APBT - Ιστορική Προσέγγιση

[Δημήτρης Α.]

Συχνά πολύς λόγος γίνεται για την ιστορική προέλευση των σκυλιών αυτών που σήμερα γνωρίζουμε υπό το όνομα American Pit Bull Terrier ή στα ελληνικά Αμερικανικό Πιτ Μπουλ Τεριέ.
Η επικρατέστερη και γνωστότερη εκδοχή στο ερώτημα αυτό είναι η θεωρία που αναφέρει ότι κατά τη δημιουργία της φυλής χρησιμοποιήθηκαν τα αρχαία Bulldogs, γνωστά ως σκυλιά των χασάπηδων, τα οποία διασταυρώθηκαν με κάποιες φυλές terrier, με απώτερο σκοπό την δημιουργία ενός σκληροτράχηλου και ευλύγιστου σκύλου-μαχητή.
Την θεωρία αυτή έρχεται να αμφισβητήσει και ουσιαστικά να ανατρέψει μια σχετικά νέα θεωρία η οποία για πρώτη φορά εκφράστηκε, πριν από 35 περίπου χρόνια, από τον Richard F. Stratton, ο οποίος είναι γνωστός ως εκτροφέας αλλά γνωστότερος ως ιστορικός της φυλής.
Την θεωρία του Stratton έχουν δεχτεί και υποστηρίξει κι άλλοι γνωστοί μελετητές της φυλής, όπως η Diane Jessup(1).
Κατά την θεωρία αυτή, ουδεμία πρόσμιξη υπήρξε στο αρχαίο Bulldog σε συνάρτηση με τη φυλή του APBT το οποίο διατηρεί αυτούσιο τον φαινότυπο όπως και τα εσωτερικά χαρακτηριστικά του σκύλου των χασάπηδων.
Παρακάτω σας παραθέτω μεταφρασμένο, πρόσφατο, άρθρο του R.Stratton όπου περιγράφεται συνοπτικά η θεωρία του:

Γραμμένο από τον R.F.Stratton
στην τελευταία έκδοση του
περιοδικού της ADBA

Το Ιστορικό Ερώτημα​

“Όταν το πρώτο μου βιβλίο εμφανίστηκε στο προσκήνιο είχε τον αντίκτυπο βόμβας που εκρήγνυται, τουλάχιστον κατά καιρούς είχα αυτή την εντύπωση. Υπήρχαν διάφορα θέματα υπό συζήτηση και αυτό διότι ήταν ανατρεπτικό σε πολλά σημεία. Παρ’όλα αυτά ήθελα να καλύψω μόνο το ιστορικό ερώτημα σε αυτό το άρθρο.
Αντί απλά να ακολουθήσω αυτό που συνήθως γραφόταν για την φυλή και να το εκφράσω απλά με δικά μου λόγια, ξεκίνησα ένα είδος επιστημονικής έρευνας της ιστορίας της φυλής. Αυτό άλλωστε κάνουν οι πραγματικοί ιστορικοί. Παρακολουθούν τα προσωρινά στοιχεία όσο το δυνατόν περισσότερο και έχουν στο μυαλό τους πάντα ένα ερώτημα: «Ξέρουμε πραγματικά ότι αυτό που είναι δεδομένο ως αποδεκτό γεγονός είναι και η αλήθεια;».

Για παράδειγμα – και αυτό είναι φρέσκο στο μυαλό μου διότι μόλις τελείωσα την ανάγνωση μιας νέας βιογραφίας του μεγάλου κλασσικού συνθέτη Λούντβιχ βαν Μπετόβεν – ανέκαθεν λεγόταν ότι ο Μπετόβεν έπαιζε αυτοσχέδιες συνθέσεις στο πιάνο για τον Μότσαρντ. Σύμφωνα με τα λεγόμενα ο Μότσαρντ είχε σχολιάσει ότι ο κόσμος κάποια στιγμή θα έδειχνε την προσοχή του σε αυτό το νεαρό άνδρα. Απ’ ότι φαίνεται όμως δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό για το ότι ο Μότσαρντ και ο Μπετόβεν είχαν καν συναντηθεί! Το περιστατικό μπορεί να έχει συμβεί ή μπορεί να αποτελεί αποκύημα φαντασίας. Μπορεί να μη μάθουμε ποτέ. Το θέμα είναι ότι, για πολύ καιρό, ήταν αποδεκτό ως γεγονός.

