Bοηθεια , ο μικρος Λουης μας δαγκωσε.......

[mareco]

Κανονικά, έπρεπε να μπορεί να έχει κρατηθεί, και να μην έχεις βρει ούτε μία λιμνούλα.
Μάλλον είναι μεγάλος ο χώρος που τον αφήνεις όταν φεύγεις. Θα πρέπει να προσανατολιστείς προς την λύση του crate, μέχρι να μπουν τα πράγματα στην σωστή σειρά τους.

Καλό θα ήταν, προς το παρόν, να ασχολείσαι μόνο εσύ μαζί του. Μέχρι να αρχίσει να σας εμπιστεύεται σιγά-σιγά όλους. Βόλτες, πότισμα, τάισμα, εκτόνωση/παιχνίδι και crate, πρέπει να είναι η ρουτίνα του. Αρχικά, μόνο με σένα. Να τον βάζεις στο crate και να τον ξαναβγάζεις μόνο εσύ, όταν γυρνάς. Να μην ρισκάρει πχ η μαμά σου, τις μεταξύ τους διενέξεις.

Θέλει τον χρόνο του, να σας συνηθίσει και να σας εμπιστευτεί. Κι εσείς, να ανακαλύψετε τα πιθανά κουσούρια του. Γιατί μπορεί κάλλιστα, εκτός από γλυκούλης και χαριτωμένος, να είναι έως και...killer [λέμε τώρα].

Οπως σου έγραψε και η dnassib, έστω και ένα ραντεβού με σωστό εκπαιδευτή, μπορεί να σου λύσει πάρα πολλές απορίες και προβλήματα. Σκέψου το. Ισως να μην είναι τόσο ακατόρθωτο οικονομικά, όσο νομίζεις.

Τουλάχιστον, δεν χάνεις τίποτα να ρωτήσεις: [h=3]Λίστα εκπαιδευτών[/h]

 

[dnassib]

Επίσης, να προσθέσω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι η ταϊστρα μόνιμα εκεί - δε φαντάζομαι να εννοείς με φαγητό, έτσι; Όπως λέει και η mareco, χρειάζεται να μπει ο σκυλάκος σε πρόγραμμα φαϊ-βόλτα, οπότε σκέψου το και αυτό. Το ίδιο και για τις αγκαλιές - δώστε του χρόνο, σου λέω εκ πείρας ότι τα σκυλάκια με τέτοιο παρελθόν αργούν να εμπιστευθούν, ακόμα και στο να λάβουν (πολλώ δε μάλλον στο να δώσουν!) τρυφερότητα: μην τον πιέζετε για αγκαλιές! Προς το παρόν, προσφέρετε ασφάλεια, τροφή, ηρεμία και την αγκαλιά μόλις την αναζητήσει, αλλά πάνω από όλα σταθερότητα, πλαίσια και όρια, που θα δείξουν στον Λούη τι έχει να... λαμβάνει και τι περιμένετε από εκείνον.
Το καλό της υπόθεσης είναι ότι με σωστή καθοδήγηση και δική σας δέσμευση για την εκτέλεση των συμβουλών που θα λάβετε, η κατάσταση θα φτιάξει και θα έχετε έναν πιστό φίλο, με σωστούς τρόπους!