Bracke το σκυλί των αρχαίων


TruthHunter

Well-Known Member
8 Φεβρουαρίου 2009
200
3
Historie

Die Entwicklung der Rassen

Die Bezeichnung "Bracke"



Der Ursprung des Namens "Bracke" ist unklar. Die Gesetze der germanischen Volksstämme sprechen noch vom "Segusier" oder "Seusier" und meinen die auf Spur und Fährte anhaltend laut jagenden Hunde. Seit dem 7. Jh. wird die Bezeichnung "Segusier" allmählich von "Bracke" verdrängt. Erstmals taucht sie in den Kirchenformeln des Mönches Marculf auf. Im Hochmittelalter bezeichnet man mit Bracke vornehmlich den Leithund sowie die speziell zur Schweißarbeit eingesetzten Bracken. In der Neuzeit spricht man dann allgemein von "jagenden Hunden", "Jagdhunden" oder "Wildbodenhunden". Erst zu Beginn des 19. Jh. wird die alte Bezeichnung "Bracke" wieder auf alle laut jagenden Hunde übertragen.

Die Geschichte der Bracken

Der Ursprung der Bracken liegt im Dunkel. Erste Abbildungen von brackenartigen Jagdhunden finden
wir im alten Ägypten. Daraus kann aber nicht ohne weiteres geschlossen werden, daß die Bracken dort entstanden sind. Brackenartige Hunde können auch unabhängig voneinander an verschiedenen Orten zu unterschiedlichen Zeiten entstanden sein.

Mutmaßliche Abstammung der Bracken



Die Rassengruppe der Bracken oder Laufhunde ist morphologisch breit gestreut. Manche Rassen ähneln Windhunden, während andere dem Doggentypus nahe stehen. So erfolgt die Zuordnung zu dieser Rassengruppe nicht nach dem Körperbau, sondern nach einem psycho-physiologischen Merkmal. Danach werden alle Hunde als Bracken oder Laufhunde bezeichnet, die auf Spur und Fährte anhaltend laut jagen. Nach geographischer Verbreitung und morphologischen Kennzeichen werden die Bracken des Südens, des Westens, des Ostens und der Mitte unterschieden:

Die Bracken des Westens gehen auf die Keltenbracke (s.u.) zurück. Sie zeichnen sich durch sehr lange, gefaltete und tief angesetzte Behänge sowie durch schmale Schädel mit hervortretendem Hinterhauptbein aus. Im Unterschied zu den windhundähnlichen Bracken des Südens handelt es sich um kräftige, starkknochige und zum Teil sehr große Hunde. Ihr Laut ist tief und wohlklingend. Wichtigste Vertreter sind der St. Hubertushund (Bloodhound), die französischen Parforcehunde, der Segugio Italiens, die Laufhunde der Schweiz, Beagle, Harrier und Foxhound in England und der aus dem altdeutschen Leithund entstandene Hannoversche Schweißhund.

Die Bracken der Mitte, auch Intermediäre Bracken genannt, stehen geographisch und morphologisch zwischen den zuvor genannten; doch besteht zu den Bracken des Westens eine enge genetische Beziehung. Zu dieser Gruppe gehören die deutschen und österreichischen Bracken, die Stövare der skandinavischen Länder und die zahlreichen Rassen und Schläge des Balkans, Griechenlands und der Türkei.

Die berühmteste Bracke der Antike war aber der Segusier der Gallier, benannt nach dem keltischen Volksstamm der Segusianer, die zwischen Loire und Rhone ansässig waren. Nach Arrianus Flavius (um 95 bis 180 n. Chr.), einem Römer griechischer Herkunft, zeichnete sich diese Keltenbracke durch eine besonders feine Nase, eine bedächtige Suche und durch langsames, aber leidenschaftliches Jagen mit hellem Hals aus. Arrian vergleicht ihren Gesichtsausdruck mit dem von Straßenbettlern; sie böten einen leidvollen Anblick und die am höchsten im Blute stehenden Hunde sähen besonders unglücklich aus. Arrian spielt hier auf die langen, tief angesetzten Behänge und die lose, viele Falten werfende Kopfhaut der Keltenbracke an.