Αναρωτιέμαι αν κάτι ανάλογο συνέβη με την ιστορία της φυλής μας. Η ιστορία που πάντα λεγόταν είναι πως το Bulldog ήταν αγωνιστικό αλλά χρειαζόταν την διασταύρωση με ένα terrier για να αποκτήσει ευλυγισία. Έτσι δημιουργήθηκε μια φυλή η οποία είχε την ευκινησία ενός terrier και την αγωνιστικότητα του αρχαίου Bulldog. Ένας ακόμα συνήθης λόγος που δινόταν για την προαναφερθείσα διασταύρωση, ήταν διότι το Bulldog είχε βραχυκεφαλική (πλακουτσωτή) μουσούδα. Ο υποτιθέμενος λόγος για αυτό το χαρακτηριστικό ήταν ότι το Bulldog χρειαζόταν τέτοιου τύπου μουσούδα ούτως ώστε να μπορεί να αναπνέει ενώ κρατά τη μύτη του ταύρου. Προσωπικά θεωρούσα ότι η ιδέα αυτή ήταν παράλογη. Απλά δεν ήταν λογική. Ο διάσημος ειδικός σκύλων, Dr.Leon Whitney μια φορά περιέγραψε ότι είδε ένα APBT να έχει πιάσει και να κρατά έναν ταύρο από την μουσούδα, ενώ αυτός το τίναζε τριγύρω. Σχολίασε με πικρία το πώς όλοι μας, συχνά, επηρεαζόμαστε από τα παραμύθια των ανθρώπων που ασχολούνται με τις εκθέσεις σκύλων.

Ανέτρεξα στα βιβλία του 19ου αιώνα τα οποία υποτίθεται πως ήταν η πηγή όλων αυτών. Διάβασα τα αρχικά κείμενα περί των «μισών-μισών» και των «Μπουλ και Τεριέ» αλλά απ’ όσο μπορούσα να δω, τα σκυλιά που αναφέρονταν ήταν οι πρόγονοι του σύγχρονου εκθεσιακού Μπουλ Τεριέ. Του άσπρου. Το πρόβλημα είναι ότι είναι δύσκολο να ξέρεις ποιες φυλές αναφέρονται. Εκτός αυτού πολλά από τα βιβλία στα οποία συνήθως βασιζόμασταν, είχαν γραφτεί από ανθρώπους που ήταν γνωστό ότι δεν άφηναν την αλήθεια να αποτελέσει εμπόδιο μιας καλής ιστορίας. Οι δημοσιογράφοι εκείνων των ημερών, δεν χρειαζόταν να ανησυχούν για ανταγωνιστές που θα ξεσκέπαζαν κάποιο ψέμα, έτσι μπορούσαν να εφευρίσκουν δικές τους ιστορίες με έλλειψη πραγματικής δημοσιογραφικής έρευνας. Όλα αυτά τα κείμενα ήταν ύποπτα, για να το θέσω ευγενικά, παρ’ όλα αυτά τα μελέτησα όλα, διαβάζοντας ακόμα και Idestone και Stonehenge. Αυτά ήταν, στην πραγματικότητα, ψευδώνυμα για έναν ιεροκήρυκα γνωστό ως Reverend Thomas Pierce και ενός ιατρού ονόματι Dr.J.H.Walsh.



Το ερώτημα δεν αφορά μόνο το αν τα κείμενα αυτά ήταν αλήθεια αλλά το σε ποιες φυλές ήταν εφαρμόσιμα. Υποπτεύομαι ότι η θεωρία της διασταύρωσης με terrier ίσως αληθεύει για την φυλή του Bull Terrier. Επίσης πιστεύω ότι η διασταύρωση αυτή πραγματοποιήθηκε με ένα βραχυκεφαλικό Bulldog. Ένας λόγος που το πιστεύω αυτό είναι ότι υπάρχουν κάποιες αποδείξεις από γκραβούρες που δείχνουν ότι τα πρώτα Bull Terriers είχαν βραχυκεφαλική μύτη. (Επίσης ενδιαφέρον είναι να συμπληρώσουμε, σε αυτό το σημείο, αναφορές στην αναζήτηση για «μακρύ, δυνατό σαγόνι).
Από πού θα προέκυπτε το παραπάνω αν τα πρώτα Bulldog ήταν όμοια με τα σημερινά APBT; Υπάρχει περίπτωση να υπήρχαν δύο τύποι Bulldog;
Ένας πραγματικός μαθητής κυνολογικής ιστορίας πρέπει, επίσης, να μελετήσει την τέχνη της εποχής και αυτό έκανα. Ανακάλυψα ότι υπήρχαν γκραβούρες που απεικόνιζαν σκύλους οι οποίοι έκαναν το ίδιο πράγμα με τα APBT μας και ήταν ακριβώς ίδια με τα σημερινά σκυλιά μας. Αν αυτό ίσχυε γιατί να χρειαζόταν οποιαδήποτε διασταύρωση; Κάποιοι πίνακες χρονολογούνται στην Ελισαβετιανή εποχή και στην περίπτωση αυτή, σκέφτομαι, συγκεκριμένα μια σκηνή κυνηγιού φιλοτεχνημένη από τον Peter Paul Rubens, ο Φλαμανδός καλλιτέχνης.

