ποιός θέλει να μοιραστεί ιστορίες αδέσποτων(ή μη)?

[ioanna a]

Με αφορμή την δική μου αχρηστοσύνη επί του θέματος και του γεγονότος ότι ορισμένοι από εσάς διαθέτουν άπειρες σχετικές εμπειρίες μπήκα στον πειρασμό να ξεκινήσω νέο thread.
Αν έχει δημιουργηθεί ήδη κάτι σχετικό στο φόρουμ παρακαλώ παραπέμψτε με εκεί,
Αν έχετε διάθεση και χρόνο , παρακαλώ γράψτε και μοιραστείτε
Λοιπόν , έχω τις εξής απορίες :
· Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με τα αδέσποτα ζώα , σε μία χώρα η οποία
από την μία έχει εμφανές το πρόβλημα του υπερπληθυσμού τους ,
από την άλλη ποτέ δεν παρείχε ερεθίσματα για παιδεία-φιλοζωία
· Ποιες ήταν οι πιο τρελές καταστάσεις που έχετε αντιμετωπίσει?
· Σε ποιο ακριβώς σημείο ξεκινήσατε να χτυπάτε τα κεφάλια σας στον τοίχο?
· Και πιο συγκεκριμένα: πώς κρίνετε έναν υποψήφιο νέο κηδεμόνα για πρώην αδέσποτο ζώο.?σε ποιο βαθμό μπορείτε να ελέγχετε την ευζωία του ζώου στη συνέχεια , χωρίς να γίνεστε ακραίοι ?
· Υπάρχουν συγκεκριμένα σημάδια που να σας προειδοποιούν «εδώ θα έχεις γερό πρόβλημα» όσον αφορά την συμπεριφορά του ζώου προς υιοθεσία ή την ιδιοσυγκρασία του κάθε υποψήφιου σκυλογονιού?
· Χρήσιμες συμβουλές προς τον άπειρο φουκαρά ο οποίος μόλις ξεκινά να ασχολείται με τον εθελοντισμό και δεν έχει ιδέα σε τι πάει να μπλέξει?
Στα δύο τελευταία επειδή δεν τα διατυπώνω και εγώ καλά και μάλλον δεν βγάζουν νόημα , γράψτε ότι έχετε όρεξη.
· Α! και κάτι ακόμα : ποια είναι η ποιο αποτελεσματική τακτική για να πείσεις τον μπάρμπα σου τον μήτσουλα να αρχίσει να σκέφτεται? Πχ για να αρχίσει να αφιερώνει χρόνο στο άμοιρο το ζωντανό που κρατά φυλακισμένο στη αυλή του?

 

[Deleted member 14614]

Δεν έχω καμιά μεγάλη εμπειρία με τα αδέσποτα, οπότε δεν θα σε διαφωτίσω, φοβάμαι, ιδιαίτερα. Ο υποψήφιος κηδεμόνας, βασικά, θα πρέπει να περνάει από μια "ιερά εξέταση", κατά την οποία διαπιστώνεις αν ο σκύλος που θέλει, συνάδει με τον χαρακτήρα του (ό,τι έχεις καταλάβει) και τη ζωή του (ό,τι έχεις καταλάβει). Πρέπει και να του βάζεις και παγιδούλες για να δεις τι ακριβώς "παίζει" με αυτόν τον υποψήφιο. Σε καμία περίπτωση, πάντως, δεν του δίνεις σκύλο με την πρώτη συνάντηση. Πρέπει να περάσουν μερικές, ώστε να βεβαιωθείς ότι ενδιαφέρεται πραγματικά. Αυτά για σκύλο ημίαιμο. Αν αφορά καθαρόαιμο, η "ιερά εξέταση", νομίζω, πρέπει να γίνει τουλάχιστον διπλής ακρίβειας! χαχα Αυτό, γιατί αυξάνονται κατακόρυφα οι πιθανότητες να θέλει τον σκύλο για να πουλάει μούρη.
Για τον άπειρο φουκαρά εθελοντή, θα πω να ετοιμαστεί να καθαρίσει σκ@τό και να φάει τράβηγμα στις βόλτες! Αλλά, εντάξει, ευτυχώς σε αποζημιώνουν τα σκυλάκια με την απίστευτη χαρά που δείχνουν όταν μπαίνεις στον χώρο τους και τα χαϊδεύεις και όταν τα βγάζεις βόλτα!