Heute gilt die Keltenbracke als Ausgangsrasse für die Bracken des Westens. Auch die Bracken der Mitte dürften wohl alle auf diese Stammrasse zurückzuführen sein.
Die früher zahlreichen Lokalschläge wurden nach ihrer Größe in Holz- (große) und Steinbracken (kleine) eingeteilt. Die Steinbracke darf als kleine Brackenform jedoch nicht mit der Dachsbracke verwechselt werden. Die Dachsbracke ist kurzläufig und langrückig, während die Steinbracke eine quadratisch gebaute Bracke im Kleinformat war. Die Westfälische Dachsbracke ist die Niederlaufform der Deutschen Bracke.



Leider ließ man aber insbesondere in der ersten Hälfte des letzten Jahrhunderts viele dieser lokalen Brackenschläge aussterben, so z.B. die Rote Hannoversche Haidbracke (aus der zusammen mit den alten Leithunden der Hannoversche Schweißhund entstammt), die Holsteiner Bracke oder die Cronenberger Bracke




Die wichtigste Lokalrasse Westdeutschlands war zweifellos die Westfälische Bracke, die seit 1900 offiziell als Deutsche Bracke bezeichnet wird. Ihr Hauptverbreitungsgebiet war das Sauerland mit dem angrenzenden Siegerland. Mit zunehmendem Einsatz der Bracken auf den Gesellschaftsjagden auf Schalenwild, erfuhren beide Brackenrassen jedoch eine starke räumliche Ausdehnung, so dass heute praktisch in allen größereren zusammenhängenden Waldgebieten Deutschlands das Geläut der Bracken zu hören ist.


Die Entwicklung der Dachsbracken

Neben den hochläufigen Bracken begegnen uns seit dem Mittelalter auch Hunde vom Typus unserer heutigen Dachsbracken. Durch Mutation und Zuchtwahl haben sie sich schon früh aus der Gruppe der Bracken abgespalten.



Sie stellen das Bindeglied zwischen den hochläufigen Bracken und dem Dachshund, der Zwergbracke, dar. Dachsbracken sind also in aller Regel keine Kreuzungsprodukte aus Bracken und Teckeln, wiewohl auch auf diese Weise Dachsbracken entstanden sind.
Erste Hinweise auf niedriggestellte Bracken finden wir in den Gesetzen der germanischen Volksstämme. Später heißen diese in Form und Farbe sehr unterschiedlichen Hunde Biberhund, Otterhund, Dachsschliefer, Dachswürger, Dachskriecher, Basset oder Hasenhund.



Seit dem 16. Jh. werden allgemein zwei Arten oder Schläge unterschieden: Die kleinere Art, meist kurzhaarig und krummbeinig, wird vornehmlich für die Baujagd gebraucht und entspricht im wesentlichen unserem heutigen Dachshundtyp. Die größere ist meist stockhaarig und hat gerade Läufe. Im Bau ist sie nicht so leistungsfähig; dafür wird sie mehr zum Stöbern auf Niederwild gebraucht. Bei den Hunden dieser Art handelt es sich um die Vorfahren der Hunde, die wir heute Dachsbracken nennen.

Abstammung der Dachsbracken

Πηγή:

http://images.google.gr/imgres?imgu...&sa=N&start=18&um=1&ei=vH3rSYv3GNyNsAbSrvjwBg

Aυτοματη μεταφραση εδω:

http://www.otenet.gr/otenet/info/systran/
 






Sophiaouda

Well-Known Member
31 Ιανουαρίου 2008
1.325
8
Φθινοπωρο
Ok ειναι κριμα όμως για αυτους που δεν ξερουν γερμανικα .......



