Πιστεύω ότι όλοι συμφωνούμε πως αυτό τον είδος «καλλωπισμού» είναι ασέβεια στην φύση του ζώου, οπότε πρόκειται για κακοποίηση…
Ας μην μείνουμε στην εικόνα που είναι τραγελαφική… ας αναλογιστούμε το εξής:
Για να κάνω ανταύγειες στα μαλλιά μου, πολλές φορές αναγκάζομαι να κάτσω στο κομμωτήριο 3 ώρες.
Εμένα είναι η επιλογή μου και μπορώ να παραμείνω ακίνητη επί 1 ώρα, και μετά να υποστώ όλη την διαδικασία (τράβηγμα μια μια τούφα, αλουμινόχαρτο, αναμονή μιας ώρας για να «πιάσει» η βαφή, λούσιμο, μάσκα, πιστολάκι, χτένισμα)
ΣΧΕΔΟΝ αδιαμαρτύρητα.
Αυτό το ζώο μπορεί να περάσει αυτή τη διαδικασία αγόγγυστα?
Πως είναι δυνατόν να καταφέρνουν να το ακινητοποιούν τόση ώρα?
Μήπως του κάνουν ηρεμιστικές ενέσεις?
Για τον σκύλο δεν υπάρχει όμορφη ή άσχημη μυρωδιά, υπάρχουν απλώς μυρωδιές
Σίγουρα η οσφρητική ικανότητα του σκύλου είναι ίσως το μεγαλύτερο προσόν του, αλλά είναι σίγουρο ότι δεν υπάρχουν όμορφες και άσκημες μυρωδιές (σύμφωνα πάντα με τα …σκυλίσια κριτήρια)?
Εμένα μου κάνει φοβερή εντύπωση πως θα κυλιστεί με μοναδική ευχαρίστηση σε ανθρώπινα περιττώματα (ευχάριστη οσμή για τον σκύλο), αλλά θα πέσει κάτω γαβγίζοντας και θα κυλίεται, προσπαθώντας να βγάλει από πάνω του την οσμή, όταν τον ψεκάσω με σιτρονέλα (δυσάρεστη οσμή για τον σκύλο).
Εμείς με
ΠΟΙΑ κριτήρια επιλέγουμε τις κολόνιες που αγοράζουμε από τα pet shop για τα σκυλιά?
Διότι εάν φτιάχνονταν με σεβασμό στην φύση του ζώου θα έπρεπε να επιλέγουμε μεταξύ
«άρωμα φρέσκου προϊόντος αποπάτησης», «άρωμα διάρροιας λαθρομετανάστη» (hard core – εξιδηκευμένο), «άρωμα αρουραίου σε αποσύνθεση» κτλ :shock: :shock: :shock:
Όσον αφορά τους φακούς επαφής…
Εγώ φοράω φακούς επαφής διότι έχω μυωπία και σε πληροφορώ ότι μέχρι να μάθω να τους βάζω κόντεψα να μείνω αόμματη. Αλλά το υπέστην και αυτό αδιαμαρτύρητα (μπρος τα κάλλη, τι ειν’ ο πόνος). :lol:
Τον σκύλο πως τον ακινητοποιούν για να του βάλουν τους χρωματιστούς φακούς επαφής? Γιατί εγώ κολλύριο επιχείρησα να του βάλω μια φορά λόγω επιπεφυκίτιδας και χρειάστηκε να κυλιστούμε στα πατώματα και να τον καβαλήσω για να μου κάτσει (με την καλή έννοια!) :wink:
Τα σκυλιά έτσι και αλλιώς τα βγάζουμε εκτός φύσης.
Συμφωνώ ότι είναι γελοίο να τα κουρεύουμε κάπως, να τα ντύνουμε, να τα στολίζουμε, να τα βάφουμε... Αλλά, σε καμμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι όταν κάνουμε κάτι από αυτά ή όλα μαζί, τα βασανίζουμε ή τους βιάζουμε την φύση τους. Ήδη το κάνουμε και χωρίς αυτά.
Έτσι είναι, αλλά το ζητούμενο είναι άλλο…
Μήπως έχουμε κάνει τα σκυλιά μας προέκταση του εαυτού μας?
Μήπως οι άνθρωποι προβαίνουν σε αυτές τις ακρότητες προσπαθώντας να καλύψουν την μοναξιά, την απομόνωση και την κενότητα της ψυχής τους?
Διότι αν συμβαίνει αυτό, ο άνθρωπος εξακολουθεί να κάνει ότι μπορεί για να ικανοποιήσει τις
ΔΙΚΕΣ του ανάγκες.
Οπότε αυτές οι ακρότητες
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να χαρακτηριστούν εκδήλωση αγάπης…
Εκδήλωση υπέρμετρου εγωισμού όμως θα μπορούσαν…