Πιασμένο στην πλάτη ενός γιγαντόσωμου αγριόχοιρου, είναι ένα σκυλί το οποίο θα μπορούσε να κερδίσει έναν σύγχρονο διαγωνισμό μορφολογίας της ADBA! Υπάρχουν κι άλλα σκυλιά στον πίνακα αλλά πιθανότατα χρησιμοποιούνταν για ανεύρεση, ιχνηλασία και καθυστέρηση του αγριόχοιρου και αποτελούνται από τύπους Greyhound και Σπάνιελ. Εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι αυτές οι φυλές υπήρχαν από τόσο παλιά. Προφανώς οι άνθρωποι της εποχής του Σέξπηρ είχαν ήδη μάθει κάποια πράγματα σχετικά με την επιλεκτική αναπαραγωγή και την διατήρηση διαφορετικών τύπων σκύλων.

Γεγονός είναι πως υπάρχουν αποδείξεις από τύπους σκύλων Greyhound ακόμα και την Αιγυπτιακή εποχή (από καλλιτεχνικές απεικονίσεις) και ενός ρωμαλέου μαχητικού τύπου σκύλου ο οποίος έμοιαζε κατά πολύ με τα δικά μας σκυλιά. Πολλά από αυτά τα σκυλιά έμοιαζαν να είναι σχετικά ογκώδη και δεν υποστηρίζω ότι ήταν ήδη Bulldogs – αλλά σίγουρα είναι πιθανό να είναι πρώιμες μορφές της φυλής. Αυτές οι απεικονίσεις επιδεικνύουν ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ήξεραν, επίσης, κάποια πράγματα σχετικά με την επιλεκτική αναπαραγωγή και την σημαντικότητα του να διατηρείς έναν τύπο καθαρό.

 

[Δημήτρης Α.]

Δύο Bulldog;​

Γυρίζοντας στην πιο πρόσφατη ιστορία, όπως προανέφερα η διασταύρωση έγινε με τον τύπο του βραχυκεφαλικού Bulldog, διότι τα αρχικά Bull Terrier είχαν και αυτά πλακουτσωτές μουσούδες(σε καλλιτεχνικές απεικονίσεις). Επίσης θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι οπαδοί των Boston Terrier ήθελαν να ονομάσουν την φυλή τους “Boston Bull Terrier”. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει αρκετή πολιτική μεταξύ των ανθρώπων των εκθεσιακών σκύλων και οι εκπρόσωποι του Bull Terrier είχαν αρκετή επιρροή ούτως ώστε να μην χρησιμοποιηθεί αυτό το όνομα.

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι σε κάποια χρονική περίοδο, το Boston δεν διέφερε ιδιαίτερα από το Bull Terrier(υπό την έννοια ότι και οι δύο φυλές είχαν πλακουτσωτή μουσούδα).
Αλλά τι συνέβη με το Bulldog; Υπάρχουν σύγχρονες καλλιτεχνικές απεικονίσεις από Bulldogs τα οποία εργάζονται με βοοειδή και μοιάζουν πολύ με τα δικά μας σκυλιά. Μια πιο κοινή απεικόνιση ήταν του Bull Baiting(2). Θεωρώ πως ο λόγος για αυτό ήταν το ότι μια τέτοια σκηνή ήταν πιο δραματική (και ίσως πιο οικεία εικόνα στο ευρύ κοινό) απ’ ότι η επαναφορά βοοειδών, κατά την οποία τα σκυλιά εργάζονταν για κάποιον αγρότη ή χασάπη. Εδώ είναι και το θέμα. Κάποιες σκηνές από Bull Baiting απεικονίζουν βραχυκεφαλικούς τύπους Bulldog που συμμετέχουν στην επίδειξη. Θεωρώ πως η εξήγηση έχει δύο όψεις.