 

[Estranged]

Ωραίο θέμα!

Δεν θα προσπαθήσω καν να απαντήσω, εφόσον μιλάς κυρίως για συστηματικό ή περιστασιακό έστω εθελοντισμό δεν έχω καμία εμπειρία.

Απλά μια υποσημείωση στις απαντήσεις του rick, κατά τη γνώμη μου η ζωή του εθελοντή, με όλα αυτά που συναντάει λόγω της μεγάλης τριβής με το θέμα σε σχέση με το μέσο άνθρωπο, είναι κατά το μεγαλύτερο ποσοστό σκέτος ψυχικός πόνος για αυτόν με φωτεινά σημεία να τον στηρίζουν το μικρό ποσοστό (σε σχέση με αυτό που θα ήθελε) περιπτώσεων που θα έχουν αίσιο τέλος. Θέλει πολλά... guts.

 

[l.Kyveli]

Oύτε εγώ θα απαντήσω γιατί τις περισσότερες φορές που μάζευα ζώα κατέληγαν σπίτι μου. Δεν το χω με τις υιοθεσίες
Tελευταία στάθηκα τυχερή με δύο μωρά γατάκια που βρήκαν πολύ καλό σπίτι.
Ο λόγος που πιστεύω ότι ήταν καλό είναι γιατί οι άνθρωποι παρόλο που έχουν κήπο τα ήθελαν για μέσα και από την πρώτη στιγμή τα πήραν στο κρεββάτι τους, γιατί χρειαζόντουσαν ειδική τροφή πανάκριβη και ενώ τους πήγα λίγες κονσερβούλες από αυτήν την ημέρα που άνοιξαν τα μαγαζιά πήγαν αμέσως στο πετ σοπ και μας πήραν από εκεί για να βρουν την τροφή αυτή.
Γιατί υπήρχαν κάποιες λεπτομέρειες που με έπεισαν όπως ότι το ένα γατάκι που ήταν αρκετά φοβισμένο πήγε αμέσως στην αγκαλιά της κυρίας στο κρεββάτι της και την έπεσε για ύπνο ( η κυρία ήταν στο κρεββάτι λόγω ασθένειας) , γιατί παρόλη την ασθένεια υπάρχει άνθρωπος μέσα στο σπίτι που φροντίζει για τα πάντα και γιατί ο σκύλος της οικογένειας ήταν κι αυτός αδέσποτος, τον βρήκαν στον βουνό και το κρεββάτι του ήταν μέσα στην κρεββατοκάμαρα.
Επίσης οταν τους μίλησα για στείρωση κατάλαβαν τους λόγους που πρέπει να γίνει και όταν τους είπα ότι θα τα πάω εγώ όταν έρθει η ώρα δέχτηκαν με χαρά.
Ήταν ένα από τα άγχη μου γιατί ήταν κοριτσάκι αγοράκι και αν ήταν από δύο γατάκια να δημιουργηθούν άλλα 300 καλύτερα να μην τα είχαμε σώσει.
Γενικά στέκομαι στις λεπτομέρειες σε αυτές τις περιπτώσεις. Παλιότερα είχα βρει ένα κουτάβι και το είχα μαζέψει. Ένας κύριος γνωστός μας προθυμοποιήθηκε να το πάρει. 'Ηρθε σπίτι το βούτηξε αγκαλιά και λέει το παίρνω. Ευτυχώς μας φώτισε ο θεός και του είπαμε να το συζητήσει πρώτα με την γυναίκα του και μετά, δεν χρειάζεται να βιαστούμε. Λίγες μέρες μετά μας πήρε η γυναίκα του τλφ και μας είπε ότι δεν το θέλουν γιατί πρόσφατα πήραν γάτο. Νομίζω πως ο τύπος θα το παίρνε για να κάνει τον καλό και ο σκύλος θα είχε άσχημη κατάληξη. Τελικά έμεινε σπίτι μας για πάντα.
Το ένστικτο παίζει ρόλο σε αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά δεν αρκεί. Θα σε διαφωτίσουν περισσότερο άνθρωποι εδώ μέσα με πραγματικά μεγάλη εμπειρία.

