Chloe, εγώ είμαι πολύ καινούρια στο φόρουμ (μόλις μία εβδομάδα) κι έχω πάρει στη σειρά όλα τα ποστ του φόρουμ και τα διαβάζω. Έτσι "ξέθαψα" όπως λες και το δικό σου.
Κι εμένα έχει πεθάνει ο μπαμπάς μου και η αδερφή μου, όταν ήμουν παιδάκι, οπότε σε καταλαβαίνω και ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, αλλά ζωάκι δεν είχα ποτέ, παρά μόνο τώρα με τα χοιριδιάκια μου και το σκυλάκι που σκοπεύω να αποκτήσω μέχρι την Άνοιξη.
Και ξέρω πως όταν πάνε στον "Παράδεισο" για τα ζωάκια θα περνάνε καλά κι εκεί, όπως θα έχουν περάσει καλά μαζί μου, και δεν στενοχωριέμαι, γιατί αντιλαμβάνομαι το θάνατό ως ένα επόμενο στάδιο, ένα πέρασμα σε μια άλλη διάσταση. Η ενέργεια της ψυχής, ποτέ δε χάνεται...