- Η γλώσσα που μιλούμε είναι η Ελληνική.Γι'αυτό και δεν επιτρέπετε η χρήση άλλης γλώσσας ή των greeklish.Είναι κουραστικό και επιπλέον δυσκολεύουν στην λειτουργία της αναζήτησης.
πηγη : http://www.dogforum.gr/v2/showthread.php?t=652
 


TruthHunter

Well-Known Member
8 Φεβρουαρίου 2009
200
3
Ok ειναι κριμα όμως για αυτους που δεν ξερουν γερμανικα .......



- Η γλώσσα που μιλούμε είναι η Ελληνική.Γι'αυτό και δεν επιτρέπετε η χρήση άλλης γλώσσας ή των greeklish.Είναι κουραστικό και επιπλέον δυσκολεύουν στην λειτουργία της αναζήτησης.
πηγη : http://www.dogforum.gr/v2/showthread.php?t=652

ΚΑτόπιν αυτού παρακαλώ να διαγραφεί
 


admin

Administrator
Staff member
21 Ιουλίου 2005
2.181
930
Θα μείνει με την ελπίδα και προσμονή να μεταφραστεί και στα ελληνικά , γιατί πέραν του copy/paste υπήρξε και κόπος να βάλετε τις φωτογραφίες αλλά και όρεξη να το δημοσιεύσετε.

Με λίγη ακόμα όρεξη και προπάθεια μπορεί να γίνει μία πάρα πολύ ωραία και χρήσιμη δημοσίευση.
 


kostas_dogo_argentino

Well-Known Member
10 Ιανουαρίου 2008
159
2
ν.κοσμος
Στα ελληνικα

Ιστορία

Η ανάπτυξη των φυλών

Ο προσδιορισμός «Bracke»



Η προέλευση του ονόματος «Bracke» είναι ασαφής. Οι νόμοι των γερμανικών φυλών μιλούν ακόμα για το «Segusier» ή «Seusier» και σημαίνουν συνεχή στο ίχνος και τη διαδρομή σύμφωνα με τον αγώνα του σκυλιού. Από το 7ο αιωνα. ο προσδιορισμός «Segusier» μετατοπίζεται βαθμιαία από «Bracke». Για πρώτη φορά προκύπτει στους τύπους εκκλησιών του μοναχού Marculf. Στους υψηλούς Μεσαίωνες κάποιος χαρακτηρίζει το σκυλί καθοδήγησης καθώς επίσης και τη φτέρη που χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα στη συγκόλληση με Bracke πρώτιστα. Στις σύγχρονες εποχές το ένα έπειτα γενικά μιλά για τα «σκυλιά αγώνα», τα «σκυλιά κυνηγιού» ή «τα επίγεια σκυλιά παιχνιδιών». Μόνο στην αρχή 19. αιωνα. θα μεταφέρει τον παλαιό προσδιορισμό «Bracke» όλοι σύμφωνα με τον αγώνα του σκυλιού.Η ιστορία της φτέρης

Η προέλευση της φτέρης βρίσκεται στο σκοτάδι. Οι πρώτες απεικονίσεις των σκυλιών κυνηγιού brackenartigen βρίσκονται
στην αρχαια Αίγυπτο. Από αυτό το δεν μπορεί να κλείσουν εντούτοις τόσο εύκολα που η φτέρη ανέπτυξε εκεί. Το Brackenartige των σκυλιών μπορεί να έχει αναπτυχθεί επίσης ανεξάρτητα σε διάφορα μέρη στους διαφορετικούς χρόνους.

Θεωρούμενη κάθοδος της φτέρης



Η ομάδα φυλών των σκυλιών φτερών ή τρεξίματος μορφολογικά ευρέως σκορπίζεται. Μερικές φυλές μοιάζουν με τα σκυλιά αέρα, ενώ άλλα αντιπροσωπεύουν το Doggentypus στενό. Κατά συνέπεια η κατανομή σε αυτήν την ομάδα φυλών πραγματοποιείται όχι μετά από τον αριθμό, αλλά μετά από ένα ψυχο φυσιολογικό χαρακτηριστικό. Κατόπιν όλα τα σκυλιά καλούνται σκυλιά τις φτέρες ή τρέξιμο, τα οποία κυνηγούν στο ίχνος και τη διαδρομή συνεχώς δυνατά. Σύμφωνα με τη γεωγραφική διάδοση και τα morphologic χαρακτηριστικά η φτέρη του νότου, η δύση, η ανατολή και το κέντρο διαφοροποιείται:

η φτέρη της δύσης μειώνεται/πηγαίνει πίσω στο Keltenbracke (δείτε κατωτέρω). Χαρακτηρίζονται από για πολύ έναν μακροπρόθεσμο, διπλωμένος και θέστε βαθειά Behänge καθώς επίσης και από τα στενά κεφάλια με να περπατήσει έξω Hinterhauptbein. Σε αντίθεση με την αέρας-σκυλί-παρόμοια φτέρη του νότου αφορά ισχυρό, starkknochige και τα μερικώς πολύ μεγάλα σκυλιά. Ο ήχος τους πιθανώς-ηχεί χαμηλός και. Οι περισσότεροι σημαντικοί αντιπρόσωποι είναι το PC. Το Hubertushund (λαγωνικό), το γαλλικό Parforcehunde, το Segugio Ιταλία, τα σκυλιά τρεξίματος της Ελβετίας, του λαγωνικού, του επιδρομέα και του αλωπεκοθήρα σκύλου στην Αγγλία και το σκυλί συγκόλλησης Hanoverian αναπτύχθηκαν από το παλαιός-γερμανικό σκυλί καθοδήγησης.

Η φτέρη του κέντρου, επίσης ενδιάμεση φτέρη αναφερθείσα, στάσεις γεωγραφικά και μορφολογικά μεταξύ διευκρίνισε πριν αλλά μια στενή γενετική σχέση υπάρχει στη φτέρη της δύσης. Σε αυτό η ομάδα ανήκει η γερμανική και αυστριακή φτέρη, το Stövare των Σκανδιναβικών χωρών και των πολυάριθμων φυλών και επιδράσεις των Βαλκανίων, της Ελλάδας και της Τουρκίας.

Το διασημότερο Bracke η αρχαιότητα ήταν εντούτοις το Segusier του Gallier, που υποδείχθηκε μετά από την κελτική φυλή του Segusianer, το οποίο κατοίκησε μεταξύ της Loire και Ροδανού. Μετά από Arrianus Flavius (περίπου 95 έως 180 ν. Chr.), οι Ρωμαίοι ελληνικής προέλευσης, έσυραν αυτό το Keltenbracke από μια ιδιαίτερα λεπτή μύτη, μια αναζήτηση bedächtige και από αργό, αλλά το εμπαθές αυλάκωμα με το φωτεινό λαιμό έξω. Το Arrian συγκρίνει την έκφραση προσώπου του με τους οδικούς επαίτες θα πρόσφεραν μια περίλυπη θέα και το υψηλότερο σκυλί στο αίμα θα εξέταζε ιδιαίτερα ανεπιτυχής. Τα παιχνίδια Arrian εδώ στο μακρύ, θέτουν βαθειά Behänge και σύρουν, πολλές πτυχές ρίχνοντας το κρανίο του Keltenbracke επάνω.




Σήμερα το Keltenbracke θεωρείται ως φυλή παραγωγής για τη φτέρη της δύσης. Επίσης η φτέρη του κέντρου να είναι πιθανώς να αποδώσει όλων σε αυτήν την κύρια φυλή.
Στους προηγούμενους χρόνους οι πολυάριθμες τοπικές επιδράσεις διαιρέθηκαν σύμφωνα με το μέγεθός τους στο ξύλο (μεγάλο) και Steinbracken (μικρό). Το Steinbracke μπορεί να συγχυστεί ως μικρό Brackenform εντούτοις όχι με το Dachsbracke. Το Dachsbracke είναι κοντός-και langrückig, ενώ το Steinbracke ήταν ένα ακριβώς χτισμένο Bracke με το μικρό σχήμα. Το Westfäli Dachsbracke είναι το Niederlaufform του γερμανικού Bracke.