Ο βραχυκεφαλικός τύπος Bulldog διατηρούσε ακόμη το ένστικτο για να πραγματοποιήσει τη δουλειά και επίσης υπήρχαν φορές κατά τις οποίες ο καλλιτέχνης που φιλοτεχνούσε τις σκηνές του Bull Baiting, δεν είχε δει πραγματικά κάτι τέτοιο. Ο βραχυκεφαλικός τύπος Bulldog ήταν πιο οικείος σε αυτούς, έτσι αυτή ήταν και η εικόνα που χρησιμοποιούσαν.
Γιατί όμως ο βραχυκεφαλικός τύπος έγινε δημοφιλής; Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι, κατά τον 19ο αιώνα, οι άνθρωποι προτιμούσαν τα εντυπωσιακά σκυλιά για κατοικίδια. Η πλακουτσωτή μύτη είχε γίνει δημοφιλής σε πολλές φυλές. Τα Πεκινουά, τα Παγκ και τα Κινγκ Τσαρλς Σπανιελ ήταν μερικά παραδείγματα. Η κοντή μύτη δίνει στο σκύλο μια ανθρωπόμορφη έκφραση, η οποία μπορεί να γίνει αντιληπτή ως κωμική ή κομψή αλλά είχε πάντα τους οπαδούς της μεταξύ του κυνολογικού κόσμου. Στην περίπτωση του Bulldog, η κοντή μύτη θα αποτελούσε μειονέκτημα στη μάχη, στην εργασία με βοοειδή ή στο Bull Baiting, παρ’ όλα αυτά μπορούσαν ακόμα να φέρουν σε πέρας τη δουλειά τους – αν και όχι με την ίδια αποτελεσματικότητα με τα κανονικά Bulldogs.

Αν όμως τα Bulldog με την κοντή μύτη είχαν γίνει περισσότερο δημοφιλή ως κατοικίδια, πιθανό να εμφανίζονταν συχνότερα στο ευρύ κοινό. Βέβαια αυτά τα ζώα ήταν πολύ κοντά, χρονικά, στους προγόνους τους και ήταν ακόμα γνωστά για την χαρακτηριστική αγωνιστικότητά τους και το μαχητικό τους πνεύμα. Αυτός ήταν και ο λόγος που έγιναν το σύμβολο της Αγγλίας και για εμπόρους και κατασκευαστές που τα προϊόντα τους πωλούνταν για την σκληρότητα και ανθεκτικότητά τους.
Συχνά βλέπω μια πιθανή διασταύρωση που να εξηγεί την βραχυκεφαλική μουσούδα μιας φυλής. Παρ’ όλα αυτά μια τέτοια εικασία δεν είναι απαραίτητη. Οι μεταλλάξεις δεν είναι ασυνήθιστες και θα ήταν πιθανότερο να συμβούν σε μια φυλή στην οποία η δυνατή κάτω γνάθος ήταν πολύ σημαντική. Είναι λόγο της ανάγκης για δυνατή κάτω γνάθο που τα σκυλιά μας περιστασιακά εμφανίζουν προγναθισμό – αν και υπερβολικός προγναθισμός μπορεί να υπονομεύσει την δύναμη των σιαγώνων ενός σκύλου.
Δεν έχω κάποια μανία με τη θεωρία μου για την προέλευση της φυλής μας – και δεν είναι μόνο δική μου θεωρία! Απλά μου φαίνεται ξεκάθαρο ότι τα σκυλιά μας είναι απόγονοι μιας αρχαίας γραμμής σκύλων οι οποίοι χρησιμοποιούνταν για κυνήγι, εργασία με βοοειδή και μάχη και όλα αυτά χωρίς κάποιες σημαντικές προσμίξεις.

