e-collar, το τελευταίο χαρτί του εκπαιδευτή;
- Thread starter w0lfcrY
- Ημερομηνία δημιουργίας
Aν καταφέρουμε να πηγαίνουμε και οι 3 μαζί ναι είναι πολύ καλη βόλτα στο λυκαβητό ανάβαση και κατάβαση αλλα οπως είπες μέχρι 1-2 ώρες maximum...γιατί αν πάνε η καθε μια χωριστά δε φτάνει μετά ο δικός μου χρόνος...
Ελπίζω να πετύχουμε τη κοινή βόλτα και μετά ο τόπος είναι εύκολο, και στο OAKA είναι πολύ καλά...
αν είχα πάντα 2ο ατομο διαθέσιμο δε θα ήταν θέμα, θα μπορούσα ανα πάσα ώρα αλλα δηστυχώς δεν είναι πάντα.
Thanks για τη τοπεθέτηση σου.
Χαρά μας να διαβάζουμε τόσο ωραία άρθρα Γιάννη, κάθε άλλο παρά μακρηγορείς. Διαβάζουμε σωστά πράγματα.
Αξιόλογο μέλος και ο GRDANE και ευχαρίστως να ακούσουμε τη γνώμη του και στο παρελθόν είχε βοηθήσει.
Το e-collar θα περιμένει και ίσως να μη το προτιμήσω,γιατί ακόμα δεν είπαμε τη τελευταία μας λέξη...
Μέρες σαν αυτές που περιέγραψες υπήρξαν, οπως και στις φωτό αν δεις καθονται μαζι,γλυφόντουσαν και όλα τα σχετικά...τις έβαζα με το ζόρι που λέμε δίπλα δίπλα και λειτουργούσε...ορισμένες φορές τις προλάβενα αν έβλεπα κανα στήσιμο καμια ουρά στο θεό ή γρύλισμα...το Μεγαλο Θεμα είναι τι κάνεις οταν είναι τόσο κοντά που δε τις πρόλαβένεις..εκεί γενιέται και ο φόβος μου.
Μεγάλο θέμα είχα οταν ερχόταν ο οποιποσδήποτε στο σπίτι...έπρεπε να τους λέω ΚΑΤΩ να μη πηγαινει κανείς για χάδι επιδή το αποτελεσμα μπορείς να το φανταστείς...
Οταν οι τσακωμοι γινανε μεγαλύτεροι εκει ηταν που τα παράτησα στο να τα έχω μαζί, φοβούμενος πάντα για την ακεραιότητα τους...
Τώρα δε το έχω δοκιμάσει εδώ και 3-4 μήνες...ελπίζω να το πετύχω πάλι αλλα ο φόβος υπάρχει.
Αξιόλογο μέλος και ο GRDANE και ευχαρίστως να ακούσουμε τη γνώμη του και στο παρελθόν είχε βοηθήσει.
Το e-collar θα περιμένει και ίσως να μη το προτιμήσω,γιατί ακόμα δεν είπαμε τη τελευταία μας λέξη...
Μέρες σαν αυτές που περιέγραψες υπήρξαν, οπως και στις φωτό αν δεις καθονται μαζι,γλυφόντουσαν και όλα τα σχετικά...τις έβαζα με το ζόρι που λέμε δίπλα δίπλα και λειτουργούσε...ορισμένες φορές τις προλάβενα αν έβλεπα κανα στήσιμο καμια ουρά στο θεό ή γρύλισμα...το Μεγαλο Θεμα είναι τι κάνεις οταν είναι τόσο κοντά που δε τις πρόλαβένεις..εκεί γενιέται και ο φόβος μου.
Μεγάλο θέμα είχα οταν ερχόταν ο οποιποσδήποτε στο σπίτι...έπρεπε να τους λέω ΚΑΤΩ να μη πηγαινει κανείς για χάδι επιδή το αποτελεσμα μπορείς να το φανταστείς...
