Ζητούν τη βοήθεια σας
Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 6 Αυγούστου 2010, 17:28
«Στην περιοχή Αμόνι Σοφικού κοντά στην παραλία Καλογερολίμανο του Δήμου Σολυγείας στην Κορινθία, βρήκα κοντά ένα μωρό Ροντβάιλερ γεμάτο τσιμπούρια σε άθλια κατάσταση. Το πήρα, το φρόντισα, το τάισα, το ψέκασα και την επόμενη μέρα διαπίστωσα ότι τόσο η μητέρα του όσο και το αδερφάκι του, που βρίσκονται στην ίδια άθλια κατάσταση, ανήκουν σε κάποιους που έχουν μια επιχείρηση επεξεργασίας ψαριών εκεί.
Στην επιχείρηση, που συστηματικά απ’ ότι φαίνεται μολύνει την περιοχή, δουλεύουν και δύο εργάτες Πακιστανοί. Όταν τους ρώτησα αν ήταν δικό τους το ζώο, με τα ελάχιστα ελληνικά που γνώριζαν, μου έδειξαν να καταλάβω ότι όντως ήταν δικό τους το σκυλί.
Όμως κανείς από τους δύο δεν έδειξε καμιά στοργή ή κανένα ενδιαφέρον για τα δύσμοιρα τα σκυλιά. Τη μάνα με τα δυο κουτάβια της. Είναι ατάιστα, αφρόντιστα, γεμάτα τσιμπούρια, βρώμικα, ταλαιπωρημένα και είναι σίγουρο ότι αν δεν είναι ήδη άρρωστα από τα εκατοντάδες τσιμπούρια, που τους ρουφούν το αίμα, θα ασθενήσουν σύντομα. Συν τοις άλλοις τα ζώα έδειχναν να τους φοβούνται. Προφανώς τα χτυπούν.
Όταν τους άφησα το κουτάβι, έβαλα νεράκι και στα υπόλοιπα και έφυγα. Όμως η ψυχή μου είχε παγώσει. Από την περασμένη Τρίτη 3 Αυγούστου δε μπορώ να πάψω να τα σκέφτομαι. Είναι πολύ πιθανό να πεθάνουν από ασιτία ή θερμοπληξία...
Έτσι λοιπόν ξαναπήγα σήμερα με σκοπό να τα ζητήσω και τα δύο κουτάβια για να τα πάω σε γνωστό μου που θα τα φιλοξενούσε ώσπου να βρεθεί πραγματικά φιλόξενο σπίτι γι’ αυτά. Αλλά η μάντρα ήταν κλειστή. Είχαν αφήσει εκεί μόνο τη μάνα για να προσέχει προφανώς τον χώρο. Πρέπει να πάει εκεί κάποιος από κάποια φιλοζωική ή ένας δικηγόρος, να κάνει μήνυση, ώστε να πάει εισαγγελέας να πάρει τα ζώα από εκεί, αφού διαπιστώσει ότι όντως οι συνθήκες διαβίωσης τους είναι άθλιες».
Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 6 Αυγούστου 2010, 17:28
«Στην περιοχή Αμόνι Σοφικού κοντά στην παραλία Καλογερολίμανο του Δήμου Σολυγείας στην Κορινθία, βρήκα κοντά ένα μωρό Ροντβάιλερ γεμάτο τσιμπούρια σε άθλια κατάσταση. Το πήρα, το φρόντισα, το τάισα, το ψέκασα και την επόμενη μέρα διαπίστωσα ότι τόσο η μητέρα του όσο και το αδερφάκι του, που βρίσκονται στην ίδια άθλια κατάσταση, ανήκουν σε κάποιους που έχουν μια επιχείρηση επεξεργασίας ψαριών εκεί.
Στην επιχείρηση, που συστηματικά απ’ ότι φαίνεται μολύνει την περιοχή, δουλεύουν και δύο εργάτες Πακιστανοί. Όταν τους ρώτησα αν ήταν δικό τους το ζώο, με τα ελάχιστα ελληνικά που γνώριζαν, μου έδειξαν να καταλάβω ότι όντως ήταν δικό τους το σκυλί.
Όμως κανείς από τους δύο δεν έδειξε καμιά στοργή ή κανένα ενδιαφέρον για τα δύσμοιρα τα σκυλιά. Τη μάνα με τα δυο κουτάβια της. Είναι ατάιστα, αφρόντιστα, γεμάτα τσιμπούρια, βρώμικα, ταλαιπωρημένα και είναι σίγουρο ότι αν δεν είναι ήδη άρρωστα από τα εκατοντάδες τσιμπούρια, που τους ρουφούν το αίμα, θα ασθενήσουν σύντομα. Συν τοις άλλοις τα ζώα έδειχναν να τους φοβούνται. Προφανώς τα χτυπούν.
Όταν τους άφησα το κουτάβι, έβαλα νεράκι και στα υπόλοιπα και έφυγα. Όμως η ψυχή μου είχε παγώσει. Από την περασμένη Τρίτη 3 Αυγούστου δε μπορώ να πάψω να τα σκέφτομαι. Είναι πολύ πιθανό να πεθάνουν από ασιτία ή θερμοπληξία...
Έτσι λοιπόν ξαναπήγα σήμερα με σκοπό να τα ζητήσω και τα δύο κουτάβια για να τα πάω σε γνωστό μου που θα τα φιλοξενούσε ώσπου να βρεθεί πραγματικά φιλόξενο σπίτι γι’ αυτά. Αλλά η μάντρα ήταν κλειστή. Είχαν αφήσει εκεί μόνο τη μάνα για να προσέχει προφανώς τον χώρο. Πρέπει να πάει εκεί κάποιος από κάποια φιλοζωική ή ένας δικηγόρος, να κάνει μήνυση, ώστε να πάει εισαγγελέας να πάρει τα ζώα από εκεί, αφού διαπιστώσει ότι όντως οι συνθήκες διαβίωσης τους είναι άθλιες».