Δυστυχώς το ένα άφησε πολλών να γίνουν εκλείψων εντούτοις ιδιαιτερα στο πρώτο μισό του τελευταίου αιώνα αυτό το τοπικό Brackenschläge, έτσι π.χ. το κόκκινο Hanoverian Haidbracke (που έρχεται από μαζί με τα παλαιά σκυλιά καθοδήγησης το σκυλί συγκόλλησης Hanoverian), Holsteiner το Bracke ή το Cronenberger Bracke




Η σημαντικότερη τοπική φυλή της Δυτικής Γερμανίας ήταν βεβαίως το Westfäli Bracke, το οποίο καλείται από το 1900 επίσημα γερμανικό Bracke. Η κύρια περιοχή κυκλοφορίας τους ήταν η ξινή χώρα με την παρακείμενη χώρα νικητών. Με την αυξανόμενη απασχόληση της φτέρης στα κυνήγια κοινωνίας για το παιχνίδι κύπελλων, και το δύο Brackenrassen δοκίμασε εντούτοις μια ισχυρή χωρική επέκταση, έτσι ώστε σήμερα ουσιαστικά σε όλα οι συνεπείς δασικές περιοχές της Γερμανίας που το δαχτυλίδι της φτέρης πρόκειται να ακουστεί.

Η ανάπτυξη του Dachsbracken

Εκτός από τη φτέρη hochläufigen από τους Μεσαίωνες επίσης τα σκυλιά του τύπου τρέχοντος Dachsbracken μας μας συναντούν. Από την επιλογή μεταλλαγής και αναπαραγωγής που έχουν ήδη νωρίς από την ομάδα της φτέρης thems



Αντιπροσωπεύουν τη σύνδεση μεταξύ της φτέρης hochläufigen και του σκυλιού dogdog, το Zwergbracke. Το Dachsbracken δεν είναι έτσι σε όλα τα προϊόντα κανόνα της διασταύρωσης από τη φτέρη και Teckeln, όπως πιθανώς επίσης κατά αυτόν τον τρόπο Dachsbracken που αναπτύσσεται.
Βρίσκουμε ότι πρώτα να αναφερθεί στη φτέρη στους νόμους των γερμανικών φυλών. Αργότερα καλείται αυτό σκυλί καστόρων σκυλιών μορφής και χρώματος στο πολύ διαφορετικό, Otterhund, Dachsschliefer, Dachswürger, Dachskriecher, το μπασέ ή σκυλί λαγών.



Από εκείνα τα 16. Jh. διαφοροποιείται γενικά σε δύο είδη ή επιδράσεις: Το μικρότερο είδος, kurzhaarig συνήθως και krummbeinig, χρησιμοποιείται πρώτιστα για το κυνήγι κτηρίου και αντιστοιχεί ουσιαστικά στον τρέχοντα τύπο μας σκυλιού σκυλιών typetype. Ο μεγαλύτερος είναι stockhaarig συνήθως και έχει τα ευθέα τρεξίματα. Στο κτήριο δεν είναι τόσο αποδοτικό αλλά περισσότεροι χρησιμοποιείται για το ξεφύλλισμα στο μικρό παιχνίδι. Με τα σκυλιά αυτού του είδους αφορά τους προγόνους των σκυλιών, τα οποία καλούμε σήμερα Dachsbracken.

Κάθοδος του Dachsbracken


 


DjSoukis

Banned
Banned
8 Ιουνίου 2006
1.998
744
:D...

Αρχίστε να διαβάζετε γρήγορα το ελληνικό κείμενο και κάθε φορά που δεν καταλαβαίνετε κάτι ξαναδιαβάστε το αργά και δυνατά.

Αν και πάλι δεν καταλάβετε πιείτε ένα σφηνάκι τσίπουρο,βότκα,τεκίλα ή ότι σας αρέσει ΜΕ αλκοόλ απαραίτητα και αρχίστε την ανάγνωση από την αρχή.