Οταν οι τσακωμοι γινανε μεγαλύτεροι εκει ηταν που τα παράτησα στο να τα έχω μαζί, φοβούμενος πάντα για την ακεραιότητα τους...
Τώρα δε το έχω δοκιμάσει εδώ και 3-4 μήνες...ελπίζω να το πετύχω πάλι αλλα ο φόβος υπάρχει.
Last edited:
φιλε κλαψιαρη λυκε...μεχρι στιγμης παρακολουθω και μαζευω στοιχεια...
συμφωνω απολυτα με τον χαρρυ ως προς οτι η βασικη υπακοη ειναι ενα μεσο για να ανεβεις στην ιεραρχια της αγελης...
μπορει να μην εχουν την ιδια αποκριση στην εκτελεση εντολων και να εχεις δικιο στο συγκεκριμενο
αλλα στο αποτελεσμα πρεπει παντα να ειναι το ιδιο....
εσυ πας στην κορυφη κι αυτο ειναι αδιαπραγματευτο...
απο τον τζονκ δεν θα αλλαζα ουτε κομμα,
η χρυσουλα παρακολουθει μιλαν και συμφωνω μαζι της...λολ
τα υπολοιπα τα ξερεις...
συμφωνω απολυτα με τον χαρρυ ως προς οτι η βασικη υπακοη ειναι ενα μεσο για να ανεβεις στην ιεραρχια της αγελης...
μπορει να μην εχουν την ιδια αποκριση στην εκτελεση εντολων και να εχεις δικιο στο συγκεκριμενο
αλλα στο αποτελεσμα πρεπει παντα να ειναι το ιδιο....
εσυ πας στην κορυφη κι αυτο ειναι αδιαπραγματευτο...
απο τον τζονκ δεν θα αλλαζα ουτε κομμα,
η χρυσουλα παρακολουθει μιλαν και συμφωνω μαζι της...λολ
τα υπολοιπα τα ξερεις...
Μπορει οσα λεω καποιες φορες να ακουγονται σκληρα, αλλά καπως ετσι, λιγο ή πολύ, είναι τα πραγματα όταν εχεις να κανεις με σκυλια δυσκολα, υψηλης ενεργειας και κυριαρχικοτητας.
Αν αυτές οι ιδιοτητες συνδιαζονται και με αυξημενη επιθετικοτητα και ισχυρα τα βασικα ενστικτα, τοτε εχεις έναν σκυλο κερατο, που είναι ταυτοχρονα μεγαλη τυχη και χαρα αλλά και μεγαλο βασανο. Είναι ευχη και καταρα μαζι.
Η βασικη υπακοη δεν είναι φυσικα μονο οι εντολες. Αυτές είναι το τελευταιο, αν και πολύ βασικο.
Το θεμα είναι να καταλαβει ο σκυλος (ειδικα αυτος ο σκυλος που περιεγραψα παραπανω) ότι όλα ξεκινανε από εσενα και τελειωνουν από εσενα, την ωρα που εσυ θα αποφασισεις και με τον τροπο που θα αποφασισεις.
Φαγητο, παιχνιδι, βολτα, χαδια, υπνος, τα παντα κινουνται/αποφασιζονται από εσενα.
Εισαι σε συνεχη εγρηγορση και αυτό πρεπει να φαινεται.
Τι πετυχαινεις με αυτό. Ο σκυλος σε κοιταζει στα ματια κάθε φορα που πας να κινηθεις ή να μλησεις.
Ελπιζει και ευχεται να αποφασισεις κατι που θα του αρεσει, πχ μια ξαφνικη βολτα, ένα δεκαλεπτο παιχνιδι με μπαλακι, ένα καλο κερασμα. Περιμενει κοιτωντας σε βαθεια στα ματια να του δωσεις free για να αφησει το platz και να λυσσαξει στο τρεξιμο στο βουνο.
Μονο ετσι ακουγοντας την εντολη σου θα κανει στροφη στον αερα και θα επιστρεψει σφαιρα στο καλεσμα σου.
