Λοιπόν, πήγα χτες το πρωί στο σύλλογο, όπου το Μουφάκι κάνει μαθήματα Agility για να μας δείξουνε πώς να φτιάξουμε τα όργανα και να μην πληρώνουμε τα μαλλιοκέφαλά μας. Είχε και τους απαραίτητους αρσενικούς εθελοντές που κάνανε τις χοντρές "αντρίκιες" δουλειές, δηλαδή το στήσιμο του πλαισίου της ρόδας, ενώ οι πιο ικανές γυναίκες, στις οποίες ΔΕΝ συμπεριλαμβάνομαι εγώ, έφτιαχναν τα εμπόδια και τα weave poles. Αυτό που έκανα εγώ ήτανε να βάλω μονωτική ταινία και να ντύσω τη ρόδα και να μαρκάρω τα poles. Τις οδηγίες τις έδιναν εκπρόσωποι του American Kennel Club ώστε το υλικό να είναι συμβατό με τους επίσημους διαγωνισμούς. Τελικά είναι όντως απείρως φθηνότερο να φτιάχνει κανείς τα πράγματα από το να τα αγοράζει έτοιμα. Όσοι από σας θέλετε να κάνετε το ίδιο, θα σας συμβούλευα να επισκευτείτε την ιστοσελίδα της αλυσίδας καταστημάτων Μenards (
http://www.menards.com) για να δείτε το είδος υλικού που χρειάζεται και να το βρείτε στα αντίστοιχα καταστήματα της Ευρώπης (που απ' ό,τι ξέρω Menards δεν έχει, αλλά έχει άλλα, π.χ. Praktiker). Χρειάζεστε μεταλλικά poles για το πλαίσιο της ρόδας, μαζί με όλα τα σέα και τα μέα τους (δηλαδή "καπάκια", συνδετικά κομμάτια και κόλλα, που μάλλον πωλούνται εκεί που έχουνε υλικά για πλαίσια (frames). Δεν είμαι σίγουρη αν οι πάσσαλοι αυτοί μπορούν να χρησιμεύσουν και για τα weave poles και για τα εμπόδια. Σίγουρα πάντως το υλικό για το πλαίσιο της ρόδας κάνει και για τα εμπόδια. Οι πάσσαλοι των εμποδίων πρέπει να είναι χοντρότεροι από κείνους των weave poles (που είναι συνολικά 12) και όπου πρέπει να προσαρμόσετε spikes ώστε να μπήγονται στο γρασίδι όταν κάνετε εξάσκηση με το σκύλο. Προκειμένου δε να γίνεται η εξάσκηση σωστά, μου φτιάξανε μια μακρυά μαύρη ταινία, όπου ανοίξανε τρύπες κατά τακτά διαστήματα (που ασφαλίσανε με μεταλικά στρογγυλά κομμάτια) και την οποία χρησιμοποιώ για οδηγό όταν στήνω το όλο σύστημα.
Για το πού ακριβώς ανοίγετε τρύπες και φτιάχνετε τις σκάλες των εμποδίων, πρέπει να συμβουλευτείτε το ίντερνετ, όπου θα έχει οδηγίες για το μέγεθος και τις διαστάσεις, καθώς και για την κατασκευή αυτού του υλικού. Το δικό μου πάντως μοιάζει πολύ επαγγελματικό!
Η ρόδα τέλος κατασκευάζεται από πλαστικό υλικό για σωλήνα. Την ντύνουμε με πλατειά μονωτική ταινία (χρειαζόμαστε περίπου δύο ολόκληρες) ανοιχτού χρώματος και μετά προσθέτουμε λωρίδες ταινίας σκουρότερου χρώματος πάνω, κάτω, δεξιά και αριστερά, ώστε ο σκύλος να βλέπει τα όρια της ρόδας. Μονωτική ταινία που κατεβαίνει διαγωνίως βάζουμε και σε όλους τους πασσάλους των weave poles και των εμποδίων, αλλά αυτή πρέπει να είναι στενότερη και σκούρου χρώματος. ΔΕΝ την βάζουμε όμως οριζόντια διότι τότε χαλάμε το όλον, μου είπανε γιατί και δε θυμάμαι τώρα. Πάντως οριζόντιες ταινίες χρησιμοποιούνται από όσους ξέρουνε να κάνουνε ειδικές μετρήσεις που είναι μεγάλη φασαρία.
Τούννελ δε φτιάξαμε, αλλά μάλλον θα αγοράσω παιδικό και θα ενώσω δυο-τρία ώστε να βγάλω το ανάλογο σκυλίσιο που πρέπει να έχει διάμετρο 60 εκατοστά και μήκος 18 πόδια, δηλαδή περίπου πεντέμισυ μέτρα. Το μόνο πρόβλημα που πρέπει να λύσω είναι να το στερεώνω στο χώμα ώστε να μη μου φεύγει από τον αέρα. Τα σκυλίσια πανάκριβα που πουλάνε τα στερεώνουνε με σακκούλες από άμμο. Πρέπει να υπάρχει κάτι ανάλογο και για τα ανθρώπινα.
Για σανίδες θα μεριμνήσω στο μέλλον.