 

[Μαρθα]

εγω θα μιλησω για το πρωτο αδεσποτο που εσωσα και κρατησα στο χωριο της μαμας μου...
ολα ξεκινησαν ενα συνιθισμενο απογευμα σκλεισμενη στο σπιτι(λογω βαριας καταθλιψης).εκεινο το απογευμα λοιπον η αδερφη μου ειχε παει βολτα με τις ξαδερφες μας ,και μεσα σε ενα χαντακι βρηκαν ενα βαρια τραυματισμενο σκυλακι(γυρω στα 9 μηνων ηταν)αφου το μεταφερουν στο σπιτι των ξαδερφων μας ερχεται η αδερφη μου τρεχοντας και με ειδοποιει,εγω εκεινη την στιγμη ντυνομαι και φευγω τρεχοντας χωρις να ειδοποιησω κανεναν,φτανω στο σπιτι οπου βρισκοταν το σκυλακι και αντικριζω ενα φριχτο θεαμα,ο σκυλος ειχε πληγες παντου σε ολο του το σωμα,απο την μυτη και το στομα του ετρεχε αιμα,η ανασα του ηταν βαρια και ετρεμε. εμεις καθαρισαμε ολες τις πληγες του και του βαλαμε γαζες,οποιος περνουσε απο εκεινο το σημειο μας ελεγε τι το κανετε αυτο ετοιμοθανατο ειναι αφηστε το να πεθανει ησυχα, αλλος μας ειχε πει να το πεταξουμε για να μην πεθανει και βρομισει. εμεις απο τα τοσα που ακουγαμε ειχαμε εκνευριστει και γυρναμε και τους απανταμε αμα πεθανει πεθανε εμεις θα προσπαθησουμε....! στην συνεχεια,σκεφτομασταν που θα το βαλουμε για να το αφησουμε να ηρεμησει και να ξεκουραστει,η λυση ηταν μονοδομη επρεπε να το παρουμε στο σπιτι της γιαγιας μου (οπου ειχαμε δυο σκυλοσπιτα και τα δυο αδεια).εγω φευγω παω στο σπιτι και καθαριζω ενα σπιτακι για να το βαλουμε μεσα και αφηνω τους αλλους στο να το μεταφερουν,αφου την εφεραν πανω σε ενα καροτσι(το βλεπει η γιαγια μου και μας λεει, τι το φερατε εδω θα πεθανει και δεν θα ξερουμε τι θα το κανουμε μετα) την βαλαμε στο καινουργιο της σπιτακι,την αφησαμε και πηγε ο καθενας σπιτι του(ειχε νυχτωσει κιολας).την επομενη μερα ξυπνησα νωρις απο την αγωνια μου για το αν ζει,παρολο που ξυπνησα νωρις αργησα να βγω εξω γιατι φοβομουν για το τι θα αντικριζα. ρωταω την γιαγια(για να προετιμαστω ψυχολογικα) και μου λεει με εκπληξη οτι ζει! τρεχω στην αυλη να την δω και αντικριζω το ωραιοτερο και πιο ανακουφιστικο θεαμα στον κοσμο,τα δυο της ματακια να γυαλιζουν απο χαρα και να με κοιτανε γεματα με ευγνωμοσυνη ενω κουνουσε την ουρα της οσο πιο γρηγορα μπορουσε(για να ειμαι ειλικρινης δεν εχω ξαναδει σκυλος να κουναει ετσι την ουρα του)!

Υ.Γ., αν δεν βαρεθηκατε στο να το διαβασετε και θελετε την συνεχεια πειτε μου!

 

[Gaara]

τέτοιες ιστορίες (για μένα τουλάχιστον) δεν είναι ποτέ βαρετές.

αναμένω τη συνέχεια

 

[Μαρθα]

ωραια λοιπον θα συνεχισω....!