Πιστεύω ότι οι άνθρωποι που προσπαθούν να επαναφέρουν την παλιά ιστορία που συνήθιζε να λέγεται, θα έπρεπε τουλάχιστο να μπορούν να την υπερασπιστούν και να την δικαιολογήσουν. Θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί μια τέτοια διασταύρωση ήταν απαραίτητη. Γιατί υπάρχουν απεικονίσεις σκύλων που κάνουν το ίδιο πράγμα για το οποίο τα σκυλιά μας είναι τόσο γνωστά και η εμφάνισή τους είναι ίδια με τα σημερινά μας σκυλιά; Και γιατί αυτοί που είχαν την στενότερη σχέση με την παλιά φυλή, σε συζητήσεις για τα σκυλιά μας αναφέρονται σε αυτά ως Bulldogs; Γιατί ακόμα και σήμερα αποκαλούνται Bulldogs;(3)

Terriers​

Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι ο όρος terrier δεν ήταν καλά προσδιορισμένος στα κείμενα που σχετίζονταν με σκύλους, του 19ου αιώνα. Γενικά τα σκυλιά που κυνηγούσαν παράσιτα στο έδαφος ονομάζονταν “terriers”. Αυτά ήταν κατά γενική ομολογία, τα σκυλιά των χαμηλότερων τάξεων. Κατά την Ελισαβετιανή εποχή υπήρχε ένα είδος συστήματος κάστρου. Γενικά ήταν οι ευγενείς που ήταν ιδιοκτήτες της γης. Κι άλλοι άνθρωποι ζούσαν στη γη τους αλλά όσο το κυνήγι γινόταν σπάνιο με την αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού, τα ζώα που ήταν επιθυμητά, όπως ελάφια και αγριογούρουνα, δεν έπρεπε να κυνηγιούνται από τον ευρύτερο πληθυσμό καθώς ανήκαν στον βασιλιά (ή κάποιον άλλο ευγενή) και οι αγρότες απαγορευόταν να τα θηρεύουν.
Όλα αυτά, φυσικά, είναι δικές μου εικασίες αλλά πιστεύω ότι δεν αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι τα Bulldog καλούνταν pit terriers στην Ιρλανδία η οποία είναι μια μεγάλη έκταση που κατά κύριο λόγο κατοικούταν από κοινούς θνητούς. Επίσης, απ’ ότι φαίνεται σε καλλιτεχνικές απεικονίσεις, τα σκυλιά στην Ιρλανδία ήταν κατά γενική ομολογία μικρότερα απ’ότι αυτά της Αγγλίας. Επίσης πολλά από τα σκυλιά που εισήχθησαν από την Ιρλανδία ήταν μικρότερα ζώα.

 

[Δημήτρης Α.]

Διαρκή Κληρονομιά​

​

​

​

​

Αν αληθεύει το γεγονός ότι, ιστορικά, τα APBT είναι ο πιθανότερος εκπρόσωπος του αρχαίου Bulldog, αυτό σημαίνει ότι τα δικά μας είναι μια πραγματικά αρχαία φυλή η οποία έχει παραμείνει εμφανισιακά ίδια με αυτό που ήταν πριν 400 χρόνια. Είναι τότε που τα σκυλιά εκτρέφονται για την εμφάνισή τους που τα χαρακτηριστικά τους αρχίζουν να εμφανίζουν υπερβολές. Όπως το μακρύ εξωτικό κεφάλι του εκθεσιακού Collie (συγκριτικά με το πιο φυσιολογικό κεφάλι του Border Collie) και η «λεμονόκουπα» του εκθεσιακού (Αγγλικού) Bulldog. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι το εκθεσιακό Bulldog πολύ πιθανό να προέρχεται από τους ίδιους προγόνους με τα δικά μας σκυλιά. Είναι απλά η επιλεκτική αναπαραγωγή με διαφορετικούς στόχους που έχουν δημιουργήσει τη διαφορά.
Θα συνεχίσει η φυλή μας να έχει την ίδια εμφάνιση, στις μελλοντικές γενιές, όπως έχει εδώ και εκατοντάδες χρόνια; Αυτά τα οποία εκτρέφονται για εργασία πιθανότατα να συνεχίσουν αλλά κοιτάξτε το American Staffordshire Terrier και το Staffordshire Bull Terrier. Και οι δύο αυτές φυλές προέρχονται από τους ίδιους γεννήτορες με την δική μας φυλή αλλά, ακόμα και λίγο, διαφέρουν στην εμφάνιση. Άλλο ένα παράδειγμα από ένα εκτροφικό παρακλάδι της φυλής μας με σκοπό την εμφάνιση είναι το American Bully. Αυτό είναι το πρόβλημα όταν φεύγουμε από τα σκυλιά αγωνιστικής εκτροφής. Οι άνθρωποι εκτρέφουν με βάση την εμφάνιση που νομίζουν ότι θα έχει ένας καλός σκύλος και μερικές φορές τα αποτελέσματα είναι αστεία σε αυτούς που γνωρίζουν καλύτερα.(…)”

