Ο βραχνάς μου... :lol: :lol: :lol:
Tα μαγειρεμένα κόκκαλα, έχουν χάσει την ελαστικότητά τους με το βράσιμο, ψήσιμο κλπ. και "σπλιτάρουν" - γι αυτό είναι πάρα πολύ επικίνδυνα. Το αν ξέρει ο σκύλος... εξαρτάται από το σκύλο - ο δικός μου δεν ξέρει ή τουλάχιστο νομίζει ότι μέσα στο στόμα του χωράει και ο Gozilla. Της FrenchieFan από την άλλη τρέφεται συχνά με πλατάρια, τα οποία μασουλάει πολιτισμένα.
Αυτά που εγώ εφαρμόζω - με το βραχνά μου - και τα οποία είναι πολύ εύκολα, είναι:
- Παίρνω κόκαλλα που είναι αρκετά μεγάλα για το μέγεθος του σκύλου, δηλαδή δεν χωράνε να γίνουν "μια μπουκιά"
- Παίρνω "ελαστικά" κόκκαλα, π.χ. κομμάτια με τένοντες και κρέας επάνω, ή πόδια από κότες/κόκορες (που κάνουν για μικρά μεγέθη σκυλιών). Εξαιρετικά έχουν αποδειχτεί τον τελευταίο καιρό τα ... ρουθούνια/μουσούδες από μοσχάρι γιατί είναι πολύ ελαστικά και έχουν επάνω από ... μουσούδα και γούνα μέχρι και κρέας. Μεγάαααλο ενθουσιαμό με τα ρουθούνια έχει ο μικρός!
- Ο μικρός καταπιόνας τρώει λιανισμένα κρεατοκόκκαλα (λαιμοί κοτόπουλου πλατάρια). Με μπαλταδάκι το κάνω νιανιά σε ένα λεπτό. Οπότε παίρνει και τη δόση του σε κόκκαλο-φαγητό.
Ολα αυτά βέβαια... από τη Βαρβάκειο (γιατί αν ρωτήσεις το χασάπη της γειτονιάς για ρουθούνια μοσχαριού θα σε στείλουν μέσα... )
Μαλακά κόκαλλα είναι αυτά που καταλαβαίνεις και εσύ ότι είναι ελαστικά - μέ μαλακά μέρη, τένοντες, κρέας κλπ. Αντιπαράδειγμα: Το μεγάλο κόκκαλο που είναι για σούπα δεν είναι μαλακό - από αυτό μπορεί να φάει το σκυλί μόνο το μεδούλι - είναι τόσο σκληρό που μπορεί να προκαλέσει και βλάβη στα δόντια.