Μονο ετσι, και οταν ξερει ότι υπαρχουν συνεπειες και επιβραβευσεις, ενιοτε και κατά περιπτωση ισχυρες, υπαρχει ελπιδα να μην ξεκινησει τον καυγα που σκεφτεται βλεποντας τον απεναντι σκυλο.
Σε βλεπει και αισθανεται ότι εισαι σε εγρηγορση και τον παρακολουθεις. Όταν αισθανθει ότι αρμενιζεις και χαλαρωνεις, το εχασες το παιχνιδι.
Προσωπικα, το εχω χασει τοσες πολλες φορες και εχω δοκιμασει τοσες διαφορετικες τεχνικες, που εχω καταληξει ότι η παραπανω θεωρηση εχει σαφως το μεγαλυτερο ποσοστο επιτυχιας.
Αν αυτές οι ιδιοτητες συνδιαζονται και με αυξημενη επιθετικοτητα και ισχυρα τα βασικα ενστικτα, τοτε εχεις έναν σκυλο κερατο, που είναι ταυτοχρονα μεγαλη τυχη και χαρα αλλά και μεγαλο βασανο. Είναι ευχη και καταρα μαζι.
Η βασικη υπακοη δεν είναι φυσικα μονο οι εντολες. Αυτές είναι το τελευταιο, αν και πολύ βασικο.
Το θεμα είναι να καταλαβει ο σκυλος (ειδικα αυτος ο σκυλος που περιεγραψα παραπανω) ότι όλα ξεκινανε από εσενα και τελειωνουν από εσενα, την ωρα που εσυ θα αποφασισεις και με τον τροπο που θα αποφασισεις.
Φαγητο, παιχνιδι, βολτα, χαδια, υπνος, τα παντα κινουνται/αποφασιζονται από εσενα.
Εισαι σε συνεχη εγρηγορση και αυτό πρεπει να φαινεται.
Τι πετυχαινεις με αυτό. Ο σκυλος σε κοιταζει στα ματια κάθε φορα που πας να κινηθεις ή να μλησεις.
Ελπιζει και ευχεται να αποφασισεις κατι που θα του αρεσει, πχ μια ξαφνικη βολτα, ένα δεκαλεπτο παιχνιδι με μπαλακι, ένα καλο κερασμα. Περιμενει κοιτωντας σε βαθεια στα ματια να του δωσεις free για να αφησει το platz και να λυσσαξει στο τρεξιμο στο βουνο.
Μονο ετσι ακουγοντας την εντολη σου θα κανει στροφη στον αερα και θα επιστρεψει σφαιρα στο καλεσμα σου.
Μονο ετσι, και οταν ξερει ότι υπαρχουν συνεπειες και επιβραβευσεις, ενιοτε και κατά περιπτωση ισχυρες, υπαρχει ελπιδα να μην ξεκινησει τον καυγα που σκεφτεται βλεποντας τον απεναντι σκυλο.
Σε βλεπει και αισθανεται ότι εισαι σε εγρηγορση και τον παρακολουθεις. Όταν αισθανθει ότι αρμενιζεις και χαλαρωνεις, το εχασες το παιχνιδι.
Προσωπικα, το εχω χασει τοσες πολλες φορες και εχω δοκιμασει τοσες διαφορετικες τεχνικες, που εχω καταληξει ότι η παραπανω θεωρηση εχει σαφως το μεγαλυτερο ποσοστο επιτυχιας.
Φίλε harryf3, το παραπάνω μήνυμα με καλύπτει απόλυτα και αντιπροσοπεύει το τρόπο που σκέφτομαι.
Ετσι θεωρώ οτι χτίζεται η ιεραρχία και ο σεβασμός μιας και ο σκυλος λειτουργεί στο δίπτυχο σώμα και τώρα...το σκύλο δε το νοιάζει σίγουρα το χθές ούτε και το αύριο.
Οσο πιο αποτελεσματικοί ειμαστε σε αυτό τόσο καλύτερα αποτελέσματα παίρνεις.
