Υπάρχουν γενικώς 2 κατηγορίες λύσεων. Η πρώτη είναι αναισθησία διαφόρων ειδών και η δεύτερη ένα ποτ πουρί μεταξύ κομάντο και Μαγκάιβερ
Το τι θα διαλέξεις εξαρτάται από τα μέσα που έχεις στη διάθεσή σου, την περιοχή που βρίσκεσαι, αν έχεις βοήθεια κλπ καθώς βέβαια και από το ίδιο το σκυλί.
Η χημικοί τρόποι από τον πιο εύκολο/ήπιο προς τον πιο δύσκολο/δυνατό:
- Calmivet (χάπια). Κτηνιατρικό, εύκολα προσβάσιμο, δεν πιάνει όμως πάντα.
- Sedalin (gel). Επίσης κτηνιατρικό, αλλά δύσκολα προσβάσιμο. Δεν το έχω ψάξει πρόσφατα, αλλά τουλάχιστον μέχρι πριν κάποιο καιρό δεν το έφερναν Ελλάδα ούτε με παραγγελία. Θα πρέπει να το αναζητήσεις μέσω φίλων που μένουν στο εξωτερικό, μέσω φιλοζωικών που φροντίζουν κατά καιρούς να το προμηθεύονται για τέτοια χρήση ή και μέσω ανθρώπων σχετικών με άλογα (χρησιμοποιείται και για άλογα).
- Αναισθησία με βελάκια. Δεν θυμάμαι πώς λέγεται το φάρμακο, αλλά έτσι κι αλλιώς για αυτή τη λύση πρέπει να βρεις άνθρωπο να έχει εξοπλισμό και εμπειρία στη χρήση του, οπότε ο ίδιος θα έχει και το φάρμακο.
Διάφοροι άλλοι τρόποι, μέσες-άκρες γιατί συμπεριλαμβάνεται και αρκετός αυτοσχεδιασμός ανάλογα με τις συνθήκες.
- Σκυλοπαγίδα. Λειτουργεί σαν μεγάλη φάκα-κλουβί. Ίσως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος, αλλά δύσκολος να εφαρμοστεί γιατί υπάρχουν ελάχιστες τέτοιες παγίδες που ανήκουν σε φιλοζωικά σωματεία (δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον άλλον που θα είχε τέτοια παγίδα). Αν υπάρχει κάποια στην περιοχή σου θα μπορούσες να τη χρησιμοποιήσεις σε συνεργασία με το σωματείο στο οποίο ανήκει. Τη λύση της αγοράς δεν την προτείνω γιατί είναι πολύ ακριβές. Αν βέβαια υπάρχει οικονομική άνεση την αγοράζεις και μετά αν δεν την χρειάζεσαι άλλο την χαρίζεις σε σωματείο που στειρώνει και κονομάς και το άγαλμα που θα σου φτιάξουν
- Θηλειά. Για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να είναι το σκυλί στριμωγμένο, ο χειριστής κατά προτίμηση έμπειρος και γρήγορος. Η αλήθεια είναι ότι για κάποιοα σκυλιά μπορεί να είναι αρκετά τραυματική εμπειρία. Το να μην έρχεται μετά να φάει δύσκολο. Στη χειρότερη θα πηγαίνει αφού δει τον άνθρωπο να απομακρύνεται. Μεγαλύτερο είναι το ρίσκο αν έχεις βλέψεις για υιοθεσία, μπορεί να πάει τον σκύλο αρκετά βήματα πίσω στην όποια πρόοδο του με τους ανθρώπους, αν είναι ήδη φοβικός.
- Crate/box. Αν ο σκύλος βρίσκεται σε μέρος στο οποίο έχεις άμεση πρόσβαση και έλεγχο, μπορείς να αφήσεις ένα crate ή μποξ (μάλλον καλύτερα το δεύτερο ή αν είναι crate να είναι σκεπασμένο) με κουβέρτες, σαν να έβαζες σπιτάκι για τον σκύλο. Μπορείς να αφήνεις και φαγητό (μεζέδες) μέσα, κατά προτίμηση όχι όταν σε βλέπει, ώστε να αρχίσει να το προσεγγίζει ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα το χρησιμοποιήσει όντως σαν φωλιά. Με λίγη (ok, αρκετή!) τύχη όταν έχει αρχίσει να το χρησιμοποιεί ήδη και νιώσει στριμωγμένο θα πάει μόνο του μέσα και θα κλείσεις την πόρτα, θα το πάρεις και θα φύγεις. Δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, το παραδέχομαι!
- Οργανωμένο στρίμωγμα με βοήθεια. Συντονισμένη προσπάθεια ομάδας ανθρώπων που κλείνουν έναν νοητό κύκλο γύρω του μέχρι να στριμωχτεί σε προσβάσιμο σημείο και να το βουτήξεις στο τέλος με τα χέρια (χοντρά γάντια & κουβέρτα). Πρέπει να βοηθάει και ο χώρος, σε ανοιχτή αλάνα δεν έχεις που να το στριμώξεις. Καλό είναι να γίνει σε συνδυασμό με ηρεμιστικό. Σοβαρό μειονέκτημα ότι αν αποτύχεις, μπορεί να πάρει πολύ καιρό να καταφέρεις να το ξαναπλησιάσεις έστω και λίγο ώστε να ξαναπροσπαθήσεις.
Δεν μου έρχεται κάτι άλλο αυτή τη στιγμή, αν θυμηθώ κάτι θα επανέλθω.
Καλή διασκέδαση!
ειναι αυτη εδω η μουσουδα