αμεσως της εδωσα να φαει,ετρωγε με φοβερη λαιμαργια(αφου δεν ετρωγε καλα και ηταν σκελετωμενη).,μετα απο 1-2 μερες η αδερφη μου εφυγε και εμεινα μονη μου να τη φροντιζω,να της αλλαζω γαζες κτλ. το προβλημα ομως δεν σταματουσε εδω καθως τα δυο της πισω ποδια ηταν σπασμενα και δεν μπορουσε ουτε κουνηθει με αποτελεσμα καθε φορα που θελει να κανει την αναγκη της να σερνεται και να κλαιει ταυτοχρονα απο τον πονο,και το ακομα χειροτερο; δεν υπηρχε η δυνατοτητα κτηνιατρικης φροντδας, οχι λογω οικονομικων αλλα λογω του οτι πανω στο χωριο μου δεν υπηρχε κτηνιατρος εκει πανω.μετα απο δυο βδομαδες ηρθε και ο παππους μου(απο τα λουτρα) και μολις την βλεπει μου λεει να την πατε αμεσως εκει που την βρηκατε...! εγω αρχισα να του λεω οτι δεν εχει να παει πουθενα θα μεινει εδω κτλ.αλλα δεν ακουγε τιποτα,και τι εκανα; εβαλα ως μεσο την γιαγια μου φυσικα,οπου καταφερε να τον πεισει και τελικα την κρατησαμε.
εκανε δυο μηνες να αρχισει να περπαει και παλι με μεγαλη δυσκολια και ενα 2 χρονια να αρχισει να περπαταει και να τρεχει χωρις να κουτσαινει καθολου!
μετα απο αυτους τους 2 μηνες,επρεπε να φυγω γιατι ανοιγαν τα σχολεια(δυστυχως). η τερεζα οπως την ειχαμε βγαλει,εκλεγε 3 συνεχομενες μερες ψαχνοντας με σε ολη την αυλη(συμφωνα με τον παππου μου και την γιαγια μου)!

υ.γ., αυτα σχετικα με την σωτηρια της! αυτην την στιγμη δεν θυμαμαι αλλα!

 

[ioanna a]

εμένα πάντως στη όλη διαδικασία με κουράζουν πολύ περισσότερο οι ανθρωποι.
ο καθενας κάνει το μακρύ του και το κοντό του και ουσιαστική βοήθεια από πουθενά.
στο φιλοζωικό σωματείο της πόλης κλασσικά καποιοι πεθαινουν στη δουλειά καποιοι ξύνουν τα π@π@ρια τους και βρίσκονται γενικότερα σε εμφύλιο πόλεμο.φαντάζομαι είναι ενα φαινόμενο που εμφανίζεται πανελλαδικά αυτό.
τελος πάντων το μόνο μου όπλο για να είμαι σίγουρη για την ευζωία των μικρών εχω το φιλοζωικό σωματείο , για να δίνω τα πισπιρίκια με συμβόλαιο υιοθεσίας.

αυτή τη στιγμή εχω εναν μούργο στο σπίτι τον οποίο επρεπε να είχα δώσει εδω και μιά βδομάδα τουλάχιστον.
η γυναίκα που ενδιαφέρεται για αυτόν βρίσκεται σε άλλη πόλη, και πρεπει να στειλω τουλάχιστον κάποιον γνωστό μου εθελοντή να συναντηθεί μαζί της.
ενώ η ίδια σε εμένα είπε οτι δεν υπάρχει πρόβλημα εδώ και 8 μέρες καθυστερεί.
εμένα μου φαινεται οχι και ιδιαίτερα ενθουσιώδης για το σκύλο και θα την απέρριπτα ,ελα μου όμως που οι άλλοι της φιλοζωικής επιμένουν! (τα μέλη και οι άλλοι εθελοντές)κάποιοι από τους εθελοντές μάλιστα είναι φίλοι της και αυτοί δείχνουν το μεγαλύτερο ζήλο να γίνει η υιοθεσία , και το παιζουν γενικότερα μεσάζοντες .
ευτυχώς συμφωνούν και κατανοούν όλοι τουλάχιστον οτι δεν πρόκειται να στειλω τον μικρό πουθενα αν δεν γνωρίσω τον νεο ιδιοκτήτη εγώ ή ατομο της επιστοσύνης μου(μας).
τώρα η νεα συνάντηση που της κανόνισαν μελη του σωματείου είναι καπου το σαββατοκύριακο και κάθομαι και τρώω τα νύχια μου για την εκβαση.
η γυναίκα που θελει να υιοθετήσει τον μικρό είναι καλή περίπτωση κατα τα άλλα ,αλλά δεν μπορώ να την εμπιστευτώ μόνο από συζητήσεις στο τηλέφωνο!!
πραγματικά εχει γίνει τετοια ανακατοσούρα που δεν θελω να ξανα ασχοληθώ μαζί τους...

είναι κάποιος από εσας που να εχει βγάλει δικό του συμβόλαιο υιοθεσίας? είναι εφικτό? πώς το κανόνισε?
αν και νομίζω οτι βοηθάται πολύ το σωματείο με όσες περισσότερες υιοθεσίες δίνουν εκ μέρους του.+ το εξάμηνο δωρεάν τροφής που δίνεται στα σωματεία απ τη πέντιγκρι για υιοθεσίες...