Σίγουρα οι εντολές οταν εκτελούνται οπως πρέπει είναι χρυσό εργαλείο αλλα επειδή πολλές φορές χαλαρώνουμε - και εγώ σε αυτό φταίω- τότε οντως κάνουν του κεφαλίου τους.
Παρεπιπτόντος το ηλεκτρικό κολάρο χρησιμοποιήθηκε -ενοειται οχι απο μένα αλλα απο τον εκπαιδευτη- στη πιο χαμηλή ένταση στο ντόγκο στην αρχη και μετά στο μπόξερ.
Στο εκπαιδευτήριο σε χώρο που εξωμειώνει το ένα δωμάτιο διαμερισματος και μετά σε εξωτερικό χώρο.
Ενα εχω να πώ. Οταν είναι στα σωστα χέρια κάνει θαύματα. Εγώ προσωπικά δεν έχω την εμπειρία και δε θα έπαιρνα το ρίσκο ποτέ να το χρησιμοποιήσω γιατί μπορεί να έχεις αρνητικά αποτελέσματα οπως λέγαμε παραπάνω.
Έφτασα στο σημείο να περνάω ΠΆΝΩ απο τη μποξερίνα - και αντίστροφα- με το ντόγκο και το ΜΗ που έλεγα όταν εσκεμένα σκούνταγα τη μποξερίνα ήταν άκρως αποτελεσματικό.
Ούτε που το σκέφτοντουσαν να γίνει φασαρία. Αποφεύγανε να έρχονται σε οπτική επαφή μέσα στα μάτια και φυσικά δεν χρειάστηκαν πολλές χρήσεις. 4-5 ΜΗ με συγκεκριμένες κινήσεις πχ. πέταγμα μπαλάκι σε κοινο χώρο,χάιδεμα του αλλου σκύλου πολύ έντονα και άλλα πολλά που για να μη γίνομαι κουραστικός κατάλαβα οτι ναι είναι η τελευταία λύση αλλα σε έμπειρα χέρια και με σωστή προετοιμασία μπορεί να σώσει καταστάσεις.
Ακόμα δε λέω τίποτα γιατί θέλω να φτάσουμε και στο σημείο που θα έχουμε τελειώσει για να σας πώ και εγω τις τελικές εντυπωσεις.
Εχθές έκανα και μικροεπεμβασούλα στη μποξερίνα γιατί είχαμε ένα μεγάλο απόστημα απο αίμαι και ορό στο σβέρκο απο το τελευταίο τσακωμό και δεν την είχε πιάσει η αντιβίωση και τώρα είναι πολύ καλύτερα, έβγαλε πάρα πολύ μεγάλη ποσότητα και ανακουφήστικε το καημένο το ζωό.
Εύχομαι να είναι ο τελευταίος τραυματισμός και μακάρι να μη ξαναζήσουμε σκηνές ροκ, τώρα δεν υπάρχει περιπτωση να χαλαρώσουν, θα είναι full επιτήτηρηση και διόρθωση εκεί που πρέπει.
Ισως λοιπόν να δούμε & καλύτερες μέρες στο θέμα συμβίωσης...
Ευχαριστώ και το Μεγάλο Δανό για τη τοποθέτηση του και εδώ και σε Pm.
Ετσι θεωρώ οτι χτίζεται η ιεραρχία και ο σεβασμός μιας και ο σκυλος λειτουργεί στο δίπτυχο σώμα και τώρα...το σκύλο δε το νοιάζει σίγουρα το χθές ούτε και το αύριο.
Οσο πιο αποτελεσματικοί ειμαστε σε αυτό τόσο καλύτερα αποτελέσματα παίρνεις.
Σίγουρα οι εντολές οταν εκτελούνται οπως πρέπει είναι χρυσό εργαλείο αλλα επειδή πολλές φορές χαλαρώνουμε - και εγώ σε αυτό φταίω- τότε οντως κάνουν του κεφαλίου τους.
