Εγώ είμαι υστερική και δύσκολα τα λύνω σε μη περιορισμένο χώρο,
είναι και δύο και φοβάμαι ότι άμα φύγουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις θα πάθω 38 κρίσεις πανικού ανά δευτερόλεπτο χαχα!
Σας ζηλεύουμε, μπράβο!
Εγώ και πάλι, σε μη περιορισμένο χώρο χωρίς αυτοκίνητα κι άλλα σκυλιά πιο άνετα νιώθω από ότι σε περιορισμένο. Γιατί όταν είμαστε οι 2 μας και ένας απέραντος χώρος γύρω μας, ο σκύλος γίνεται πιο σοβαρός (όχι μόνο ο Ήρωας, οποιοσδήποτε σκύλος παρόμοιας φυλής).
Φοβάται μη με χάσει. Προσπαθεί να με "προστατέψει" (τι γλυκό που ήταν όταν κατεβαίναμε μια απότομη πλαγιά κι ο Eroe έτρεχε σε μένα μόλις έβλεπε να γλιστράνε λίγο τα παπούτσια μου! λες και θα μπορούσε να με πιάσει άμα έπεφτα
). Ε και στο κάτω κάτω θυμάται και τα καθήκοντά του, κυνηγόσκυλο είναι, τα έχει μέσα στο αίμα του όλα αυτά τα δάση και βουνά.
Ενώ όταν είμαστε σε έναν περιφραγμένο χώρο, το βλέπει σαν παιδική χαρά και ούτε που τον νοιάζει που βρίσκομαι, τι κάνω, αν υπάρχω ακόμα
Βέβαια αυτό βελτιώνεται σταδιακά με την εκπαίδευση και με το χτίσιμο της σχέσης μας, αλλά σπάνια το πετυχαίνεις εντελώς σε σκύλο υψηλής ενέργειας (και 5ης ομάδας...
). Από τα 10 "έλα" τουλάχιστον τα 2 θα τα αγνοήσει. Στη φύση, δεν θα αγνοήσει ούτε ένα και θα έρθει και από μόνος του για να δει μηπως θες κάτι.