 

[Giannis_Rottie]

Ας πούμε κι εμείς την δικιά μας ιστορία. Λοιπόν ήταν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα με αρκετό κρύο (αρχές φλεβάρη αν θυμάμαι καλά) και πάμε την κλασσική μας βόλτα στο πάρκο. (Να πω εδώ οτι το πάρκο κατα καιρούς είναι μέρος εγκατάληψης κουταβιών και ενηλίκων σκύλων) Οπότε στο μέρος που συνήθως καθόμαστε πέραν των γνωστών σκυλοφίλων,υπήρχε κι ένα κουτάβι 4περίπου μηνών. Να μην τα πολυλογώ...το κουτάβι έπαιζε με ολα τα σκυλάκια εκει..αλλα οσο περνούσε η ώρα...όλοι φεύγανε για τα σπίτια τους με αποτέλεσμα στο τέλος να μείνω εγώ και άλλος ένας κύριος,κάτοχος 3 σκύλων ο οποίος να μου λέει πάρτο βρε Γιάννη το κουτάβι..μην μείνει εξω μες στο κρύο ολομόναχο κτλπ. Με τα πολλά το πήρα...επιστρέφω σπίτι...το βλέπουν οι γονείς μου...και ξεκινούν...τι το μάζεψες το σκυλί...έχουμε ήδη ένα...να το επιστρέψεις εκεί που το βρήκες κ.ο.κ.
Την επόμενη μέρα και αφού το βράδυ ο κούταβος έφαγε του σκασμού, ξυπνάω και βρίσκω τσίσα και κακά στα μάρμαρα της κουζίνας του σπιτιού, οπότε τα βλέπουν και οι δικοί μου...και άντε πάλι κακός χαμός. Τελοσπάντων, πάμε κτηνίατρο για ένα έλεγχο στην υγεία του, και να δούμε αν έχει μικροτσίπ, ήταν υγιέστατος και δεν έφερε μικροτσιπ. αφού λοιπόν πληρώσαμε και φύγαμε, πάμε σπίτι και βγάζουμε ωραιότατες φωτογραφίες, και ξεκινάμε μια προώθηση σε σοσιαλ μιντια, και αφησάκια στην περιοχή, έξω απο όλα τα σχολεία-δημοτικό-γυμνάσιο-λύκειο, καθώς και γύρω γύρω απο το πάρκο... όμως ο νέος νόμος δεν επέτρεπε αγγελία στο διαδίκτυο,ατσιπάριστου ζώου, οπότε ξανα στον κτηνίατρο να βάλουμε τσιπάκι, έξτρα έξοδα αυτά. Μετά απο 2 μέρες χτυπάει το τηλέφωνο για πληροφορίες για το μέγεθος που θα γίνει κτλπ. Μάλιστα ένας εκ των δυο ενδιαφερομένων μου είπε οτι είχαν και κόκερ παλιότερα, οπότε έκλεισα άμεσα ραντεβού μαζι τους. Λοιπόν βρισκόμαστε..το βλέπει η μανα και η κόρη και μου λένε θα το πάρουμε. ωραία λέω κι εγώ, υπογραφουμε το συμβόλαιο υιοθεσίας (το οποίο μου το είχαν δώσει οι εθελοντές του stray.gr) και πάνω που όλα κυλούσαν ομαλά και ο κούταβος έδειχνε να χαίρεται όση ώρα τον χάιδευε η κοπέλα, τους λέω λοιπόν..αμπούλα έχει πάρει για ψύλλουςαακι τσιμπούρια καθως και χάπι για τα σκουλίκια στομάχου, οπότε εσείς θα του δώσετε αμπούλα τον επόμενο μήνα και κάθε μήνα ενώ το χάπι στομάχου κάθε 3 μήνες. Εκεί λοιπόν με κοιτάγανε σαν να έλεγα κατι ακαταλαβίστικο ή να μίλαγα εξωγηίνα. Εκεί λοιπον ρωτάω κι εγώ...στο κοκερ...δεν βάζατε? Μου απαντάνε όχι ηταν πάντα μες στο σπίτι, δεν έβγαινε ποτέ έξω. (Σοκ εγω.) καλά και βόλτα ρωτάω εγω...εεεε μου απντανε καποιες φορές το πηγαίνουμε στο διπλα χωράφι απο το σπίτι μας, αλλά τις περισσοτερες φορές τα κανε στο μπαλκόνι και απλα καθαριζαμε. (Δεύτερο Σοκ). Στο σημείο αυτό ήξερα οτι δεν κάνανε για σκύλο, έλα όμως που οι γονείς μου ήταν ξεκάθαροι ότι αν δεν το πάω το σκύλο πίσω στο πάρκο, θα τον πάνε αυτοί σε άλλο. Οπότε κι εγώ λοιπόν τον έδωσα σε αυτούς (σκέφτηκα καλύτερα σε σπίτι με παρέα,φαί,νερό και στέγη παρά έξω μόνο του σε ένα αχανές πάρκο)!
Μετα απο 2 μέρες δέχτηκα τηλέφωνο, οτι λερώνει μες στο σπίτι, οτι γαυγίζει οταν μένει μόνο του στην αυλή κτλπ. Αφου δίνω λοιπόν σαφείς εντολές σχετικά με το πως να το μάθουν να μην λερώνει και αφου τους εξήγησα οτι γαυγίζει γιατί θέλει παρέα και να μην είναι μόνο του στον κήπο. Μετά λοιπόν απο περίπου 10μέρες με παίρνουνε τηλέφωνο και μου λένε οτι να βρεθούμε να μου δώσουν τον σκύλο πίσω γιατί καταχέζει την αυλή και ο αδερφός της κοπέλας που μένει απο πάνω τους...φωνάζει οτι τα παιδιά του(4και 6 χρονων) που παίζουν στην αυλή, ειναι εκτεθιμένα στα μικρόβια του σκύλου.
Εντάξει κάπου εκεί, φρικαρα μαζι τους, και πηγα την ιδια μερα και πηρα τον σκυλο. Μετα ακολουθησε ενας μηνας περιπου που τον φιλοξενουσα εγω, μεχρι που βρεθηκε ενα καλο σπιτικο και για αυτον.