Καλή διασκέδαση!! :p :D
 




rottaki

Well-Known Member
4 Αυγούστου 2008
603
1
Κέρκυρα
Και έτσι μια χαρά την ακούς :p:p

Εμένα μου άρεσε το "Στους υψηλούς Μεσαίωνες..." όπώς και το "χρησιμοποιείται πρώτιστα για το κυνήγι κτηρίου...."

Κοίτα μια πολυκατοικία, "πιάστην"!!!
 


kostas_dogo_argentino

Well-Known Member
10 Ιανουαρίου 2008
159
2
ν.κοσμος
δεν γνωριζω γερμανικα οποτε αυτο ηταν το καλυτερο που μπορουσα να κανω...
παντως το κυνηγι κτιριων εχει αρκετη πλακα!!!το κανουμε καθε μερα με τον δικο μου,
τρομερη ασκηση...την συνιστω ανεπιφυλακτα:p:p:p:p
 








TruthHunter

Well-Known Member
8 Φεβρουαρίου 2009
200
3
Μιας και δημιουργήθηκε θέμα όπου κυνήγι κτηρίου διάβαζε κυνήγι δάσους
 


DjSoukis

Banned
Banned
8 Ιουνίου 2006
1.998
744
E τώρα μάλιστα!!...Βγαίνει νόημα!

Το "φτέρη" να το αφήσουμε ή να βάλουμε κάποιο εσωτερικού χώρου? :D
 


kkranis

Well-Known Member
23 Ιανουαρίου 2009
2.583
11
Αγ. Παρασκευή
E τώρα μάλιστα!!...Βγαίνει νόημα!

Το "φτέρη" να το αφήσουμε ή να βάλουμε κάποιο εσωτερικού χώρου? :D
Αυτούς τους "υψηλούς Μεσαίωνες" πού τους πας; :D

Πέρα από την πλάκα, αυτοί οι μεταφραστές δε μπορούν να σε βοηθήσουν να βγάλεις νόημα, παρά μόνο (και πάλι ίσως) σε απλές και καθημερινές κουβέντες.

Επίσης μπορούν να βοηθήσουν μόνο αν ξέρει καλά τη γλώσσα και έχεις 1-2 άγνωστες λέξεις.

Σε όλα τα υπόλοιπα... το χάος!
 


Chloe

Well-Known Member
14 Δεκεμβρίου 2006
8.324
30
43
Αθήνα
prigipissa-straydog.blogspot.com
Το "φτέρη" να το αφήσουμε ή να βάλουμε κάποιο εσωτερικού χώρου? :D
Μα δεν πρόκειται για μια απλή φτέρη!
Πρόκειται για φτέρη που έχει δαχτυλίδι, το οποίο πρέπει να ακουστεί. Άστην ήσυχη λοιπόν. :maria:
 


TruthHunter

Well-Known Member
8 Φεβρουαρίου 2009
200
3
Διάβαζε όπου φτέρη ράτσα και όπου Υψηλός Μεσαίωνας τα χρόνια που ο μεσαίωνας ανθούσε.
Όπου δακτυλίδια διάβαζε τον ιδιαίτερο ήχο του καλέσματός του.

Θέλει πολύ σαρκασμό για να βγάλει κανείς απλά λογικά συμπεράσματα χωρίς να ξέρει λέξη Γερμανικά;
 


kkranis

Well-Known Member
23 Ιανουαρίου 2009
2.583
11
Αγ. Παρασκευή
TruthHunter, δε νομίζω κανένας να σαρκάζει εσένα προσωπικά.

Το γέλιο πέφτει για το αποτέλεσμα της αυτόματης μετάφρασης και μόνο, θέλω να πιστεύω. :)

Προσωπικά έχω να μιλήσω γερμανικά πάνω από 10 χρόνια, και το επίπεδο που είχα φτάσει ακόμα και τότε που τα είχα "φρέσκα" δεν ήταν τέτοιο για να διαβάσω το άρθρο που παρέθεσες άνετα. Δεν είναι τόσο εύκολο όσο νομίζεις ;)