Μπορείς πάντα να πάρεις το πλοίο ....όπως το παίρνω και εγώ, όταν θέλω να μετακινηθώ με το σκυλί.
Προσωπικά φοβάμαι τόσο πολύ να πετάξω πλέον που οδηγώ παντού, γι' αυτό άλλωστε και το Μουφ έχει πάει σε 48 από τις 50 πολιτείες. Το όνειρό μου είναι να επιτρέψει η Cunard να ταξιδεύουμε στην Ευρώπη με το αυτοκίνητό μας και όχι να μας υποχρεώνει να το εξάγουμε και να ξεπαραδιαζόμαστε. Η περαντζάδα Νέα Υόρκη-Σαουθάμτον ή Αμβούργο κοστίζει όσο και ένα αεροπορικό εισιτήριο και κάνεις και έξι μέρες διακοπές, τα πάντα πληρωμένα, συνηθίζεις και την αλλαγή της ώρας και ο σκύλος έχει και δικό του μπάτλερ. Δυστυχώς το όλον κολλάει στο αυτοκίνητο, αλλιώς θα βούταγα τα σκυλιά και θα πηγαίναμε 2-3 μήνες στην Ελλάδα το καλοκαίρι. Θα κατεβαίναμε Αμβούργο, θα οδηγούσα μέχρι την Ανγκόνα ή τη Βενετία και θα έπαιρνα το πλοίο για Πάτρα. Από κει και πέρα η Αθήνα είναι κοντά. Άλλωστε οι αποστάσεις στην Ευρώπη είναι αστείες μπροστά στην Αμερική που την έχω κυριολεκτικά οργώσει απ' άκρη σ' άκρη.
Αλλά οι ηλίθιοι δεν αφήνουν το αυτοκίνητο, αλλιώς τα σκυλιά κι εγώ θα κάναμε και τα μπάνια μας στην Ελλάδα μπας και καλυτερέψουν ολωνών μας τα αρθριτικά...