 

[manolo]

Δεν έχω ασχοληθεί πότε ενεργά με τα αδέσποτα(φιλοζωικές κτλ) αλλά όποτε έχω βρει σκύλο που φαινόταν ότι έχει πρόβλημα τον έπαιρνα και ευτυχώς σε όλα έχω βρει σπίτι άλλες φορές εύκολα άλλες φόρες με μεγάλη δυσκολία.
Μοναδική εξαίρεση ήταν ένας σκύλος που είχα βρει παρατημένο δίπλα στις ταβέρνες στην Πάρνηθα και δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ήταν κάτω από ένα δέντρο παρατημένος με ένα μπολ με νερό που ήταν στον ήλιο και έβραζε και με λίγα μακαρόνια πιο πέρα που του είχαν αφήσει. Ο σκύλος σε κατάσταση κατάθλιψης.
Του έβαλα δροσερό νερό που είχα στο αμάξι και μετά από λίγο άρχισε να με εμπιστεύεται και με ακολουθούσε. Προσπάθησα να τον βάλω στο αμάξι αλλά δεν τα κατάφερα. Με κοιτούσε σαν να μου έλεγε: όχι ρε φίλε δεν θα έρθω μαζί σου. Θα κάτσω να περιμένω τον παπάρα που με παράτησε.
Τελικά τον άφησα εκεί. Την άλλη μέρα πήγα στο ίδιο σημείο να τον ταΐσω και να δω πως είναι αλλά δεν ήταν εκεί. Δεν τον ξανά είδα ποτέ. Να'ναι καλά εκεί που είναι.

Ωραίο θέμα

 

[kanarini]

