Λίγο τα νεύρα του έχει ε;
Welcome back
Καλώς σας βρήκα πάλι.
Ο Bono είναι συνεχώς σε ένα alert mode. Μας βγήκε πολύ κτητικός και full time security. Ολη την ώρα σκαναρει ποιος περνάει έξω από το σπίτι, ποίος μπήκε στην αυλή της πολυκατοικίας, ποίος πάρκαρε απέναντι. Αν δει κάτι που δεν είναι στην καθημερινή ρουτίνα (όπως οι γείτονες πχ, τους οποίους τους έχει μάθει όλους) τότε γαυγίζει και γρυλλίζει ταυτόχρονα.
Έχει πάρει ήδη ένα παράσημο, γιατί τον περασμένο Δεκέμβρη σκαρφαλωσαν 2 γύφτοι και μπήκαν από το μπαλκόνι. Ακόμα τρέχουν, δεν πείραξαν τίποτα μέσα και το μόνο που μας έκαναν ήταν να σπάσουν το τζάμι της μπαλκονοπορτας. Αφού δεν τσακιστηκαν πηδωντας όπως όπως από το μπαλκόνι πάλι καλα. Και ο Bono ήταν ακόμη νεαρός (18 μηνων)
Όταν τον πήραμε, ήταν ένα πολύ ήσυχο κουταβάκι, μια σταλιά. Δεν το φανταζομασταν και ούτε το περιμέναμε για να είμαι ειλικρινής ότι θα μας προέκυπτε φύλακας.
Μας φαινόταν πολύ μικρός, όλων μας, γιατί μετά από τον Solo, είχαμε συνηθίσει σε έναν συγκεκριμένο όγκο για σκύλο. Ακόμη και τώρα που είναι 33 κιλά, μας φαίνεται "μαζεμένος" να το πω ευγενικά, και ώρες ώρες τον φωνάζουμε "πορδουλη" χαϊδευτικά.
Ο Bono έφερε μια ευχάριστη νότα στο σπίτι μας, ήταν εντελώς διαφορετικό σκυλί και για αυτό και τον επιλέξαμε. Ανέκαθεν τα σκυλιά μας τα είχαμε για συντροφιά, και μετά από τον Solo (αλλά και τον Gordo, που έμεινε μαζί μας 5 χρόνια), ο γιος μας ήθελε ένα πιο ενθουσιώδη και με ενέργεια σκύλο. (Εγώ από την άλλη, ακόμη δεν μπορώ να πω ότι θα ξεπεράσω ποτέ τον Solo. Όσοι είχαν ή έχουν κάποια σκυλιά ή και πολλά, θα με καταλαβαίνουν. Πάντα υπάρχει το ένα που το ξεχωρίζεις από τα άλλα. Για μένα αυτό το σκυλί υπήρξε ο Solo.)
Αυτό που μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση μετά από ένα bullmastiff είναι η αθλητικότητα του και η ευλυγισια του. Επίσης η ενέργεια του είναι από άλλο πλανήτη, λες και έχει καταπιεί νίτρο είναι.
Πολύ έξυπνος και εξωστρεφής προσωπικότητα. Υπομονή δεν ξέρει τι θα πει, και έχει εμμονή με τις κάλτσες μας. Εχει καταπιεί άπειρες και ευτυχώς τις ξερνάει μετά. Τώρα τελευταία έχει σταματήσει να το κάνει και ελπίζουμε να συνεχίσει έτσι.
Επιθετικοτητα δεν έχει βγάλει σε άλλα σκυλιά ακόμη αλλά δεν τον εμπιστεύομαι (πιτμπουλάκι γαρ) και για αυτό έχουμε μόνιμα το νου μας. Πάντα δεμένος στον οδηγό του και πάντα υπό έλεγχο.
Είναι πολύ ενθουσιώδης και ψοφάει για παιχνίδι.
Εκτός από το μεταξύ μας παιχνίδι ασχολείται πολύ με τα παιχνίδια του. Δεν είχα ποτέ άλλο σκυλί να παίζει τόση ώρα με τα παιχνίδια του.
Επίσης κάτι που πρέπει να αναφέρω ότι είναι απίστευτα καθαρό σκυλί. Δεν ξέρω αν είμαι τυχερός αλλά και το πρώτο πιτμπουλακι που είχα νεαρός, ήταν επίσης πολύ καθαρό σκυλί.
Μπορεί να είναι σύμπτωση, μπορεί και να είναι γνώρισμα της φυλής. Δεν μπορω να πω με σιγουριά γιατί το δείγμα είναι μικρό.
Ωστόσο έχει ένα υπέροχο βελούδινο τρίχωμα, το οποίο μαδαει σπάνια. Έχουμε ξεχάσει τι θα πει τρίχα σκύλου στα ρούχα μας. Μην με ρωτήσετε πως και τι, γιατί δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αυτό. Το μόνο που κάνουμε εμείς, πέρα από μιας καλής ποιότητας ξηράς τροφής που του δίνουμε , είναι να προσθέτουμε λίγο λάδι καρύδας μέσα. Φτιάχνει και ενισχύει το τρίχωμα του σκύλου αλλά να μην μαδαει είναι υπερβολή θα έλεγα.
Παρασύρθηκα και έγραψα πολλά και χαλάω το νήμα που είναι για τα Alapaha.
Admins αν νομίζετε ότι πρέπει να μεταφερθεί το θεμα, just do it.
Ο μπαμπάς είναι (μάλλον??? ) Alapaha Blue, η μαμά του red nose pit.
