματα τους πλέον έχουν μετατοπιστεί αρκετά προς τις πλέον ανοιχτόχρωμες αποχρώσεις, με κυρίαρχες αυτές του ανοιχτού μπεζ (κάτι που πάλι τα ξεχωρίζει από τους κλασσικούς χρωματισμούς των Σιβηρικών).
Εκτροφείς υπάρχουν κυρίως στη Νορβηγία και είναι άνθρωποι που ασχολούνται με τον χειμερινό τουρισμό, γι' αυτό και σπανίζουν τα δείγματα που βλέπει κανείς σε εκθέσεις και τα οποία (προσωπικά) νομίζω ότι ξεφεύγουν σε κάποιες (αρκετές) περιπτώσεις αρκετά από την πραγματική όψη του σκυλιού. Αλλά αυτός είναι πάντα ένας κίνδυνος όταν η Φυλή έχει μικρή εκπροσώπηση.