Παρεπιπτόντος το ηλεκτρικό κολάρο χρησιμοποιήθηκε -ενοειται οχι απο μένα αλλα απο τον εκπαιδευτη- στη πιο χαμηλή ένταση στο ντόγκο στην αρχη και μετά στο μπόξερ.
Στο εκπαιδευτήριο σε χώρο που εξωμειώνει το ένα δωμάτιο διαμερισματος και μετά σε εξωτερικό χώρο.
Ενα εχω να πώ. Οταν είναι στα σωστα χέρια κάνει θαύματα. Εγώ προσωπικά δεν έχω την εμπειρία και δε θα έπαιρνα το ρίσκο ποτέ να το χρησιμοποιήσω γιατί μπορεί να έχεις αρνητικά αποτελέσματα οπως λέγαμε παραπάνω.
Έφτασα στο σημείο να περνάω ΠΆΝΩ απο τη μποξερίνα - και αντίστροφα- με το ντόγκο και το ΜΗ που έλεγα όταν εσκεμένα σκούνταγα τη μποξερίνα ήταν άκρως αποτελεσματικό.
Ούτε που το σκέφτοντουσαν να γίνει φασαρία. Αποφεύγανε να έρχονται σε οπτική επαφή μέσα στα μάτια και φυσικά δεν χρειάστηκαν πολλές χρήσεις. 4-5 ΜΗ με συγκεκριμένες κινήσεις πχ. πέταγμα μπαλάκι σε κοινο χώρο,χάιδεμα του αλλου σκύλου πολύ έντονα και άλλα πολλά που για να μη γίνομαι κουραστικός κατάλαβα οτι ναι είναι η τελευταία λύση αλλα σε έμπειρα χέρια και με σωστή προετοιμασία μπορεί να σώσει καταστάσεις.
Ακόμα δε λέω τίποτα γιατί θέλω να φτάσουμε και στο σημείο που θα έχουμε τελειώσει για να σας πώ και εγω τις τελικές εντυπωσεις.
Εχθές έκανα και μικροεπεμβασούλα στη μποξερίνα γιατί είχαμε ένα μεγάλο απόστημα απο αίμαι και ορό στο σβέρκο απο το τελευταίο τσακωμό και δεν την είχε πιάσει η αντιβίωση και τώρα είναι πολύ καλύτερα, έβγαλε πάρα πολύ μεγάλη ποσότητα και ανακουφήστικε το καημένο το ζωό.
Εύχομαι να είναι ο τελευταίος τραυματισμός και μακάρι να μη ξαναζήσουμε σκηνές ροκ, τώρα δεν υπάρχει περιπτωση να χαλαρώσουν, θα είναι full επιτήτηρηση και διόρθωση εκεί που πρέπει.
Ισως λοιπόν να δούμε & καλύτερες μέρες στο θέμα συμβίωσης...
Ευχαριστώ και το Μεγάλο Δανό για τη τοποθέτηση του και εδώ και σε Pm.
Παρα πολύ ωραια. Συγχαρητηρια και σε σενα και στον εκπαιδευτη σου.
Βεβαια, το δυσκολο εδώ είναι ο απογαλακτισμος από τον εκπαιδευτη και η επιτευξη του μεγαλου στοχου. Να εχουν δηλαδη την επιθυμητη συμπεριφορα χωρις την παρουσια του εκπαιδευτη, χωρις να φορανε ηλεκτρικο κολαρο, σε οποιονδηποτε τοπο, και να συμμορφώνονται μονο με την δικη σου παρουσια.
Η ψυχολογια μας εδώ παιζει τον μεγαλυτερο ρολο. Η καλη ψυχολογια ενισχυεται με την εμπειρια και τις πρότερες επιτυχιες, και, καποιες φορες, οσο και να ακουγεται παραξενα, και από τις αλλεπαλληλες αποτυχιες.