Ας πούμε κι εμείς την δικιά μας ιστορία. Λοιπόν ήταν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα με αρκετό κρύο (αρχές φλεβάρη αν θυμάμαι καλά) και πάμε την κλασσική μας βόλτα στο πάρκο. (Να πω εδώ οτι το πάρκο κατα καιρούς είναι μέρος εγκατάληψης κουταβιών και ενηλίκων σκύλων) Οπότε στο μέρος που συνήθως καθόμαστε πέραν των γνωστών σκυλοφίλων,υπήρχε κι ένα κουτάβι 4περίπου μηνών. Να μην τα πολυλογώ...το κουτάβι έπαιζε με ολα τα σκυλάκια εκει..αλλα οσο περνούσε η ώρα...όλοι φεύγανε για τα σπίτια τους με αποτέλεσμα στο τέλος να μείνω εγώ και άλλος ένας κύριος,κάτοχος 3 σκύλων ο οποίος να μου λέει πάρτο βρε Γιάννη το κουτάβι..μην μείνει εξω μες στο κρύο ολομόναχο κτλπ. Με τα πολλά το πήρα...επιστρέφω σπίτι...το βλέπουν οι γονείς μου...και ξεκινούν...τι το μάζεψες το σκυλί...έχουμε ήδη ένα...να το επιστρέψεις εκεί που το βρήκες κ.ο.κ.
Την επόμενη μέρα και αφού το βράδυ ο κούταβος έφαγε του σκασμού, ξυπνάω και βρίσκω τσίσα και κακά στα μάρμαρα της κουζίνας του σπιτιού, οπότε τα βλέπουν και οι δικοί μου...και άντε πάλι κακός χαμός. Τελοσπάντων, πάμε κτηνίατρο για ένα έλεγχο στην υγεία του, και να δούμε αν έχει μικροτσίπ, ήταν υγιέστατος και δεν έφερε μικροτσιπ. αφού λοιπόν πληρώσαμε και φύγαμε, πάμε σπίτι και βγάζουμε ωραιότατες φωτογραφίες, και ξεκινάμε μια προώθηση σε σοσιαλ μιντια, και αφησάκια στην περιοχή, έξω απο όλα τα σχολεία-δημοτικό-γυμνάσιο-λύκειο, καθώς και γύρω γύρω απο το πάρκο... όμως ο νέος νόμος δεν επέτρεπε αγγελία στο διαδίκτυο,ατσιπάριστου ζώου, οπότε ξανα στον κτηνίατρο να βάλουμε τσιπάκι, έξτρα έξοδα αυτά. Μετά απο 2 μέρες χτυπάει το τηλέφωνο για πληροφορίες για το μέγεθος που θα γίνει κτλπ. Μάλιστα ένας εκ των δυο ενδιαφερομένων μου είπε οτι είχαν και κόκερ παλιότερα, οπότε έκλεισα άμεσα ραντεβού μαζι τους. Λοιπόν βρισκόμαστε..το βλέπει η μανα και η κόρη και μου λένε θα το πάρουμε. ωραία λέω κι εγώ, υπογραφουμε το συμβόλαιο υιοθεσίας (το οποίο μου το είχαν δώσει οι εθελοντές του stray.gr) και πάνω που όλα κυλούσαν ομαλά και ο κούταβος έδειχνε να χαίρεται όση ώρα τον χάιδευε η κοπέλα, τους λέω λοιπόν..αμπούλα έχει πάρει για ψύλλουςαακι τσιμπούρια καθως και χάπι για τα σκουλίκια στομάχου, οπότε εσείς θα του δώσετε αμπούλα τον επόμενο μήνα και κάθε μήνα ενώ το χάπι στομάχου κάθε 3 μήνες. Εκεί λοιπόν με κοιτάγανε σαν να έλεγα κατι ακαταλαβίστικο ή να μίλαγα εξωγηίνα. Εκεί λοιπον ρωτάω κι εγώ...στο κοκερ...δεν βάζατε? Μου απαντάνε όχι ηταν πάντα μες στο σπίτι, δεν έβγαινε ποτέ έξω. (Σοκ εγω.) καλά και βόλτα ρωτάω εγω...εεεε μου απντανε καποιες φορές το πηγαίνουμε στο διπλα χωράφι απο το σπίτι μας, αλλά τις περισσοτερες φορές τα κανε στο μπαλκόνι και απλα καθαριζαμε. (Δεύτερο Σοκ). Στο σημείο αυτό ήξερα οτι δεν κάνανε για σκύλο, έλα όμως που οι γονείς μου ήταν ξεκάθαροι ότι αν δεν το πάω το σκύλο πίσω στο πάρκο, θα τον πάνε αυτοί σε άλλο. Οπότε κι εγώ λοιπόν τον έδωσα σε αυτούς (σκέφτηκα καλύτερα σε σπίτι με παρέα,φαί,νερό και στέγη παρά έξω μόνο του σε ένα αχανές πάρκο)!
Μετα απο 2 μέρες δέχτηκα τηλέφωνο, οτι λερώνει μες στο σπίτι, οτι γαυγίζει οταν μένει μόνο του στην αυλή κτλπ. Αφου δίνω λοιπόν σαφείς εντολές σχετικά με το πως να το μάθουν να μην λερώνει και αφου τους εξήγησα οτι γαυγίζει γιατί θέλει παρέα και να μην είναι μόνο του στον κήπο. Μετά λοιπόν απο περίπου 10μέρες με παίρνουνε τηλέφωνο και μου λένε οτι να βρεθούμε να μου δώσουν τον σκύλο πίσω γιατί καταχέζει την αυλή και ο αδερφός της κοπέλας που μένει απο πάνω τους...φωνάζει οτι τα παιδιά του(4και 6 χρονων) που παίζουν στην αυλή, ειναι εκτεθιμένα στα μικρόβια του σκύλου.
Εντάξει κάπου εκεί, φρικαρα μαζι τους, και πηγα την ιδια μερα και πηρα τον σκυλο. Μετα ακολουθησε ενας μηνας περιπου που τον φιλοξενουσα εγω, μεχρι που βρεθηκε ενα καλο σπιτικο και για αυτον.