Επεξηγήσεις κειμένου:
(1): Η Diane Jessup είναι εκπαιδεύτρια σκύλων και εκτροφέας American Pit Bull Terrier αν και δεν δίνει κουτάβια στο κοινό. Έχει εκτεταμένο έργο σε υποθέσεις επιθετικότητας σκύλων και έχει να παρουσιάσει συγγραφικό έργο σχετικά με την φυλή του APBT. Τα σκυλιά της συμμετέχουν σε μια σειρά κυναθλημάτων και ο σκύλος της ο Dread κατέχει το ρεκόρ για την βράβευση σε περισσότερους τομείς κυναθλημάτων από οποιοδήποτε άλλο σκύλο, οποιασδήποτε φυλής, όλων των εποχών. Τα σκυλιά της έχουν βραβευθεί σε καθοδήγηση κοπαδιού(herding), Schutzhund, ιχνηλασία, υπακοή, έλξη βαρών, μορφολογία και ρεαλιστική φύλαξη. Έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί σε τηλεοπτικά διαφημιστικά τρέϊλερ, σε 5 ταινίες του σινεμά σε δεκάδες ειδησεογραφικά ρεπορτάζ, στο CNN καθώς και σε πολλές εθελοντικές κοινωφελείς ενασχολήσεις όπως pet therapy κ.α.
(2): Το Bull Baiting ή δάγκωμα ταύρου, στα ελληνικά, ήταν μια επίδειξη η οποία λέγεται ότι καθιερώθηκε από έναν ευγενή γεοκτήμονα και σκοπός της επίδειξης ήταν να δείξουν οι χασάπηδες ποιος είχε τον καλύτερο σκύλο. Κατά την επίδειξη το σκυλί έπρεπε να δαγκώσει έναν μαινόμενο ταύρο από τη μύτη και να τον κρατήσει σταθερά έως ότου ο ταύρος παραδοθεί. Το «σπορ» αυτό έγινε τόσο δημοφιλή ώστε η κυβέρνηση της Αγγλίας είχε εκδώσει εντολή κατά την οποία απαγορευόταν να σφαγιαστεί ταύρος αν πρώτα δεν είχε περάσει από τις αρένες του Bull Baiting.
(3): Ανέκαθεν τα APBT από την πρώτη στιγμή της εισαγωγής τους στις Η.Π.Α. αποκαλούνταν με το όνομα Bulldogs, μια συνήθεια που έχει διατηρηθεί ως τις μέρες μας παρά την επίσημη ονοματοδοσία του UKC το 1898 που ήταν και το έτος της αρχικής σύστασης του Ομίλου.


Μετάφραση-Επιμέλεια
Δημήτρης Απέργης




Το παραπάνω αποτελεί αναδημοσίευση από το forum του Πανελληνίου Ομίλου Αμερικανικού Πιτ Μπουλ Τερριέ

 

[Ricos]

Ενδιαφέρον θέμα η ιστορική προσέγγιση για τα pit bull.
Έχω βιβλίο του R. Stratton εδώ και 15 χρόνια στο οποίο έχει κάποιες φωτο, κοντά στις αρχές του 1900 απο pit bull που είναι όμοια με τα σημερινά. Πρέπει να τις σκαναρω και να τις ανεβασω, είναι πραγματικά εκπληκτικές.

 

[Δημήτρης Α.]

Ο J.P.Colby ξεκίνησε να ασχολείται με εκτροφή το 1889. Το πρόγραμμά του βασίστηκε σε σκυλιά που εισήχθησαν στις Η.Π.Α. από την Ιρλανδία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Τα σκυλιά αυτά προϋπήρχαν ήδη για δεκαετίες στις χώρες αυτές και η οικογένεια Colby τα έχει διατηρήσει στην αρχική τους μορφή ως και σήμερα.

Ιστορικά λοιπόν μιλάμε για μια γραμμή που διατηρείται από πολύ πριν το 1900. Οι πίνακες και οι γκραβουρες, καθώς και κάποια στοιχεία από αλληλογραφία ευγενών, που διασώζονται και απεικονίζουν σκυλιά πανομοιότυπα με τα σημερινά APBT χρονολογούνται περί το 1500!