Γιατι καποτε φτανεις στο σημειο (αυτό συνεβει σε μενα) που η χολη σου σπαει και δεν αγχωνεσαι πλεον, ουτε οργιζεσαι με την ανεπιθύμητη συμπεριφορα του σκυλου. Παθαινεις την λεγομενη αταραξία. Και τοτε ξαφνικα όλα σιγα σιγα στρωνουν ως δια μαγειας, όταν βεβαια υπαρχει και εκπαιδευση.
Ο σκυλος αντιλαμβανεται το αγχος ως αδυναμια και παιρνει κεφαλι. Ο αρχηγος που φοβαται τις αντιδρασεις της αγελης του, το εκπεμπει με την ολη συμπεριφορα του, τη γλωσσα του σωματος, τον τονο της φωνης, τις σπασμωδικες αντιδρασεις, την αναποφασιστικοτητα, το μπερδεμα στην ληψη αποφασεων. Ο σκυλος είναι μαστορας στο να διαβαζει αντιδρασεις και να αξιολογει καταστασεις και προσωπα. Αν κρινει ότι εισαι αδυναμος και ανεπαρκης, ουτε σε σεβεται, ουτε σε ακουει.
Ειμαστε ερασιτεχνες σκυλαδες και ο δρομος μας είναι γεματος αποτυχιες. Κανεις όμως δεν μας υποχρεωσε να εχουμε σκυλο. Εχουμε σκυλο επειδη τον γουσταρουμε.
Αν και ερασιτεχνες όμως, πρεπει να φερομαστε και λιγο επαγγελματικα. Να το κανουμε με ένα χαμογελο, αλλιως να μην το κανουμε καθολου.
Βεβαια, το δυσκολο εδώ είναι ο απογαλακτισμος από τον εκπαιδευτη και η επιτευξη του μεγαλου στοχου. Να εχουν δηλαδη την επιθυμητη συμπεριφορα χωρις την παρουσια του εκπαιδευτη, χωρις να φορανε ηλεκτρικο κολαρο, σε οποιονδηποτε τοπο, και να συμμορφώνονται μονο με την δικη σου παρουσια.
Η ψυχολογια μας εδώ παιζει τον μεγαλυτερο ρολο. Η καλη ψυχολογια ενισχυεται με την εμπειρια και τις πρότερες επιτυχιες, και, καποιες φορες, οσο και να ακουγεται παραξενα, και από τις αλλεπαλληλες αποτυχιες.
Γιατι καποτε φτανεις στο σημειο (αυτό συνεβει σε μενα) που η χολη σου σπαει και δεν αγχωνεσαι πλεον, ουτε οργιζεσαι με την ανεπιθύμητη συμπεριφορα του σκυλου. Παθαινεις την λεγομενη αταραξία. Και τοτε ξαφνικα όλα σιγα σιγα στρωνουν ως δια μαγειας, όταν βεβαια υπαρχει και εκπαιδευση.
Ο σκυλος αντιλαμβανεται το αγχος ως αδυναμια και παιρνει κεφαλι. Ο αρχηγος που φοβαται τις αντιδρασεις της αγελης του, το εκπεμπει με την ολη συμπεριφορα του, τη γλωσσα του σωματος, τον τονο της φωνης, τις σπασμωδικες αντιδρασεις, την αναποφασιστικοτητα, το μπερδεμα στην ληψη αποφασεων. Ο σκυλος είναι μαστορας στο να διαβαζει αντιδρασεις και να αξιολογει καταστασεις και προσωπα. Αν κρινει ότι εισαι αδυναμος και ανεπαρκης, ουτε σε σεβεται, ουτε σε ακουει.
Ειμαστε ερασιτεχνες σκυλαδες και ο δρομος μας είναι γεματος αποτυχιες. Κανεις όμως δεν μας υποχρεωσε να εχουμε σκυλο. Εχουμε σκυλο επειδη τον γουσταρουμε.
Αν και ερασιτεχνες όμως, πρεπει να φερομαστε και λιγο επαγγελματικα. Να το κανουμε με ένα χαμογελο, αλλιως να μην το κανουμε καθολου.