Μα καλά τι σκυλί ήταν αυτό?Ήθελε αμπούλες και χάπια και βόλτες και επιπλέον έχεζε και κατουρούσε?Απαράδεκτο τς τς τς... χαχαχα μα που έχει ξανακουστεί να χέζει και να κατουράει ένα σκυλί?
Πέρα απ την πλάκα ευτυχώς που το γύρισαν πίσω το σκυλί και γλίτωσε

 

[ioanna a]

ε καλά τι τρελα κυκλοφορεί....
δεν το είχα ξανασκεφτείν ετσι αυτό παντως - ωραιο τρικ για τον επόμενο που θα παρω συνεντευξη
"είχατε σκύλο στο παρελθόν-πόσες βόλτες εβγαινε?"
γιατί μπορει να κάθεσαι και να τους λες πόση εκτόνωση χρειάζεται ο κάθε σκύλος και πόσες βόλτες αλλά απτο ενα αυτί μπηκε απτο άλλο βγήκε οι περισσότεροι ....
τί καλά που ξετρυπώσατε το θεμα νόμιζα οτι ξεχάστηκε για τα καλά
γραψτε μου κι άλλοι....

 

[ioanna a]

Μα καλά τι σκυλί ήταν αυτό?Ήθελε αμπούλες και χάπια και βόλτες και επιπλέον έχεζε και κατουρούσε?Απαράδεκτο τς τς τς... χαχαχα μα που έχει ξανακουστεί να χέζει και να κατουράει ένα σκυλί?
Πέρα απ την πλάκα ευτυχώς που το γύρισαν πίσω το σκυλί και γλίτωσε

τετοιες περιπτώσεις είναι που τρεμο περισσότερο μη μου τύχουν ποτε
γιατί οχι , μία ατυχής υιοθεσία μπορει να καταστρεψει ενα κουταβι - να τους το δώσεις τελειο και να στο γυρίσουν μόνιμα τραυματισμενο
στους ενήλικους σκύλους αν είχαν ξεκινήσει σωστά διορθώνεται κάπως .....

 

[kanarini]

τετοιες περιπτώσεις είναι που τρεμο περισσότερο μη μου τύχουν ποτε
γιατί οχι , μία ατυχής υιοθεσία μπορει να καταστρεψει ενα κουταβι - να τους το δώσεις τελειο και να στο γυρίσουν μόνιμα τραυματισμενο
στους ενήλικους σκύλους αν είχαν ξεκινήσει σωστά διορθώνεται κάπως .....

Βρε συ ο κόσμος δεν ενημερώνεται και νομίζει ότι το σκυλί είναι λούτρινο.Ένας λόγος ανάμεσα στους πολλούς που αποφάσισα ότι θα στειρώσω την μικρή είναι γιατί τα κουτάβια της δεν θα τα εμπιστευόμουν σε κανέναν,ούτε θα ήμουν σίγουρη ότι δεν θα βρεθούν στον δρόμο όπως είχε παρατηθεί η δικιά μου.Ουστ,μακριά από μένα αυτά γιατί δεν μπορώ πια να κλείσω και το στόμα μου ,θα το πετάξω αυτό που σκέφτομαι ..Δεν έχει τύχει να βοηθήσω κάποιο αδέσποτο ακόμα αλλά αν το κάνω θα γίνω Φράου Μέρκελ(κοινώς σκύλα) στο που θα το δώσω